طرح #برداشت_من هفته 58 از عبارات نورانی #صحیفه_سجادیه 👌صفحه ی ویژه اعضا در روزهای #جمعه ✳️ عبارت #منتخب 🔹وَ لَا تَبْتَلِيَنِّي بال.... و لا بِالتَّعَرُّضِ لِخِلافِ مَحَبَّتِكَ🔹 🔸بار الها! مرا مبتلا مكن اعمالى را طلب كنم و انجام دهم كه برخلاف محبت و رضاى تو باشد🔹 https://eitaa.com/sahife2/5293 دعای #بیستم #مکارم_اخلاق #دعا_بیستم_11 👈 نظرات، دل نوشته ها و حرفهای صمیمانه ی شما درخصوص عبارت فوق که از هم اکنون برای ما ارسال شود، در این قسمت بارگذاری میشود ◀️ انشاالله سعی کنید در این طرح به عشق امام سجاد علیه السلام و انس بیشتر با این کتاب نورانی ولو درحد یک خط!! مشارکت فرمایید 👌 ادمین 👇 @yas2463 👈 میتوانید این دعای زیبا را با 🎙 صدای مداحان مختلف گوش دهید 👈 و متن آن را « اینجا » بخوانید ◀️ کانال انس با #صحیفه_سجادیه 🆔 @sahife2

👈 دعای #بیستم #مکارم_اخلاق 👤 با صدای زیبای مداح جوان بحرینی #اباذر_حلواجی👇 https://www.aparat.com/v/MGhF7/ 🖋کانال انس با صحیفه سجادیه 🆔 @sahife2

👆 با تشکر از همه دوستانی که در این بحث ما مشارکت داشتند

بسم الله الرحمن الرحيم #دعا_بیستم_11 و لا بالتعرض لخلاف محبتك بار الها! مرا مبتلا مكن اعمالى را طلب كنم و انجام دهم كه برخلاف محبت و رضاى تو باشد،

سرشت آدمی #محبت است و جوهره قلب عشق. #فطرت بدون محبت،فطرت نیست وقلب بدون عشق،پاره ای از سنگ. این آفرینش خداوند یکتاست.خدایی که عبث نمی آفریند... حال که آدمی ناگزیر از محبت است،دارای پتانسیل بالای عشق است،می خواهد دوست بدارد و دوست داشته شود...یعنی این که همواره درگیر عشق و عاشقی است؛اگر عشق خداوند را درون قلب جای داد که هیچ،درمسیر است.باسرعت به هدف خلقت،یعنی قرب خداوند می‌رسد.....والا چون جوهره قلب،عشق است،محبت غیر خداوند در آن جای می گیرد. اینجاست که امام هدایت،احساس خطر می کند،ازخداوند می خواهد آزمایش وابتلایش را درجهت خلاف عشق و محبت او قرار ندهد،مبادا به او نرسدوبیراهه رود. الهی حبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ #دعا_سی_سه_4

#دعا_سی_سه_4 دعای سیدالساجدین (ع ) در هنگام #استخاره : 🔹حبِّبْ إِلَيْنَا مَا نَكْرَهُ مِنْ قَضَائِكَ، وَ سَهِّلْ عَلَيْنَا مَا نَسْتَصْعِبُ مِنْ حُكْمِكَ🔹 🔸آن قضاى محكم تو را كه ناخوش آيند ما است محبوب ما گردان و آن حكم را كه دشوار مى شماريم براى ما آسان كن🔸 #سی_سه

بعضى از كارهاست كه خداوند دوست ندارد كه مردم مرتكب آنها شوند، ناخشنودى بارى‏تعالى از انجام آن اعمال نه از اين جهت است كه اگر انسانها حريم الهى را رعايت ننمودند و اعمال خلاف محبتش را مرتكب شدند به مقام رفيع بارى‏تعالى آسيبى مى‏رسد و موجب تضعيف قدرت و سلطه‏ى او در جهان حاكميت مى‏گردد، هرگز، چنين نيست، او غنى بالذات است و از تمام آفريده‏هاى خود بى‏نياز. كارهاى بد و خوب مردم كمترين اثر مثبت يا منفى در حاكميت و ربوبيتش نمى‏گذارد.

اعمالى كه مورد محبت بارى‏تعالى نيست : از طرفى برخلاف حق و عدالت است و خداوند دوست ندارد كه مردم به كارهاى ناحق و ظالمانه آلوده شوند، و از طرف ديگر انجام دادن اعمالى كه خدا دوست ندارد حركتى است از مردم در جهت مخالف تعالى و تكامل آنان، و حضرت بارى‏تعالى نمى‏خواهد انسان عاليقدر كه مخلوق گزيده‏ى اوست به راه انحطاط و سقوط گرايش يابد و موجبات تباهى و هلاكت خود را فراهم آورد.

