eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.5هزار عکس
2.3هزار ویدیو
1.5هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
دعای سیدالساجدین(ع) هنگام ختم قران: 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِى ظُلَمِ اللَّيَالِى مُونِسا، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِسا، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِى حَابِسا، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِى الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِسا، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الاْثَامِ زَاجِرا، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِرا، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِى ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِى عَلَى صَلابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ🔹 🔸خدايا! درود بر محمد و آل او فرست، و قرآن را در تاريكى شبهاى تيره مونس ما كن، و آن را پاسدار ما گردان كه از نيرنگ شيطان و وسوسه او ما را نگاه دار، و دو پاى ما را از رفتن به سوى معاصى بر بندد، و زبان ما را از بيهوده گويى بى گزند و آسيب گنگ گرداند و اعضاى تن ما را از گناهان باز دارد و آنچه را كه پرده غفلت در نورديد از ديده اعتبار او پنهان كرده است بگشايد تا دلهاى ما عجايب آن را نيك دريابد، و امثال عتاب آميز آن كه كوه هاى سخت از حمل آن عاجزند در دل ما نشيند🔸 🔗کانال انس با 🆔 @sahife2
🔸خدايا! درود بر محمد و آل او فرست، و قرآن را در تاريكى شب هاى تيره مونس ما كن 🔗کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام " : 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِى ظُلَمِ اللَّيَالِى مُونِسا، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِسا، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِى حَابِسا، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِى الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِسا، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الاْثَامِ زَاجِرا، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِرا، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِى ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِى عَلَى صَلابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ🔹 🔸خدايا! درود بر محمد و آل او فرست، و قرآن را در تاريكى شبهاى تيره مونس ما كن، و آن را پاسدار ما گردان كه از نيرنگ شيطان و وسوسه او ما را نگاه دار، و دو پاى ما را از رفتن به سوى معاصى بر بندد، و زبان ما را از بيهوده گويى بى گزند و آسيب گنگ گرداند و اعضاى تن ما را از گناهان باز دارد و آنچه را كه پرده غفلت در نورديد از ديده اعتبار او پنهان كرده است بگشايد تا دلهاى ما عجايب آن را نيك دريابد، و امثال عتاب آميز آن كه كوه هاى سخت از حمل آن عاجزند در دل ما نشيند🔸 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 1 🔴 شب، بهترین فرصت برای تفکر «اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلى‏ مُحَمَّدٍ وَ آلِه وَ اجْعَلِ الْقُرْانَ لَنا فى ظُلَمِ اللَّيالى مُونِساً»؛ حضرت می‌فرماید قرآن را در تاریکی شب‌ها برای من مونس قرار بده. اینجا چند نکته قابل توجه است. اولاً خود شب است. شب در فرهنگ قرآنی و اسلامی معانی خاص خود را دارد و دارای نسبت ویژه‌ای با تفکر، تمرکز، جمعیت خاطر، تماشای ابعاد دیگری از جهان پیرامون ما و فهم وسعت عالم است. اگر شب نبود، امکان دستیابی به آنها را نداشتیم. شب نسبت ویژه‌ای با باطن ما دارد؛ چنان‌که روز نسبت ویژه‌ای با ظاهر ما دارد. شب بهترین فرصت را به خاطر آرامش پیرامونی و محیطی برای ارتباط با ملکوت عالم و حضرت حق در دسترس انسان‌ها قرار می‌دهد. لذا این تعابیر در قرآن کریم درباره شب آمده است: «لِباسَاً، سَکَنَاً ». آرامش شب‌ها که خودش حاصل نکته‌های دیگری است، محصولش عبارت است از: «انس». انسان اگر بتواند از ظرفیت شب بهره مناسب داشته باشد، پشتیبانی‌های اصلی سیر روزانه خود را می‌تواند از شب بگیرد؛ چنان‌که خداوند در قرآن می‌فرماید: «إِنَّ لَكَ فِي النَّهَارِ سَبْحًا طَوِيلًا؛ [و] تو را در روز آمد و شدى دراز است». انسان در روز گرفتاری‌های زیادی دارد؛ تلاش برای معاش و صد جور فعالیت اجتماعی و فرهنگی. هر کس به حسب مسیر خودش. محیط خاص روز با آن شلوغی‌ها اگر پشتوانه خود را نداشته باشد، انسان از بین می‌رود. لذا قرآن می‌فرماید: «إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّيْلِ هِيَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِيلًا قطعاً برخاستن شب رنجش بيشتر و گفتار [در آن هنگام] راستين‏تر است». مهم این است که جان و فطرت انسان در شب نشو و نما پیدا کند. شب‌ محیط رویش فطرت انسان است؛ مخصوصاً‌ در بخش سحر. تقاضای امام (علیه السلام) از خداوند تبارک تعالی این است که این توفیق را پیدا کنیم که با استفاده از ظرفیت شب، با قرآن انس بگیریم. انس ارتباط صمیمانه نزدیکی است که حاصلش آرامش خاطر و نجات از وحشت است. نقطه‌ی مقابل انس وحشت است که ترکیبی است از ترس و بی‌قراری. انس یک نوع قرب و نزدیکی و اتصالی است که حاصلش آرامش و لذت است. امام (علیه السلام) می‌فرماید ظرفیت شب‌ها را به خاطر تاریکی که برای اشخاص عادی می‌تواند وحشت‌زا و نگران‌کننده