◀️ كيفر كتمان حقيقت! قسمت 2 📜 مرحوم خطيب در مصادر بعد از اشاره به كلام ابن ابى الحديد مى گويد: اين نقل موافق مشهور است و در بسيارى از كتب معتبره آمده است. سپس براى اطلاع بيشتر درباره اين قضيه به جلد اوّل كتاب نفيس الغدير (نوشته علامه امينى) ارجاع مى دهد. روايت سومى نيز در اين زمينه هست كه رخداد پيشگفته را مربوط به داستان «طير مشوى» (مرغ بريان) مى داند. ماجرا از اين قرار است كه شخصى مرغ بريانى براى رسول اكرم صلي الله عليه وآله هديه فرستاد. پيغمبر صلي الله عليه وآله عرضه داشت: خداوندا! محبوب ترينِ خَلقَت را بفرست تا با من از اين غذا بخورد. على عليه السلام آمد؛ ولى انس بن مالك، خادم مخصوص پيغمبر صلي الله عليه وآله هنگامى كه على عليه السلام اجازه ورود خواست گفت: پيغمبر صلي الله عليه وآله فعلاً گرفتار است. او دوست داشت مردى از قوم خودش بيايد و با پيغمبر صلي الله عليه وآله هم غذا شود. پيامبر صلي الله عليه وآله بار ديگر همان دعا را تكرار كرد. على عليه السلام آمد و اجازه خواست و باز انس همان پاسخ را گفت. در مرتبه سوم صداى امام عليه السلام بلند شد و فرمود: چه چيزى پيغمبر صلي الله عليه وآله را به خود مشغول ساخته كه مرا نمى پذيرد؟ صداى على عليه السلام به گوش رسول الله صلي الله عليه وآله رسيد. فرمود: اى انس! چه كسى بر در است؟ گفت: على بن ابى طالب. فرمود: اجازه بده وارد شود. هنگامى كه اميرمؤمنان عليه السلام خدمت پيغمبر صلي الله عليه وآله رسيد. حضرت فرمود: اى على! من سه بار از خداوند تقاضا كردم كه محبوب ترينِ خلقش را نزد من بفرستد تا با من از اين مرغ بريان تناول كند اگر در مرتبه سوم نيامده بودى نام تو را از خدا مى خواستم. على عليه السلام عرض كرد: اى رسول خدا! من سه بار آمدم و در هر سه بار انس مانع شد. پيغمبر صلي الله عليه وآله فرمود: اى انس! چرا چنين كردى؟ عرض كرد: دوست داشتم كه مردى از قوم من فرا رسد. (اين ماجرا گذشت) هنگامى كه يوم الدار (روز شوراى شش نفرى عمر براى تعيين خليفه بعد از او) فرا رسيد، على عليه السلام ويژگى هاى خود را بيان كرد، انس مى گويد: على عليه السلام از من درباره آن داستان گواهى خواست. من آن را كتمان كردم و گفتم آن جريان را فراموش كرده ام. على عليه السلام دست به سوى آسمان بلند كرده و عرض كرد: خداوندا! انس را به بيمارى آشكارى (بيمارى برص) مبتلا ساز كه نتواند آن را از مردم مخفى كند. انس مدتى بعد به اين بيمارى مبتلا شد. در مجمع الحديث آمده است كه انس پيوسته عمامه اى بر سر مى گذاشت (به گونه اى كه بخشى از صورت او را مى پوشاند). از او سؤال كردند، گفت: اين نتيجه همان نفرين على بن ابى طالب است. و بعد از ذكر داستان طير مشوى، عمامه خود را كنار زد و سفيدى برص را نشان داد. سيد حميرى (متوفاى 173) اين جريان تاريخى را به شعر درآورده است: أَما أُتِىَ فِي خَبَرِ الاْنْبَلِ في طائِرٍ أُهْدِيَ إلَى الْمُرْسَلِ سَفينَةٌ مَكَنَ فِي رُشْدِهِ وَأنَسٌ خانَ وَلَمْ يَحْصِل في رَدِّهِ سَيِّدُ كُلِّ الْوَرى مَوْلاهُمْ فِي الْمُحْكَمِ الْمُنْزَلِ فَصَدَّهُ ذُو الْعَرْشِ عَنْ رُشْدِهِ ثُمَّ غَري بِالْبَرَصِ الاْنْكَلِ آيا در روايت باارزشى درباره مرغ (بريانى) كه به پيغمبر مرسل به عنوان هديه فرستاده شد نيامده است؟ داستانى كه همچون يك كشتى نجات در مسير خود حركت مى كرد؛ ولى انس خيانت كرد؛ اما نتوانست او را از اينكه آقاى تمام جهانيان باشد بازگرداند. مولايى كه در قرآن مجيد به مقام او اشاره شده است. خداوند صاحب عرش، او را (انس را) از مقصدش بازداشت و او را به بيمارى برص زشتى مبتلا نمود. جالب اينكه اين داستان را كه دو فضيلت مهم در آن درباره على عليه السلام آمده است ـ همانگونه كه در بالا آمد ـ جمعى از اهل سنت در كتابهاى خود نقل نموده اند و در بسيارى از مسانيد و صحاح آنها ـ به گفته مرحوم خطيب در مصادر ـ آمده است و همانگونه كه گفتيم علامه امينى؛ شرح مبسوط آن را در جلد اوّل كتاب الغدير آورده است. #نهج_البلاغه_حكمت_311 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_197 الْحَجُّ أَشْهُرٌ مَّعْلُومَتٌ فَمَنْ فَرَضَ فِيهِنَّ الْحَجَّ فَلاَ رَفَثَ وَ لاَ فُسُوقَ وَلاَ جِدَالَ فِى الْحَجِّ وَمَا تَفْعَلُواْ مِنْ خَيْرٍ يَعْلَمْهُ اللَّهُ وَ تَزَوَّدُواْ فَإِنَّ خَيْرَ الْزَّادِ الْتَّقْوى‏ وَاتَّقُونِ يَأُوْلِى الْأَلْبَبِ‏ (موسم عمره و) حج (در) ماههاى معیّنى است (شوّال، ذى‌القعده، ذى‌الحجة)، پس هر كه در این ماه‌ها فریضه‌ى حج را ادا كند، (بداند كه) آمیزش جنسى و گناه وجدال در حج روا نیست و آنچه از كارهاى خیر انجام دهید خدا مى‌داند. و زاد و توشه تهیه كنید كه البتّه بهترین زاد و توشه، پرهیزگارى است. اى خردمندان! تنها از من پروا كنید. 1- در عبادات اسلامى، زمان نقش مهمّى دارد. «الحج اشهر معلومات» 2- محیط و فضاى با صفاى حج و مكّه را نباید با ارتكاب گناه و كدورت آلوده نمود. «لا رفث و لا فسوق و لا جدال فى الحج» 3- اعتقاد و یقین به آگاهى خداوند، رمز نشاط و امید در انجام وظائف است. «ما تفعلوا من خیر یعلمه اللَّه» 4- در هر سفرى، زاد وتوشه لازم است، بهترین زاد وتوشه‌ى سفر حج تقواست. «خیر الزّاد التّقوى» 5 - پرهیزكارى نشانه‌ى خردمندى است. «واتّقون یا اولى الالباب» 🔗 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_197 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌹 آفتاب وصل جانان بر نمی آید مرا وین شب تاریک هجران سرنمی آید مرا دل همی خواهد که جان در پایش افشانم ولی یکنفس آن بیوفا بر سر نمی اید مرا طالع شوریده بین کان مایهٔ شوریدگی بی خبر یکبار از در در نمی اید مرا ازطرب شیرینترست آن نوش لب لیکن حسود قامت چون نخل او در بر نمی آید مرا بخت بدبین کز پیامی خاطر ما خوش نکرد آرزوئی از نکویان بر نمی آید مرا زرد شد برک نهال عیش در دل سالهاست لاله رخساری بچشم تر نمی آید مرا من زرندی و نظر بازی نخواهم توبه کرد هیچ کاری #فیض ازین خوشتر نمی آید مرا #فیض_خوانی #فیض_کاشانی #فیض_کاشانی_غزل_24 ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👈 طرح #برداشت_من هفته 23 از عبارات نورانی #صحیفه_سجادیه 👌صفحه ی ویژه اعضا در روزهای #جمعه ✳️ عبارت #منتخب اللَّهُمَّ لَا تَدَعْ خَصْلَةً تُعَابُ مِنِّي إِلَّا أَصْلَحْتَهَا خدایا! خصلت قابل سرزنشی را در وجود من وامگذار، جز این که اصلاحش کنی 🔸 https://eitaa.com/sahife2/5145 دعای #بیستم #مکارم_اخلاق #دعا_بیستم_6 👈 نظرات، دل نوشته ها و حرفهای صمیمانه ی شما درخصوص عبارت فوق که از هم اکنون برای ما ارسال شود، در این قسمت بارگذاری میشود ◀️ انشاالله سعی کنید در این طرح به عشق امام سجاد علیه السلام و انس بیشتر با این کتاب نورانی ولو درحد یک خط!! مشارکت فرمایید 👌 ادمین 👇 @yas2463 #اصلاح_خصلت_هاى_ناپسند 🆔 @sahife2

👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند #اصلاح_خصلت_هاى_ناپسند

#دعا_بیستم_6 در ادامه بند قبل اگر انسان تصمیم گرفت در راه رشد قدم بردارد،با کمی تفکر می فهمد این زندگی نفعی برای او ندارد،قانع به زندگی دنیا نیست.پس نیاز شدید به جلو رفتن دارد. از طرفی عیب های دارد که مانع رشد است،پس نیاز شدید به اخلاق متعالی دارد،واین بدون اراده خدا محقق نمی شود.بایستی از خداوند تقاضا کند عیب هایش را برطرف نماید. امام علیه السلام می فرماید:«خداوندا هیچ خصلتی درمن نباشدکه از آن عیب گرفته می شود مگر اینکه آن را اصلاح کنم» «تعاب»فعل مجهول است.یعنی هر آن چه از آن عیب گرفته می شود از اخلاق فردی و اجتماعی. آشنایان ره عشق در این بحر عمیق غرقه گشتند ونگشتند به آب آلوده

اللهم لا تدع خصله تعاب منى الا اصلحتها. و لا عائبه اونب بها الا حسنتها، و لا اكرومه فى ناقصه الا اتممتها. امام سجاد عليه‏السلام عرض مى‏كند: بار الها بر من هيچ خوى و خصلتى را كه زشت تلقى مى‏گردد وامگذار جز آنكه اصلاحش فرمايى و هيچ روش ناپسندى را كه مايه‏ى سرزنشم مى‏شود وامگذار جز آنكه پسنديده‏اش سازى و هيچ كرامت نفسى را كه در من ناتمام است وامگذار مگر آنكه تتميم و تكميلش نمايى.

اين قطعه از دعا حاوى سه مطلب است: اول از عيوب و نقائصى سخن مى‏گويد كه مى‏تواند موجب عيبجويى مردم شود، دوم از اعمالى نام مى‏برد كه ممكن است كسانى آن را ماده‏ى ملامت و سرزنش قرار دهند، سوم از كرايم نفس و بزرگواريها ياد مى‏كند كه از خدا مى‏خواهد كه آن را تتميم نمايد.