ما از پيش خود نمى‏دانيم خداوند چه كارهايى را دوست ندارد تا پيرامون آنها نگرديم و از انجامشان خوددارى نماييم، اوست كه مى‏تواند ما را آگاه سازد و اعمال خلاف محبت خود را به ما بگويد. آگاه‏سازى خداوند به دو صورت تحقق مى‏يابد: اول آنكه به هر فرد از افراد مردم الهام اختصاصى نمايد و در ضميرش القا كند كه چه اعمالى را دوست ندارد، دوم آنكه در هر عصر، فرد پاكدل و منزهى را از بين مردم برگزيند، اعمال خلاف محبت خود را به او وحى نمايد و مامورش سازد كه به مردم ابلاغ كند. خداوند، شق دوم را گزيده و بين اقوام و ملل، پيمبرانى را مبعوث فرموده و به آنان دستور ابلاغ داده است.

اگر كارهايى را كه خداوند دوست ندارد در جوامع بشرى انجام پذيرد، زيانهاى مادى و معنوى، اقتصادى و اخلاقى، فردى و اجتماعى، و دنيوى و اخروى بسيار به بار مى‏آورد و موجب مى‏شود كه انجام‏دهندگان آن اعمال مطرود درگاه الهى شوند و خداوند فيض دوستى و محبت خود را از آنان قطع فرمايد.

قرآن شريف مكرر از گروههايى كه داراى صفات خاصى هستند نام برده و تصريح فرموده كه همه ‏ى افرادى كه به آن صفات متصف ‏اند و مرتكب آن اعمال مى‏شوند خداوند آنها را دوست ندارد، در واقع حضرت بارى‏تعالى دوست نداشتن خود را به وجود آن صفات ناپسند تعبير نموده و مى‏خواهد بفرمايد: آن اعمال به قدرى مذموم و ناپسند است كه نه فقط همان كارها خلاف محبت من است و دوست ندارم بلكه اشخاص آلوده به آن اعمال نيز مطرود من هستند و آنان را دوست ندارم.

#فساد از جمله‏ ى امورى است كه مطرود حضرت بارى‏تعالى است و در قرآن شريف تصريح شده كه خداوند فساد و مفسد را دوست ندارد. در سوره‏ى 2 آيه‏ى 205 آمده است: و الله لا يحب الفساد، خداوند فساد را دوست نمى‏دارد. در سوره‏ى 5، آيه‏ى 64 آمده است: و الله لا يحب المفسدين، خداوند مفسدين را دوست ندارد. راغب در مفردات مى‏گويد: الفساد خروج الشى‏ء عن الاعتدال قليلا كان الخروج عنه او كثيرا و يضاده الصلاح و يستعمل ذلك فى النفس و البدن و الاشياء الخارجه عن الاستقامه، فساد عبارت از اين است كه چيزى از اعتدال و توازن خارج شود، خواه خروج كم باشد يا بسيار، و ضد فساد، صلاح است. و كلمه‏ى فساد به كار برده مى‏شود در مورد نفس و بدن و درباره‏ى هر چيزى كه از اعتدال بيرون رود. در قرآن شريف كلمه‏ى «فساد» به معناى وسيع به كار برده شده و براى مزيد اطلاع شنوندگان بعضى از اين آيات به عرض مى‏رسد: و لو اتبع الحق اهواءهم لفسدت السموات و الارض و من فيهن. اگر خداوند از تمايلات مردم پيروى نمايد آسمانها و زمين و هر چه در آنها جاى دارد به فساد كشيده مى‏شوند. ظهر الفساد فى البر و البحر بما كسبت ايدى الناس. فساد در خشكى و دريا آشكار گرديده است بر اثر كارهاى نادرست و اعمال خلاف عقل بشر. و من الناس من يعجبك قوله فى الحياه الدنيا و يشهد الله على ما فى قلبه و هو الد الخصام. و اذا تولى سعى فى الارض ليفسد فيها و يهلك الحرث و النسل. از منافقين فردى است كه با چرب‏زبانى موجب شگفتى تو مى‏شود و خداوند را براى پاكى ضمير خود شاهد مى‏آورد با آنكه او بدترين دشمن دين الهى است و چون از نزد تو مى‏رود مى‏كوشد تا در زمين فساد برپا كند و مايه‏ى تباهى اقتصاد و هلاك نسل جامعه شود.