باشد، برایم مایه انس با کتاب خودت قرار ده. امام (علیه السلام) از تاریکی شب مرکب و مدد می‌گیرد تا به‌وسیله‌ی آن بتواند با قرآن کریم انس پیدا کند و قرآن بشود مونس شب‌های امام. عبارت «ظُلَمِ اللَّيالى» عبارت لطیفی است. درواقع قرآن کریم خلوت شبانگاهی را با آرامش خاطر باطنی به هم می‌آمیزد و باطن شما را به ثبات و آرامش می‌رساند. خود شب ظاهر آرامی دارد. از این آرامش ظاهر و سکنش مدد گرفته می‌شود برای رستگاری و آرامش باطنی تا قلب انسان به آرامش برسد و در پرتو آن انس با قرآن شکل ‌گیرد. نوع برنامه‌های عبادی، به جمعیت خاطر، تمرکز، ژرف‌کاری و ژرف‌نگری نیاز دارد که عمدتاً در شب حاصل می‌شود. البته منافاتی با استفاده از روز ندارد؛ ولی ظرفیت شب برای دستیابی به این موارد، ظرفیت متفاوتی است. زندگی‌های مصنوعی و غیرطبیعی بهره‌ی عالی از فرصت‌های خاص را کاهش داده است. انسان از ابتدای شب با وسایل سرگرم‌کننده و شبکه‌های اجتماعی و تلویزیون مشغول است تا بعد از نماز صبح و طلوع خورشید. با وجود این چه لذتی از شب می‌برد؟ آسمان شهرهای بزرگ مثل شهر تهران، از جنبه‌های طبیعی خالی است. انسان ستاره‌ای نمی‌بیند و فقط ماه خوب دیده می‌شود که آلودگی هوا نورش را کم می‌کند. روز هم که صدای ماشین و... است. اینها سلامت جسم و جان و فکر را به مخاطره می‌اندازد. وقتی جای شب و روز جابجا می‌شود، زندگی به هم می‌ریزد. همه‌ی ما گرفتار هستیم. در ذهنتان باشد نصیب ویژه‌ای از شب برای انس با قرآن را از خدای متعال بخواهید و برایش برنامه‌ریزی کنید تا ان‌شاءالله خداوند متعال به شما توفیق عنایت فرماید. بعضی اولیا خدا پاسی از شب را مشغول قرآن خواندن بودند. هر مقدار که برایشان مقدور بوده، قرآن می‌خواندند. قبل از خواب و بعد از سحر، وقتشان را به قرآن و دعا اختصاص می‌دادند. چون اسرار آفرینش همه در قرآن کریم است، تمام درهای ملکوت عالم را برای انسان می‌گشاید و امکان تماشای ملکوت عالم و شنیدن نغمه‌های ملکوت آسمانی را برای انسان فراهم می‌آورد. این حالت عمدتاً در شب اتفاق می‌افتد. خداوند متعال خطاب به پیغمر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: «إِنَّ رَبَّكَ يَعْلَمُ أَنَّكَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَيِ اللَّيْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِينَ مَعَكَ؛ درحقيقت پروردگارت مى‌داند كه تو و گروهى از كسانى كه با تواند، نزديك به دوسوم از شب يا نصف آن يا يك‌سوم آن را برمى‌‏خيزيد». 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد 🆔 @sahife2
قسمت 2 🔴 قرآن کریم، سپری در برابر شیطان اما درخواست دوم: «وَ مِنْ نَزَغاتِ الشَّيْطانِ وَ خَطَراتِ الْوَساوِسِ حارِساً»؛ پروردگارا به‌وسیله‌ی قرآن مرا از تحریک شیطان حفظ کن. حارس یعنی حافظ و حراست یعنی حفاظت. حارس به معنای محافظ و نگهبان است. نزغه به معنای تحریک است و حمله‌های تحریک‌کننده؛ حمله‌ای که انسان را به حرکت درآورد. قرآن می‌فرماید اگر شیطان به تو حمله‌ای داشت که شما را به سمت اندیشه‌های آلوده و حالات خبیثه و اعمال ناشایست تحریک کرد: «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ؛ به خدا پناه ببر». وساوس معنایش خاص‌تر است از نزغ و نزغ معنی‌اش وسیع‌تر است. معنای وسوسه عمدتاً برمی‌گردد به خطورات ذهنی و درونی. خطرات که جمع خطر است مثل نزغه، به معنای ورود مخفیانه است. خطورات، ورودهای مخفی و ظریف و پنهان‌کاری است. نزغه معنایش وسیع‌تر و آشکارتر است که تمام بخش‌ها را در بر می‌گیرد؛ ولی وسوسه خطورات عمدتاً ذهنی و قلبی است. اینها را به مناسبت در دعای هشتم مباحثه کردیم. اینجا امام (علیه السلام) نقش قرآن کریم را به عنوان سپر حفاظتی و سنگر نگه‌دارنده در برابر تیرهای آشکار و پنهان شیطان معرفی می‌کند. معلوم شد که شیطان شلیک‌های آشکاری دارد که نزقه است، و شلیک‌های پنهانی دارد که وسوسه است. قرآن کریم درحقیقت مظهر کهف حصین و پناهگاه الهی است. خداوند تبارک تعالی می‌فرماید: «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ؛ به خدا پناه ببر». یکی از مصادیق بسیار بزرگ و برجسته و اصلی‌اش عبارت است از پناهنده شدن به قرآن کریم. قرآن، حصن حصین در برابر نزغات و وساوس شیطان است. اگر کسی آن را نداشته باشد، بدبخت است. هر کس سپر قرآنی نداشته باشد، سنگر قرآنی نداشته باشد و در حفاظت قرآن نباشد، کارش ساخته است. قرآن نگهدارنده است و با آن می‌شود به جنگ شیطان رفت. شیطان هم ذهن شما را می‌برد، هم فکر شما را می‌برد و هم قلب و روان شما را آلوده می‌کند و به اعمال شما آسیب می‌زند. لذا خداوند می‌فرماید: «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ» که یعنی «فَاسْتَعِذْ بالقرآن»؛ زیرا قرآن نور الله، ذکر الله و علم الله است. «فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ»، یعنی در سایه ولیّ حق قرار گیرید. به عترت طاهرین پناهنده شوید تا حفظ شوید. انسان همیشه در خطر دائمی است؛ چون خطر شیطان دائمی است و هیچ انقطاعی ندارد. دشمن قسم‌خورده‌ی فعال و حاضر در صحنه است. حملاتش نوعاً ناگهانی و مخفیانه و غافل‌گیرکننده است. گاهی انسان کارش به جایی می‌رسد که نیاز به حمله‌های مخفیانه شیطان ندارد. کسی که درِ ذهن و جانش را به روی شیطان باز می‌کند، دیگر شیطان لازم نیست از پنجره یا زیر در وارد شود. اینها برای کسانی است که درها را می‌بندد و شیطان رهایش نمی‌کند و می‌خواهد از این راه‌ها وارد شود. با رفاقت با اهل معصیت، همنشینی با بطالین، پرسه زدن در فضاهای آلوده‌ی مجازی و... انسان درِ شخصیت خود را به روی شیطان می‌گشاید. آنجایی که انسان دعوت نکرده و درها را بسته، باز هم باید مواظب خطر شیطان بود. چنانچه سرمایه‌های ما از دست برود، استحصال و بازیابی‌اش تقریباً غیرممکن است. اگر ذهنت قرآنی باشد، زره‌دار می‌شود؛ چون ذکر است. اگر فکرت قرآنی شد، زره‌پوش می‌شود و شیطان دیگر به‌آسانی دستش به شما نمی‌رسد. هر وقت وسوسه‌ای بیاید، قرآن جلوی چشمت است و به ذهنت می‌آید و این، حاصل مجالست با قرآن و قرآنی شدن است. این حالت ذکر و روشنایی، طراحی‌ها و برنامه‌های شیطان را عقیم می‌کند؛ لذا واقعاً نعمت بزرگی است. 