#صحیفه_سجادیه #دعا_چهل_هفت_76 دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الْمُسِئُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ🔹 🔸منم آن بنده گنهکار معترف خطاپیشه لغزش خورده🔸 #چهل_هفت #عرفه 👁کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#صحیفه_سجادیه_بصورت_بند_به_بند #دعا_چهل_هفت_76 دعای سیدالساجدین(ع) در روز عرفه: 🔹أنَا الْمُسِئُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ🔹 🔸منم آن بنده گنهکار معترف خطاپیشه لغزش خورده🔸 #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح مختصر #دعا_چهل_هفت_76 خطاكار أَنَا الْمُسِي‏ءُ الْمُعْتَرِفُ الْخَاطِئُ الْعَاثِرُ. منم بدكارِ اعتراف‏كننده خطاكار لغزشكار. «الْخَاطِئ»: خطاكار را گويند. و راغب اصفهانى در مفردات مى‏گويد: «وقتى كسى اراده چيزى كند و اتّفاقاً چيز ديگرى را به دست آورَد، و يا كارى ديگر كند، مى‏گويند فلانى خطا كرد. و اگر همان چيز را كه خواسته بود به دست آورْد، مى‏گويند فلانى اصابه كرد. گاهى هم مى‏شود كه به كسى كه عملى كرده كه درست آن را انجام نداده و يا اراده‏اى كرده كه خوب نمى‏تواند عمليش كند، مى‏گويند فلانى به خطا رفت». كلمه «خطيئه» از نظر معنا به كلمه «سيّئه» نزديك است. كلمه خطيئه را بيشتر در جايى استعمال مى‏كنند كه مورد، مقصود اصلى و فى نفسه نبوده، بلكه آن مورد و فعلى كه به خطا انجام شده، زائيده از مقصدى ديگر مى‏باشد. مثلاً كسى قصد كرده شكارى را با تير بزند، ولى تير او به انسانى اصابت كند. آنچه گفته شد بر حسب اصل لغت بود و امّا بر حسب استعمال، بايد دانست كه معناى كلمه خطا را توسعه داده‏اند و مجازاً هر عملى كه نمى‏بايست انجام شود را از مصاديق خطا شمرده و هر عمل يا اثر عملى كه از انسان بدون قصد سر زده باشد، خطيئه خوانده‏اند. بديهى است كه چنين عملى معصيت شمرده نمى‏شود. همچنين هر عملى كه انجام دادنش سزاوار نباشد را نيز خطيئه ناميده‏اند، هر چند كه با قصد انجام شود. كه البتّه به اين اعتبار، آن عمل را مى‏توان معصيت، يا وبالِ معصيت ناميد. #چهل_هفت ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2