#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_5 #كرامت_انسان 5 كرامت_انسان_فيض‏ 5 🔴 شانزدهم- كم خوردن و كم خفتن و كم گفتن را شعار خود ساختن كه دخل تمام در تنوير قلب دارد. هفدهم- هر روز قدرى از قرآن تلاوت كردن، و اقلّش پنجاه آيه است، به تدبّر و تأمّل و خضوع، و اگر بعضى از آن در نماز واقع شود بهتر است. هيجدهم- قدرى از اذكار و دعوات ورد خود ساختن در اوقات معيّنه، خصوصاً بعد از نمازهاى فريضه، و اگر تواند كه اكثر اوقات زبان را مشغول ذكر حق دارد و اگر چه جوارح در كارهاى ديگر مصروف باشد زهى سعادت. از حضرت امام محمّد باقر عليه السلام منقول است كه: زبان مبارك ايشان اكثر اوقات مترنّم بوده است به كلمه طيّبه: لاإلهَ‏إلَّااللّهُ، اگر چيزى مى‏خورده‏اند و اگر سخن مى‏گفته‏اند و اگر راه مى‏رفته‏اند، إلى‏ غير ذلك، چه اين مُمِد و معاونى قوى است مر سالك را، و اگر ذكر قلبى رانيز مقارن ذكر لسانى سازد به اندك زمانى فتوح بسيار روى مى‏دهد. تا مى‏تواند سعى نمايد كه دم به دم متذكّر حق مى‏بوده باشد تا غافل نشود، كه هيچ امرى به اين نمى‏رسد در سلوك، و اين مددى است قوى در ترك مخالفت حق سبحانه وتعالى به معاصى. نوزدهم- صحبت عالم و سؤال از او و استفاده علوم دينيّه به قدر حوصله خود تا مى‏تواند، كه علمى بر علم خود بيفزايد: أَعَلَمُ النّاسِ مَنْ جَمَعَ عِلْمَ النّاسِ إلى‏ عِلْمِهِ داناترين مردم كسى است كه علم ديگران رابه علم خود بيفزايد. صحبت اعلم از خود را فوزى عظيم شمرد، و اگر عالمى يابد كه به علم خود عمل كند، متابعت او را لازم شمرد و از حكم او بيرون نرود. و مراد از علم، علم آخرت است نه علم دنيا، و اگر چنين كسى نيابد و اعلم از خود نيز نيابد، با كتاب صحبت دارد و با مردم نيكوسيرت، كه از ايشان كسب اخلاق حميده كند، و هر صحبتى كه او را خوشوقت و متذكّر حق و نشأه آخرت مى‏سازد از دست ندهد. بيستم- با مردم به حسن خلق و مباسطت معاشرت كردن تا بر كسى گران نباشد، و افعال ايشان را محملى نيكو انديشيدن و گمان بد به كسى نداشتن. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 358 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_5 #كرامت_انسان 5 كرامت_انسان_فيض‏ 6 🔴 بيست و يكم- صدق در اقوال و افعال را شعار خود ساختن. بيست و دوم- توكّل بر حق- سبحانه و تعالى- كردن در همه امور، و نظر بر اسباب نداشتن، و در تحصيل رزق اجمال كردن و بسيار به جدّ نگرفتن در آن، و فكرهاى دور به جهت آن نكردن، و تا مى‏توان به كم قناعت كردن و ترك فضول نمودن. بيست و سوم- بر جفاى اهل و متعلّقان صبر كردن، و زود از جا در نيامدن و بدخويى نكردن، كه هر چند جفا بيشتر مى‏كشد و تلقّى بلا بيشتر مى‏كند زودتر به مطلب مى‏رسد. بيست و چهارم- امر به معروف و نهى از منكر به قدر وسع و طاقت كردن، و ديگران را نيز بر خير داشتن و غمخوارى نمودن، و با خود در سلوك شريك ساختن اگر قوّت نفسى داشته باشد، والّا اجتناب از صحبت ايشان نمودن با مدارا و تقيّه تا موجب وحشت نباشد. بيست و پنجم- اوقات خود را ضبط كردن، و در هر وقتى از شبانه روز وِردى قرار دادن كه به آن مشغول مى‏شده باشد، تا اوقاتش ضايع نشود، چه هر وقتى تابع موقوتٌ له است، و اين عمده است در سلوك. اين است آنچه از ائمّه معصومين صلوات اللّه عليهم به ما رسيده كه خود انجام‏ مى‏داده‏اند و ديگران را مى‏فرموده‏اند». 