❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #اعراف #اعراف_172 ✳️ وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِى ءَادَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّيَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَى‏ أَنفُسِهِمْ أَلَسْتُ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَى‏ شَهِدْنَآ أَن تَقُولُواْ يَوْمَ الْقِيَمَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَفِلِينَ‏ و (به یاد آور) زمانى كه پروردگارت، از پشت بنى آدم، فرزندان وذرّیّه آنان را بر گرفت و آنان را گواه بر خودشان ساخت (و فرمود:) آیا من پروردگار شما نیستم؟ گفتند: بلى، ما گواهى دادیم (كه تو پروردگارمایى، این اقرار گرفتن از ذریّه ى آدم براى آن بود) تا در روز قیامت نگویید: ما از این، غافل بودیم. ✍️ «ذریّة»، یا از «ذَرّ»، به معناى ذرّات بسیار كوچك غبار (یا مورچه هاى ریز) است، كه مراد از آن در اینجا، اجزاى نطفه ى انسان و یا فرزندان كوچك و كم سن و سال مى باشد، یا از ریشه ى «ذَرو»، به معناى پراكنده ساختن و یا از «ذَرأ»، به معناى آفریدن است. امّا اغلب به فرزندان گفته مى شود. چگونگى پیمان گرفتن خدا از بنى آدم در این آیه بیان نشده است، ولى مفسّران اقوال متعدّدى بیان كرده اند كه مشهورترین آنها دو قول است: *الف: طبق روایات، پس از خلقت حضرت آدم، همه فرزندان او تا پایان دنیا به صورت ذرّات ریز و پراكنده، همچون مورچگان از پشت او بیرون آمده، مورد خطاب و سؤال الهى قرار گرفتند و به قدرت الهى به ربوبیّت خدا اعتراف كردند. سپس همه به صلب و گل آدم برگشتند تا به تدریج و به طور طبیعى به این جهان بیایند. این عالم را «#عالم_ذر» و آن پیمان را «پیمان ألَست» مى گویند. امام صادق علیه السلام فرمود: بعضى از ذریّه ى آدم در عالم ذرّ به زبان اقرار كردند، ولى ایمان قلبى نداشتند. از پیامبر صلى الله علیه وآله نقل شده كه این اقرار، #روز_عرفه انجام شده است. *ب: مراد از عالم ذرّ، همان پیمان #فطرت و تكوین مى باشد. یعنى هنگام خروج فرزندان آدم از صلب پدران به رحم مادران كه ذرّاتى بیش نیستند، خداوند فطرت توحیدى و حقّ جویى را در سرشت آنها مى نهد و این سرّ الهى به صورت یك حسّ درونى در نهاد وفطرت همه، به ودیعت نهاده مى شود. همچنین در عقل و خردشان، خداباورى به صورت یك حقیقت خود آگاه نقش مى بندد. و لذا فطرت و خرد بشرى، بر ربوبیّت خداوند گواهى مى دهد. در بعضى روایات كه از امام صادق علیه السلام درباره ى فطرت سؤال شده است، امام، فطرت را همان عالم ذرّ دانسته اند. در برخى روایات، فطرت، اثر عالم ذرّ است نه خود آن، «ثبت المعرفة فى قلوبهم و نسوا الموقف»، بنابراین انسان ها در زمان و موقفى اقرار كرده، ولى آن را فراموش كرده اند، و اثر آن اقرار همان فطرتى است كه گرایش دل به سوى اوست. به هرحال آیه، مورد گفتگوى متكلّمین، محدّثین و مفسّرین است، لذا ما علم آن را به اهلش كه همان راسخان در علم هستند، واگذار مى كنیم. 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour 🆔 @sahife2

