اسقف اعظم مسیحی شروع به سوال از امام #باقر (ع) کرد: «شما مسلمانان از کجا می‌گویید که #بهشتیان می‌‏خورند و می‌‏آشامند، ولى نیاز به قضاى حاجت ندارند؟ آیا دلیلى یا نمونه‌‏اى نظیر آن در این جهان سراغ دارید؟» امام فرمود: «آرى نمونه آن، #جنینى است که در رحم مادرش تغذیه می‌کند، ولى #مدفوعى ندارد و نیاز به قضاى حاجت پیدا نمی‌کند.» اسقف دوباره پرسید: «شما از کجا ادعا مى‏کنید که #نعمت‌ها و میوه‏‌هاى #بهشتى کم نمی‌شوند و هر چه از آنها مصرف شود، باز به حال خود باقى می‌مانند و کاهش نمی‌یابند؟ آیا نمونه روشنى از پدیده‏هاى این جهان می‌توانید ذکر کنید؟» امام فرمود: «آرى، نمونه بارز آن در عالم محسوسات، #آتش است. شما اگر از شعله شمعى صدها چراغ بیفروزید، از شعله آن کاسته نمی‌شود.» باز هم بر شگفتى #اسقف افزوده شد و پرسش‌هاى دیگرى مطرح کرد و هر بار پاسخى قانع کننده می‌شنید. تا اینکه مجلس، خاتمه یافت و همگان، پیروزی امام #مسلمانان را بر اسقف مسیحیان، در مناظره را به چشم خود، دیدند. (کلینی، کافی، ج 1، ص 471)