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 358 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 «3» وَيَا مَنْ لَا تَفْنَى خَزَائِنُ رَحْمَتِهِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ واجْعَلْ لَنَا نَصِيباً فِي رَحْمَتِكَ «4» وَيَا مَنْ تَنْقَطِعُ دُونَ رُؤْيَتِهِ الْأَبْصَارُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وأَدْنِنَا إِلَى قُرْبِكَ «5» وَيَا مَنْ تَصْغُرُ عِنْدَ خَطَرِهِ الْأَخْطَارُ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وكَرِّمْنَا عَلَيْكَ «6» وَيَا مَنْ تَظْهَرُ عِنْدَهُ بَوَاطِنُ الْأَخْبَارِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِهِ ولَا تَفْضَحْنَا لَدَيْكَ‏ و اى آن كه خزينه‏هاى رحمتش نابود نمى‏شود! بر محمد و آلش درود فرست، و از رحمتت براى ما بهره و سهمى قرار ده. و اى آن كه ديده‏ها، از ديدنش قطع است! بر محمد و آلش درود فرست، و ما را به قرب خود نزديك كن. و اى آن كه نزد عرصه‏گاه مقامش، همه مقام‏ها كوچك است! بر محمد و آلش درود فرست، و ما را در پيشگاهت ارجمند دار، و اى آن كه خبرهاى پنهانى، نزدش آشكار مى‏شود، بر محمد و آلش درود فرست. و ما را نزد خود رسوا مكن. 👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_3 #رحمت_بینهايت #دعا_پنجم_4 مسأله با عظمت #قرب #دعا_پنجم_5 #كرامت عالى انسانى #دعا_پنجم_6 #رسوايى و افتضاح مجرمان ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_6 #رسوايى و افتضاح مجرمان‏ 🔴 حضرت سجّاد عليه السلام در مناجات تائبين به پيشگاه مقدّس حضرت ربّ العزّه عرضه مى‏دارد: فَوا أسَفاهْ مِنْ خَجْلَتى وَافْتِضاحى، وَوالَهْفاهْ مِنْ سُوءِ عَمَلى وَاجْتِراحى، أسْأَلُك يا غافِرَ الذَّنْبِ الْكَبيرِ، وَيا جابِرَ الْعَظْمِ الْكَسيرِ أنْ تَهَبَ لى مُوبِقاتِ الْجَرائِرِ، وَتَسْتُرَ عَلَىَّ فاضِحاتِ السَّرائِرِ. پس آه و تأسّف و حسرت از خجلت و رسوايى و افتضاح من، و واى و اندوه و غم از كردار زشت من. از تو در خواست مى‏كنم اى بخشنده گناه بزرگ و اى جبران كننده هر شكسته استخوان، كه گناهان مهلك خطرناكم را ببخشى، و زشتى‏هاى پنهانى فضاحت آور و رسوا كننده‏ام را بپوشانى. و اميرالمؤمنين عليه السلام در دعاى كميل عرضه مى‏دارد: فَاسْأَلُك بِعِزَّتِك أنْ لا يَحْجُبَ عَنْك دُعائى سُوءُ عَمَلى وَفِعالى، وَلا تَفْضَحْنِى بِخَفِىِّ مَا اطَّلَعْتَ عَلَيْهِ مِنْ سِرِّى، وَلا تُعاجِلْنى بِالْعُقُوبَةِ عَلى‏ ما عَمِلْتُهُ فى خَلَواتى مِنْ سُوءِ فِعْلى وَ إساءَتى، وَدَوامِ تَفْريطى