آدمى به طور طبيعى خود را دوست دارد و كارهاى خويش را با ديده‏ى خوشبينى و رضا مى‏نگرد و اگر در اعمالش كارهاى بدى باشد حب ذات، حجاب آن مى‏شود و نمى‏گذارد انسان عيب خود را ببيند و به نقص اخلاقى خويش واقف گردد، مگر آنكه از ابتدا و از دوران نوجوانى احساس مسئوليت در پيشگاه باريتعالى بنمايد، تعاليم الهى را فراگيرد، حلال و حرام خدا را بياموزد، اخلاق خوب و بد را از يكديگر تميز دهد، و من جميع الجهات مراقب رفتار و گفتار و كردار خود باشد. چنين انسانى مى‏تواند اولا از عيب مصون بماند و ثانيا اگر دچار عيبى شد، چون مقررات اسلامى را مى‏داند، خودش عيب خود را تشخيص مى‏دهد. رسول اكرم صلى الله عليه و آله فرموده است: وقتى خداوند، خير بنده‏اى را بخواهد، وى را دين‏شناس مى‏كند، نسبت به امور مادى و دنيوى بى‏اعتنايش مى‏نمايد، و وى را به عيوب و نواقص خودش بينا مى‏سازد.

بهترين و عاليترين راه شناخت عيوب اخلاقى اين است كه آدمى مشمول عنايت باريتعالى واقع شود و خداوند به لطف خود، او را به نقائص و عيوبش واقف سازد.

دومين راه براى شناختن عيبهاى اخلاقى آن است كه افراد باايمان و شاگردان مكتب قرآن به گفتار و رفتار يكديگر دقت نمايند و هر فردى براى فرد ديگر همانند آيينه باشد، خود را در او ببيند، عيوب خويش را بشناسد و آنها را اصلاح نمايد، خوبيهاى او را فراگيرد و عملا آنها را به كار بندد. على (ع) به كميل بن زياد فرمود: مومن آيينه‏ى مومن است، چه آنكه با دقت در آن مى‏نگرد، نيازهاى باطنى و نقائص معنوى خويش را به وسيله‏ى آن برطرف مى‏كند و به حالت درونى خود جمال و زيبايى مى‏بخشد.

سومين راه براى شناخت عيبهاى اخلاقى اين است كه هر فردى از برادر دينى خود درخواست كند كه در گفتار و رفتار وى دقت نمايد، اگر در آن عيبى مشاهده كرد تذكر دهد تا آن را برطرف سازد. در صدر اسلام اين يكى از روشهاى خودسازى بود و مسلمانان از اين راه متوجه عيوب اخلاقى خود مى‏شدند و خويشتن را اصلاح مى‏نمودند، و در مسجد يا در رهگذر، مسلمانان به هم مى‏رسيدند، يكى به ديگرى مى‏گفت: رحم الله من اهدى الى عيوبى. مشمول رحمت الهى باشد كسى كه بر من منت گذارد، هديه‏اى به من بدهد و عيبهاى مرا براى من بيان نمايد.

چهارمين وسيله براى شناخت عيوب و نقائص اخلاقى، رفيق خوب و باايمان است، چه او به صلاح و سعادت دوست خويش علاقه دارد و به انگيزه‏ى خيرخواهى، عيب او را به وى ارائه مى‏كند و او را آگاه مى‏سازد تا خود را اصلاح نمايد. على (ع) فرموده است: البته بايد مقدمترين دوستان براى تو كسى باشد كه عيب را به تو اهدا نمايد و ترا در راه خير و سعادتت يارى دهد. امام صادق (ع) فرموده است: بهترين برادران من كسى است كه عيوب مرا به من هديه دهد. استفاده از برادران باايمان در شناخت عيوب و نقائص اخلاقى آنقدر مهم است كه امام موسى بن جعفر عليه السلام ضمن حديثى به دوستان خود توصيه فرموده است كه اوقات بيدارى در شبانه‏روز را چهار قسمت كنيد: قسمتى براى عبادت، قسمتى براى كار و امرار معاش، ساعتى براى لذايذ مشروع، و ساعتى را براى معاشرت و مجالست با برادران مورد اعتمادتان اختصاص دهيد، آنانكه عيوبتان را معرفى مى‏كنند و در كمال صفا و خلوص باطن به شما تذكر مى‏دهند تا خويشتن را اصلاح نماييد.