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 3 🔴 نقش قرآن کریم در مهندسی اعمال و رفتار حضرت (علیه السلام) در ادامه تفصیل می‌دهند و می‌فرمایند: «وَ لِأَقْدامِنا عَنْ نَقْلِها اِلَى الْمَعاصى حابِساً». از منطقه‌ی وسوسه و نزغه ما را می‌برد به میدان عمل و باز نقش قرآن کریم را در مهندسی اعمال و رفتار ما کاملاً تشریح می‌کند. در اینجا سه جمله‌ قابل تأمل است: یکی راجع‌به قدم‌هاست، دیگری درباره زبان و سومی در مورد اعضا و جوارح. این منطقه، منطقه‌ی عمل است. جوارح عام است و از بین جوارح یکی قدم و دیگری زبان، تخصیص به ذکر پیدا کرده است. ایشان از قدم شروع می‌کنند و سراغ زبان می‌روند و تعمیم می‌دهند به همه‌ی جوارح. این منطقه، منطقه‌ی عمل است که تحت تأثیر منطقه‌ی قلب ما است. قلب ما نیز تحت تأثیر تدبیر و فکر ما است. فکر ما تحت تدبیر خرد ما است. به تعبیر حضرت علی (علیه السلام): «اَلْعُقُولُ أئِمَّةُ الأفْکارِ، وَ الاْفْکارُ أئِمَّةُ الْقُلُوبِ، وَ الْقُلُوبُ أئِمَّةُ الْحَواسِّ، وَ الْحَواسُّ أئِمَّةُ الاْعْضاءِ؛ عقل پیشواى فکر و اندیشه است، فکر پیشواى قلب و درون، قلب پیشواى حواس و حواس پیشواى تمامى اعضا است». بخشی که صحبت می‌شود، بخش منزل شخصیتی ما و نقش نازل است. جالب است بدانید در کتابی که آقای اسمیت نامی نوشته، حاصل جمع ادیان را آنجا خلاصه‌بندی کرده بود. کار باسلیقه و قشنگی بود. جالب است که ادیان الهی و توحیدی تمام طبقات شخصیت ما را مهندسی توحیدی می‌کنند (بادی مایند سول اسپریت) که اوجش می‌شود «روح». او مسیحیت و اسلام را مطالعه کرده و کتاب‌های آسمانی را خلاصه‌برداری و جمع‌بندی کرده و نسبت‌هایش را درآورده است. جوارح در این بیان عالی جوارح ذهن و حواس هستند. خیلی لطیف است که در اینجا مقام شرحش نیست. جوارح تحت مدیریت حواس هستند، حواس تحت مدیریت قلوب، قلوب تحت مدیریت افکار و افکار تحت مدیریت عقول. لذا هر وقت حال و حسی داشتید و از خدای متعال چیزی خواستید، عقل بخواهید. نگران نشوید، نمی‌خواهم بگویم ندارید. تکامل و رشد و شکوفایی‌اش را از حضرت حق تمنا کنید. اگر عقل بیاید، همه‌چیز می‌آید و چنانچه عقل نباشد، هیچ‌چیز نیست. چشم هم همین‌گونه است. گاهی انسان می‌بیند طرف به حسب ظاهر اهل علم و مطالعه و عبادت است، ولی خبری نیست. نگاه می‌کنی، می‌بینی اول ما خلق اشکال دارد؛ برای همین با این چیزها به جایی نمی‌رسد. البته این ظروف چون مرتبط هستند و دستشان در دست هم است، انسان از طریق تنظیم جوارح می‌تواند به مراتب بالاتر قدم بنهد؛ به شرطی که از روش علمی باشد. به قول خودمان از پایین به بالا باشد. روش درونی که از بالا به پایین است، خیلی مخاطره دارد. اجمالاً خاطرتان باشد این مناطق، مناطق شخصیت ما است. امام (علیه السلام) می‌خواهند به ما بگویند همه‌ی ابعاد شخصیت ما باید قرآنی باشد. این خصوصیت قرآن است که همه‌ی وجود ما را ذیل مهندسی توحیدی الهی سازمان‌دهی می‌کند و عقل، فکر، قلب، حواس و جوارح را در محیط نور خدا قرار می‌دهد. حالا این قسمت بخش نازل است. نزغات شیطان و خطرات وساوس مربوط به منطقه‌ی قبلی است که منطقه‌ی فکر و قلب است. اینجا مربوط به محیط اعمال و منطقه‌ی بدن است. حال حضرت می‌فرمایند: «وَ لِأَقْدامِنا عَنْ نَقْلِها اِلَى الْمَعاصى حابِساً»؛ خدایا پاهای ما را از رفتن به سوی گناه حبس کن. حبس در فارسی نگه داشتن است. حابس به معنای مانع است؛ یعنی نگه داشتن. خیلی مطلب جدی است. این پا به سوی جلسه‌ای می‌رود که در قلب و مرکز جهنم است. به سمتی می‌رود که تحت مدیریت شیطان است. اگر قرآنی نباشی و تحت تربیت قرآن نباشی، خودت با پای خودت وسط جهنم می‌روی. 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 4 🔴 حفظ زبان در پرتو قرآن کریم درخواست بعدی چیست؟ «وَ لِأَلْسِنَتِنا عَنِ الْخَوْضِ فِى‏الْباطِلِ مِنْ غَيْرِ ماافَةٍ مُخْرِساً». چه لال خوبی است! خداوند متعال خطاب به حضرت موسی (علیه السلام) می‌فرماید: «أسْلُكْ يَدَكَ فِي جَيْبِكَ تَخْرُ‌جْ بَيْضَاءَ مِنْ غَيْرِ‌ سُوءٍ؛ دستت را در گریبانت ببر تا بدون هیچ عیبی سفید و درخشان بیرون آید». نه اینکه دستت مریضی گرفته باشد. نه! حسی در دست تو هست که می‌درخشد و معجزه می‌شود. نمی‌خواهم زبانم مریض شود. نه! گویا باشد؛ اما به رضای تو باشد. چیزی را بگوید که تو می‌پسندی. قول سدید بگوید، قول حسن بگوید، حکمت بگوید، ذکر بگوید. لال شود از باطل و فحش و دروغ؛ از آنچه دلی را می‌شکند؛ از آنچه عابرویی را می‌برد. همه را حضرت ذیل کلمه‌ی «باطل» جمع کرد. ارتکابش تعبیر شده به «خوض» که به معنای راه رفتن در آب است. خوض بر وزن حوض است. اینکه