#شرح_صوتی_قرائتی سوره #اعراف #اعراف_172 👤 استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_نامه_17 *️⃣ و من كتاب له (علیه السلام) إلى معاوية جواباً عن كتاب منه إليه : از نامه هاى امام(عليه السلام) است که در پاسخ به نامه معاويه نگاشته. 👈 این نامه در 2 بخش می آید : ✳️ بخش دوم: اسلام اجباری معاویه : وَ فِي أَيْدِينَا بَعْدُ فَضْلُ النُّبُوَّةِ الَّتِي أَذْلَلْنَا بِهَا الْعَزِيزَ وَ نَعَشْنَا بِهَا الذَّلِيلَ؛ وَ لَمَّا أَدْخَلَ اللَّهُ الْعَرَبَ فِي دِينِهِ أَفْوَاجاً وَ أَسْلَمَتْ لَهُ هَذِهِ الْأُمَّةُ طَوْعاً وَ كَرْهاً، كُنْتُمْ مِمَّنْ دَخَلَ فِي الدِّينِ إِمَّا رَغْبَةً وَ إِمَّا رَهْبَةً، عَلَى حِينَ فَازَ أَهْلُ السَّبْقِ بِسَبْقِهِمْ وَ ذَهَبَ الْمُهَاجِرُونَ الْأَوَّلُونَ بِفَضْلِهِمْ؛ فَلَا تَجْعَلَنَّ لِلشَّيْطَانِ فِيكَ نَصِيباً وَ لَا عَلَى نَفْسِكَ سَبِيلًا، وَ السَّلَامُ. ✳️ ادامه ی بخش قبل (2. فضائل عترت پيامبر صلّى اللّه عليه و آله و سلّم ): *️⃣ از همه كه بگذريم، فضيلت نبوّت در اختيار ماست كه با آن عزيزان را ذليل، و خوار شدگان را بزرگ كرديم، و آنگاه كه خداوند امّت عرب را فوج فوج به دين اسلام در آورد، و اين امّت برابر دين اسلام يا از روى اختيار يا اجبار تسليم شد، شما خاندان ابو سفيان، يا براى دنيا و يا از روى ترس در دين اسلام وارد شديد، و اين هنگامى بود كه نخستين اسلام آورندگان بر همه پيشى گرفتند، و مهاجران نخستين ارزش خود را باز يافتند، پس اى معاويه شيطان را از خويش بهره مند، و او را بر جان خويش راه مده. با درود. http://farsi.balaghah.net/محمد-دشتی/ترجمه 👌 شرح فقرات نورانی فوق را " اینجا " بخوانید * نبوت افتخار برتر * پيروان رسول خدا(صلى الله عليه وآله) 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_20 #دعای_بیستم_صحیفه_سجادیه #دعا_بیستم_23 وَفِّرْ مَلَكَتِي بِالْبَرَكَةِ فِيهِ #بركت_و_انفاق_در_اموال 2 ✳️ بايد در بهره اموال و دارايى‏ها نيز سلامتى ايجاد كرد تا در متن زندگى بركت‏ها و رحمت‏ها روان گردد و همگان به رضايت نسبى برسند. پس در اين جا به ريشه‏هاى بركت و رحمت الهى در روايات معصومان عليهم السلام مى‏پردازيم. امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد: أَوْحَى‏ اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ إِلى‏ نَبىٍّ مِنْ الْأَنْبياءِ، إِذا أُطِعْتُ رَضِيتُ، وَ إِذا رَضِيتُ بارَكْتُ وَ لَيْسَ لِبَرَكَتى‏ نَهايَةٌ. خداوند متعال به يكى از پيامبران خود وحى فرمود: هر گاه من اطاعت شوم، خشنود گردم و چون خشنود شوم، بركت دهم و بركت من بى‏پايان است. اباالحسن امام جواد عليه السلام يا امام هادى عليه السلام به داود صرمى مى‏فرمايد: يا داوُدُ، إِنَّ الحَرامَ لايَنْمِى وَ إِنْ نَمى‏ لايُبارَكُ لَهُ فيهِ، وَ ما أَنْفَقَهُ لَمْ يُوْجَرْ عَلَيْهِ وَ ما خَلَّفَهُ كانَ زادَهُ إِلَى النَّارِ. اى داود! مال حرام رشد نمى‏كند و اگر هم رشد كند براى صاحبش بركتى ندارد و اگر از آن چيزى انفاق كند پاداشى نخواهد ديد و آنچه پس از خود بر جاى گذارده، توشه او به سوى دوزخ است. ✍️ تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏9، ص: 50 ادامه دارد ... #بیستم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#ختم_روزانه_صحیفه_سجادیه #ختم_صحیفه_آسان_به_سخت 34 #صحیفه_خوانی در 150 روز به شیوه ی خوانش از عبارات آسان و ساده به عبارات سخت و مشکل #دور_اول #روز_34 دعای #دوازدهم ( 8 تا 12 ) https://eitaa.com/sahife2/44714 https://eitaa.com/sahife2/27286 @sahife2

وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ فِي الاِعْتِرَافِ وَ طَلَبِ التَّوْبَةِ إِلَي اللهِ تَعَالَي دعای آن حضرت در اقرار به گناه و درخواست بازگشتن به سوی خدای تعالی بند 8 تا 12 ﴿8﴾ الَّذِي عَظُمَتْ ذُنُوبُهُ فَجَلَّتْ ، وَ أَدْبَرَتْ أَيَّامُهُ فَوَلَّتْ حَتَّى إِذَا رَأَى مُدَّةَ الْعَمَلِ قَدِ انْقَضَتْ وَ غَايَةَ الْعُمُرِ قَدِ انْتَهَتْ ، وَ أَيْقَنَ أَنَّهُ لَا مَحِيصَ لَهُ مِنْكَ ، وَ لَا مَهْرَبَ لَهُ عَنْكَ ، تَلَقَّاكَ بِالْإِنَابَةِ ، وَ أَخْلَصَ لَكَ التَّوْبَةَ ، فَقَامَ إِلَيْكَ بِقَلْبٍ طَاهِرٍ نَقِيٍّ ، ثُمَّ دَعَاكَ بِصَوْتٍ حَائِلٍ خَفِيٍّ . (8) بنده‌ای که گناهانش بزرگ شده و روی هم انباشته گشته و روزگارش از او روی‌گردان شده و به او پشت کرده تا جایی که چون نظر می‌کند، می‌بیند زمان عمل سپری شده و نهایت عمر به پایان رسیده؛ و یقین می‌کند که برای او گریزگاهی از عذابت و پناهگاهی از کیفرت وجود ندارد. همراه انابه و ناله با حضرتت روبه‌رو می‌شود و بازگشت و توبه را برای تو خالص می‌کند، پس با دلی پاک و پاکیزه در پیشگاهت می‌ایستد؛ سپس با ناله‌ای سوزناک و آهسته تو را می‌خواند. ﴿9﴾ قَدْ تَطَأْطَأَ لَكَ فَانْحَنَى ، وَ نَكَّسَ رَأْسَهُ فَانْثَنَى ، قَدْ أَرْعَشَتْ خَشْيَتُهُ رِجْلَيْهِ ، وَ غَرَّقَتْ دُمُوعُهُ خَدَّيْهِ ، يَدْعُوكَ بِيَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِينَ ، وَ يَا أَرْحَمَ مَنِ انْتَابَهُ الْمُسْتَرْحِمُونَ ، وَ يَا أَعْطَفَ مَنْ أَطَافَ بِهِ الْمُسْتَغْفِرُونَ ، وَ يَا مَنْ عَفْوُهُ أَكْثَرُ مِنْ نَقِمَتِهِ ، وَ يَا مَنْ رِضَاهُ أَوْفَرُ مِنْ سَخَطِهِ . (9) در حالی که در برابرت، سر تواضع و فروتنی پایین انداخته تا جایی که از شدّت فروتنی خمیده گشته؛ و از خواری سر به زیر افکنده، به طوری که قامت راستش کج شده؛ بیم و ترسش از عظمت تو، قدم‌هایش را به لرزه انداخته و اشک‌هایش صفحه رخسارش را فراگرفته؛ تو را با این جملات می‌خواند: ای مهربان‌ترین مهربانان! و ای رحیم‌ترین کسی که درخواست‌کنندگان رحمت به او توجّه می‌کنند و ای بامحبّت‌ترین کسی که آمرزش خواهان گِرد او گردند و ای آن‌که گذشتش از انتقامش بیشتر و خشنودی‌اش از خشمش افزون‌تر است. ﴿10﴾ وَ يَا مَنْ تَحَمَّدَ إِلَى خَلْقِهِ بِحُسْنِ التَّجَاوُزِ ، وَ يَا مَنْ عَوَّدَ عِبَادَهُ قَبُولَ الْإِنَابَةِ ، وَ يَا مَنِ اسْتَصْلَحَ فَاسِدَهُمْ بِالتَّوْبَةِ وَ يَا مَنْ رَضِيَ مِنْ فِعْلِهِمْ بِالْيَسِيرِ ، وَ يَا مَنْ كَافَى قَلِيلَهُمْ بِالْكَثِيرِ ، وَ يَا مَنْ ضَمِنَ لَهُمْ إِجَابَةَ الدُّعَاءِ ، وَ يَا مَنْ وَعَدَهُمْ عَلَى نَفْسِهِ بِتَفَضُّلِهِ حُسْنَ الْجَزَاءِ . (10) و ای آن‌که باگذشت نیکویش ستوده بودنش را به مخلوقش می‌نمایاند؛ و بندگان را به پذیرفتن توبه عادت می‌دهد؛ و اصلاح شدن تباه‌کارشان را به توبه می‌خواهد؛ و ای آن‌که از عمل بندگان، به اندکش خشنود است؛ و عمل اندک آنان را پاداش فراوان می‌دهد؛ و ای آن‌که اجابت دعایشان را ضامن شده؛ و به احسانش، پاداش نیکو را به آنان وعده داده. ﴿11﴾ مَا أَنَا بِأَعْصَى مَنْ عَصَاكَ فَغَفَرْتَ لَهُ ، وَ مَا أَنَا بِأَلْوَمِ مَنِ اعْتَذَرَ إِلَيْكَ فَقَبِلْتَ مِنْهُ ، وَ مَا أَنَا بِأَظْلَمِ مَنْ تَابَ إِلَيْكَ فَعُدْتَ عَلَيْهِ . (11) [خدایا!] من نه از گناهکارترین گناهکارانم که او را آمرزیده‌ای و نه از نکوهیده‌ترین کسانی که از پیشگاهت عذر خواسته‌اند و تو عذرشان را پذیرفته‌ای و نه از ستم‌کارترین کسانی که به سویت بازگشته‌اند و تو بازگشتشان را قبول کرده‌ای. ﴿12﴾ أَتُوبُ إِلَيْكَ فِي مَقَامِي هَذَا تَوْبَةَ نَادِمٍ عَلَى مَا فَرَطَ مِنْهُ ، مُشْفِقٍ مِمَّا اجْتَمَعَ عَلَيْهِ ، خَالِصِ الْحَيَاءِ مِمَّا وَقَعَ فيِهِ . (12) [خدایا!] در این مقام و وضعی که هستم، به درگاهت توبه می‌کنم؛ توبه پشیمانی که بی‌اختیار، گناهانی از او سرزده و از آنچه بر سرش آمده، در وحشت و ترس است؛ و از امور زشتی که در آن افتاده، خالصانه شرمگین است. #دوازدهم 🆔 @sahife2