پنجمين راه شناخت عيوب اخلاقى استفاده از مثل معروفى به صورت «پرسش و پاسخ» است. مى‏گويند: ادب از كه آموختى؟ جواب داده مى‏شود: از بى‏ادبان. بعضى از افراد بر اثر پر حرفى يا خودپسندى يا ديگر صفاتى همانند اينها مقبول جامعه نيستند و مردم از آنان گريزانند. كسى كه مى‏خواهد عيوب خود را بشناسد و اخلاق خود را اصلاح نمايد مى‏تواند با دقت در صفات ناپسند اين گروه ، خويشتن را مورد مطالعه قرار دهد، اگر همانند آنان به همان درد مبتلاست خود را اصلاح كند و آن روش ناپسند را ترك گويد. على (ع) فرموده است: كسى كه حساب نفس خود را برسد بر عيوب خويش واقف مى‏شود و به گناهانى كه مرتكب شده است احاطه مى‏يابد.

یک تذکر: البته آن كس كه در عيوب دگران دقت مى‏كند و نقائص اين و آن را بررسى مى‏نمايد بدين منظور كه عيب خود را بشناسد و آن را اصلاح نمايد از نظر دينى و اخلاقى مانعى ندارد، اما اگر از جهت عيبجويى و تجسس در نقاط ضعف دگران به اين كار خلاف اخلاق دست زند در صورتى كه عملش به غيبت، اهانت، و پرده‏درى و نظاير اينها منجر نگردد در نظر على (ع) نديدن خوبيها و ديدن زشتيها نشانه‏ى پستى و دنائت شخص عيبجوست و در اين باره چنين فرموده است: على (ع) فرموده است: اشرار و افراد بد از پى بديهاى مردم مى‏روند و خوبيهاى آنان را ترك مى‏گويند همانطور كه مگس از پى نقاط فاسد و بيمار بدن مى‏رود و جاهاى سالم را ترك مى‏گويد.

اگر كسى به عنوان برادرى اسلامى با يك نفر مسلمان طرح دوستى بريزد ولى هدفش در اين كار آن باشد كه عيبهاى او را افشا نمايد و به زشتيهاى اخلاقيش واقف گردد، آنها را به ذهن خود بسپارد تا موقعى كه لازم بداند و بخواهد شخصيت او را در هم بشكند، آن عيوب را بگويد و مردم را به آن نقائص و زشتيهاى متوجه نمايد، چنين مسلمان خائنى از نظر اسلامى وضع بسيار خطرناكى دارد و خودش از آن خطر آگاه نيست. امام باقر (ع) فرموده است: نزديكترين نقطه به كفر و بى‏ايمانى آن است كه مرد مسلمانى با مسلمانى ديگر به نام برادرى اسلامى طرح دوستى بريزد تا عيوب و لغزشهاى او را بشناسد و آنها را شماره كند و به ذهن بسپارد تا روزى او را مورد ملامت و سرزنش قرار دهد. شرمسارى بيشتر براى چنين مسلمانى ناپاكدل موقعى است كه خودش به آن لغزشها آلوده باشد، اما نقائص خويش را ناديده‏ انگارد و به نشر عيوب برادر دينيش بپردازد. على (ع) فرموده است: اى بندگان بد، مردم را به گمان اينكه صفات ناپسند دارند ملامت مى‏كنيد اما خودتان را با اينكه به طور يقين به آن صفات مبتلا هستيد ملامت نمى‏نماييد.

اگر انسان مسلمان بخواهد عيوب اخلاقى خويش را اصلاح نمايد مى‏تواند عاقلانه و از مجارى صحيح به كمبودها و نقائص خود واقف گردد و با اراده‏ى جدى به اصلاح آنها همت گمارد ولى بايد توجه داشت كه اين پيروزى بزرگ و ترك عادت ناروا جز با توفيق حضرت باريتعالى ميسر نيست. امام سجاد (ع) در این جمله‏ اين نكته را به پيروان خويش آموخته كه در پيشگاه الهى عرض مى‏كند: اللهم لا تدع خصله تعاب منى الا اصلحتها. بار الها! در من هيچ خصلت ناپسندى را كه مايه ‏ى عيبجويى مردم است وامگذار جز آنكه اصلاحش فرمايى.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث ما (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام ...

