❇️ در صفت پیر و #استاد 👈 ای ضیاء الحق حسام الدین بگیر یک دو کاغذ بر فزا در وصف پیر گرچه جسم نازکت را زور نیست لیک بی خورشید ما را نور نیست گرچه مصباح و زجاجه گشته‌ای لیک سرخیل دلی سررشته‌ای چون سر رشته به دست و کام تست درهای عقد دل ز انعام تست بر نویس احوال پیر راه‌دان پیر را بگزین و عین راه دان پیر تابستان و خلقان تیر ماه خلق مانند شبند و پیر ماه کرده‌ام بخت جوان را نام پیر کو ز حق پیرست نه از ایام پیر او چنان پیرست کش آغاز نیست با چنان در یتیم انباز نیست خود قوی‌تر می‌شود خمر کهن خاصه آن خمری که باشد من لدن پیر را بگزین که بی پیر این سفر هست بس پر آفت و خوف و خطر آن رهی که بارها تو رفته‌ای بی قلاوز اندر آن آشفته‌ای پس رهی را که ندیدستی تو هیچ هین مرو تنها ز رهبر سر مپیچ گر نباشد سایهٔ او بر تو گول پس ترا سرگشته دارد بانگ غول غولت از ره افکند اندر گزند از تو داهی‌تر درین ره بس بدند از نبی بشنو ضلال ره‌روان که چه شان کرد آن بلیس بدروان صد هزاران ساله راه از جاده دور بردشان و کردشان ادبیر و عور استخوانهاشان ببین و مویشان عبرتی گیر و مران خر سویشان گردن خر گیر و سوی راه کش سوی ره‌بانان و ره‌دانان خوش هین مهل خر را و دست از وی مدار زانک عشق اوست سوی سبزه‌زار گر یکی دم تو به غفلت وا هلیش او رود فرسنگها سوی حشیش دشمن راهست خر مست علف ای که بس خر بنده را کرد او تلف گر ندانی ره هر آنچ خر بخواست عکس آن کن خود بود آن راه راست شاوروهن و آنگه خالفوا ان من لم یعصهن تالف با هوا و آرزو کم باش دوست چون یضلک عن سبیل الله اوست این هوا را نشکند اندر جهان هیچ چیزی همچو سایهٔ همرهان #مثنوی_معنوی_139 🔅 برنامه ی #مثنوی_خوانی #مولوی - #مثنوی_معنوی - #دفتر_اول 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ مولانا در ابیات زیر به اهمیت وجود پیر و #استاد در مسیر سیر الی الله و نگهداری از خود در برابر هوای نفس می پردازد. مولانا به این نکته اشاره می کند که پیر دقیقا خودِ راه و اگر خلق تیرماه باشند پیر عین تابستان است (از لحاظ گستردگی). خلق شب اند و پیر ماه روشنگر تاریکی. مولانا می گوید که شاید من نام "پیر" را استفاده می کنم اما در حقیقت او بخت جوانی است و در مسیر حق، پیر است نه از گذر ایام. پیر، ازلی و ابدی و مانند یک دُرّ بی همتاست. مانند شراب که هر چه کهنه تر می شود اثر مست کنندگی بیشتری دارد، پیر نیز شراب کهنه ای از جانب خداست. پیر را برای طی مسیر بگزین که این راه بدون او بس پر خطر و آفت است. در راهی که تو بارها رفته ای، بدون پیشگام آشفته ای، چه برسد به این راه که تا به حال آن را نپیموده ای! اگر سایه ی او بر سر تو در این راه نباشد بانگ غول تو را سرگشته خواهد کرد (در قدیم اعتقاد بر این بود که در بیابان "غول" افرادی را که تنها و بدون کاروان مانده اند گمراه کرده و با صداهایی آنها را فریب می دهد تا در بیابان سرگشته و هلاک شوند) از قرآن بشنو (نُبی) گمراهی در راه ماندگان را که چگونه به دست شیطان از جاده دور افتادند. آنها را ببین و عبرت گیر و گردن خر نفس خود را بگیر و به راه هدایت کن. اگر از نفس خود غافل شوی مانند خری است که همیشه سر به سوی علفزار(لذات دنیا) دارد و با دمی غفلت تو را فرسنگ ها از راه درست منحرف می کند. اگر حتی راه درست را نمی دانی با نفس خود مشورت کن و راه خلاف آنچه گفته را برگزین. با هوای نفس و آرزوها کمتر دوستی کن و بدان که هیچ چیز جر سایه ی همرهان خوب نمی تواند تو را در این مسیر از گمراهی نجات دهد . #مثنوی_معنوی_139 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🔸 مولانا در لزوم اطاعت از #استاد و پیر می گوید انسان راهی را که بارها رفته، گم می کند چه رسد به راهی که تا کنون نرفته و رهزنان بسیار بر سر راه سالک کمین کرده اند. پس باید حتما پیری باشد. اما پیری که راه را بلد باشد و خود قبلا آن را پیمایش کرده باشد: مولوی می گوید منظور از پیر اشاره به سن و سال نیست. بلکه اشاره به آشنایی قدیمی و ازلی با حقایق من لدنی (یعنی خدایی) است. چنانچه شراب کهنه، ارزش و گیرایی و قوت بیشتری دارد لزوم مطاوعت از پیر برای رام کردن سرکشی های نفس است. نفس به خری می ماند که بر آن نشسته ای تا تو را به مقصد برساند ولی او تو را علاف می کند، چرا که به فکر شکم خود است. پس افسار خرِ نفس را به دست راهبانِ راهدانی بسپار اگر هم راه را پیدا نمی کنی و راهبانِ راهدانی، همراهت نیست، هر چه نفس بدان امر کرد، خلافش عمل کن مردی که عاقل باشد و سرمایة دانایی اش، تجارب و سلوک شخصی اش باشد نه منقولات از دیگران هرچند مولانا بر مطاوعت و متابعت بی چون و چرای مرید از مراد تاکید می کند، مع هذا، صحبت از پیری است که اولا نماد عقل است و ثانیا خود این راه را رفته و از پیچ و خم ها و راه و رسم منزل هایش با خبر است. #مثنوی_معنوی_139 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2