و سلامه ممن توعدنى. بار الها! كسى كه مرا ارعاب مى‏كند و به اذيت و آزارم تهديد مى‏نمايد، تو مرا از شر او سالم و مصون بدار.

خوف و رجاء يا ترس و اميد دو حالت روحى است كه از نظر دينى در افراد باايمان بايد وجود داشته باشد. ترس از عذاب الهى و اميدوارى به رحمت واسعه‏ى او. راغب در كتاب مفردات در لغت «خوف» مى‏گويد: «خوف» توقع ناملايم است از نشانه‏اى كه انتظار ناملايم از آن علامت، يا به طور گمان است يا به گونه‏ى علم و قطع، و «رجاء» انتظار رسيدن چيزى است مطلوب و ملايم از نشانه‏اى كه وصول به آن ملايم از آن علامت يا مظنون است يا معلوم.

وجود خوف و رجاء در ضمير افراد باايمان بايد به طور متوازن و معتدل باشد تا اثر سوئى به جاى نگذارد. امام صادق (ع) به ابن جندب فرمود: به خداوند اميدوار باش اميدى كه ترا بر معصيت جرى نكند و از خداوند خائف باش، خوفى كه ترا از رحمتش مايوس ننمايد.

كلمه‏ى «رعب» . راغب مى‏گويد: «رعب» حالت خودباختگى است كه بر اثر پرشدن ضمير آدمى از ترس، پديد مى‏آيد. حالت «رعب» شديدتر از «خوف» است و اثر آن در ضمير آدمى بيشتر. يكى از عواملى كه مايه‏ ى نصرت رسول گرامى اسلام شد و آن حضرت را به پيروزى سريع موفق كرد، رعبى بود كه از آن جناب در قلوب مشركين و كفار پديد آمد. من به وسيله‏ى رعبى كه در دل دشمنان راه يافت از نصرت و يارى برخوردار گرديدم.

قرآن شريف در چند مورد از مرعوب شدن دشمنان سخن گفته و از آن جمله فرموده است: سنلقى فى قلوب الذين كفروا الرعب بما اشركوا بالله. من عنقريب دل كفار را دچار رعب و هراس خواهم نمود كه اينان مرتكب ظلم بزرگى شده‏اند و موجود جماد ناچيزى را در پرستش، شريك آفريدگار بزرگ جهان قرار داده‏اند.

مورد ديگرى كه قرآن شريف از «رعب» سخن گفته درباره‏ى يهود بنى قريظه است: و انزل الذين طاهروهم من اهل الكتاب من صياصيهم و قذف فى قلوبهم الرعب. شرح جريان در تفسير مجمع‏البيان ذيل همين آيه و همچنين در ساير تفاسير آمده است. خلاصه آنكه يهود بنى‏قريظه با رسول اكرم عهد بسته بودند كه دشمنان پيمبر را يارى ندهند، ولى نقض عهد كردند. رسول اكرم صلى الله عليه و آله با مسلمانان به جايگاه آنان آمد و در اطراف قلعه‏هاى آنان مستقر گرديد. رسول اكرم بيست و پنج شب آنان را در محاصره نگاه داشت و از اين محدوديت سخت به زحمت افتادند و خداوند در دلشان رعب و هراس افكند.

و اعدوا لهم ما استطعتم من قوه و من رباط الخيل ترهبون به عدو الله و عدوكم . اى مسلمانان! شما به مقدار توانايى خود قواى نظامى و مركب جنگى تهيه كنيد و همواره آماده باشيد تا دشمن از نيروى شما مرعوب شود و از قوه و قدرتتان دچار خوف آميخته به اضطراب گردد و فكر تجاوز به مسلمين را در سر نپرورد.