وَجَهالتى، وَكَثْرَةِ شَهَواتى وَ غَفْلَتى. به عزّتت قسم كه عمل بد و افعال زشت من، دعاى مرا از اجابتت منع نكند، و به قبايح پنهانم كه تنها تو بر آن آگاهى مرا مفتضح و رسوا نگردانى، و بر آنچه از اعمال بد و ناشايسته در خلوت بجا آورده‏ام و تقصير و نادانى و كثرت اعمال با غفلت و شهوت كه كرده‏ام زودم به عقوبت مگير. از اين جملات و فرازهاى نورانى كه از منابع دانش حق همچون امام على عليه السلام و امام زين العابدين عليه السلام و امثال اين دو بزرگوار نقل شده و آيات قرآن مجيد هم مؤيّد آن است معلوم مى‏شود رسوايى و افتضاح انسان در دنيا و آخرت نتيجه جرم و عصيان و گناه و معصيت اوست. خطا و ذنب و دورى از طاعت و عبادت، ساختمان كرامت انسانى را خراب و مايه ننگ و رسوايى آدمى است. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 377 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 «7» اللَّهُمَّ أَغْنِنَا عَنْ هِبَةِ الْوَهَّابِينَ بِهِبَتِكَ وَاكْفِنَا وَحْشَةَ الْقَاطِعِينَ بِصِلَتِكَ حَتَّى لَا نَرْغَبَ إِلَى أَحَدٍ مَعَ بَذْلِكَ وَلَا نَسْتَوْحِشَ مِنْ أَحَدٍ مَعَ فَضْلِكَ «8» اللَّهُمَّ فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَآلِهِ وَكِدْ لَنَا وَلَا تَكِدْ عَلَيْنَا وَامْكُرْ لَنَا وَلَا تَمْكُرْ بِنَا وَأَدِلْ لَنَا وَلَا تُدِلْ مِنَّا خدايا! به عطا و احسانت، ما را از عطا و احسان ديگران بى‏نياز ساز، و از ما غم و اندوه بريده شدن احسان ديگران را به احسان و جايزه‏ات كفايت فرما، تا با بذل و بخشش تو، به دنبال و بخشش احدى رغبت نكنيم، و با فضل و احسان تو از احدى نهراسيم. خدايا! بر محمد و آلش درود فرست و به سود ما چاره فرما و به زبان ما چاره مساز، و به سود ما تدبير كن و به زيان ما تدبير مفرما، و ما را بر ديگران پيروزى ده، و ديگران را بر ما پيروز مگردان. 👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_7 #دعا_پنجم_8 ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_7 #دعا_پنجم_8 🔴 نياز به خدا و بى‏نيازى از همه‏ اين مسأله صحيح است كه انسان مدنى الطبع و اجتماعى آفريده شده و در امور زندگى و حيات به كمك و معاونت ديگران نيازمند است و زندگى و ادامه حيات بدون ارتباط با همنوعان برايش ميسّر نيست، ولى اين همه اقتضاى اين را ندارد كه انسان در تمام جوانب حيات، حتّى حالات و احوالات در گرو خواسته‏هاى بى‏حدّ و مرز ديگران برود، و به خاطر امور مادى و نيازمندى‏ها به خصوص در مواقع گرفتارى كه ديگران محض عواطف و احساسات يا اهداف ديگر به انسان كمك‏ بلاعوض مى‏نمايند، آنان را به جاى حضرت مالك الملوك، معبود خود گرفته و موجوديت خويش را در آنچه آنان مى‏خواهند خرج كند. گاهى نيازمندى‏هاى انسان، سنگرى براى دشمنان خداست كه اگر انسان توجه به حقيقت نداشته باشد از آن سنگر با ظاهرى فريبنده به انسان حمله مى‏شود و مغز و قلب به تصرّف دشمن درآمده و آدمى عمله بى‏چون و چراى شيطان يا شياطين مى‏گردد. در