eitaa logo
انس با صحیفه سجادیه
4.9هزار دنبال‌کننده
16.6هزار عکس
2.4هزار ویدیو
1.6هزار فایل
من به شما عزیزان توصیه میکنم با صحیفه سجادیه انس بگیرید! کتاب بسیار عظیمی است! پراز نغمه های معنوی است! مقام معظم رهبری Sahifeh Sajjadieh در اینستاگرام https://www.instagram.com/sahife2/ ادمین کانال @yas2463
مشاهده در ایتا
دانلود
مختصر ⏺🙏 بار خداوندا و از تو مى‏خواهم كه مرا (از معصيت و نافرمانى) بازدارى، پس بر محمد و آل او درود فرست و مرا بازدار، زيرا اگر تو بخواهى (توفيقم دهى و زنده‏ام دارى) من هرگز به چيزى كه آن را از من ناپسنديده‏اى برنمى‏گردم (پس از اين گناهى بجا نمى‏آورم) * و الاستعصام: طلب العصمه و هى لغه: المنع، و عصمه الله للعبد منعه له، و اختلفت عباراتهم فى تعريفها عرفا فقيل: هى ملكه اجتناب المعاصى مع التمكن منها. و قيل: فيض الهى يقوى به العبد على تجنب الشر. و قيل: ملكه تمنع الفجور و يحصل بها العلم بمثالب المعاصى و مناقب الطاعات. و «الفاء» من قوله عليه‏السلام: «فانى لن اعود» لترتيب نفى العود على سئوال العصمه. و تصدير الجمله بحرف التاكيد للايذان بان مضمونها عن جد لا هزل، و عن صدق عزيمه و صميم قلب، و لانه مما يجب ان يبالغ فى تاكيده و تحقيقه و لكونه رائجا مقبولا عند المخاطب. و «لن» حرف نصب و نفى و استقبال، و النفى بها ابلغ من النفى بلا كما ذكره الزمخشرى و ابن‏الخباز، حتى قال بعضهم: ان منعه مكابره فهى لنفى انى افعل و لا لنفى افعل. و ادعى الزمخشرى فى انموذجه انها لتابيد النفى كقوله تعالى: «لن تخلقوا ذبابا» «و لن تفعلوا» و وافقه على ذلك ابن عطيه وردت دعواهما بانها لو كانت للتابيد لم يقيد منفيها باليوم فى «فلن اكلم اليوم انسيا» و لكان ذكر الابد فى: «و لن يتمنوه ابدا» تكرارا و الاصل عدمه، و تعقبه التقى الشمنى فى شرح المغنى بان للقائل انها للتابيد ان يقول: انما اقول بذلك عند اطلاق منفيها و خلو المقام عن مقيداته، و ذكر الابد ليس تكرارا باللفظ و هو ظاهر و لا بالمرادف، لان ابدا لايرادف لن، لان الاسم لايرادف الحرف كما تقرر فى موضعه، و لان التابيد نفس معنى ابدا و جزء معنى لن، و انما هو تصريح و دلاله بالمطابقه على ما يفهم بالتضمن و لو سلم فله فائده و هى دفع ما يتوهم من ان لن لمجرد النفى بناء على استبعاد نفس تمنى الموت منهم على جهه التابيد انتهى. اذا عرفت ذلك فلن فى عباره الدعاء ظاهره فى افاده التاكيد، و فى التابيد اظهر. و «اللام» من قوله عليه‏السلام: «لشى‏ء كرهته منى» بمعنى الى كقوله تعالى: «و لو ردوا لعادوا لما نهوا عنه». و جمله كرهته: فى محل خفض صفه لشى‏ء. و الجمله الشرطيه فى محل نصب على الحاليه عند من جعلها خبريه، و جوز وقوعها حالا. قال السيوطى فى همع الهوامع: و من الخبريه الشرطيه فتقع حالا خلافا للمطرزى نحو افعل هذا اذا جاء زيد. و جواب الشرط محذوف لدلاله ما قبله عليه اى: ان شئت عدم عودى فلن اعود، و تعليق عدم العود بالمشيئه للاستعانه بالله تعالى و تفويض الامر اليه و الانقطاع الى قدرته و الامتثال لامره، حيث قال لنبيه صلى الله عليه و آله: «و لا تقولن لشى‏ء انى فاعل ذلك غدا الا ان يشاء الله» اى: لاتقولن ذلك فى حال من الاحوال