خوف مومنين از عذاب الهى ضامن اجراى قوانين دينى است و مردم را از ارتكاب گناه باز مى‏دارد و اين خوف، مرضى ذات اقدس الهى است. رعب مشركين و كفار از رسول اكرم و مسلمانان نيز فيضى است الهى و موجب اعلاى كلمه‏ى حق و نشر عدل و دادگرى است و اين نيز مرضى خداوند تواناست. اما در بعضى از مواقع خوف و رعب ظالمانه و ناروا در قلوب افراد شريف و باايمان از ناحيه‏ى اشرار و زورگويان پديد مى‏آيد، گاهى بر اثر نگاههاى تند و خشم‏آلود و گاه با تهديد و وعيد و ارعاب و اخافه، اين قبيل اعمال، نه تنها مرضى خداوند نيست، بلكه از گناهان كبيره است و عذاب خدا را از پى دارد

رسول اكرم فرمود: اگر كسى نظر تندى به مومنى بيفكند كه او را بترساند، خداوند او را در روزى كه سايه و پناهگاهى جز سايه‏ى او وجود ندارد مى‏ترساند. امام صادق (ع) فرموده است: كسى كه مومنى را از ايذاء صاحب قدرتى بترساند و آن اذيت به وى نرسد، ترساننده جهنمى است، و اگر كسى مومنى را از ايذاء صاحب قدرتى بترساند و آن اذيت به وى برسد، ترساننده با فرعون و آل فرعون در آتش است.

امام سجاد عليه‏السلام به پيشگاه خدا عرض مى‏كند: و سلامه ممن توعدنى. بار الها! كسى كه مرا ارعاب مى‏كند و به اذيت و آزارم تهديد مى‏نمايد تو مرا از شر او سالم و مصون بدار. ترساندن و ارعاب نمودن مردم كه مايه‏ ى سلب امنيت فكرى و آرامش روحى است در اسلام، عملى مذموم شناخته شده و اولياى دين آن را مهم تلقى نموده‏اند

رسول گرامى اسلام پس از فتح مكه افرادى را ماموريت داد به اطراف مكه بروند و عشاير نواحى را به اسلام دعوت نمايند، از آن جمله خالد بن وليد را به سوى بنى جذيمه كه از بنى المصطلق بودند فرستاد و نامه‏اى نوشت و آنان را به اسلام دعوت نمود. خالد بن وليد با نظاميان خود به محل آمد، نامه‏ى پيمبر را داد، آنان اسلام را پذيرا شدند. خالد اقامه‏ى نماز جماعت نمود، آنان به وى اقتدا كردند و نماز گزاردند، اما خالد در باطن از بنى جذيمه خشمگين بود زيرا در جاهليت، عموى خالد را كشته بودند. موقع نماز صبح كه رسيد مردم دوباره آمدند، اقامه‏ى جماعت نمودند، ولى اين بار به فرمان خالد بن وليد نظاميان به خونريزى دست زدند، عده‏اى كشته شدند و خسارت بسيارى به آنان وارد شد. به جستجوى نامه‏ى پيمبر افتادند، نامه را يافتند و هر چه زودتر نزد پيمبر اسلام آمدند و نامه را تقديم نمودند و حضرتش را از جريان امر آگاه ساختند. رسول اكرم سخت ناراحت شد، رو به قبله ايستاد و گفت: اللهم انى اتبرء اليك مما صنع خالد بن وليد. بار الها! من در پيشگاه تو از عمل ظالمانه‏ى خالد تبرى مى‏جويم. آنگاه مبلغ قابل ملاحظه‏اى در اختيار على (ع) گذارد و فرمود نزد بنى جذيمه برود و آنان را از كارهاى ظالمانه‏اى كه خالد انجام داده راضى سازد. على (ع) به محل ماموريت رفت و تمام وظايف شرعى را طبق موازين و مقررات انجام داد و سپس حضور پيغمبر اكرم مراجعت نمود. وقتى على (ع) از سفر برگشت و حضور رسول اكرم شرفياب شد، حضرت به وى فرمود على! بگو با آن مردم ستمديده چه