اين مسير بايد ابوذروار برخورد كرد، به وقت نياز، عطاى دشمن را كه براى به يغما بردن دين و ايمان انسان به كار گرفته مى‏شود با كمال شجاعت رد كرد و رنج تبعيد به بيابان رَبَذه را پذيرفت و در آنجا در حال سلامت دين و الگو شدن براى مجاهدان فى سبيل اللّه در آغوش لطف و محبّت حضرت محبوب جان سپرد. از دورى گزيدن آنان كه قصد بَرده كردن انسان را دارند نبايد وحشت كرد، و از تنها شدن از آنان كه با حقيقت پيوند ندارند نبايد ترسيد. بايد آن چنان در قيد بندگى حق بود و عاشقانه در مدار عبادت راه پيمود كه تدبير الهى به سود انسان تمام شود، و به عبارت ديگر درهاى رحمت الهيّه به سوى انسان باز شده و نعمت‏هاى ظاهرى و باطنى آن چنان به كار گرفته شود كه محصول به كارگيرى نعمت‏ها بهشت و رضوان حق شود، نه اين كه به صورتى هم آغوش با زندگى شد كه چنگال گناه به همه نواحى حيات اتصال پيدا كند، آنگاه تدبير الهى به مجازات همه جانبه انسان تعلّق گيرد. آن چنان هماهنگ با حق و حقيقت بايد زيست كه مشكلات آسان شود و گره‏هاى كور بازگردد و نور واقعيّت در قلب بتابد و به قول حضرت سجّاد عليه السلام: مكر دوست به سود انسان شود، نه آن كه به خاطر تخلّف از حقيقت، و بغى و تجاوز و ستم، بدون اين كه انسان بفهمد، به تدريج دچار مشكلات گردد و گره‏ها به كار افتد و آدمى با مكر حق به چاه هلاكت و شقاوت سرنگون شود. آنان كه جز در صراط مستقيمِ دوست حركت ندارند، آنان كه قلبشان از عشق حضرت محبوب مى‏تپد، آنان كه بار غمى جز بار غم يار بر دوش جان ندارند، آنان كه منوّر به نور معرفت هستند، آنان كه غير عمل صالح عملى ندارند و جز اخلاق حسنه مايه و سرمايه‏اى براى آنان نيست، آنان كه هماهنگ با حيات انبيا و ائمّه زيست مى‏كنند و دليلى جز قرآن نمى‏شناسند و لحظه‏اى از ياد حق و روز قيامت غافل نيستند و حقوق برادران و همنوعان را رعايت مى‏كنند، هميشه و همه جا بر دشمنان پيروزند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 379 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 «9» اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وآلِهِ وقِنَا مِنْكَ واحْفَظْنَا بِكَ وَاهْدِنَا إِلَيْكَ وَلَا تُبَاعِدْنَا عَنْكَ إِنَّ مَنْ تَقِهِ يَسْلَمْ وَمَنْ تَهْدِهِ يَعْلَمْ وَمَنْ تُقَرِّبْهُ إِلَيْكَ يَغْنَمْ خدايا! بر محمد و آلش درود فرست و ما را از خشم خود نگاه دار و به عنايتت محافظت فرما و به سوى خود هدايت كن و از حضرتت دور مساز؛ همانا هر كه را تو حفظ كنى سالم مى‏ماند، و هر كه را تو هدايت فرمايى دانا مى‏شود، و هر كه را تو به خود نزديك كنى، به بهره‏مندى مى‏رسد. 