انسان ذاتا طغیانگر است زیرا دائما متاثر نفس خویش است.نفس،چنین القا می کند که آنچه داری حاصل تلاش و رنج خودت است پس شاد باش و لذت ببر. در سوره مبارکه علق خداوند متعال می فرماید«ان الانسان لیطغی ان رآه استغنی » انسان زمانی طغیان می کند که تصور کند بی نیاز است،آنچه به او داده شده را،از آن خود بداند.در حالی که تمام دارایی انسان،اعتباری است،نه حقیقی. دلیلش،ایه ۷و۸سوره مبارکه کهف است. «اناجعلنا ماعلی الارض زینة لها لنبلوهم ایهم احسن عملا.وانالجاعلون ماعلیهاصعیداجرزا» بدین مضمون:آنچه درزمین است،برای امتحان شماست ودر آخر،همه رابه خاک بر می گردانیم. اگر دارایی انسان،حقیقی بود،ازبین نمی رفت.پس معلوم می شود همه اش اعتباری است. حدیثی طولانی از امام صادق علیه السلام هست که درفرازی از آن،می فرماید«....یکی از شروط عبودیت ،آن است که خود را مالک آنچه داری ،ندانی زیرا مالک حقیقی،خداوند متعال است. با این توضیح،چه جای طغیان برای انسان باقی می ماند؟؟؟ ...خداوندا هیچگاه مگذارسرکشی کنم چراکه «تمام هستی» من از آن توست.

امام سجاد علیه السلام پس از درخواست گشايش مالى (و لا افتقرن) از طغيان نام مى‏برد و از خداوند مى‏خواهد كه در زمينه‏ ى مال دچار تجاوز از حد نشود و اين درسى است بسيار آموزنده براى پيروان آن حضرت و همچنين براى كسانى كه مى‏خواهند بر اثر تمكن مالى از مرز انسانيت خارج نشوند و به طغيان و سركشى گرايش نيابند.

مالدار شدن از جمله‏ى عواملى است كه مى‏تواند در آدمى اثر بد بگذارد و او را به طغيان و تجاوز از حد وادار نمايد. قرآن شريف در اين باره فرموده است: ان الانسان ليطغى ان رآه استغنى. موقعى كه آدمى متمكن مى‏شود و خود را از نظر مالى بى‏نياز مى‏يابد حالت سركشى و طغيان به خود مى‏گيرد و از مرز حق و عدل فراتر مى‏رود.

علم نيز مانند مال در افرادى كه ظرفيت ندارند مى‏تواند اثر نامطلوب بگذارد و آنان را به طغيان وادار نمايد. در حديث آمده است كه براى علم طغيانى است همانند طغيان مال، يعنى افراد تحصيلكرده و درس خوانده مثل مالداران در معرض خطر غرور علمى و طغيان اخلاقى هستند.

نه تنها مال و علم بلكه هر برترى و تفوق در انسانهاى نالايق اثر بد مى‏گذارد و موجب طغيان و تجاوزشان مى‏گردد. بد گهر را علم و فن آموختن دادن تيغ است دست راهزن تيغ دادن در كف زنگى مست به كه آيد علم ناكس را به دست علم و مال و منصب و جاه و قران فتنه آرد در كف بد گوهران 👈مثنوی معنوی ( اینجا )

علی علیه السلام در حکمتی از حکمتهای نهج البلاغه درباره‏ى #قلب می فرماید( متن کامل ) : "در آدمى پاره‏ى گوشت معلقى وجود دارد عجيب ‏تر از همه‏ى آنچه كه در اوست و آن قلب است. در اين عضو شگفت ‏آور موادى است از حكمت و ضد حكمت. اگر اميدوار شود طمع او را ذليل و خوار مى‏كند، اگر طمع تهديدش نمايد حرص موجب هلاكش مى‏شود، اگر دچار ياس گردد اندوه و اسف او را مى‏كشد، اگر غضب‏آلود و خشمگين شود غيظش تشديد مى‏گردد، اگر از رضا و خشنودى برخوردار شود پرهيز از عوامل مضر و زيانبار را فراموش مى‏كند، اگر دچار خوف شود همش در پرهيز و اجتناب مصروف مى‏گردد، اگر در گشايش واقع شود غفلت مايه ‏ى سلب موفقيتش مى‏گردد، **اگر مال و پولى به دست آورد بى‏نيازى به طغيانش وامى‏دارد، اگر با مصيبتى مواجه شود جزع و بيتابى موجب رسواييش مى‏گردد، پس هر نداری ، کمبود و تقصيرى امکان دارد ، براى وى زيانبار و مایه سقوط گردد و هر دارایی ، مال و امکاناتی ممکن است براى او مايه‏ ى فساد و تباهى شود." #نهج_البلاغه_حكمت_108