انسان راحت گرفتار امور بیهوده و باطل شود. زبان عامل سهل و آسان و راحتی است برای اینکه انسان دچار گناه شود. آدم بخواهد از جایش بلند شود و راه برود، سخت است؛ ولی زبان فقط کافی است که یک جمله‌ بگوید. اینجا محل دست‌اندازی‌های عجیب و غریب شیطانی است. در بین جوارح هیچ‌کدام در معصیت‌ها جلوتر از زبان نیست؛ لذا قرآن کریم فرمود: تو اگر زبانت را به تقوا آراستی، تمام اعمالت اصلاح می‌شود و کم و کاستی‌هایت را خودم می‌بخشم: «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ قُولُوا قَوْلاً سَديداً يُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمالَکُمْ وَ يَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ ای کسانی که ایمان آورده‌اید، از خدا پروا دارید و سخنی استوار گویید. تا اعمال شما را به صلاح آورد و گناهانتان را بر شما ببخشاید». سدید نقطه‌ی مقابل باطل است. قول سدید، یعنی قول حق. سدید اگر آراسته به حسن و... باشد که چه بهتر. اگر زبان اصلاح شد، خود خدای متعال اعمال شما را اصلاح می‌کند و گناهان شما را می‌بخشد. اگر زبانت درست شود، همه‌چیزت درست می‌شود. زبان چیز عجیبی است! گرفتاری‌هایی که ما در جامعه داریم، به خاطر زبان است. زبانمان تربیت نشده است. خیلی از طلاق‌ها و جدایی‌ها حاصل زبان تربیت‌نشده است. خیلی از اختلاف‌های اجتماعی حاصل زبان تقویت‌نشده است. خیلی از دلسردی‌های که در جامعه پیدا می‌شود، حاصل زبان تربیت‌نشده است. پس قول سدید چه می‌شود؟ چون به قوه‌ی من اهانت شده، هرچه دلم خواست باید بگویم؛ حتی اگر به مصلحت کشور نباشد. بعضی‌ها جناحشان از ناموسشان مهم‌تر است. زبانشان خوض و رها می‌شود، مثل شنای در آب. آب می‌رود و این هم دست و پا می‌زند و بیشتر فرو می‌رود. زبان خیلی حساس است. ان‌شاءالله خداوند زبانمان را با قرآن تربیت کند. اولین نشانه‌های تربیت در زبان آشکار می‌شود و نخستین نشانه‌های تحقق به ادب الله در زبان خود را نشان می‌دهد. مؤمن در گفتارش خیلی محتاط است و کم‌گو و کم‌سخن می‌شود. بعضی‌‌ها برای هر چیزی اظهار نظر می‌کنند و در هر مطلبی ورود پیدا می‌کنند و برای خودنمایی، اظهار اطلاع می‌کنند. در قرآن نیز از واژه‌ی خوض استفاده شده است. فرمود اگر کسی را دیدید که چرت و پرت می‌گوید، به سخنانش گوش ندهید. همان‌طور که باطل‌گویی و خوض در باطل آسیب‌هایی دارد، شنیدنش هم آثار بدی دارد. اگر دیدید کسانی کفر می‌گویند و درباره آیات ما، شبهه تولید می‌کنند، با آنها نشینید، مگر اینکه مشغول صحبت دیگری شوند 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 5 🔴 هنر قرآن کریم «وَلِجَوارِحِنا عَنِ اقْتِرافِ الْاثامِ زاجِراً»؛ جوارح و همه‌ی امکاناتی را که در بدن ما است، از اینکه مرتکب گناه شوند، به‌وسیله‌ی قرآن حفظ کن. زاجر یعنی مانع. اقتراف نیز به معنای انجام دادن و ارتکاب است. چگونه قرآن نگهداری‌اش می‌کند؟ قرآن کریم همه را مؤدب می‌کند و تقوا می‌آورد. انس با قرآن حاصلش این است. در ادامه یک مطلب خیلی فوق‌العاده بیان می‌شود: «وَ لِما طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الْاِعْتِبارِ ناشِراً». اعتبار به معنای عبرت گرفتن است که چند جلسه پیش راجع‌به عبرت گرفتن توسط قرآن کریم توضیح دادیم. اعتبار به تفکر عمیق و همه‌جانبه گفته می‌شود. آنجا که شما می‌خواهید از ظواهر عبور کنید و به پشت صحنه‌ها برسید، به آن می‌گویند اعتبار که با فکر جلو می‌رود. اینجا حضرت می‌فرماید فکر و عبرت‌گیری ما به‌وسیله‌ی غفلت در هم پیچیده می‌شود. غفلت، نقطه‌ی مقابل ذکر است. غفلت طومار فکر و اعتبار انسان را درهم می‌پیچد. قرآن کریم این طومار و اعتبار شما را باز می‌کند؛ چون ناشر است. تعبیر بسیار فوق‌العاده‌ای است. از جهات بلاغی‌ نیز خیلی دلنشین است. «تَصَفُّح» نگاه عمیق همراه با نظر و عبرت است. می‌فرماید: پروردگارا به هدایت قرآن این فکر درهم‌پیچیده و منطقه‌ی اعتبار ما که از کار افتاده، باز کن و به میدان بیاور. این هنر قرآن کریم است: آزادسازی فکر از غفلت. به برکت قرآن و انس با آن، زبانمان را حفظ کند که چه شود؟ تا دوباره به قرآن برسیم. مگر در قرآن چه خبر است؟ «من القرآن الی القرآن و فی القرآن». سحر فی القرآن و مع القرآن مقصد اولیا است که به آنجا برسند. از رهگذر این مراقبت‌ها و تقوا و حفاظت و صیانت چشم و زبان و دست و جوارح و فکر و عقل و قلب تا انس سحرگاهی، تازه می‌رسیم به فهم عجایب قرآن: «حَتّى‏ تُوصِلَ اِلى‏ قُلُوبِنا فَهْمَ عَجآئِبِهِ، وَ زَواجِرَ اَمْثالِهِ». آنچه در مثال‌های قرآن از شگفتی‌ها تعبیه شده، خودش نگاه‌دارنده و بازدارنده است. اگر به قرآن دست یابیم، به چیزی رسیده‌ایم که هیچ بزرگی در عالم نمی‌تواند تحملش کند. 👈 ادامه دارد ... 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
قسمت 6 🔴 صلابت و عظمت قرآن کریم «الَّتى ضَعُفَتِ الْجِبالُ الرَّواسى عَلى‏ صَلابَتِها عَنِ احْتِمالِهِ»؛ کوه‌های دماوند و سبلان، با آن بزرگی و شکوه نمی‌توانند تحملش کند. خود قرآن هم می‌فرماید: «لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَيْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْيَةِ اللَّهِ وَتِلْكَ الْأَمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَفَكَّرُونَ؛ اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‌کردیم، قطعاً آن را از ترس خدا فروتن و ازهم‌پاشیده می‌دیدی. و این مَثَل‌ها را برای مردم می‌زنیم تا بیندیشند». حیف که فکرها تعطیل است! فکر که تعطیل شد، دل تعطیل می‌شود و خشیت نخواهد داشت. هرچه آیه هم برای ما خوانده ‌شود، اثر نمی‌کند. اگر به کوه خوانده شود، چیزی از آن نمی‌ماند؛ اما انسان غافل دلش به رحم نمی‌آید و نمی‌لرزد. پس مقصد چه شد؟ فهم عجایب قرآن. کل این قطعه در این آیه جمع‌بندی شده است: «لا يَمَسُّهُ إِلاَّ الْمُطَهَّرُونَ؛ جز پاكان نمي‌توانند به آن دست زنند [دست يابند]» که همان «طهارت جوارحی» است. گفتیم بدن نازل‌ترین بخش شخصیت است. طهارت قلب، حواس و فکر مقدمه‌ای می‌شود برای دیدار با قرآن. تا طاهر نشوی، این دیدار ممکن نمی‌شود. هرچه سهم تو از عصمت و طهارت بیشتر شود، دریافت تو از قرآن به همان میزان بیشتر می‌شود. ان‌شاءالله خدای متعال توفیق کسب طهارت جهت دریافت معارف قرآن را به همه‌ی ما عطا فرماید. 👤 استاد ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام " : 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِى ظُلَمِ اللَّيَالِى مُونِسا، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِسا، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِى حَابِسا، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِى الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِسا، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الاْثَامِ زَاجِرا، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِرا، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِى ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِى عَلَى صَلابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ🔹 🔸خدايا! درود بر محمد و آل او فرست، و قرآن را در تاريكى شبهاى تيره مونس ما كن، و آن را پاسدار ما گردان كه از نيرنگ شيطان و وسوسه او ما را نگاه دار، و دو پاى ما را از رفتن به سوى معاصى بر بندد، و زبان ما را از بيهوده گويى بى گزند و آسيب گنگ گرداند و اعضاى تن ما را از گناهان باز دارد و آنچه را كه پرده غفلت در نورديد از ديده اعتبار او پنهان كرده است بگشايد تا دلهاى ما عجايب آن را نيك دريابد، و امثال عتاب آميز آن كه كوه هاى سخت از حمل آن عاجزند در دل ما نشيند🔸 ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) هنگام : «10» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِراً حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ‏ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و را براى ما زمينه اين منافع قرار ده؛ در تاريكى‏هاى شب‏ها مونس، و از تحريكات شيطان براى ارتكاب گناه، و خطرات وسوسه‏ها نگهبان، و براى گام‏هاى ما از حركت به سوى گناهان بازدارنده، و براى زبان‏هايمان از فرو رفتن در گفتار باطل،- نه به خاطر بيمارى- لال كننده، و براى انداممان از ارتكاب گناه مانع شونده، و براى طومار و اوراق عبرت كه دست غفلت آن را در هم پيچيده، گستراننده، تا فهم شگفتى‏هايش و پندهاى باز دارنده‏اش را كه كوه‏هاى استوار، با وجود صلابتشان از تحمل آن ناتوانند، به دل‏هاى ما برسانى. 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
1 ❇️ انسان، علاوه بر جسم داراى جوهرى مجرد كه زنده و توانا و دانا و مختار است كه از اين حقيقت به نفس ناطقه يا روان تعبير مى‏شود و به عبارت ديگر وجودى كه مجموعه‏اى از روح و جسم با متعلّقات آنهاست. درباره ريشه واژه انسان از سوى اهل لغت و معرفت سه نظريه بيان شده است: 1- إنس: برخى معتقدند كه: انسان برگرفته از ماده إنس است كه در مقابل وحش و حيوان و چارپايان و موجودات بدون عقل و دانش و ادب به كار گرفته مى‏شود. و گاهى إنسىّ و إناس و أناسى هم در متون دينى در برابر جنّ و فرشته و شيطان و موجودات آسمانى به كار رفته است و در بيشتر آيات قرآنى و روايات اين معنا اراده شده است. 2- نسيان: برخى از اهل ادب و عرفان معتقدند: ماهيّت انسان به حسب خلقت او كه داراى نيروها و حواس گوناگون است و گاهى دچار غفلت و شبهه و فراموشى مى‏شود؛ از ماده نسيان است. زيرا موجودى از جنس آدم به خاطر آفرينش پيچيده و مرموزى كه دارد جريان گذشته خويش را، از ذهن و فكر و دانش كسبى خود از ياد مى‏برد پس منكر تعهّد و تكاليفتش مى‏شود در حالى كه خلاف واقعيّت هم نيست. خداوند منّان پس از آفرينش آدم و حوا آنها را به امرى كوچك آزمايش نمود، ولى آنان در اوّلين مرحله از آن آزمون شكست خورده بيرون آمدند و پروردگار در حق آنان فرمود: وَ لَقَدْ عَهِدْنَآ إِلَى‏ ءَادَمَ مِن قَبْلُ فَنَسِىَ وَ لَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا يقيناً پيش از اين به آدم سفارش كرديم [كه از ميوه آن درخت نخورد] پس فراموش كرد و عزمى استوار براى او نيافتيم. 3- : برخى از حكما و دانشمندان علم اخلاق بر اين باورند كه بنيان هويّت انسان از ماده انس و حبّ قلبى است و خو گرفتن و همدلى و عشق ورزى به دور از وحشت از ويژگى‏هاى برجسته انسان است. و در اصطلاح انديشمندان، انسانيّت آدمى به مكارم اخلاقى مانند تربيت و ادب و عاطفه و سجاياى نيكوى اوست. از افلاطون نقل شده كه گفته است: «آدميزاد را نشايد انسان خواند جز اين كه وى در علم و ادب انسان باشد 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