كردى. عرض كرد يا رسول الله! براى خونها ديه دادم، براى جنينها پرداختهايى نمودم، براى هر مال از بين رفته مال دادم، مقدارى از پولى كه داده بوديد زياد آمد، براى ظرف غذاى سگها و ريسمانى كه در دست چوپانهاست نيز مبلغى پرداختم، باز هم مقدارى پول زياد آمد، مبلغى براى ترس زنها و جزع و فزع بچه‏هاى آنان پرداخت نمودم، باز هم مبلغى زياد آمد، براى خساراتى كه مى‏دانند يا نمى‏دانند پرداخت كردم، باز هم مبلغى زياد آمد، آن را براى اينكه مردم از شما راضى شوند به آنان پرداختم. ملاحظه مى‏كنيد كه على (ع)، آن فقيه دين‏شناس و آگاه به تمام دقايق اسلام، مبلغى از پول رسول اكرم را بابت ترس زنها و جزع بچه‏ها پرداخت نموده و از اين عمل روشن مى‏شود كه ارعاب و اخافه‏ى مردم مسلمان تا چه حد مورد توجه اولياى دين است كه على عليه‏السلام براى جبران آن حالت روحى و ناراحتى روانى ، پول پرداخت مى‏نمايد يا بگوييم خسارت مى‏دهد.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث ما (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام ...

🌹 یک #مناجات زیبا از مرحوم فیض کاشانی در #روز_پنجم_محرم #ماه_محرم از زبان امام حسین علیه السلام : الهی رضا برضاک .... 👈 مرا که دل زغم معصیت ورق و رقست امید نور تجلی زحق طبق طبق است غمم ازو بود و شادمانی دل او زیمن دوست همه درد من بیک نسق است گناه ما چو خجالت در آسمان افکند که بارش اینهمه کرد و هنوز در عرقست سپهر نیست که دود دل عزیز انست نشان خون دلست اینکه بر افق شفق است نهم قضای خداوند را سر تسلیم که بنده را زکتاب خدا همین سبق است فروغ حسن تو را هست سوی حق روشن که این صباحت آن آفتاب را فلق است جواهر و در و زیور ابر کف حوران نثار روی ترا زآسمان طبق طبق است تو گر فرشته و حوری و گر بشری مپوش روی که نظاره تو یاد حق است سخن تمام نگردد زیک غزل ای #فیض اگرچه گفته تو صفحه دو صدورق است #فیض_خوانی #فیض_کاشانی #فیض_کاشانی_غزل_85 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_366 لزوم عمل به دانسته‌ها وَ قَالَ (علیه السلام) : الْعِلْمُ مَقْرُونٌ بِالْعَمَلِ، فَمَنْ عَلِمَ عَمِلَ؛ وَ الْعِلْمُ يَهْتِفُ بِالْعَمَلِ، فَإِنْ أَجَابَهُ، وَ إِلَّا ارْتَحَلَ عَنْه. حضرت علی که درود خدا بر او باد فرمودند : علم و عمل پيوندى نزديك دارند. و كسى كه دانست بايد به آن عمل كند، چرا كه علم، عمل را فراخواند، اگر پاسخش داد مى ماند و گر نه كوچ مى كند. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ آنجا كه علم فرار مى كند! قسمت 1 ⏺ در همين باره قرآن مجيد مى فرمايد: «(ثُمَّ كَانَ عَاقِبَةَ الَّذِينَ أَسَاءُوا السُّوأَى أَنْ كَذَّبُوا بِآيَاتِ اللهِ وَكَانُوا بِهَا يَسْتَهْزِئُون); سپس سرانجام كسانى كه اعمال بد مرتكب شدند به جايى رسيد كه آيات خدا را تكذيب كردند و آن را مسخره نمودند!». اين آيه به وضوح مى گويد: گنهكاران در عاقبت، كارشان به جايى مى رسد كه آيات الهى را نيز تكذيب مى كنند بلكه آن را به سخريه