eitaa logo
ساحت اندیشه
179 دنبال‌کننده
100 عکس
58 ویدیو
44 فایل
«گفتمانی پیرامون دین و اندیشه دینی» کلیه حقوق مادی و معنوی این کانال محفوظ است. نقل مطالب با ذکر منبع بلا اشکال است.
مشاهده در ایتا
دانلود
شاید بد نباشه در این قسمت از گفتگوهامون به یه نکته ی جالب اشاره کنیم! خیلی از ماها فکر میکنیم وقتی دو گروه باهم میجنگن، باید دوطرف به هر صورتی که میشه، به پیروزی برسن. یعنی در میدان جنگ، «» هیچ جایگاهی نداره. البته این حرف که « جایی نداره»، با بسیاری از دیدگاههای و ِ ، و برخی دیدگاههای مدّعی اسلامیّت - مثل بنی امیّه، بین عبّاس، وهابیّت و ... - جور درمیاد. چون هدف از جنگ در دیدگاه اونا «پیروز شدن، به هر قیمتیه». به همین دلیل استفاده از هر روشی رو برای رسیدن به این هدف درست میدونن. یعنی مثلاً میگن: هدفِ ما بدست آوردنِ فلان منطقه است. برای بدست آوردن و فتحِ اون منطقه اگه لازمه، میشه اولاً از هر سلاحی مثل ای، بمب شیمیایی، مسموم کردنِ آب آشامیدنی و ... استفاده کرد. ثانیاً هر موجودی - زن و مردی که فقط شهروندن، پیرمرد و پیرزنی که از کارافتاده و زمینگیرن، کودکان، حیوانات، درختان و ... - رو میشه از بین برد.     پ.ن: برداشتی از دو کتاب  و نوشته ی «نیکولو  » «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
توی قسمت قبل گفتیم بعضی تفکرات، برای ، در جنگ جایگاهی قائل نیستن. اما در این قسمت میخوایم به نظر اسلام و اهلبیت (ع)در مورد« » بپردازیم. در اینجا فقط به صورت تیتروار و خیلی گذرا به بعضی اصولِ اخلاقی که مورد نظره (ص) بوده اشاره می ­کنیم: پیامبر (ص) قبل از اعزام نیروهایش – در تمامی جنگ ­ها – سپاهیان رو جمع می­ کردن و بهشون این نصیحت ­ها رو تذکّر می­ دادن؛ 1.  به دشمن نکنید. 2.  دشمن رو مُثله (قطعه قطعه) نکنید. 3.  هیچ و کودکی رو نکشید. 4.  رو نکشید. 5. ­ ها رو قطع نکنید. 6.  اگه کسی خواست با شما کنه، اونو در امنیّت کامل به داخل سپاهِ خود بیارید و باهاش گفتگو کنید. اگه سخن شما رو پذیرفت، برادرِ دینیِ شما می­شه، و اگه سخن شما رو نپذیرفت، ­_الحفظ و با حفاظتِ کامل اونو به لشکرِ خودش برگردونید. 7.  ­هایی که در کوه ­ها مشغول عبادت هستن رو نکشید. 8.  درخت­ ها رو آتش نزنید. 9.  با رها کردنِ در نخلستان­ ها، نخل­ ها رو از بین نبَرید. 10.  میوه و کشت و زرع رو از بین نبَرید. 11.  رو نکشید. پ.ن: کتاب ، جلد5، ص28-29. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
بد نیست بدونیم: (ع) که به عنوان رزمنده ی درجه یک، شجاع، مبارز و ... در تاریخ اسلام شناخته میشه، جالبی رو برای جنگیدن گذاشته بودن. بریم یه نمونش رو باهم بخونیم؛ امام صادق (ع) میفرماید: «حضرت علی (ع) هیچ وقت قبل نمیجنگیدن! چون معتقد بودن در بعد از اذان ظهر، درهای رحمت الاهی باز، و رحمت خدا به سرِ بندگانش سرازیر میشه (یعنی رحمت الاهی باعث نرم شدنِ دلها و جلوگیری از خیلی خونریزی ها میشه). و میفرمودن: شروع کردنِ جنگ بعد از اذان ظهر بهتره، چون به نزدیکتره، و تعداد افرادی که کشته میشن خیلی کمتر میشه، و افراد جنگجو از جنگ دست میکشن، و افرادی که از جنگ فرار کردن، نجات پیدا میکنن» پ.ن: کتاب ، جلد5، ص28. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