2 ❇️ امام على عليه السلام در نامه خويش به مالك اشتر، اصالت حقيقى انسان را چنين ترسيم مى‏فرمايد: وَ اشْعِرْ قَلْبَكَ الرَّحْمَةَ لِلرَّعِيَّهِ وَ الْمَحَبَّةَ لَهُمْ وَ اللُّطْفَ بِهِمْ وَ لاتَكُونَنَّ عَلَيْهِمْ سَبُعاً ضارِياً تَغْتَنِمُ اكْلَهُمْ، فَإِنَّهُمْ صِنْفانِ: إِمَّا أَخٌ لَكَ فِى الدِّينِ وَ امّا نَظيرٌ لَكَ فِى الْخَلْقِ. مهربانى و محبّت و لطف به رعيّت را شعار قلب خود قرار ده، بر رعيّت همچون حيوان درنده مباش كه خوردن آنان را غنيمت دانى، كه رعيّت بر دو گروهند: يا برادر دينى تواند، يا انسان‏هايى مانند تو. حضرت در سفارش ديگرى به محمد حنفيه چهره انسانى را به گونه روشن‏ترى بيان مى‏فرمايد: بدان كه انسانيّت مرد مسلمان به دو وجه است: الف- انسانيّت در عرصه خانه و وطن خود كه عبارت است از تلاوت قرآن و همنشينى با دانشمندان و مطالعه احكام و علوم دينى و مواظبت بر نماز در جماعت. ب- انسانيّت در سفر كه عبارت است از بذل كردن مال و توشه خود، به همسفران، كمتر مخالفت كردن با همراهان، و در همه حالات زياد به ياد خدا بودن. انسان با هر چيزى كه همدم گردد؛ در آغاز شيفته او مى‏شود و سپس به خاطر علاقه زياد به او عشق مى‏ورزد. اگر معشوق او مجازى باشد؛ به او لذّت جسمى و روانى زودگذرى دست مى‏دهد و شيطان در پديد آوردن چنين هوسى هنرمند است. اما اگر آن معشوق حقيقى باشد؛ به او آرامش معنوى و روحى دست مى‏دهد و از الطاف خداوند به مؤمن اين است كه خلوتى براى انس با خودش و تلاوت كتاب وحى آسمانى فراهم مى‏سازد، كه هيچ لذّت و شيرينى بالاتر از انس با آنان نيست. امير المؤمنين عليه السلام مولاى عارفان در وصف عاشقان خدا مى‏فرمايد: اللَّهُمَّ إِنَّكَ آنَسُ الْآنِسينَ لِاوْلِيائِكَ وَ احْضَرُهُمْ بِالْكِفايَةِ لِلْمُتَوَكِّلينَ عَلَيْكَ، تُشاهِدُهُمْ فى سَرائِرِهِمْ وَ تَطَّلِعُ عَلَيْهِمْ فى ضَمائِرِهِمْ وَ تَعْلَمُ مَبْلَغَ بَصائِرِهِمْ. فَاسْرارُهُمْ لَكَ مَكْشُوفَةٌ وَ قُلُوبُهُمْ الَيْكَ مَلْهُوفَةٌ. إِنْ اوْحَشَتْهُمُ الْغُرْبَةُ آنَسَهُمْ ذِكْرُكَ وَ انْ صُبَّتْ عَلَيْهِمُ الْمَصائِبُ لَجَأُوا الَى الْإِسْتِجارَةِ بِكَ، عِلْماً بِانَّ ازِمَّةَ الْامُورِ بِيَدِكَ، وَ مَصادِرَها عَنْ قَضائِكَ. بار خدايا، تو براى عاشقانت بهترين مونسى، و براى كفايتِ مهمّ آنان كه بر تو اعتماد نمايند از همه حاضرترى، آنان را كه در باطنشان مشاهده مى‏كنى، و به نهانشان آگاهى، و اندازه بيناييشان را مى‏دانى. بنابراين رازهايشان نزد تو معلوم است، و دلهايشان به جانب تو در غم و اندوه. اگر تنهايى آنان را به وحشت اندازد ياد تو مونسشان شود، و اگر مصائب به آنان هجوم آرد به تو پناه جويند، زيرا مى‏دانند زمام همه امور به دست تو، و سرچشمه تمام كارها در كف با كفايت فرمان توست. بنابراين مأنوس بودن با خداوند و قرآن او، بسيارى از وحشت‏ها و تنهايى‏ها را كه زمينه‏ساز توليد بيمارى‏هاى روانى و اجتماعى مى‏شود، از بين مى‏برد، و امنيّت را در درون خانه و جامعه برقرار مى‏سازد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) هنگام : «10» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِراً حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ‏ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و را براى ما زمينه اين منافع قرار ده؛ در تاريكى‏هاى شب‏ها مونس، و از تحريكات شيطان براى ارتكاب گناه، و خطرات وسوسه‏ها نگهبان، و براى گام‏هاى ما از حركت به سوى گناهان بازدارنده، و براى زبان‏هايمان از فرو رفتن در گفتار باطل،- نه به خاطر بيمارى- لال كننده، و براى انداممان از ارتكاب گناه مانع شونده، و براى طومار و اوراق عبرت كه دست غفلت آن را در هم پيچيده، گستراننده، تا فهم شگفتى‏هايش و پندهاى باز دارنده‏اش را كه كوه‏هاى استوار، با وجود صلابتشان از تحمل آن ناتوانند، به دل‏هاى ما برسانى. 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
3 ❇️ رسول گرامى اسلام صلى الله عليه و آله مى‏فرمايد: إِدَّخِرُوا لِبُيُوتِكُمْ نَصيباً مِنَ الْقُرآنِ، فَإِنَّ الْبَيْتَ إِذا قُرِئَ فِيهِ أَنِسَ عَلى‏ أَهْلِهِ وَ كَثُرَ خَيْرُهُ وَ كانَ سُكَّانُهُ مُؤْمِنِى الجِنِّ وَ إِذا لَمْ‏يُقْرَأ فِيهِ أَوْحَشَ عَلَى أَهْلِهِ وَ قَلَّ خَيْرُهُ وَ كانَ سُكَّانُهُ كَفَرَةَ الجِنِّ. براى خانه‏هايتان بهره‏اى از قرآن بگيريد كه اگر در خانه قرآن قرائت شود قارى با خانواده‏اش انس مى‏گيرد و بركتش فراوان شود و موجودات پنهان مؤمن در آن سكونت مى‏كنند و اگر در آن قرآن خوانده نشود با اهلش نمى‏يابد و خيرش اندك مى‏گردد و شياطين نامرئى كافر در آن خانه ساكن مى‏شوند. انس با قرآن آثار نيك بسيارى دارد كه از مهمترين آن كنترل هواى نفس است. پيامبر خدا صلى الله عليه و آله در اين باره مى‏فرمايد: المُؤْمِنُ قَيَّدَهُ القُرآنُ عَنْ كَثيرٍ مِنْ هَوَى‏ نَفْسِهِ. قرآن، دست و پاى مؤمن را در برآوردن بسيارى از خواهش‏هاى نفسانى‏ بسته است. از فايده‏هاى بارز همدمى با قرآن كريم اين است كه: كسى كه با قرآن انس و محبّت مى‏ورزد و به معانى و دستورهاى آن توجّه دقيق مى‏كند و آرام و شمرده قرائت مى‏كند، به يقين خطورات شيطانى و وسوسه‏هاى او بر دل و جان نمى‏نشيند؛ زيرا به طور طبيعى هر چه را دل با آن مأنوس باشد و در عرصه ذهن بماند با او زندگى مى‏كند و كسى كه پيوسته با كتاب خدا همدم است و آيات رحمت و عزّت را به عمق جان مى‏فرستد، انسانِ تربيت يافته‏اى شود كه هوس‏هاى ناپسند و كردار حيوانى از او سر نزند و از سخن باطل فريب نخورد و از اندرزها و