🌺 #ولادت با سعادت نور دیده رضا، کعبه دلها، حضرت #فاطمه_معصومه علیها السلام و #روز_دختر خجسته باد! 🙏 برآيينه جمال داور #صلوات بر روشني چشم پيمبر صلوات بر #حضرت_معصومه فروغ سرمد بر دسته گل موسي جعفر صلوات 🙏 صدای شادی افلاکیان از کوچه پس کوچه های مدینه به گوش می رسد. از خانه ساده و با صفای امام کاظم علیه السلام ، نوری به آسمان برخاسته است. ستاره ها نورانی تر شده اند و ماه، همچون خورشید می درخشد. صدای گریه ای سکوت آسمان ها را شکسته، انتظار عاشقانه پدری را به پایان رسانده، و لب های پر از نور پیشوای هفتم را به لبخند زینت داده و بر اماممان، حضرت رضا علیه السلام همدمی بخشیده، تا زینبی دیگر برای حسینی دیگر باشد. آری، مدینه از شمیم فاطمه معصومه علیهاالسلام معطر شده است 👈 گلچین مولودی ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

🌺 زیارت حضرت #فاطمه_معصومه علیها السلام ⏺ علاّمه #مجلسى رحمه اللّه از بعضى کتابهاى زیارات، نقل کرده: علی بن ابراهیم، از پدرش، از سعد اشعرى قمى، از حضرت رضا علیه السّلام روایت کرده که حضرت رضا علیه السلام فرمود: اى سعد، از ما نزد شما قبرى هست، گفتم فدایت شوم قبر فاطمه، دختر امام موسى علیه السّلام را مى فرمایى؟ فرمود: بلى مَنْ زَارَهَا عَارِفاً بِحَقِّهَا فَلَهُ الْجَنَّةُ آرى هرکه او را زیارت کند، درحالیکه عارف به حقش باشد، بهشت براى اوست. چون به نزد قبر آن حضرت برسی، بالای سر، رو به قبله بایست و «سی‌ و چهار» مرتبه «الله أَکبر» و «سی ‌و سه» مرتبه «سُبْحانَ اللّٰهِ» و «سی ‌و سه» مرتبه «الْحَمْدُلِلّٰهِ» بگو، آنگاه بخوان: 🙏 السَّلامُ عَلَىٰ آدَمَ صِفْوَةِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ نُوحٍ نَبِيِّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَى إِبْراهِيمَ خَلِيلِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ مُوسَىٰ كَلِيمِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَىٰ عِيسىٰ رُوحِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا رَسُولَ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا خَيْرَ خَلْقِ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا صَفِيَّ اللّٰهِ، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا مُحَمَّدَ بْنَ عَبْدِ اللّٰهِ خاتَِمَ النَّبِيِّينَ، ... 👈 لطفا با کلیک روی عبارت دعا با ما زمزمه کنید ️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

برنامه ی #نهج_البلاغه_خوانی #نهج_البلاغه_حكمت_312 انجام #مستحبات هنگام تمایل دل وَ قَالَ (علیه السلام): إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالًا وَ إِدْبَاراً؛ فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ، وَ إِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ. حضرت علی که درود خدا بر او باد فرمودند: دل ها را روى آوردن و نشاط، و پشت كردن و فرارى است، پس آنگاه كه نشاط دارند آن را بر انجام مستحبّات واداريد، و آنگاه كه پشت كرده بى نشاط است، به انجام واجبات قناعت كنيد. 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