كسانى كه به خداوند توانا ايمان واقعى دارند و همواره به ياد او هستند اگر متمكن و ثروتمند شوند از حدى كه بايد خارج نمى‏گردند و به سركشى و طغيان نمى‏گرايند زيرا اينان مى‏دانند كه مالك واقعى اموال، خداوند است و آنها امانتدار او هستند، هر وقت اراده فرمايد ثروت را مى‏گيرد و از آنان خلع يد مى‏نمايد. قرآن شريف درباره‏ى اين گروه باايمان فرموده: رجال لا تلهيهم تجاره و لا بيع عن ذكر الله. در خانه هایی مردانى جاى دارند كه تجارت و داد و ستد كه منشاء درآمدهاى مالى است ، آنان را از ياد خدا غافل نمى‏كند. آیه 37 سوره نور

بى‏گمان كسى كه مالى در اختيار دارد، خود را امانتدار مى‏شناسد، و خداوند را مالك واقعى و معطى آن مى‏داند از خطر طغيان و سركشى مصون خواهد بود. امام سجاد (ع) در اینجا اشاره به همين مطلب می کند : و لا اطغين و من عندك وجدى، بار الها! جایی که تمام هستى و تمكن من از ناحيه ‏ى توست ، طغیان و سرکشی نکرده ، دچار غرور #فرعون گونه و #قارون صفت نشوم!!

در گذشته و حال افراد بسيارى وجود داشته و دارند كه جايگاهشان از نظر معنوى درست در نقطه ‏ى مقابل مردان الهى است، اينان ثروتى گرد آورده و بر اثر بى ‏ايمانى دچار غرور و طغيان شده و به سركشى و فساد اخلاق گرايش يافته‏اند، خود را گم كرده، اخلاق انسانى را از ياد برده، مردم را با ديده ‏ى تحقير و اهانت نگريسته، و بذر دشمنى و كينه‏ ى خود را در قلوبشان افشانده‏اند. #قارون ، ثروتمند عصر موسى بن عمران مى‏گفت: انما اوتيته على علم عندى، من اين ثروت را بر اساس لياقت علمى خود به دست آورده‏ام و از خداوند و عطيه‏ ى او اسم نمى‏برد، اينان نيز همانند قارون سخن مى‏گويند: اگر اموال تا پايان عمرشان باقى بماند در جامعه بر اثر اهانت و تحقير مردم همواره مورد بغض و بدبينى هستند و اگر بر اثر حادثه ‏اى ثروتشان از ميان برود شخصيتشان سركوب شده و مردم آزرده‏خاطر نيز از سقوطشان مسرورند.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام

مجموعه‌ی صوتی #بعثت_خون قسمت 4 : خط کوفی *️⃣ " جا دارد ملت اسلام فکر کند که چرا پنجاه سال بعد از وفات پیغمبر، کار کشور اسلامی به جایی رسید که مردم مسلمان در کوفه و کربلا جمع شدند و جگر گوشه‌ی پیغمبر را با آن وضع فجیع به خاک و خون کشیدند؟! خوب؛ انسان باید به فکر فرو رود، که «چرا چنین شد؟» از هر طرف حرکت می‌کنیم، به #خواص می‌رسیم. عزیزان من! اگر در هر جامعه‌ای، آن قسمِ خوبِ خواصِ طرفدارِ حق؛ یعنی کسانی که می‌توانند در وقت لازم از متاع دنیا دست بردارند، بیشتر باشند، هیچ وقت جامعه‌ی اسلامی به سرنوشت جامعه‌ی دوران امام حسین علیه‌السّلام مبتلا نخواهد شد و مطمئنّاً تا ابد بیمه است. اما اگر اینها کم باشند و نوع دیگرِ خواصِ طرفدار حق - دل سپردگان به دنیا، آنان که حق را هم می‌شناسند، طرفدار حقند، ولی درعین‌حال مقابل دنیا، پایشان می‌لرزد - عده شان زیاد بود، آن وقت دیگر واویلاست! آن وقت حسین‌بن‌علی‌ها به مسلخ کربلا خواهند رفت و به قتلگاه کشیده خواهند شد. تصمیم‌گیریِ خواص در وقت لازم؛ تشخیص خواص در وقت لازم؛ گذشتِ خواص از دنیا در لحظه‌ی لازم؛ اقدام خواص برای خدا در لحظه‌ی لازم. اینهاست که تاریخ و ارزشها را نجات می‌دهد و حفظ می‌کند! در لحظه‌ی لازم، باید حرکتِ لازم را انجام داد. اگر تأمّل کردید و وقت گذشت، دیگر فایده ندارد." 👤#مقام_معظم_رهبری 👈 متن و صوت " اینجا " جا دارد در این روزها چندین و جند بار خواند و شنید !!! #عبرت_‌های_عاشورا 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

مجموعه‌ی صوتی #بعثت_خون قسمت 4 : خط کوفی 👤#مقام_معظم_رهبری 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2