موعظه‏هاى آگاهانه بهره كافى گرفته براى سازندگى و كمال وجود خويش به كار گيرد. و در پايان كوشش‏ها، براى كسب بسيارى از حقايقِ كتاب حق، قلب او آمادگى دريافت عجايب و انبوه اسرار نهفته در قرآن را پيدا مى‏كند و خود را عامل به فرامين كتاب و حامل امانت و وارث پيام سنگين حق به شمار خواهد آورد و اين چنين رسالتى تنها در دل‏هاى بزرگ و مردان عارفى چون معصومان عليهم السلام قرار مى‏گيرد. از نمونه‏هاى بارز سيره اولياى خداوند در انس شبانه با كلام حق، شيفتگى اباعبداللّه الحسين عليه السلام به قرآن در شب است. در مقتل آمده است راوى گفت: امام حسين عليه السلام ملاحظه كرد كه دشمنان براى جنگيدن شتاب مى‏ورزند و محاصره را تنگتر مى‏كنند و به پندها و اندرزها توجّه نمى‏كنند، به برادرش عباس عليه السلام فرمود: اگر مى‏توانى نزد دشمنان برو و آنان را از جنگ با ما منصرف كن؛ اين كار را انجام بده؛ تا امشب براى پروردگارمان نماز و دعا و استغفار به جاى آوريم چرا كه خدا مى‏داند من نماز براى او و تلاوت آيات كتابش را و دعا و طلب مغفرت را دوست مى‏دارم. به اين منظور حضرت‏ عباس عليه السلام به نزديك دشمن رفت و از آنان مهلت گرفت. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
4 ❇️ كثرت روايات و احاديثى كه از رسول الهى و امامان معصوم در رابطه با قرآن مجيد در معتبرترين كتب حديث نقل شده به اندازه‏اى است كه انديشمندان كتاب‏هاى مستقلّى در اين زمينه فراهم كرده‏اند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اذَا الْتَبَسَتْ عَلَيْكُمُ الْفِتَنُ كَقِطَعِ اللَّيْلِ الْمُظْلِمِ فَعَلَيْكُمْ بِالْقُرْآنِ، فَانَّهُ شافِعٌ مُشَفَّعٌ، وَ ماحِلٌ مُصَدَّقٌ وَ مَنْ جَعَلَهُ امامَهُ قادَهُ الَى الْجَنَّةِ، وَ مَنْ جَعَلَهُ خَلْفَهُ ساقَهُ الَى النَّارِ، وَ هُوَ الدَّليلُ يَدُلُّ عَلى خَيْرِ سَبيلٍ. به هنگامى كه فتنه‏ها همچون پاره‏هاى شب تار به شما حمله‏ور شد، بر شما باد به قرآن، زيرا كه قرآن شفاعتش در پيشگاه حق قبول، و شكايتش مورد پذيرش است، آن كه قرآن را راهبرش قرار دهد قرآن او را به بهشت مى‏برد، و هر كه اين منبع خير را پشت سر اندازد قرآن او را به جهنّم روانه سازد، و قرآن راهنماى به بهترين راههاست. و آن حضرت فرمود: الْقُرْآنُ افْضَلُ كُلِّ شَىْ‏ءٍ دُونَ اللَّهِ. قرآن برترين چيزها در تمام هستى، به غير خداست. و نيز فرمود: انَّهُ لا يَنْبَغى لِحامِلِ الْقُرْآنِ انْ يَظُنَّ انَّ احَداً اعْطِىَ افْضَلَ مِمَّا اعْطِىَ، لَانَّهُ لَوْمَلَكَ الدُّنْيا بِاسْرِها لَكانَ الْقُرْآنُ افْضَلَ مِمّا مَلَكَهُ. به حقيقت كه براى حامل قرآن سزاوار نيست كه گمان كند به احدى برتر از آنچه به او داده‏اند عنايت شده، زيرا اگر تمام دنيا را مالك شود هر آينه قرآن از آن برتر است. رسول حق صلى الله عليه و آله فرمود: لايُعَذِّبُ اللَّهُ قَلْباً اسْكَنَهُ الْقُرْآنَ خداوند قلبى كه قرآن را در آن جاى داده عذاب نمى‏كند. و نيز امام باقر عليه السلام فرمود: إنّ كِتابَ اللّهِ اصْدَقُ الْحَديثِ وَ احْسَنُ الْقَصَصِ. به يقين قرآن صادق‏ترين سخن و بهترين داستان است. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: به درستى كه اين قرآن نور مبين، ريسمان محكم، دستگيره مطمئن، درجه برتر، شفا دهنده‏ترين داروها، فضيلت بزرگتر، و سعادت عُظْمى است. آن كه از نورش طلب روشنائى كند به عنايت حق نورانى شود، و هر كه امورش را به آن ببندد خداوند حفظش كند، و هر كه متمسك به آن شود خداوند او را برهاند، و هر كه از احكامش جدايى نكند خداوند به او رفعت دهد، و هر كه از آن طلب شفا كند خداوند شفايش دهد، و هر كه آن را بر ماسوايش انتخاب كند خداوند او را هدايت فرمايد، و هر كه از غير قرآن طلب‏ هدايت نمايد گمراه شود، و هر كه آن را شعار زندگى كند به سعادت رسد، و هر كه آن را رهبر و تكيه‏گاه خود قرار دهد حضرت حق او را در جنّت نعيم و عيش سليم پناه دهد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) هنگام : «10» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الْآثَامِ زَاجِراً وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الاعْتِبَارِ نَاشِراً حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتِمَالِهِ‏ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست، و را براى ما زمينه اين منافع قرار ده؛ در تاريكى‏هاى شب‏ها مونس، و از تحريكات شيطان براى ارتكاب گناه، و خطرات وسوسه‏ها نگهبان، و براى گام‏هاى ما از حركت به سوى گناهان بازدارنده، و براى زبان‏هايمان از فرو رفتن در گفتار باطل،- نه به خاطر بيمارى- لال كننده، و براى انداممان از ارتكاب گناه مانع شونده، و براى طومار و اوراق عبرت كه دست غفلت آن را در هم پيچيده، گستراننده، تا فهم شگفتى‏هايش و پندهاى باز دارنده‏اش را كه كوه‏هاى استوار، با وجود صلابتشان از تحمل آن ناتوانند، به دل‏هاى ما برسانى. 🙏 کانال انس با 🆔 @sahife2