الا حال ملابسته بمشيته تعالى على الوجه المعتاد، و هو ان يقال: ان شاء الله او حال ملابستك بان يشاء الله، اى قائلا: ان شاء الله. قال المفسرون: هذا تاديب من الله تعالى لنبيه و لعباده و تعليم لهم ان يعلقوا ما يجيزون به بهذه اللفظه حتى يخرج عن حد القطع فلا يلزمهم كذب او حنث اذا لم يفعلوا ذلك لمانع و هو نهى تنزيه لا نهى تحريم بدلاله انه لو لم يقل ذلك لم ياثم، و متى علق فعل الطاعه على المشيئه كعباره الدعاء فالغرض اظهار الانقطاع اليه تعالى، و الاستعانه بتوفيقه و لطفه، كما ذكرنا و ان علق الفعل المباح عليها فالغرض اراده الاقدار و التسهيل و التخليه و البقاء على ما هو عليه من الحياه و الصحه، فلا يرد ما اورده اهل السنه و من يذهب الى خلاف العدل من انه لو كان الله تعالى انما يريد الطاعات من الافعال دون المعاصى لوجب اذا قال الذى عليه دين لغيره و طالبه به و الله لاعطينك حقك غدا ان شاء الله ان يكون كاذبا و حانثا اذا لم يفعل، لان الله قد شاء ذلك عندكم، و ان كان لم يقع و كان يجب ان يلزمه به الكفاره و ان لم يوثر هذا التعليق فى يمينه و لايخرجه من كونه حانثا كما انه لو قال: و الله لاعطينك حقك غدا ان قدم زيد فقدم و لم يعطه يكون حانثا، و فى التزام هذا الحنث خروج من اجماع المسلمين و الله اعلم. ✍️ ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی نگاه امام علی (علیه السلام) به روش گفتن (از اوَ عَزَّى قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ مَاتَ لَهُمْ، فَقَالَ (عليه السلام): إِنَّ هَذَا الْأَمْرَ لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ وَ لَا إِلَيْكُمُ انْتَهَى؛ وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ، فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ؛ فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ، وَ إِلَّا قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ. امام علی علیه السلام که درود خدا بر او باد (مردمى را در مرگ يكى از خويشاوندانشان چنين تسليت گفت) مردن از شما آغاز نشده، و به شما نيز پايان نخواهد يافت. اين دوست شما به سفر مى رفت، اكنون پنداريد كه به يكى از سفرها رفته، اگر او باز نگردد، شما به سوى او خواهيد رفت. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ تسليتى پرمعنا: قسمت 1 📜 امام عليه السلام به سبب لطف و محبتى كه به همه داشت از جزئيات زندگى افراد نيز غافل نمى شد و سعى داشت مشكلات مردم را از هر قبيل حل كند؛ از جمله هنگامى كه از مرگ يكى از مسلمانان باخبر شد به بازماندگانش چنين تسليت گفت: «اين امر (مرگ) نه آغازش از شما بوده و نه به شما پايان خواهد يافت. اين دوست شما سابقآ هم گاهى مسافرت مى رفت، اكنون نيز تصور كنيد كه به سفرى رفته است. اگر او از سفر بازگردد چه بهتر و اگر بازنگردد شما به سوى او خواهيد رفت (و يكديگر را ملاقات خواهيد نمود)»؛ (وعَزَّى قَوْماً عَنْ مَيِّتٍ ماتَ لَهُمْ فقال عليه السلام: إِنَّ هذا الاَْمْرَ لَيْسَ لَكُمْ بَدَأَ، وَلاَ إِلَيْكُمُ آنْتَهَى، وَقَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ، فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَإِلاَّ قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ). اين سخن را هر مصيبت زده اى بشنود آرامش مى يابد، زيرا به اين نكته توجه پيدا مى كند كه نه عزيز از دست رفته آنها نخستين كسى بوده كه مرگ، دامانش را گرفته و نه آخرين كس است. نيز امام عليه السلام به اين نكته توجه مى دهد كه مرگ به معناى فنا و نيستى نيست كه شما اينقدر براى آن ناراحت شويد؛ سفرى است كه همه در پيش دارند، سفرى است به جهانى برتر و والاتر كه اگر مردم داراى اعمال صالح باشند در آن سفر در بهشت برين هنگامى كه بر كرسى ها تكيه كرده اند يكديگر را ملاقات مى كنند و با هم سخن مى گويند. اين تصوير از مرگ، مردن را براى همگان آسان مى سازد و مايه تسليت خاطر كسانى است كه عزيزانشان از دست رفته اند. ادامه دارد .... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ تسليتى پرمعنا: قسمت 2 📜 بى شك زندگى در دنيا خالى از مصائب نيست به خصوص اگر انسان عمر طولانى پيدا كند كه در اين حال گرفتار مصيبت هاى عزيزان و دوستان و بستگان مى شود و گاه شدت مصيبت آن چنان زياد است كه انسان را از پاى درمى آورد و يا خداى نكرده او را به ناسپاسى وامى دارد و براى اينكه انسان گرفتار اينگونه حالات نشود اسلام دستورات دقيق و حساب شده اى داده است. نخست به خود افراد دستور مى دهد كه خودشان تسليت گوى خود باشند. مثلاً با گفتن: «(إِنَّا للهِِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ)؛ ما همه از خدا هستيم و به سوى او بازمى گرديم» به خود آرامش مى بخشد، چراكه به هنگام گفتن اين سخن توجه پيدا مى كند كه قانون مرگ، قانونى عمومى است و همه در اين قافله در حركتند؛ بعضى در پيشاپيش قافله و برخى در پس آن. توجه به اين حقيقت بار مصيبت را سبك مى كند. ادامه دارد .... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ تسليتى پرمعنا: قسمت 3 📜 در حديثى از پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله مى خوانيم: «مَا مِنْ مُسْلِمٍ يصَابُ بِمُصِيبَةٍ وَإِنْ قَدُمَ عَهْدُهَا فَأَحْدَثَ لَهَا اسْتِرْجَاعاً إِلاَّ أَحْدَثَ اللَّهُ لَهُ مَنْزِلَةً وَأَعْطَاهُ مِثْلَ مَا أَعْطَاهُ يوْمَ أُصِيبَ بِهَا؛ هيچ مسلمانى گرفتار مصيبتى نمى شود هر چند تازه باشد و او در برابر آن جمله (إِنَّا للهِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ) بگويد، مگر اينكه خداوند منزلت والايى براى او قرار مى دهد و به اندازه آنچه از دست او رفته به او پاداش مى بخشد». ام سلمه، همسر پيامبر گرامى اسلام صلي الله عليه و آله مى گويد: اين حقيقت در زندگى من تجلى كرد. هنگامى كه ابوسلمه (همسر من كه مرد بسيار شريفى بود) از دنيا رفت من جمله (إِنَّا للهِِ وَإِنَّا إِلَيْهِ رَاجِعُونَ) را (مطابق دستور پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله) گفتم سپس پيش خود فكر كردم مگر كسى مثل ابوسلمه پيدا مى شود كه خدا به من بدهد؟ اما چيزى نگذشت كه خداوند افتخار همسرى پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله را به من داد. از سوى ديگر به برادران دينى و نزديكان و بستگان دستور مى دهد كه با سخنان محبّت آميز و ابراز همدردى، فشار مصيبت را از مصيبت زده كم كنند؛ در حديثى كه مرحوم نورى آن را در مستدرك الوسائل آورده است مى خوانيم: فرزندى از معاذ بن جبل از دنيا رفت. او بسيار ناراحت شد. اين مطلب به پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله رسيد. حضرت نامه پرمعنايى براى او نوشت به اين مضمون: «بسم الله الرحمن الرحيم، از محمد رسول خدا به سوى معاذ بن جبل. سلام بر تو. حمد مى كنم خدايى را كه معبودى جز او نيست. اما بعد. خداوند متعال اجر و پاداش عظيم و صبر به تو عنايت كند و به ما و تو شكر را روزى فرمايد. (بدان) جان ما وخانواده ما و اموال و اولاد ما از مواهب گواراى الهى است و عاريتهايى است كه به نزد ما سپرده شده است. انسان مدت معينى از آن بهره مى گيرد و (خداوند) در وقت معينى آن را مى گيرد سپس بر ما واجب كرده شكر آن را به هنگامى كه مى دهد وصبر را هنگامى كه مبتلا مى سازد و مى گيرد ترك نكنيم. پسرت از مواهب گواراى الهى و عاريت هايى بود كه خدا به تو داده بود. مدتى با او مسرور بودى سپس او را در برابر پاداش فراوان از تو گرفت. پاداش او همان درود ورحمت وهدايت الهى است اگر صبر و شكيبايى را پيشه كنى. مبادا دو مصيبت الهى را براى خود بپذيرى (مصيبت از دست دادن فرزند و مصيبت از بين رفتن پاداش الهى). درنتيجه اجر تو از بين برود و از آنچه از دست داده اى پشيمان شوى. اگر پاداش مصيبت خود را ببينى، مى بينى كه اين مصيبت در برابر ثوابى كه خدا به تو داده كم و كوچك است. وعده الهى را قطعى بدان و بر مصيبتى كه بر تو وارد شده تأسف مخور، والسّلام». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره مَنْ ذَا الَّذِى يُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً فَيُضعِفَهُ لَهُ أَضْعَافاً كَثِيرَةً وَاللَّهُ يَقْبِضُ وَيَبْصُطُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ‏ كیست كه به خداوند وام دهد، وامى نیكو تا خداوند آن را براى او چندین برابر بیافزاید و خداوند (روزى بندگان را) محدود و گسترده مى‌سازد، و به سوى او بازگردانده مى‌شوید. در تفاسیر مختلف آمده است كه این آیه به دنیال آیه قبل كه مردم را به جهاد تشویق مى‌كرد، مؤمنان را به و ترغیب مى‌نماید. زیرا همانگونه كه براى امنیّت و صیانت جامعه، نیاز به جهاد و تلاش مخلصانه است، همچنین براى تأمین محرومان و تهیه وسایل جهاد، نیاز به كمك‌هاى مادّى مى‌باشد. 1- كمك به خلق خدا، كمك به خداست. «یقرض اللّه» بجاى «یقرض الناس» 2- براى ترغیب مردم به كارهاى خیر، تشویق لازم است. «فیضاعفه اضعافاً كثیرة» 3- اگر ما گشایش و تنگ دستى را بدست خدا بدانیم، راحت انفاق مى‌كنیم. «واللّه یقبض و یبصط» 4- اگر بدانیم كه ما به سوى او باز مى‌گردیم و هرچه داده‌ایم پس مى‌گیریم، راحت انفاق خواهیم كرد. «الیه ترجعون» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2