مى گيرند. بنابراين اگر بخواهيم علم ما تبديل به جهل نشود و در مبانى علمى خود ترديد نكنيم بايد به آنچه مى دانيم جامه عمل بپوشانيم تا علم ما تبديل به يك علم پايدار گردد. اصولاً علم ـ به خصوص در ارتباط با فروع دين و مسائل اخلاقى ـ جنبه مقدميت دارد يعنى مقدّمه اى است براى عمل و تكامل انسان از اين طريق و مى دانيم اگر تمام مقدمات براى انجام كارى آماده باشد و كار انجام نشود مقدمات ارزشى ندارد. لذا اميرمؤمنان(عليه السلام) در خطبه 110، عالم بى عمل را به منزله جاهل بى خبر شمرده است و مى فرمايد: «وَ إِنَّ الْعَالِمَ بِغَيرِ عِلْمِهِ كَالْجَاهِلِ الْحَائِرِ الَّذِى لاَ يسْتَفِيقُ مِنْ جَهْلِهِ; بَلِ الْحُجَّةُ عَلَيهِ أعْظَمُ، وَ الحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ، وَ هُوَ عِنْدَ اللَّهِ أَلْوَمُ; به يقين، عالمى كه به غير علمش عمل مى كند، همچون جاهل سرگردانى است كه هرگز از جهل خويش بيرون نمى آيد; بلكه حجّت بر او عظيم تر، حسرتش پايدارتر و سرزنش او در پيشگاه خدا سزاوارتر است!». اين نكته نيز قابل توجه است كه علم مراتبى دارد. در مرحله سطحى ممكن است آثار عملى از خود نشان ندهد ولى اگر به مرحله يقين قطعى كه در درون جان انسان نفوذ دارد برسد توأم با عمل است. آيا كسى كه يقين به سوزندگى آتش دارد هرگز دست خود را در آن فرو مى كند؟ و يا كسى كه يقين به مسموم بودن غذايى دارد آن را تناول مى كند؟ ازهمين رو اميرمؤمنان على(عليه السلام) در #نهج_البلاغه_حكمت_93 مى فرمايد: «أَوْضَعُ الْعِلْمِ مَا وُقِفَ عَلَى اللِّسَانِ وَ أَرْفَعُهُ مَا ظَهَرَ فِى الْجَوَارِحِ وَ الاَْرْكَانِ; پست ترين مرحله علم آن است كه تنها بر زبان باشد و برترين آن، آن است كه در اعضا و اركان وجود انسان آشكار گردد». 👈 ادامه دارد ..... #نهج_البلاغه_حكمت_366 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ آنجا كه علم فرار مى كند! قسمت 2 ⏺ نكته ديگر اين كه عمل به علم گاه سبب توسعه علم مى شود مثلاً كسى كه مى داند تواضع خوب است به خصوص در برابر استاد و تواضع پيشه كند اى بسا علوم بيشترى را از استاد خود فرامى گيرد. همچنين كسى كه مى داند عبادات واجب الهى لازم العمل است و به آن عمل مى كند نورانيت علم در قلب او فزون تر مى شود. ازاين رو در حديثى از رسول خدا(صلى الله عليه وآله) مى خوانيم: «مَنْ عَمِلَ بِمَا يعْلَمُ وَرَّثَهُ اللَّهُ عِلْمَ مَا لَمْ يعْلَمْ; كسى كه عمل كند به چيزى كه مى داند خداوند دانشى را كه نمى داند به او تعليم مى كند». راغب اصفهانى در مقدمه تفسير خود حديثى از اميرمؤمنان على(عليه السلام) به اين صورت نقل مى كند: «قالتِ الحكمةُ: مَن أرادَنى فَلْيَعملْ بأحسَنِ ما عَلِمَ، ثمّ تَلا (الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ); دانش مى گويد هركس طالب من است به بهترين چيزهايى كه مى داند عمل كند. سپس امام(عليه السلام) اين آيه را تلاوت فرمود: بندگان حقيقى من همان كسانى هستند كه سخنان را مى شنوند و