#شعر #سعدی #پلنگان_صوف_پوش ♨️طمع بُرد شوخی به #صاحب‌دلی ♨️نبود آن زمان در میان،حاصلی ❄️کمر بند و دستش تهی بود و پاک ❄️که زر برفِشاندی به رویش چو خاک 🔥برون تاخت خواهنده تیره‌روی 🔥که نکوهیدن آغاز کردش به کوی ⚠️که زنهار از این #کژدمان_خموش ⚠️پلنگانِ درندهِ #صوف‌پوش 🐕که چون #گربه، زانو به دل برنهند 🐕و گر صیدی افتد، چو #سگ درجَهَند 🛐سوی #مسجد آورده دکان شید 🛐که در خانه کمتر توان یافت صید 🛤رهِ کاروانِ شیر مردان زنند 🛤ولی جامهِ مردم اینان کنند 💰سپید و سیه، پاره بر دوخته 💰بضاعت نهاده، زر اندوخته 🌾زهی جو فروشان گندم نمای 🌾جهانگرد شبکوک خرمن گدای 🧜‍♂مَبین در #عبادت که پیرند و سُست 🧜‍♂که در #رقص وحالت ،جوانند وچُست 🐲عصای کلیمند، بسیار خوار 🐲به ظاهر چنین زرد روی و نَزار ❌نه پرهیزگار و نه دانشورند ❌همین بس که دنیا به دین می‌خرند 🧝‍♀عبایی بلیلانه در تن کنند 🧝‍♀به دَخل حَبَش جامهِ زن کنند 🍔ز #سنت نبینی در ایشان اثر 🍔مگر خواب پیشین و نان سحر 🍯شکم تا سر آگنده از لقمه، تنگ 🍯چو زنبیلِ دریوزه، هفتاد رنگ 📛نخواهم در این وصف از این بیش گفت 📛که شنعت بود سیرت خویش گفت 🆔 @safiresheytan🕸