🌹 یک غزل زیبای دیگر از فیض کاشانی : 👈 دلم گرفت ازین خاکدان پر وحشت ره بهشت کدامست و منزل راحت بلاست صحبت بیگانه و دیار غریب کجاست منزل مألوف و یار بی کلفت زسینه گشت جدا و نیافت محرم راز نفس گره شده در کام ماند از غیرت اگر بعالم غیبم دریچهٔ بودی زدودمی بنسیمی دمی ز دل کربت مگر سروش رحیلی بگوش جان آمد دل گرفته گشاید زکربت غربت زوصل دوست نسیمی بیار باد صبا که سخت شعله کشیده است آتش فرقت بجز کتاب انیسی دلم نمیخواهد زهی انیس و زهی خامشی زهی صحبت اگر اجل دهدم مهلت و خدا توفیق من و خدا و کتابی و گوشهٔ خلوت هزار شکر که کاری بخلق نیست مرا خدا پسند بود را زهی همت ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
دعای دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در و : «14 » وَ امْلَأْ لَنَا مَا بَيْنَ طَرَفَيْهِ حَمْداً وَ شُكْراً وَ أَجْراً وَ ذُخْراً وَ فَضْلًا وَ إِحْسَاناً خداوندا از ابتدا تا پايان این را برای ما با پُر فرما : سپاس و شكر و پاداش و اندوخته آخرتى و فضل و احسان 🙏کانال انس با 🆔 @sahife2
4 https://eitaa.com/sahife2/42930 🔴 اگر كسى با ساعات و دقايق و لحظات روز برخورد سالم و صحيح داشته باشد، آن برخورد، با عنايت و لطف حضرت محبوب برايش ذخيره مى‏شود و او پس از انتقال از دنيا به آخرت به ذخيره‏اش مى‏رسد و تا بى‏نهايت از آن ذخيره استفاده مى‏نمايد. يا أيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ ما قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إنَّ اللَّهَ خَبيرٌ بِما تَعْلَمُونَ اى اهل ايمان! از خدا پروا كنيد؛ و هر كسى بايد با تأمّل بنگرد كه براى فرداى خود چه چيزى پيش فرستاده است، و از خدا پروا كنيد؛ يقيناً خدا به آنچه انجام مى‏دهيد، آگاه است. وَأقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَ ما تُقَدِّمُوا لأِنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ‏ عِنْدَاللَّهِ إنَّ اللَّهَ بِما تَعْمَلُونَ بَصيرٌ و نماز را برپا داريد، و زكات بپردازيد، و آنچه از كار نيك براى خود پيش فرستيد آن را نزد خدا خواهيد يافت. مسلّماً خدا به آنچه انجام مى‏دهيد، بيناست. وَ أقيمُوا الصَّلاةَ وَ آتُوا الزَّكاةَ وَأقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَنَاً وَ ما تُقَدِّمُوا لأِنْفُسِكُمْ مِنْ خَيْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْراً وَ أعْظَمَ أجْراً وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحيمٌ و نماز را برپا داريد و زكات بپردازيد و وام نيكو به خدا بدهيد؛ و آنچه را از عمل خير براى خود پيش مى‏فرستيد، آن را نزد خدا به بهترين صورت و بزرگ‏ترين پاداش خواهيد يافت؛ و از خدا آمرزش بخواهيد كه خدا بسيار آمرزنده و مهربان است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 78 👌 دعای ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
D1737504T14832372(Web).mp3
3.32M
🔊 بشنوید/ صوت کامل دعای با صدای عربی سلیس مرحوم ( 9 دقیقه ) ◀️ کانال انس با 🆔 @sahife2
فعلا قابلیت پخش رسانه در مرورگر فراهم نیست
نمایش در ایتا