از نيكوترين آن ها پيروى مى كنند». اين سخن را با حديثى از حضرت مسيح(عليه السلام) پايان مى دهيم; فرمود: «لَيْسَ بِنافِعِكَ أن تَعْلَمَ ما لَمْ تَعْمَلْ إنَّ كثرةَ العِلمِ لا يَزيدُكَ إلاّ جَهلاً إذا لَمْ تعمَلْ بِه; علمى كه با آن عمل نباشد براى تو سودمند نيست و كثرت علم در صورتى كه خالى از عمل باشد چيزى جز بر جهل تو نمى افزايد» #نهج_البلاغه_حكمت_366 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_254 يَأَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُواْ أَنْفِقُواْ مِمَّا رَزَقْنَكُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ يَأْتِىَ يَوْمٌ لَابَيْعٌ فِيهِ وَلَا خُلَّةٌ وَلَا شَفَعَةٌ وَالْكَفِرُونَ هُمُ الْظَّلِمُونَ‏ اى كسانى كه ایمان آورده‌اید! از آنچه به شما روزى داده‌ایم انفاق كنید، پیش از آنكه روزى فرا رسد كه نه خرید و فروشى در آن است و نه دوستى و نه شفاعتى، و (بدانید كه) كافران همان ستمگران هستند. (كه هم به خود ستم مى‌كنند وهم به دیگران.) در این آیه خداوند اهرم‌هایى را براى تشویق مردم به انفاق بكار برده است، 1- قبل از دستور، مردم را با احترام صدا زنیم. «یا ایهاالذین امنوا» 2- استفاده از فرصت‌ها در كارهاى خیر، ارزش است. «من قبل ان یأتى یوم» 3- محروم كردن امروز، محروم شدن فرداست. اگر امروز انفاق وبخششى صورت نگیرد، در آن روز هم محبّت و دوستى و وساطتى در بین نخواهد بود. «انفقوا... یوم لابیع فیه...» 4- یاد معاد، عاملى براى تشویق به انفاق است. «انفقوا... یأتى یوم...» 5 - یكى از راههاى ایجاد روحیّه‌ى سخاوت، توجّه به دستِ خالى بودن انسان در قیامت است. «لا بیع ولا خلة ولا شفاعة» 6- بخل، نشانه‌ى كفران نعمت وكفر به وعده‌هاى الهى است. «انفقوا... والكافرون» 7- كفر، نمونه‌ى بارز ظلم است. «الكافرون هم الظالمون» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_254 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_6 دعای #ششم دعای سیدالساجدین (علیه السلام ) در #صبح و #شب: «18» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ وَفِّقْنَا فِي يَوْمِنَا هَذَا وَ لَيْلَتِنَا هَذِهِ وَ فِي جَمِيعِ أَيَّامِنَا 1. لِاسْتِعْمَالِ الْخَيْرِ 2. وَ هِجْرَانِ الشَّرِّ 3. وَ شُكْرِ النِّعَمِ 4. وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ 5. وَ مُجَانَبَةِ الْبِدَعِ 6. وَ الْأَمْرِ بِالْمَعْرُوفِ 7. وَ النَّهْيِ عَنِ الْمُنْكَرِ 8. وَ حِيَاطَةِ الْإِسْلَامِ 9. وَ انْتِقَاصِ الْبَاطِلِ 10. وَ إِذْلَالِهِ وَ نُصْرَةِ الْحَقِّ وَ إِعْزَازِهِ 11. وَ إِرْشَادِ الضَّالِّ 12. وَ مُعَاوَنَةِ الضَّعِيفِ 13. وَ إِدْرَاكِ اللَّهِيفِ خدايا! بر محمّد و آلش درود فرست، و ما را در اين روز و شبمان، و در تمام اياممان براى اين امور موفّق بدار: 1. به كارگيرى خير، 2. و دورى از شر، 3. و شكر نعمت‏ها 4. و پيروى از روش‏هاى نيك، 5. و دورى از بدعت‏ها، 6. و امر به معروف، 7. و نهى از منكر، 8. و پاسدارى از اسلام 9. و كم كردن و خوار ساختن‏باطل، 10. و يارى و گرامى داشت حق، 11. و راهنمايى گمراه، 12. و كمك كردن به ناتوان، 13. و پناه دادن به درمانده و گرفتار. 