5 ❇️ امير المؤمنين عليه السلام مى‏فرمايد: ذلِكَ الْقُرْآنُ فَاسْتَنْطِقُوهُ وَ لَنْ يَنْطِقَ، وَ لكِنْ اخْبِرُكُمْ عَنْهُ، الا انَّ فِيهِ عِلْمَ ما يَأْتِى، وَ الْحَديثَ عَنِ الْماضى، وَ دَواءَ دائِكُمْ، وَ نَظْمَ امْرِكُمْ. اين است قرآن، از او بخواهيد سخن گويد كه سخن نمى‏گويد، ولى من از آن به شما خبر دهم: بدانيد كه دانش آينده و سخن گذشته و دواى دردهاى شما و نظم زندگى و امورتان در قرآن مجيد است. و نيز آن حضرت فرمود: انَّ اللَّهَ سُبْحانَهُ انْزَلَ كِتاباً هادِياً بَيَّنَ فيهِ الْخَيْرَ وَ الشَّرَّ. خداوند سبحان كتاب هدايت فرو فرستاد، و در آن هر خير و شرى را بيان فرمود: و از آن‏جناب روايت شده: الْقُرْآنُ غِنىً لاغِنى دُونَهُ، وَ لا فَقْرَ بَعْدَهُ. قرآن ثروتى است كه ثروتى غير از آن نيست، و بعد از آن فقرى تصور نمى‏شود. حضرت سجّاد عليه السلام فرمود: لَوْ ماتَ مَنْ بَيْنَ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لَمَا اسْتَوْحَشْتُ بَعْدَ انْ يَكُونَ الْقُرْآنُ مَعِى. اگر تمام كسانى كه بين مشرق و مغرب هستند بميرند در حالى كه قرآن همراه من است، هر آينه ترس و وحشت به من دست نمى‏دهد. حضرت صادق عليه السلام فرمود: مَنْ اوتِىَ الْقُرْآنَ وَ الاْيمانَ فَمَثَلُهُ مَثَلُ الاْتْرُجَّةِ، رِيحُها طَيِّبٌ، وَ طَعْمُها طَيِّبٌ، وَ امَّا الَّذى لَمْ يُؤْتَ الْقُرْآنَ وَ لَا الإْيْمانَ مَثَلُهُ كَمَثَلِ الْحَنْظَلَةِ، طَعْمُها مُرُّ، وَ لا رِيحَ لَها. آن كه قرآن و ايمان به او داده شود مثلش مانند ترنج است كه بو و طعمش خوش است، و اما كسى كه از قرآن و ايمان بى بهره است همانند هندوانه ابوجهل است كه طعمش تلخ و بدون بوست. امام كاظم عليه السلام فرمود: مَنِ اسْتَكْفى بِآيَةٍ مِنَ الْقُرْآنِ مِنَ الشَّرْقِ الَى الْمَغْرِبِ كُفِىَ إذا كانَ بِيَقينٍ. كسى كه از شرق و غرب عالم به آيه‏اى از قرآن مجيد اكتفا كند، او را كافى است، اگر به يقين و اطمينان باشد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
6 ❇️ رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: اشْرافُ امَّتى حَمَلَةُ الْقُرْآنِ. بزرگان امّتم حاملان قرآنند. و نيز فرمود: اهْلُ الْقُرْآنِ هُمْ اهْلُ اللَّهِ وَ خاصَّتُهُ. اهل قرآن اهل خدا و بندگان خاص حقّند. و نيز مى‏فرمايد: انَّ اهْلَ الْقُرْآنِ فِى اعلى دَرَجَةٍ مِنَ الآْدَمِيِّينَ ما خَلَا النَّبِيِّينَ وَ الْمُرْسَلينَ، فَلا تَسْتَضْعِفُوا اهْلَ الْقُرْآنِ حُقُوقَهُمْ، فَانَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْعَزيزِ الْجَبّارِ لَمَكاناً عَلِيّاً. اهل قرآن در برترين درجه و مقام از مقامات انسان‏ها هستند، مقامى مادون مقام انبيا، شما اى مردم حقوق اهل قرآن را ضعيف و كم نشماريد، كه اينان در پيشگاه حق از مكانت بلندى برخوردارند. و نيز آن حضرت فرمود: يا سَلْمانُ! عَلَيْكَ بِقِراءَةِ الْقُرْآنِ، فَانَّ قِراءَتَهُ كَفّارَةٌ لِلذُّنوبِ، وَ سِتْرٌ مِنَ النّارِ، وَ امانٌ مِنَ الْعَذابِ اى سلمان! بر تو باد به قرائت قرآن، كه قرائت كتاب حق كفّاره گناهان است و پوششى از آتش و امانى از عذاب است. و نيز از آن حضرت روايت شده: لِيَكُنْ كُلُّ كَلامِكُمْ ذِكْرَاللَّهِ وَ قِراءَةَ الْقُرْآنِ. بايد تمام گفتار شما ذكر خدا و قرائت قرآن باشد. سُئِلَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله عليه و آله عَنْ افْضَلِ الاْعْمالِ عِنْدَ اللَّهِ فَقالَ: قِراءَةُ الْقُرْآنِ، وَ انْتَ تَمُوتُ وَ لِسانُكَ رَطْبٌ مِنْ ذِكْرِ اللَّهِ. از رسول خدا صلى الله عليه و آله سؤال شد: بهترين عمل نزد خدا چيست؟ فرمود: قرائت قرآن، و اين‏كه در حال مرگ زبانت در ذكر خدا باشد. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
7 ❇️ امير المؤمنين عليه السلام در وصيّت خود به فرزندش محمد حنفيّه فرمود: بر تو باد به تلاوت قرآن در شب و روزت و عمل به آن، و التزام به فرائض و شرايع قرآن، ورعايت حلال و حرام و امر و نهيش، و تلاوت در شب و روزت، كه اين كتاب عهد خدا به سوى خلق اوست، پس بر هر مسلمانى واجب است هر روز در عهد خدا بنگرد. «3» امام صادق عليه السلام فرمود: قِراءَةُ الْقُرْآنِ فِى الْمُصْحَفِ تُخَفِّفُ الْعَذابَ عَنِ الْوالِدَيْنِ وَ انْ كانا كافِرَيْنِ. خواندن قرآن از روى قرآن عذاب پدر و مادر را سبك مى‏كند گرچه كافر باشند. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مُعَلِّمُ الْقُرْآنِ وَ مُتَعَلِّمُهُ يَسْتَغْفِرُ لَهُ كُلُّ شَىْ‏ءٍ حَتَّى الْحُوتِ فِى الْبَحْرِ. براى تعليم دهنده قرآن و ياد گيرنده آن همه چيز استغفار مى‏كند حتى ماهى در دريا. حضرت صادق عليه السلام فرمود: يَنْبَغى لِلْمُؤْمِنِ انْ لا يَمُوتَ حَتّى يَتَعَلَّمَ الْقُرْآنَ اوْ يَكُونَ فِى تَعَلُّمِهِ. براى مؤمن سزاوار است نميرد مگر اين‏كه قرآن مجيد را فرا بگيرد، يا در حال فراگرفتن باشد. رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: انْ ارَدْتُمْ عَيْشَ السُّعَداءِ، وَ مَوْتَ الشُّهَداءِ، وَالنَّجاةَ يَوْمَ الْحَشْرِ، وَ الظِّلَّ يَوْمَ الْحَرورَ، وَ الْهُدى يَوْمَ الضَّلالَةِ، فَادْرُسُوا الْقُرْآنَ، فَانَّهُ كَلامُ الرَّحْمنِ، وَ حِرْزٌ مِنَ الشَّيطانِ، وَ رُجْحانٌ فِى الْميزانِ. اگر زندگى اهل سعادت، و ان، و نجات روز قيامت، و قرار گرفتن زير سايه در روز سوزان محشر، و هدايت از گمراهى را مى‏خواهيد قرآن بخوانيد و كتاب حق را فرا بگيريد، كه كلام خدا و پناه از شيطان و سنگينى در ترازوى عمل است. و نيز فرمود: الْقُرْآنُ هُوَ الدَّواءُ. قرآن مجيد دواست. و نيز فرمود: ما آمَنَ بِالْقُرْآنِ مَنِ اسْتَحَلَّ مَحارِمَهُ. كسى كه حرام‏هاى قرآن را حلال بشمارد به قرآن ايمان نياورده است. 👈 ادامه دارد ... ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه ، ج‏11، ص: 149 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2