👌 دعای #پنجم #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 1 🔴 اگر خداوند، انسان را پناه دهد، او را از افراط و تفريط دور مى‏كند و در واقع بنده مستقيم الحركات مى‏شود و به راه مستقيم هدايت مى‏شود و از انحراف در راستى و درستى و واقع شدن در هوا و هوس هلاك كننده سالم مى‏ماند و چون هدايت حاصل شد مانع گمراهى از صراط مستقيم مى‏شود و عبد به راه حق علم پيدا مى‏كند و چون علم پيدا كرد و به طرف خداوند حركت كرد قرب الهى براى او حاصل شده به سعادت ابد و به غناى حقيقى و ملك ابدى خواهد رسيد كه مستلزم سلامت و هدايت است و سلامت و هدايت مستلزم علم و قرب است و علم و قرب مستلزم غناى حقيقى و سعادت ابدى خواهد بود. زير بناى سعادت‏ خودشناسى و يا معرفت نفس زيربناى سعادت بشر در جميع شؤون مادى و معنوى است. آدمى در پرتو خودشناسى به نيازهاى درونى و برونى خويش پى مى‏برد، عواملى را كه مايه تعالى و تكامل اوست تشخيص مى‏دهد، وظيفه شناس مى‏شود، به پاكى و نيكى مى‏گرايد و سرانجام به كمالى كه لايق مقام انسان است، نايل مى‏شود. سعادت و خودآگاهى‏ كسى كه خواهان سعادت است بايد خود را بشناسد و از ذخاير درونى و برونى خويش آگاه شود، طبق سنن آفرينش قدم بردارد، كليه جهات مادى و معنوى را مورد توجه قرار دهد، تمايلات انسانى و غرايز حيوانى را به موازات هم، با رعايت تعادل و موازنه اقناع نمايد و هيچ يك را فداى ديگرى نكند، اين خود برنامه اسلام و راه و رسم مسلمانان راستين و دين شناس است. امام رضا عليه السلام مى‏فرمايد: لَيْسَ مِنَّا مَنْ تَرَكَ دُنْياهُ لِدينِهِ وَ دينَهُ لِدُنْياهُ وَ تَفَقَّهُوا فِى الدّينِ. از ما نيست آن كس كه دنياى خود را براى دين ترك گويد، يا دين خود را براى دنيا از دست بدهد. سپس خاطر نشان فرموده است كه آيين خدا را به درستى بشناسيد و با آگاهى از آن پيروى كنيد. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 2 🔴 خودشناسى و ارزش آن‏ اولياى گرامى اسلام ضمن روايات متعددى، اهميت و ارزش خودشناسى را تذكر داده و پيروان خويش را به اين نكته متوجه كرده‏اند كه معرفت نفس مايه پيروزى و موفقيت انسان‏ها و خودناشناسى موجب سقوط و تباهى آنان است. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: هَلَكَ امْرُءٌ لَمْ يَعْرِفْ قَدْرَهُ. انسانى كه اندازه خود را نشناخت هلاك شد. و نيز مى‏فرمايد: نالَ الْفَوزَ الْاكْبَرَ مَنْ ظَفِرَ بِمَعْرِفَةِ الَّنفْسِ. كسى كه به خودشناسى دست يافته از بزرگترين خير و خوبى برخوردار شده است. و نيز مى‏فرمايد: مَنْ لَمْ يَعْرِفْ نَفْسَهُ بَعُدَ عَنْ سَبيلِ النَّجاةِ وَ خَبَطَ فِى الضَّلالِ وَ الْجَهالاتِ. كسى كه خود را نشناسد از مسير صحيح و نجات بخش دور مى‏شود و به راه جهل و گمراهى مى‏گرايد. آرى، انديشه خودشناسى به انسان تحرك فكرى مى‏بخشد، پرده‏هاى غفلت و بى‏خبرى را مى‏درد، حس كنجكاوى و تجسس را بيدار مى‏كند. نيروى خرد را به كار مى‏اندازد و آدمى را به تعقل و مطالعه وا مى‏دارد، كسى كه از پى معرفت نفس مى‏رود و مى‏خواهد خويشتن را از جميع جهات مادى و معنوى بشناسد و از آغاز و انجام خود آگاه شود، طبعاً با سؤالات گوناگونى از اين قبيل مواجه مى‏شود: من‏ كيستم؟ چگونه ساخته شده‏ام؟ كى مرا ساخته؟ از كجا آمده‏ام؟ براى چه آمده‏ام؟ در اين سرا چه مى‏كنم؟ وظيفه من چيست و از اين جا به كجا مى‏روم؟ روزها فكر من اين است و همه شب سخنم كه چرا غافل ز احوال دل خويشتنم‏ ز كجا آمده‏ام، آمدنم بهر چه بود به كجا مى‏روم آخر، ننمايى وطنم‏ مانده‏ام سخت عجب كز چه سبب ساخت مرا يا چه بوده است مراد وى از اين ساختنم‏ تا به تحقيق مرا منزل و ره ننمائى يك دم آرام نگيرم نفسى دم نزنم‏ 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 3 🔴 ارزش خودشناسى انسان بر مقياس پاسخ‏هاى صحيحى است كه به اين پرسش‏ها، البته به هر نسبتى كه درك طبيعى و معلومات اكتسابى شخصى زيادتر باشد مى‏تواند عميق‏تر فكر كند، سؤالات را در سطح وسيع‏ترى طرح نمايد، پاسخ‏هاى اساسى‏ترى به آنها بدهد و خود را بهتر بشناسد. قرآن چه زيبا در اين زمينه مى‏فرمايد: وَ لَاتَكُونُواْ كَالَّذِينَ نَسُواْ اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنفُسَهُمْ أُوْلئِكَ هُمُ الْفسِقُونَ و مانند كسانى مباشيد كه خدا را فراموش كردند، پس خدا هم آنان را دچار خود فراموشى كرد؛ اينان همان فاسقانند. «اصولًا خمير مايه تقوى دو چيز است: ياد خدا يعنى توجه به مراقبت دائمى اللّه و حضور او در همه جا و همه حال، و توجه به دادگاه عدل خداوند و نامه‏ اعمالى كه هيچ كار صغير و كبيرى وجود ندارد مگر اين كه در آن ثبت مى‏شود. و به همين دلى توجه به دو اصل مبدأ و معاد در سرلوحه برنامه‏هاى تربيتى انبيا و اوليا قرار داشته و تأثير آن در پاكسازى فرد و اجتماع كاملًا چشمگير است. قابل توجه اين كه قرآن در اين جا صريحاً مى‏گويد: فراموش كردن خدا سبب «خودفراموشى» مى‏شود، دليل آن نيز روشن است؛ زيرا از يك سو فراموشى پروردگار سبب مى‏شود كه انسان در لذات مادى و شهوات حيوانى فرو رود و هدف آفرينش خود را به دست فراموشى بسپارد و در نتيجه از ذخيره لازم براى فرداى قيامت غافل بماند. از سوى ديگر فراموش كردن خدا همراه با فراموش كردن صفات پاك اوست كه هستى مطلق و علم بى‏پايان و غناى بى‏انتها از آن اوست و هر چه غير اوست وابسته به او و نيازمند ذات پاكش مى‏باشد و همين امر سبب مى‏شود كه انسان خود را مستقل و غنى و بى‏نياز بشمرد و به اين ترتيب واقعيت و هويت انسانى خويش را فراموش كند و لياقت‏هاى ذاتى خود را كه خداوند در او نهفته و از بقيه مخلوقات ممتازش ساخته به دست فراموشى مى‏سپرد و اين مساوى با فراموش كردن انسانيت خويش است و چنين انسانى تا سر حد يك حيوان درّنده سقوط مى‏كند و همتش چيزى جز خواب و خور و شهوت نخواهد بود و اينها همه عامل اصلى فسق و فجور، بلكه اين خود فراموشى بدترين مصداق فسق و خروج از اطاعت خداست و به همين دليل در پايان آيه مى‏گويد: چنين افراد فراموشكار فاسقند 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 4 🔴 خود فراموشى‏ خود فراموشى از جمله عيوب بزرگ معنوى و يكى از بيمارى‏هاى خطرناك اخلاقى است. آدمى بر اثر اين مرض دچار فرومايگى و دنائت روحى مى‏گردد، انسانيت را از ياد مى‏برد و از شرافت نفس غافل مى‏شود، به نداى وجدان اخلاقى بى‏اعتنا