مجید مجیدی کارگردان فیلم فاخر محمد رسول الله(ص) از خاطرات خود در مورد مردمی بودایی، در نزدیکی ارتفاعات تبّت می گوید که هر ساله، محرم، عزادار #ابا_عبدالله (ع) هستند. عضویت در کانال دل نوشته های روزانه @delneveshtehayeroozane

یکی از درسهای ویژه ی کربلا کنترل خشم و عصبانت در شرایط سخت است، آنهم بر اهل خانه. حتماً برای شما هم اتفاق افتاده که از دست زمین و زمان شاکی و ناراحت و عصبی باشید. چند نفر از ما در اوج ناراحتی و خشم، این عصبانیت را به دوستان و خانواده منتقل نکرده ایم؟ واقعه ی کربلا مملو از شرایط تلخ و ناراحت کننده است. صدای العطش بچه ها، ناراحتی و ترس چادرنشینان، التماسهای مکرر کودکان، شهادت و قطعه قطعه شدن یاران که همه ی آنها برای یک انسان معمولی غیر قابل تحمل است اما آقا #ابا_عبدالله (ع) در تمامی لحظات و تک تک اتفاقات نه تنها از مویه ی کودکان و بی تابی زنان عصبانی و ناراحت نشدند؛ بلکه دائماً با متانت با این شرایط برخورد کردند که این رفتار در حرف راحت است، اما در عمل بسیار بسیار سخت. در تاریخ ذکر شده که وقتی مولا امام حسین (ع) برای هزاران سرباز دشمن سخنرانی می کرد و حجت را بر آنها تمام می نمود، صدای حضرت #علی_اصغر(ع) که به گوش مبارکش رسید نه تنها شاکی و ناراحت وعصبانی نشد، بلکه لشکریان ابن سعد را رها کرده و به خیمه ها رفت تا علت را جویا شود. همین یک رفتار زیبای امام حسین(ع) جدای از خانواده دوستی حضرت یک پیام ویژه ی دیگر هم دارد و آن، این است که دراوج گرفتاریها و بلایا و نامردیهای روزگار مواظب باشیم که کجا و کِی باید خشمگین و عصبانی بشویم و در کجا ناراحتی و خشم را کنترل کنیم. عضویت در کانال دل نوشته های روزانه @delneveshtehayeroozane

داستان #علی_کریمی داستان تازه از یک آدم تازه نیست. حرفهای این بازیکن سابق و سلبریتی فعلی بارها تکرار شده و باز هم می شود. حتماً خبر دارید که علی کریمی در دهه ی اول محرم امسال مزخرفاتی گفته بود مبنی بر این که به جای خرج کردن برای مراسم عزاداری #ابا_عبدالله (ع) بریم به فقرا رسیدگی کنیم و قس علی هذا... بماند که صدقه سرِ پولهای عجیب و غریب فوتبال، سرمایه ی کلانی به هم زده، منتها این حرفها از کسی که قبلاً هم در باب بدبختی در ایران حرف زده، در حالی که همه ی اعتبار و سرمایه اش از همین مملکت و مردم آن است بیشتر رنگ و بوی زوال اعتبار می دهد. علی کریمی یک دوره ای به جادوگر معروف شده بود و انصافاً لقب شایسته ای بود منتها پس از اتمام دوران بازی و بازنشستگی که اتفاقاً در اوج جوانی برای اهالی فوتبال اتفاق می افتد، به جای چسبیدن به ادامه ی مسیری که شروع کرده بود(مربیگری حرفه ای) بیشتر به دنبال حاشیه رفت و شد همینی که این روزها می بینید. یک زمانی غذای نذری پخش می کرد... حالا به این کار با دید یک عمل غلط نگاه می کند. این یک بام و دو هوا برای کسانیست که می خواهند در بین همه ی اقشار جامعه طرفدار داشته باشند، اما این ره به ترکستان است. سعدی شاعر بزرگ ایران زمین جمله ای زیبا دارد: هر کس با همگان نشست، باطنش با شیطان است. در باب مصداق بودن علی کریمی، نمی توانم با قطعیت نظری بدهم، اما با قاطعیت میشود گفت که هم از توبره خوردن و هم از آخور عاقبت خوشی ندارد. حالا هم که خبرهای ضد ونقیض خروج همیشگیش به گوش میرسد. برود! به سلامت! اقامت کانادا را که هم دارد، ویلایش هم که در آنجا به راه است؛ حال دردش چیست؟! الله و اعلم... یادمان باشد کسی باید از فقر و نداری مردم حرف بزند واعتراض کند که خودش در خط مقدم مبارزه با آن باشد؛ آنوقت خیالتان راحت باشد، وقتش را برای اعتراض هدر نمی دهد.. عضویت در کانال دل نوشته های روزانه @delneveshtehayeroozane