وقتی حضرت  (ع) میخواستن یکی از بزررگان کوفه به نام «مَعقَل بن قیس» رو با 3هزار سرباز به سمت  بفرستن، نامه ای رو به مَعقَل نوشتند و دستوراتی بهش تذکر دادن: 1- از  (در کارهایی که انجام میدی) بترس (و مراقب رفتارت باش)؛ چون خلاصه روزی میرسه که با خدا روبرو میشی (و باید جوابگوی کارات باشی). 2- فقط با کسی که با تو میجنگه، حق داری بجنگی (یعنی اگه کسی با تو نجنگید، تو حق نداری باهاش بجنگی). 3- وقتی با  روبرو شدی، وسط لشگرت وایسا؛ نه اونقدر به دشمن نزدیک شو که باعث تحریک دشمن و افروزی بشی، و نه اونقدر از دشمن دور شو که فکر کنن از  میترسی. 4- نکنه  ای که از دشمن به دل داری باعث بشه - قبل از اینکه دشمن رو به راهِ هدایت دعوت، و حقیقت رو براشون روشن کنی – باهاش بجنگی. پ.ن: برداشتی از کتاب ، نامه12. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
(ع) قبل از روبرو شدن با سپاه چندتا اصلِ  رو به لشگریانشون تذکّر میدن: 1- تا اونا  رو شروع نکردن، شما جنگ رو شروع نکنین؛ چون -به لطف خدا- حق با شماست و اینکه اونا شروع کننده ­ی جنگ باشن، یه دلیل دیگه بر حقانیّت شما میشه. اگه دشمن شکست خورد و فرار کرد؛ 2- کسی رو که داره  میکنه، نکشید. 3- به کسی که  نداره، آسیبی نزنید. 4- به  ­های دشمن  نزنید. 5- با ­ها هیچ کاری نداشته باشد –حتی اگه به فرمانده­ هاتون (من) حرفِ زشت زدن و آبرو ریزی به راه انداختن -. ­ ­ پ.ن: برداشتی از کتاب ، نامه14. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
در ماجرای جنگ ، حضرت علی (ع) حدود سه ماه جنگ رو به تأخیر انداختن. یعنی حدود سه ماه دوتا لشکر آماده جنگ بودن، ولی (ع) مرتب امروز و فردا می­کردن. این کار باعث شد که لشکریان حضرت به ایشون اعتراض کنن و بگن: علی (ع) از ترسِ کشته­ شدن، جنگ رو شروع نمی­کنه!! این مطلب تا اونجایی بالا کشید که یه روز حضرت علی (ع) رو به اصحابشون کردن و فرمودن: شنیدم بعضی از شما می­گید: من بخاطر از مرگه که اجازه­ ی شروع رو نمی­دم!! عجب حرفِ عجیبی می­زنید!! به خدا قسم، برای من فرقی نداره که من به سمت مرگ برم، یا مرگ به سمت من بیاد (یعنی من اینقدر نسبت به کشته شدن بی­ خیالم). اما اینو بدونید اگه حتی یک روز جنگ رو به تأخیر انداختم، بخاطر این بوده که امیدوار بودم گروهی به برگردن و بشن. هدایت کردنِ افراد، برای من خیلی بهتر از اینه که بخوام اونا رو بکشم – حتی با وجود اینکه خود اونا بخوان که من دست به شمشیر ببرم و جنگ رو شروع کنم -. پ.ن: ، خطبه55. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh
اسلام اینقدر پایبندی به و پیمان رو مهم میدونه، و از طرفِ دیگه اینقدر برای و دوری از خونریزی، ارزش قائله که در روایات ما دستور دادن: اگه در جنگ، یک گروهی جایی رو کرده بودن و افراد از اونا درخواست کردن، ولی اون گروه گفتن: ما به شما نمیدیم. اما افراد محاصرهشده فکر کردن که اونا گفتن « میدیم». بعد – با این خیال که در امان هستن - از ِخودشون بیرون اومدن و خودشونو تسلیم کردن، در این حالت افراد حق ندارن به اون گروه که حرف رو اشتباه فهمیدن تعرّضی بکنن، و باید اونا رو به طور کامل تأمین کنن. پ.ن: کتاب ، جلد5، ص31. «ساحت اندیشه، پیرامون دین و اندیشه دینی👇» https://eitaa.com/sahat_andisheh