دعای سیدالساجدین(ع) " هنگام " : 🔹اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ، وَ أَدِمْ بِالْقُرْآنِ صَلاحَ ظَاهِرِنَا، وَ احْجُبْ بِهِ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ عَنْ صِحَّةِ ضَمَائِرِنَا، وَ اغْسِلْ بِهِ دَرَنَ قُلُوبِنَا وَ عَلائِقَ أَوْزَارِنَا، وَ اجْمَعْ بِهِ مُنْتَشَرَ أُمُورِنَا، وَ أَرْوِ بِهِ فِى مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ظَمَأَ هَوَاجِرِنَا، وَ اكْسُنَا بِهِ حُلَلَ الْأَمَانِ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِى نُشُورِنَا🔹 🔸خدايا درود بر محمد و آل او فرست، و به قرآن ظاهر ما را آراسته دار، و صحفه انديشه ما را از وسوسه ها پاك كن و آلودگى دلهاى ما را به قرآن بشوى و بند بار سنگين گناه را از ما بگسل و پريشانى كارهاى ما را به سامان آور، و آن هنگام كه هنگامه عرض اعمال است در گرمگاه روز قيامت سوز تشنگى ما را به قرآن فرو نشان، و در سهمناك ترين روز كه رستاخيز ما است به سبب قرآن جامه امان بر ما بپوشان🔸 👤 توسط استاد بر این بند دعا ( در 2 قسمت) 👈لطفا برای شنیدن روی اعداد زیر کلیک کنید👇 " 1 - 2 " ◀️کانال انس با 🆔 @sahife2
برنامه ی مغرور نشدن از نعمتها و در بلاها وَ قَالَ (عليه السلام): أَيُّهَا النَّاسُ! لِيَرَكُمُ اللَّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ، كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ؛ إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ، فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اسْتِدْرَاجاً، فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً؛ وَ مَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ، فَلَمْ يَرَ ذَلِكَ اخْتِبَاراً، فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولًا. امام علی علیه السلام که درود خدا بر او باد درخصوص مسؤوليّت نعمت ها فرمودند : اى مردم، بايد خدا شما را به هنگام نعمت همانند هنگامه كيفر، ترسان بنگرد. زيرا كسى كه رفاه و گشايش را زمينه گرفتار شدن خويش نداند، پس خود را از حوادث ترسناك ايمن مى پندارد، و آن كس كه تنگدستى را آزمايش الهى نداند پاداشى را كه اميدى به آن بود از دست خواهد داد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ بلا در لباس نعمت و نعمت در شكل بلا: قسمت 1 📜 اميرمومنان على عليه السلام در اين كلام شريف به دو نكته مهم اشاره كرده نخست مى فرمايد: «اى مردم! بايد خداوند، شما را به هنگام نعمت ترسان ببيند همانگونه كه از بلا و نقمت ترسان مى بيند؛ زيرا كسى كه خدا به او نعمت گستردهاى بخشيده و آن را (احتمالا) استدراج (مقدمه مجازات تدريجى) نشمرد از امر خوفناكى خود را ايمن دانسته است»؛ (أَيُّهَا النَّاسُ، لِيَرَكُمُ اللّهُ مِنَ النِّعْمَةِ وَجِلِينَ، كَمَا يَرَاكُمْ مِنَ النِّقْمَةِ فَرِقِينَ! إِنَّهُ مَنْ وُسِّعَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذلِکَ اسْتِدْرَاجاً فَقَدْ أَمِنَ مَخُوفاً). منظور از نعمت هاى استدراجى كه در قرآن به آن اشاره شده: اين است كه خدا افرادى كه طغيان را به مرحله شديد رسانده اند نخست مشمول نعمتهاى خودش قرار مى دهد و هنگامى كه غرق نعمت شدند ناگهان نعمت را از آنها مى گيرد و به سختى آنها را مجازات مى كند كه اين مجازات بعد از نعمت، بسيار دردناك است. همچون كسى كه از درختى بالا مى رود هرچه بالاتر رود به هنگام سقوط براثر