👈 براى هر كدام از سيزده موردى كه امام سجّاد عليه السلام در ضمن دعا بيان كرده‏اند توضيحى مختصر بيان مى‏شود. #دعا_ششم_18 🙏کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_6 #دعا_ششم_18 قسمت 4 4- پيروى از سنت‏ وَ اتِّبَاعِ السُّنَنِ قسمت 1 🔴 مقصود از سنت، هر روش نيك و پسنديده‏اى كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام به آن عمل كرده‏اند و مسلمانان هم از آن الگو مى‏گيرند كه سيره عملى آنان مى‏شود. در حقيقت پيروى از شيوه عملى پيامبر صلى الله عليه و آله در شرعيّات و مستحبات است كه هر مسلمانى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را در آن امور نمونه عملى خود قرار مى‏دهد. خداوند در سوره احزاب اين نمونه را با ويژگى‏هايش به ما معرفى مى‏فرمايد: لَّقَدْ كَانَ لَكُمْ فِى رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لّمَن كَانَ يَرْجُواْ اللَّهَ وَ الْيَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَكَرَ اللَّهَ كَثِيرًا يقيناً براى شما در [روش و رفتار] پيامبر خدا الگوى نيكويى است براى كسى كه همواره به خدا و روز قيامت اميد دارد؛ و خدا را بسيار ياد مى‏كند. بهترين الگو براى شما نه تنها در ميدان جنگ كه در تمام زندگى، وجود پيامبر صلى الله عليه و آله است روحيات عالى معنوى و اخلاقى و عمل به دستورهاى خداوند در رسالت، از او مردى مقتدر و جذّاب ساخته بود. اسوه، به معنى حالتى است كه انسان به هنگام پيروى از ديگران به خود مى‏گيرد. و به ديگرى اقتدا و همراهى مى‏كند. و ياران و مسلمانان هم دوره ايشان در همه مراحل زندگى حتى در جنگ‏ها همگام با حضرت وظايف دينى را مى‏آموختند تا جائى كه مولاى متقيان اميرمؤمنان على عليه السلام در نهج البلاغه مى‏فرمايد: وقتى تنور معركه سرخ مى‏شد، خود را به رسول اللّه صلى الله عليه و آله حفظ مى‏كرديم، پس هيچكدام از ما به دشمن نزديك‏تر از پيامبر صلى الله عليه و آله نبود. «1» معناى آن اين است كه وقتى ترس از دشمن زياد مى‏شد و جنگ به نهايت سختى مى‏رسيد، مسلمانان به جانبى كه شخص رسول اللّه صلى الله عليه و آله در جنگ بود پناهنده مى‏شدند و خداوند به بركت آن حضرت پيروزى را بر آنان نازل مى‏كرد و به خاطر او از آنچه بيم داشتند ايمنى مى‏يافتند. و اين پيروى برگرفته از سنت الهى و سنت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است كه همه ما را به آن دعوت كرده‏اند. امام على عليه السلام برترين وسيله‏اى كه متوسّلان مى‏توانند با آن به سوى خداوند تقرب جويند ايمان به خدا و پيامبر صلى الله عليه و آله مى‏داند و مى‏فرمايد: وَ اقْتَدُوا بِهَدْىِ نَبِيِّكُمْ فَإِنَّهُ أَفْضَلُ الْهَدْىِ وَ اسْتَنُّوا بِسُنَّتِهِ فَانَّها أَهْدَى السُّنَنِ. به روش پيامبرتان اقتدا كنيد كه آن