از جمله‏ى گناهانى كه مايه‏ى #فساد اجتماعى است و كسانى كه مرتكب آن گناه مى‏شوند، قرآن شريف آنان را مفسد خوانده، مسئله‏ى «#اسراف» است. و لا تطيعوا امر المسرفين الذين يفسدون فى الارض و لا يصلحون. امر مسرفين را اطاعت ننماييد و از راه و روش آنان پيروى نكنيد، چه اين گروه با كار نارواى خود در جامعه افساد مى‏كنند و به راه حق و صلاح گرايش ندارند. راغب در مفردات مى‏گويد: السرف تجاوز الحد فى كل فعل يفعله الانسان و ان كان ذلك فى الانفاق اشهر: سرف عبارت از اين است كه آدمى در كارهايى كه انجام مى‏دهد از حد آن تجاوز نمايد اگر چه اين زياده‏روى در زمينه‏ى پرداختهاى مالى مشهورتر است. خداوند ضمن بيان كارهاى پسنديده‏ى بندگان واقعى خود فرموده است: و الذين اذا انفقوا لم يسرفوا و لم يقتروا و كان بين ذلك قواما. اينان مردمى هستند كه وقتى انفاق مى‏كنند نه اسراف و زياده‏روى مى‏نمايند و نه بخل و تنگدستى دارند بلكه در يك حد اعتدال و ميانه‏روى، اين وظيفه‏ى مقدس را انجام مى‏دهند و خلاصه اين آيه مى‏فرمايد بندگان خوب خدا از اسراف منزه و برى هستند.

امام صادق (ع) آيه (و الذين اذا انفقوا لم يسرفوا) را تلاوت نمود، براى آنكه معناى آيه را با عمل محسوسى به حضار بفهماند : مشتى شن و سنگ‏ريزه برداشت و آن را محكم در دست خود نگاه داشت، آنگاه فرمود: اين اقتار و امساك است كه خدا در كتاب خود فرموده. سپس مشت ديگرى از شن و سنگريزه برداشت، آنگاه تمام دست خود را گشود و همه‏ى آنها به زمين ريخت و فرمود: اين #اسراف است. سپس مشت ديگرى از شن و سنگريزه برداشت، كمى دست را گشود، قسمتى از آن ريخت و قسمتى باقى ماند و فرمود: اين حد اعتدال و قوام است. مردم از نظر ارزش كار و مقدار درآمد با هم متفاوت ‏اند، اعتدال و اندازه‏گيرى در امور حياتى اين است كه هر فردى به تناسب درآمد و با رعايت شان اجتماعى خود زندگى كند و فراتر نرود كه آن زياده‏روى اسراف خوانده شده است.

امام صادق (ع) فرموده: #اسراف‏ كننده را سه علامت است: متاعى را مى‏خرد كه براى او نيست، لباسى را مى‏پوشد كه در حد او نيست، و خوراکی ای را مى‏خورد كه از آن او نيست. اين قبيل خودنماييها و تظاهرات مسرفانه در مرئى و منظر مردم، موجب برانگيختن خشم خانواده‏هاى كم‏بضاعت و افراد تهيدست مى‏شود و هيجان غضب زمينه‏ ى بسيار مساعدى براى ايجاد فساد اجتماعى و بر هم زدن وحدت و برادرى اسلامى است. از اين رو خداوند مسرفين را عامل فساد معرفى نموده و مردم را از اطاعت آنان برحذر داشته است: و لا تطيعوا امر المسرفين الذين يفسدون فى الارض و لا يصلحون.

فساد اجتماعى، تنها ناشى از اين قسم زياده‏رويها نيست بلكه پاره‏اى از انفاقهاى بيش از حد كه پرداخت‏كننده تصور مى‏كند كه عبادت است، در قرآن شريف اسراف خوانده شده و خداوند از آن نهى نموده و فرموده است: و آتوا حقه يوم حصاده و لا تسرفوا ان الله لا يحب المسرفين. حق صاحب حق را موقع برداشت محصول در نظر بگيريد و در عمل خود اسراف ننماييد كه خداوند مسرفين را دوست ندارد. مردى از امام صادق (ع) راجع به اين آيه سئوال نمود. فرمود: فلانى فرزند فلان شخص انصارى كه نامش را ذكر نمود محصولى داشت، موقع برداشت همه‏ى آنها را صدقه مى‏داد، خودش و عائله‏اش بى‏چيز مى‏ماندند. خداوند اين عمل نادرست را زياده‏روى و اسراف خوانده و از آن منع فرموده است. كسى كه مرتكب چنين اسرافى مى‏شود و غذاى عائله‏ى خود را به نام صدقه‏ى دينى به دگران مى‏دهد با عمل ناصحيح خويش افساد مى‏كند و بذر دشمنى اسلام را در دل زن و فرزندان خود مى‏افشاند، اينان با خود مى‏گويند: اين چه دينى است كه تمام محصول كشاورزى پدرمان به نام صدقه تسليم دگران شود و ما گرسنه بمانيم. اسرافى كه موجب بدبينى و بغض نسبت به دين اسلام شود اگر مهمتر از افساد اجتماعى نباشد كمتر از آن نيست. از امام صادق (ع) سئوال شد، اقتار و سختگيرى مذموم در زندگى چيست؟ حضرت فرمود: نان و نمك خوردن با آنكه مى‏توانى از غير آن غذا را استفاده نمايى. سئوال شد ميانه‏روى در غذا چيست؟ فرمود: نان و گوشت، شير و سركه و روغن به طور تناوب، گاهى از اين و گاهى از آن.

به صريح قرآن شريف، خداوند فساد و افسادكنندگان را دوست ندارد و افراد باايمان و علاقمندان به خشنودى و رضاى بارى‏تعالى بايد مراقبت كنند كه دامنشان به فساد آلوده نشود و از گروه مفسدين به حساب نيايند.

از جمله‏ى امورى كه خداوند دوست ندارد و با وحى خود آن را به مردم اعلام نموده است #ظلم ، ستمكارى و تجاوز به حقوق و حدود دگران است و اين مطلب در قرآن شريف با دو تعبير ذكر شده است. در سوره‏ى 42، آيه‏ى 40 آمده است: انه لا يحب الظالمين. و در سوره‏ى 2، آيه‏ى 190 آمده است: و لا تعتدوا ان الله لا يحب المعتدين.

نشانه‏هاى #ظالم و قبح #ظلم و زيانهاى دنيوى و اخروى آن *رسول اكرم (ص) فرمود: براى ظالم سه علامت است: با زيردستان خود به قهر و غلبه عمل مى‏كند، با كسانى كه فوق او هستند عصيان و سرپيچى دارد، و در مقام علم و عمل پشتيبان ستمكاران است. *على (ع) فرموده: ظلم كردن قدم را مى‏لرزاند، نعمت را از ميان مى‏برد، و امتها را به هلاكت و تباهى سوق مى‏دهد. *رسول اكرم (ص) فرمود: در قيامت بنده‏اى براى حساب حاضر مى‏شود كه حسناتش او را خوشحال نموده است. مردى مى‏آيد و مى‏گويد: بار الها! او به من ستم نموده است. از حسناتش برمى‏دارند و در حسنات مردى كه از او شكايت نموده قرار مى‏دهند. سپس مظلوم ديگر و مظلوم ديگر مى‏آيند و از وى شكايت مى‏كنند، همچنان حسنات او را به مظلومين منتقل مى‏نمايند تا حسناتش تمام شود. آنگاه براى اداى حق ستمديدگان از سيئات آنان برمى‏دارند و به گناه ظالم مى‏افزايند و اين كار ادامه مى‏يابد تا حقوق مظلومين ادا مى‏شود، آنگاه ظالم وارد دوزخ مى‏گردد.

ظالمى كه در دنيا با زبان، توصيف عدل نمايد اما در عمل ستمكار باشد به موجب روايات اولياى دين چنين ظالمى در قيامت، عذاب شديدترى خواهد داشت. امام صادق (ع) فرموده: از جمله‏ى مردمى كه در قيامت گرفتار شديدترين عذاب است كسى است كه عدل را توصيف نمايد و عملش برخلاف آن باشد.

خلاصه در آيات متعددى در قرآن شريف تصريح شده كه خداوند دوست ندارد كسانى را كه به صفات بسيار مذموم متصف‏اند از جمله‏ى آنان گروه مفسدين و گروه ظالمين هستند. باقى گروهها با مراجعه به فهرست آياتى كه خداوند در آنها محبت خود را نفى نموده، شناخته مى‏شوند. امام سجاد ( ع) در این جمله‏ى دعا به اين قبيل اعمال توجه دارد و در پيشگاه خداوند عرض مى‏كند: «و لا بالتعرض لخلاف محبتك»، بار الها! مرا مبتلا مكن كه اعمالى را طلب كنم و انجام دهم كه خلاف محبت و رضاى تو باشد.

با تشکر از همه دوستان مشارکت کننده در بحث امروز (برداشت من)( نویسنده - خواننده و نشر دهنده این کلام نورانی ) اجرتان با صاحب این کتاب با عظمت امام سجاد علیه السلام