طوفان يا لغزشى، به زمين خوردن او دردناكتر است و به گفته شاعر: لا جرم هركس كه بالاتر نشست استخوانش سخت ترخواهد شكست اين معنا در بعضى ديگر از آيات قرآن نيز بدون ذكر واژه استدراج به وضوح آمده است آنجا كه مى فرمايد: «(فَلَمَّا نَسُوا مَا ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنَا عَلَيْهِمْ أَبْوَابَ كُلِّ شَىْءٍ حَتَّى إِذَا فَرِحُوا بِمَا أُوتُوا أَخَذْنَاهُمْ بَغْتَةً فَإِذَا هُمْ مُّبْلِسُونَ)؛ (آرى،) هنگامى كه (اندرزها سودى نبخشيد، و) آنچه را به آنها يادآورى شده بود فراموش كردند، درهاى همه چيز (از نعمتها) را به روى آنها گشوديم؛ تا (كاملا)ً خوشحال شدند (و دل به آن بستند)؛ ناگهان آنها را گرفتيم (و سخت مجازات كرديم)؛ در اين هنگام، همگى مأيوس شدند؛ (و درهاى اميد به روى آنها بسته شد)». ادامه دارد .... 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
◀️ بلا در لباس نعمت و نعمت در شكل بلا: قسمت 2 📜 امير مومنان عليه السلام در اين كلام پرمعنا به صاحبان نعمت هشدار مى دهد كه مراقب باشيد مبادا اين نعمتها مقدمه نقمت شديدى باشد. احتياط را از دست ندهيد، به اعمال خود مغرور نشويد و دائمآ از درگاه خدا عذر تقصير بخواهيد. در «لِيرَكُم»، «لِيرَ» فعل امر (مفرد مذكر غائب) و «كُم» مفعول آن است؛ ولى در نسخه تحف العقول «فَلْيَراكُمْ» آمده كه به صورت جمله خبريه است به معناى انشا و امر، و لام آن براى تأكيد است نه لام امر. «وجلين» جمع «وَجِل» به معناى ترسان است. «فَرِقين» جمع «فَرِق» نيز به معناى ترسان است و اختلاف تعبير با وحدت معنا از شئون بلاغت است. در جمله دوم اين كلام حكيمانه به نقطه مقابل اين مطلب اشاره شده مى فرمايد: «(به عكس) كسى كه خداوند بر او تنگ گيرد (و نعمتهايى را از او سلب كند) و آن را آزمايش (و مقدمه ترفيع مقام) نداند پاداش اميدبخشى را از دست داده است»؛ (وَمَنْ ضُيِّقَ عَلَيْهِ فِي ذَاتِ يَدِهِ فَلَمْ يَرَ ذلِکَ اخْتِبَاراً فَقَدْ ضَيَّعَ مَأْمُولاً). اين سخن درواقع تسلى و دلدارى به گرفتاران در مصائب است كه زبان به ناشكرى نگشايند و بى تابى و جزع نكنند. چه بسا مصيبت و مشكلى كه رخ داده آزمونى باشد براى ترفيع مقام، بنابراين صبر و شكيبايى پيشه كنند و از خداى رحمان و رحيم پاداش صبر خود را بخواهند. به تعبير ديگر، اين كلام شريف مسئله تعادل خوف و رجاء را به شكل زيبايى ترسيم مى كند. به صاحبان نعمت توصيه مى كند بيم از عذاب الهى را در همان نعمتى كه داريد فراموش نكنيد و به گرفتاران در مصيبت سفارش مى كند كه رجاء و اميد را به رحمت الهى از دست ندهيد. اين همان چيزى است كه در آيات قرآنى و روايات متعدد بر آن تأكيد شده است. همانگونه كه در ذيل ذكر كرديم در حديثى از امام صادق عليه السلام مى خوانيم كه خداوند به موسى عليه السلام خطاب كرد و فرمود: «اى موسى! هنگامى كه ديدى فقر به سوى تو مى آيد بگو آفرين بر شعار صالحان و هنگامى كه ببينى غنى و ثروت به سوى تو مى آيد بگو (مبادا) گناهى باشد كه مجازاتش به سرعت دامنگير شده است»؛ (يا مُوسَى إِذَا رَأَيتَ الْفَقْرَ مُقْبِلاً فَقُلْ مَرْحَباً بِشِعَارِ الصَّالِحِينَ وَإِذَا رَأَيتَ الْغِنَى مُقْبِلاً فَقُلْ ذَنْبٌ عُجِّلَتْ عُقُوبَتُهُ). واژه «مأمول» به معناى شىء مطلوب و مورد توجه است. اين نكته نيز شايان توجه است كه ابن شعبه حرانى جمله اى در آغاز اين كلام حكيمانه آورده است كه مرحوم سيّد رضى آن را جدا ساخته و در گذشت و آن جمله اين است «(يا أيُّهَا النّاسُ) إِنَّ لِلَّهِ فِى كُلِّ نِعْمَةٍ حَقّاً فَمَنْ أَدَّاهُ زَادَهُ مِنْهَا وَمَنْ قَصَّرَ فِيهِ خَاطَرَ بِزَوَالِ نِعْمَتِهِ». 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2
هدایت شده از yas2463
❇️ قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره أَلَمْ تَرَ إِلَى الْمَلَإِ مِنْ بَنِى إِسْرَءِيلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى‏ إِذْ قَالُواْ لِنَبِىٍّ لَهُمُ ابْعَثْ لَنَا مَلِكاً نُقَتِلْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ قَالَ هَلْ عَسَيْتُمْ إِنْ كُتِبَ عَلَيْكُمُ الْقِتَالُ أَلَّا تُقَتِلُواْ قَالُوا وَمَا لَنَآ أَلَّا نُقَتِلَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَ قَدْ أُخْرِجْنَا مِنْ دِيرِنَا وَأَبْنَآئِنَا فَلَمَّا كُتِبَ عَلَيْهِمُ الْقِتَالُ تَوَلَّوْاْ إِلَّا قَلِيلاً مِّنْهُمْ وَاللَّهُ عَلِيمٌ بَالْظَّلِمِينَ‏ آیا ندیدى گروهى از بزرگان بنى‌اسرائیل را كه بعد از موسى به پیامبر خود گفتند: براى ما زمامدار (و فرماندهى) برانگیز تا (تحت فرماندهى او) در راه خدا پیكار كنیم، او گفت: آیا احتمال مى‌دهید كه اگر دستور جنگ به شما داده شود (نافرمانى كرده و) پیكار و جهاد نكنید؟ گفتند: چگونه ممكن است در راه خدا پیكار نكنیم، در حالى كه از خانه و فرزندانمان رانده شده‌ایم؟ پس چون دستور جنگ بر آنان مقرّر گشت، جز عدّه اندكى، سرپیچى كردند و خداوند به ظالمان آگاه است.‏ 1- مسلمانان باید با دقّت تاریخ بنى‌اسرائیل را بنگرند و پند بگیرند. «ألم تَر» 2- وجود رهبر الهى، مانع پراكندگى، آوارگى و ستم پذیرى است. «من بعد موسى» 3- بعضى از انبیا، تنها براى گروهى از مردم رسالت داشتند، نه همه‌ى مردم. «اذ قالوا لنبىّ لهم» 4- فرمانده نظامى باید از سوى رهبر آسمانى انتخاب و نصب شود. «ابعث لنا» پس دین از سیاست جدا نیست. 5 - جنگ موفق، فرمانده لایق مى‌خواهد. «ابعث لنا ملكا» 6- براى نجات از طاغوت‌ها باید به انبیاى الهى پناه برد. «قالوالنبى لهم» 7- تعهّد گرفتن از كسانى كه پیشنهادات اصلاحى دارند لازم است. «هل عسیتم» 8 - رهبر باید آینده‌نگر باشد و احتمال پیمان شكنى و فرار از مسئولیّت را از سوى مردم بدهد. «هل عسیتم» 9- جهاد براى رفع ظلم و دفاع از وطن، جهاد در راه خداست. «ومالنا الاّ نقاتل فى سبیل اللّه و قد اخرجنا من دیارنا وابنائنا» 10- پیدایش مشكلات، سبب بیدارى وحركت براى رهایى است. «اخرجنا» 11- میدان مبارزه، عامل ارزیابى افراد پر ادّعا است. «توّلوا» خوش بود گرمحك تجربه آید به میان تا سیه روى شود هر كه در او غش باشد 12- پیمان شكنان و شعار دهندگان بى‌عمل، ظالمند. «علیم بالظالمین» 13- خداوند آگاه است، پس این همه تظاهر براى چه؟! «واللّه علیمٌ» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با 🆔 @sahife2