برترين روش و به سنت او رفتار كه آن رهنماترين سنت‏هاست. و رسول اللّه صلى الله عليه و آله هم به نيكى راهنمايى فرموده است كه: لا قَوْلَ إِلَّا بِعَمَلٍ، وَ لا قَوْلَ وَ لا عَمَلَ إِلَّا بِنِيَّةٍ، وَ لا قَوْلَ وَ لا عَمَلَ وَ لَانِيَّةَ إِلَّا بِإِصابَةِ السُّنَّةِ. هيچ گفتارى جز با كردار ارزش ندارد و هيچ گفتار و كردارى جز با نيّت و هيچ گفتار و كردار و نيتى ارزشمند نيست مگر با سنت منطبق باشد. به هر حال معيار قرار دادن سنت در اعمال، ملاك قبولى و ارزشمندى آنها مى‏شود. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 105 👌 دعای #ششم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_6 #دعا_ششم_18 قسمت 4 4- پيروى از سنت‏ قسمت 2 🔴 حضرت سجّاد عليه السلام به اين نكته اشاره فرمود: إِنَّ أَفْضَلَ الأعْمالِ عِنْدَ اللَّهِ ما عُمِلَ بِالسُّنَّةِ وَ انْ قَلَّ. برترين كارها نزد خداوند، آن است كه بر طبق سنت عمل شود گرچه اندك باشد. امّا گاهى عدّه‏اى دانشمند نماى حسود با ساختن روش‏هاى نو يا وارد كردن امور غيرشرعى در دين كه در زمان پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله نبوده است به صورت علنى با پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مخالفت كرده‏اند؛ زيرا هر آنچه با كتاب خدا و سنت و اجماع بزرگان مخالف باشد بدعت و گمراهى است. و بدعت‏گذار در جايگاه بدى قرار مى‏گيرد. رسول اللّه صلى الله عليه و آله به چنين افرادى هشدار داده و مى‏فرمايد: «هان! هر عبادتى را جوش و خروشى است كه سرانجام فروكش مى‏كند. پس، هر كسى خروش عبادتش به سنت آرام گيرد هدايت شده است. و هر كه با سنت من مخالفت كند گمراه شده است و عملش بر باد رفته است.» «1» امام صادق عليه السلام در نامه‏اى به يارانش اين انحراف در دين را با بيانى شيوا تذكّر مى‏فرمايد: بر شما باد آثار پيغمبر خداو سنت و روش آن حضرت و آثار ائمه هدايت عليهم السلام از خاندان پيغمبر، پس از او و سنت آنان؛ چون هر كه به چنين روشى ملتزم بود به راه هدايت رفته و هر كه اين را رها ساخت و از آن روى گرداند گمراه شد؛ زيرا آنان تنها كسانى هستند كه خداوند به پيروى از آنها امر فرموده است. به يقين پدرمان پيغمبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: مداومت بر عمل در راه آثار و سنّت‏ها، گرچه اندك باشد، مورد رضاى پروردگار است و نزد خداوند سودمندتر است از كوشش در اعمال بى‏پايه كه ساخته و پرداخته هواست. آگاه باشيد كه پيروى از هواهاى نفسانى و بدعت‏ها بدون اين كه از سوى خدا در آن هدايتى رسيده باشد؛ گمراهى است. و هر گمراهى بدعت و هر بدعت سرانجامش دوزخ خواهد بود 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏ 5 ، ص: 105 👌 دعای #ششم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌🎥 ترجمه فارسی دعای #ششم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👌 دعای #ششم ( #میثم_کاظم ) ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2