مى‏گردد و سجاياى انسانى را ناچيز مى‏شمرد چنين انسانى در معرض انواع آلودگى‏ها و سيئات اخلاقى قرار مى‏گيرد و همواره در مسير انحطاط و سقوط پيش روى مى‏كند. او در گفتار و رفتار خويش مطيع هواى نفس و تمايلات غريزى است و در كارهاى غيرانسانى و خلاف اخلاق لاأبالى و بى‏باك است و عدل و انصاف و حقيقت را ناديده مى‏گيرد، به آسانى مرتكب گناه و ناپاكى مى‏شود و براى رسيدن به شهوات و تمنيات نفسانى به زشت‏ترين عمل دست مى‏زند، شرف انسانى را پايمال مى‏نمايد و خويشتن را از اوج انسانيت به حضيض حيوانيت تنزل مى‏دهد. آرى، خود فراموشى مجازات كسانى است كه از آفريدگار جهان غافل مى‏شوند، خدا را فراموش مى‏كنند، مسؤوليّت خويش را در پيشگاه الهى از ياد مى‏برند، سنن تكوينى و قوانين تشريعى را ناديده مى‏گيرند و از برنامه‏هاى تعالى و تكامل سرباز مى‏زنند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم ◀️کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

#شرح_صحیفه_سجادیه_انصاریان_دعا_5 #دعا_پنجم_9 #خدا_پناهگاه_انسان‏ 5 🔴 ارزش عمر در نظر مردان الهى عمر و زندگى زمانى ارزش دارد كه با ياد خدا و در اطاعت بارى تعالى طى شود و آميخته به حق و فضيلت باشد وگرنه عمرى كه مايه افزايش اعمال ناروا و مجرى افكار شيطانى است و با گناه و ناپاكى مى‏گذرد بهتر است كه نباشد، همچنان كه امام زين العابدين عليه السلام مى‏فرمايد: وَ عَمَّرنى ما كانَ عُمُرى‏ بِذْلَةً فى‏ طاعَتِكَ، فَاذا كانَ عُمُرى‏ مَرْتَعاً لِلشَّيْطانِ فَاقْبِضْنى‏ الَيْكَ قَبْلَ انْ يَسْبِقَ مَقْتُكَ الَىَّ، اوْ يَسْتَحْكِمَ‏ غَضَبُكَ عَلَىَّ. و مرا زنده دار، مادامى كه عمرم در طاعت تو به كار رود، و هنگامى كه عمرم بخواهد چراگاه شيطان شود، جانم را بستان پيش از آن كه دشمنى و نفرتت بر من پيشى گيرد، يا خشمت نسبت به من محكم و استوار شود. لذا از نظر خداشناسى روش پيغمبران اين بود كه در آغاز مردم را به نداى درونى خودشان متوجه مى‏كردند و از معرفت فطرى كه با سرشتشان آميخته است سخن مى‏گفتند و حس خداجويى را در نهادشان بيدار مى‏كردند. نيروى عقلشان را به كار مى‏گرفتند، سپس از راه خودشناسى به آنان درس خداشناسى مى‏دادند و آنان با آگاهى از آفرينش حكيمانه خويش به آفريدگار حكيم معتقد مى‏ساختند. امام على عليه السلام مى‏فرمايد: فَبَعَثَ فيهِم رُسُلَهُ وَ واتَرَ الَيْهِمْ انْبِيائَهُ لِيَسْتأدُ وهُمْ ميثاقَ فِطْرَتِه‏ وَ يُذَكِّرُوهُمْ مَنْسِىَّ نِعْمَتِهِ وَ يَحْتَجُّوا عَلَيْهِمْ بِالتَّبْليغِ وَ يُثيرُوا لَهُمْ دَفائِنَ الْعُقُولِ پس خداوند رسولانش را برانگيخت، و پيامبرانش را به دنبال هم به سوى آنان گسيل داشت، تا ادعاى عهد فطرت الهى را از مردم بخواهند، و نعمتهاى فراموش شده او را به يادشان آرند و با ارائه دلايل بر آنان اتمام حجت كنند، و نيروهاى پنهان عقول آنان را برانگيزانند. 👈 ادامه دارد ... تفسير و شرح صحيفه سجاديه، ج‏4، ص: 383 👌 دعای #پنجم #عمر_با_بركت 🆔 @sahife2