﷽ نور وجود از طلوع روی حسين است ظلمت امکان، سواد موی حسين است شاهد گيتی به خويش، جلوه ندارد جلوهٔ عالم فروغ روی حسين است مشي قَدَم را وصول ذات قِدَم نيست جنبش سالک به جستجوی حسين است ذات خدا، لا يُریٰ‌ست روز قيامت ذکر لقا بر رخ نکوی حسين است جان ندهم جز به آرزوی جمالش جان مرا دل به آرزوی حسين است عاشق او را چه اعتناست به جنّت؟ جنّت عشّاق، خاک کوی حسين است عالم و آدم که مست جام وجودند مستی اين هر دو از سبوی حسين است حضرت حق را به عشق خلق چه نسبت؟ مسألهٔ عشق، گفتگوی حسين است عاشق او را چه غم ز مرگ طبيعت؟ زندگی عارفان به بوی حسين است در غم او آب روی ما به حقیقت موجب غفران به آبروی حسین است عقل فؤاد از خود این فروغ ندارد جلوهٔ این قطره هم ز جوی حسین است #فؤاد_کرمانی