◀️ وظيفه ما در حال نشاط و عدم نشاط: ⏺ امام عليه السلام در اين گفتار حكيمانه به نكته قابل توجه روانى اشاره كرده، مى فرمايد: «دلها (ى انسانها) گاه روى مى آورد (و پرنشاط است) و گاه پشت مى كند (وبى نشاط است) آنگاه كه روى مى آورد آن را به انجام نوافل و #مستحبات نيز وادار كنيد و آنگاه كه پشت مى كند و بى نشاط است تنها به انجام فرائض وواجبات قناعت نماييد»؛ (إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَإِدْبَاراً؛ فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَاحْمِلُوهَا عَلَى النَّوَافِلِ، وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَاقْتَصِرُوا بِهَا عَلَى الْفَرَائِضِ). بدون شك، انسان حالات مختلف و متفاوتى دارد و در هر يك از اين حالات بايد موافق آن گام بردارد تا به نتيجه مطلوب برسد. گاه فكر انسان آرام و روح او پرنشاط است و عوامل اشتغال فكرى وجود ندارد و جسم و روحش آماده براى عبادت و اطاعت و بندگى خداست. در اين هنگام اين فرصت طلايى را بايد غنيمت شمرد و علاوه بر واجبات به مستحبات نيز با حضور قلب پرداخت. ولى گاه روح انسان خسته و فكر او مشغول به يك سلسله مشكلات دنيوى است و گاه ناراحتى جسمانى نيز به آن ضميمه مى شود به گونه اى كه حوصله هيچ كارى را ندارد در چنين شرايطى بايد به واجبات كه به هر حال بايد انجام شود قناعت كرد، زيرا پرداختن به مستحباتى كه انسان آن را بر خودش تحميل كند وهيچ حضور قلب و نشاطى در آن نباشد سبب ارتقاء روح و قرب به پروردگار و وصول به اهداف عالى نخواهد شد و چه بسا اگر مستحبات را در چنين حالى به خود تحميل كند هم به واجبات ضرر بزند و هم حالت تنفر از مستحبات براى او حاصل شود كه هر دو ضايعه بزرگى است. شبيه همين گفتار حكيمانه #نهج_البلاغه_حكمت_193 با كمى تفاوت گذشت وهمانگونه كه به هنگام ذكر سند گفتيم، اين حديث شريف از رسول اكرم صلي الله عليه وآله با كمى تفاوت به اين صورت آمده است: «إِنَّ لِلْقُلُوبِ إِقْبَالاً وَإِدْبَاراً فَإِذَا أَقْبَلَتْ فَتَنَفَّلُوا وَإِذَا أَدْبَرَتْ فَعَلَيْكُمْ بِالْفَرِيضَةِ». همچنين شبيه اين كلام حكيمانه در #نهج_البلاغه_حكمت_278 گذشت آنجا كه فرمود: «قَلِيلٌ تَدُومُ عَلَيْهِ أَرْجَى مِنْ كَثِيرٍ مَمْلُولٍ مِنْهُ؛ عمل كمى كه با نشاط آن را تداوم بخشى اميدوار كننده تر از عملى است كه بسيار و خسته كننده است». نكته اصلى اينجاست كه اسلام به كيفيت عمل بيش از كميت آن اهميت مى دهد، ازاينرو در آيه دوم سوره «ملك» مى خوانيم: «(الَّذِى خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَيَاةَ لِيَبْلُوَكُمْ أَيُّكُمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِيزُ الْغَفُورُ)؛ آنكس كه مرگ و حيات را آفريد تا شما را بيازمايد كه كدام يك از شما بهتر عمل مى كنيد، و او شكست ناپذير وبخشنده است». در اين آيه شريفه به حُسن عمل اهميت داده شده است، نه به كثرت عمل. به همين دليل امام صادق عليه السلام در حديثى به اين نكته توجه داده و مى فرمايد: «لَيْسَ يَعْنِي أَكْثَرَ عَمَلاً وَلَكِنْ أَصْوَبَكُمْ عَمَلاً؛ منظور اين نيست كه عمل فرد بيشتر باشد، بلكه مقصود آن است كه كداميك صحيح تر و كاملتر عمل مى كنيد». به بيان ديگر، روح عمل، حضور قلب و توجه به خدا و اخلاص است و اين در حالى حاصل مى شود كه انسان نشاط عبادت داشته باشد و به هنگام كمبود نشاط حضور قلب نيز آسيب مى پذيرد به همين دليل فرموده اند: هنگامى كه نشاط عبادت نيست به واجبات قناعت كنيد و به هنگام نشاط عبادت، هم واجبات را به جا بياوريد و هم مستحبات را. اضافه بر اين اگر هنگام نداشتن نشاط و حوصله براى عبادت، انسان مستحبات را بر خود تحميل كند ممكن است يك حال نفرت و بيزارى در او پيدا شود كه بر آينده او نيز تأثير بگذارد. در نامه 69 كه از نامه هاى جالب اميرمؤمنان على عليه السلام به «حارث همدانى» است نيز اشاره اى به اين حقيقت شده بود آنجا كه مى فرمايد: «وَخَادِعْ نَفْسَکَ فِي الْعِبَادَةِ وَارْفُقْ بِهَا وَلا تَقْهَرْهَا وَخُذْ عَفْوَهَا وَنَشَاطَهَا إِلاَّ مَا كَانَ مَكْتُوباً عَلَيْکَ مِنَ الْفَرِيضَةِ فَإِنَّهُ لابُدَّ مِنْ قَضَائِهَا وَتَعَاهُدِهَا عِنْدَ مَحَلِّهَا؛ در انجام عبادت، نفس خود را بفريب (و آن را رام ساز) و با آن مدارا كن و خويشتن را بر آن مجبور نساز، بلكه بكوش آن را در وقت فراغت و بانشاط به جا آورى مگر فرايضى كه بر تو مقرر شده است كه در هر حال بايد آنها را انجام دهى و در موقعش مراقب آن باشى». #نهج_البلاغه_حكمت_312 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

