#شرح مختصر #دعا_چهل_هفت_56 #اهل_البيت در اين فراز، امام عليه السلام به چند خصلتِ «اهل البيت» عليهم السلام پرداخته، كه به جز آنها و امامان معصوم عليهم السلام كس ديگرى اين خصوصيّات را دارا نيست. تذكّر اين نكته لازم است كه «اهل البيت» عليهم السلام كسانى هستند كه در زير عباى پيامبر صلى الله عليه وآله جمع شدند و پيامبر صلى الله عليه وآله آنها را «اهل البيت» خود خواند و براى آنها اينچنين دعا كرد: «اللهُمَ هؤُلاءِ اَهْلُ بَيْتِى وَ خاصَّتِى فَاذْهَبْ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهِّرْهُمْ تَطْهِيراً»: «خداوند اينان اهل‏بيت و نزديكان من هستند از آنها گناهان را دور كن و آنان را مطهر گردان». سپس آيه تطهير (احزاب/ 33.) در شأن آنها نازل شد. ايشان عبارت بودند از پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله، حضرت على عليه السلام، حضرت فاطمه عليها السلام، حضرت امام حسن و حضرت امام حسين عليهما السلام. «الَّذِينَ اخْتَرْتَهُمْ لِأَمْرِك»: به آيه مباهله (#آل_عمران_61) اشاره دارد كه در روز #مباهله ، پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله، «اهل البيت» خود را كه خداوند آنان را برگزيده بود، براى انجام مباهله به وعده‏گاه برد. علاوه بر آن، اينان و امامان معصوم اختيار شده خداوند، براى هدايت و رهبرى جامعه مى‏باشند. «خَزَنَةَ عِلْمِك»: يعنى تمامى علوم الهى، اسرار ربّانى، دانش‏هاى حقيقى و آنچه كه كتاب‏هاى الهى مشتمل آن است، در نزد «اهل البيت» پيامبر و امامان معصوم عليهم السلام ذخيره شده است و ايشان، راسخان در علم و دانايان به تأويل قرآن هستند. بريد بن معاويه (از اصحاب امام صادق و امام باقر عليهما السلام) از امام روايت كرده كه حضرت در تفسير آيه (وَ مَا يَعْلَمُ تَأْوِيلَهُ إِلَّا اللَّهُ وَ الرَّاسِخُونَ فِى الْعِلْمِ) (آل عمران/ 7.) فرمودند: «رسول خدا در رأس راسخان در علم قرار دارد. زيرا خداوند تمامى آنچه را كه بر پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله فروفرستاد، اعم از تنزيل و تأويل، به وى آموخت و خداوند چيزى را نازل نكرد، كه پيامبر صلى الله عليه وآله تأويل آن را نداند و همچنين، جانشينان آن حضرت تمامى تفسير و تأويل امور را مى‏دانند و قرآن داراى عام و خاص، محكم و متشابه، ناسخ و منسوخ مى‏باشد كه راسخان در علم به آنها آگاهند». (اصول كافى/ 1، كتاب الحجة باب ان الراسخين فى العلم.../ ح 2.). از ابى بصير روايت شده است كه گفت: حضرت صادق و حضرت باقر عليهما السلام فرمودند: «خداوند متعال داراى دو علم است، علمى كه اختصاص به خداوند دارد و هيچ مخلوقى از آن آگاهى ندارد و علمى كه آن را به فرشتگان و پيامبرانش آموخته و اين علم است كه اكنون به ما اهل البيت رسيده است». (اصول كافى/ 1، كتاب الحجة باب ما عند الائمة من سلاح.../ ح 5.). «خُلَفَاءَكَ فِي أَرْضِكَ»: عبداللّه بن سنان مى‏گويد: از حضرت امام صادق عليه السلام درباره قول خداوند (وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ ءَامَنُوا مِنكُمْ وَ عَمِلُواْ الصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الْاَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِن قَبْلِهِمْ) (نور/ 55.) سؤال كردم. حضرت فرمودند: «مقصود از آيه، ما ائمه هستيم». (اصول كافى/ 1، كتاب الحجة باب ان ائمة عليهم السلام خلفاء اللّه.../ح 3.). «حُجَجَكَ عَلَى عِبَادِك»: يعنى اهل البيت پيامبر عليهم السلام، دليل و گواهى هستند كه خداوند به وسيله ايشان حجّتش را بر بندگانش تمام كرده و از مردم خواسته است از آنان پيروى نمايند. در زيارت جامعه كبيره آمده است «وَ حُجَجِ اللَّه عَلى أَهْلِ الدُّنْيا وَ الاخِرَةِ وَ الاُولى». يعنى ائمه عليهم السلام در دنيا به وسيله معجزه‏ها و دلائل آشكار، نشانه‏هاى روشن، اخلاق معنوى، فضيلت‏هاى ملكوتى، علوم ربانى و اسرار الهى كه دارا هستند حجّتهاى خداوند بر مردمند و به هنگام سؤال در عالم برزخ و يا در قيامت نيز خداوند، پيروى و يا عدم پيروى از ائمه را معيار اعمال مردم قرار مى‏دهد. «الرِّجْس»: عبارت است از هر گونه پليدى و نجاست و استعاره‏اى است از تمامى گناهان. «الدَّنَس»: آلودگى و چرك‏هاى ظاهرى. «طَهَّرْتَهُمْ مِنَ الرِّجْسِ وَ الدَّنَسِ تَطْهِيرًا»: اشاره به آيه تطهير دارد كه آيه 33 سوره احزاب است. (براى توضيح بيشتر بنگريد به تفسير نمونه 305 - 287 /17.). #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح مختصر #دعا_چهل_هفت_57 عطايايى كامل رَبِّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، صَلَاةً تُجْزِلُ لَهُمْ بِهَا مِنْ نِحَلِكَ وَ كَرَامَتِكَ، وَ تُكْمِلُ لَهُمُ الْأَشْيَاءَ مِنْ عَطَايَاكَ وَ نَوَافِلِكَ، وَ تُوَفِّرُ عَلَيْهِمُ الْحَظَّ مِنْ عَوَائِدِكَ وَ فَوَائِدِكَ. پروردگار من، بر محمّد و خاندانش درود فرست، درودى كه با آن بخشش و كرامتت را براى ايشان بسيار سازى و چيزهايى از عطاها و بخشش‏هايت را براى آنها كامل گردانى و بهره‏ىِ آنان را از نعمت‏ها و سودهايت فراوان گردانى. بعد از ذكر این چند خصلتِ منحصر به فرد اهل البيت و امامان معصوم عليهم السلام، امام سجاد عليه السلام از اين فراز تا پايان فراز 59، به خصوصيت‏ هاى درود بر #اهل_البيت مى‏پردازد. «تُجْزِل»: به معناى وسعت دادن و عظيم شمردن است و امام عليه السلام از خداوند درخواست مى‏كند كه در عطايا، بخششها و كرامات خود، بر اهل البيت عليهم السلام عظمت داده و وسعت عنايت كند. «نِحَلِك»: به معناى عطايا و بخشش‏هاى بى حساب است. «تُكْمِل»: از باب افعال و «اكمل» به معناى تمام نمودن شى‏ء، آنگونه كه غرض حاصل گردد و هيچ نقصى در آن ديده نشود، مى‏باشد. در اينجا امام سجاد عليه السلام با همّت بلند خود براى اهل البيت عليهم السلام از خدا طلب بخشش و عطايايى را مى‏نمايد كه هيچ عيب و نقصانى نداشته و آنچنان تمام و كامل باشد كه غرض و هدف گوينده را حاصل نمايد. #چهل_هفت #صلوات ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2