❇️ #تفسیر_خوانی قرآن کریم هر روز یک آیه تفسیر نور – استاد محسن قرائتی سوره #بقره #بقره_198 لَيْسَ عَلَيْكُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَبْتَغُواْ فَضْلاً مِنْ رَّبِّكُمْ فَإِذَآ أَفَضْتُمْ مِّنْ عَرَفَتٍ فَاذْكُرُواْ اللَّهَ عِنْدَ الْمَشْعِرِ الْحَرَامِ وَاذْكُرُوهُ كَمَا هَدَيكُمْ وَ إِنْ كُنْتُمْ مِّنْ قَبْلِهِ لَمِنَ الْضَّآ لِّينَ‏ گناهى بر شما نیست كه (به‌هنگام حج) به سراغ فضل پروردگارتان (وكسب و تجارت) بروید. پس چون از #عرفات كوچ كردید، خدا را در مشعرالحرام یاد كنید، و او را یاد كنید از آن روى كه شما را با آنكه پیش از آن از گمراهان بودید، هدایت كرد. 1- مبارزه با تحجّر از برنامه‌هاى قرآن است. گروهى فكر مى‌كردند دین امرى یك بُعدى و حج یك عبادت خشك است، اسلام این تفكّر را ردّ مى‌كند. «لیس علیكم جناح» 2- درآمد حلال، فضل الهى است. قرآن بجاى واژه «كسب»، كلمه‌ى «فضل» را بكار برده تا بگوید: درآمد حلال فضل الهى است. «فضلا من ربّكم» 3- گرچه تلاش وطلب از شماست؛ «تبتغوا»امّا رزق، فضل خداوند است. «فضلاً من ربّكم» 4- رزق رسانى، از شئون ربوبیّت الهى است. «فضلاً من ربّكم» 5 - در رزق رسانى، دست خداوند باز است. كلمه «فضل» نكره آمده است. «فضلاً من ربّكم» 6- انجام عبادات باید طبق دستور باشد. «واذكروه كما هداكم» 👈 با نصب نرم افزار زیر با ما در این دوره ی تفسیر خوانی همراه شوید 👇 https://cafebazaar.ir/app/com.ghadeer.tafsirnour ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

سوره #بقره #بقره_198 #شرح_صوتی_قرائتی 👤استاد #قرائتی ⏺کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2