💢عذر نیست پیش خدای تبارک و تعالی، نه ما معذوریم و نه شما. 💢 عذر نیست که ما نداشتیم چیزی، همه چیز دارید. عذر نیست که ما قدرت نداریم، [از] همه قدرتمندتر هستید. وقتی روی هم بایستید، روی هم دست برادری با هم بدهید، یک قدرت بزرگ جهانی را شما می‌توانید تحقق بدهید. 💢عذر نیست که ما اسلحه نداریم، سلاحی که شما دارید دنیا ندارد و او سلاح نفت است. دنیا به سلاح شما احتیاج دارد، رگ حیات دنیاست. این سلاحی که خدای تبارک و تعالی به اختیار شما گذاشته است، برای خدای تبارک و تعالی از او استفاده کنید. این قدرتی که خدای تبارک و تعالی در بازوان شما گذاشته است، برای خدای تبارک و تعالی به کار بگیرید. #تکلیف #قدرت #عذر #فقه_سیاست @sahifeh_entezar

💢بخشی از سخنرانی آیت الله خامنه ای در اولین کنگره بین المللی نهج البلاغه 🔰 مسأله‏‌ى سوم و عنوان سوم #منشاء_حكومت است، منشاء حكومت از نظر نهج‏‌البلاغه چيست؟ آيا يك امر طبيعى است؟ نژاد، دوده و نسب، زور و اقتدار، اقتدار طبيعى و اقتدار مكتسب؛ يا نه، منشاء حكومت و چيزى كه به حكومت يك انسان يا يك جمع مشروعيت ميبخشد يك امر الهى است، يا يك امر مردمى است، يا چيزى #الهى و چيزى #مردمى. 🔰مسأله‏‌ى چهارمى كه در مطالعه‏‌ى اين بحث در نهج‏‌البلاغه براى انسان مطرح ميشود اين مسأله است كه آيا حكومت كردن يك #حق است يا يك #تكليف؟ حاكم حق حكومت دارد يا موظف است كه حكومت كند؟ و كدام انسانى است كه مي‌تواند يا مي‌بايد حكومت كند؟ در اين‏جا هم نهج‏‌البلاغه بيان خاص خود را دارد و از نظر نهج‏‌البلاغه حكومت هم حق است و هم وظيفه است. براى آن كسى كه با شرائط و معيارها و ملاك‌هاى حكومت آميخته است و از آن برخوردار است در شرائطى وظيفه است كه حكومت را قبول كند، نمي‌تواند اين بار را از دوش بر زمين بگذارد. @sahifeh_entezar

💠 راهى را كه امام (ره) دنبال مى‏‌كرد و كار سنگينى كه او انجام مى‏‌داد، فقط با عقل و درايت و قوّت بدنى و نيروى سياسى پيش نمى‏‌رفت؛ او از خلوص و صفاى باطنى و رابطه‏‌ى با خدا نيز برخوردار بود، تا توانست اين موفقيت‌ها را به دست آورد. هرچند خصوصيات بشرى امام، در مرتبه‏‌يى بالاتر از افراد معمولى بود، ولى كسى خيال نكند كه اين انقلاب، صرفاً با حكمت و قوّت عقلانى و خصوصيات معمولى و بشرى امام به پيروزى رسيد و ادامه يافت. 💠ويژگي‌هاى #بشرى او، كمتر در افراد عادى پيدا مى‏‌شود. اگر يكى از آن خصوصيات در فردى مشاهده شود، او انسان بزرگى به شمار مى‏‌رود؛ چه رسد به آنكه همه‏‌ى ويژگي‌هاى ممتاز را يكجا در خود جمع كرده باشد. امام (ره) انسانى بسيار عاقل، دورانديش، حكيم، آدم‏‌شناس، تيزبين، حليم، متين و آينده‏‌نگر بود؛ كه هركدام از اين صفات، كافى بود كه شخصى را در مرتبه‏‌يى والا جاى دهد و احترام همگان را جلب كند. 💠 متانت و بردبارى و حلم امام به‏ گونه‏‌اى بود كه اگر صد نفر در مجلسى سخنانى مى‏‌گفتند كه او آن‏ها را قبول نداشت، تا لازم نمى‏‌دانست، حرفى نمى‏‌زد و سكوت مى‏‌كرد؛ در صورتى كه اگر در حضور آدم‏‌هاى معمولى كلمه‏‌يى گفته شود كه برخلاف عقيده‏‌ى آن‏ها باشد، طوفانى در روحشان به وجود مى‏‌آيد كه سريعاً پاسخ بدهند. 💠همه‏‌ى شما ديديد كه در پايان وصيت‏‌نامه‏‌ى ايشان، به مواردى اشاره شده بود كه امام قبلًا نسبت به طرح آن‏ها سكوت كرده بودند. در زمان بنى‏‌صدر كه من خدمت امام (ره) رسيده بودم، ايشان مى‏‌گفتند: حرف‌هايى كه او از قول من مى‏‌گويد، همه‏‌اش خلاف واقع است و حقيقت ندارد. بنابراين، هر حرفى كه زده مى‏شد، فوراً او را نمى‏‌آشفت و تحريك نمى‏‌كرد و در صدد پاسخ سريع برنمى‏‌آمد. اين متانت، بردبارى، حلم، تسلط بر نفس و سعه‏‌ى صدر، در هركس كه باشد، از او يك انسان بزرگ خواهد ساخت. 💠درعين‏ حال اگر امام (ره) آن عوامل اصلى معنويت، ارتباط با خدا، كار براى رضاى او، تقوا و انجام تكليف را نمى‏‌داشت، نه انقلاب به پيروزى مى‏‌رسيد، نه شما مردم اين‏گونه عاشقش مى‏‌شديد، نه مى‏‌توانست اين طوفان را در دنيا به وجود آورد، و نه قادر بود در مقابل تهديد و ارعاب دشمن، مثل كوه بايستد. 💠بارها ايشان مى‏‌فرمود كه ما كار را براى رسيدن به #نتيجه نمى‏‌كنيم؛ بلكه مأمور به انجام #تكليف هستيم. اگر فرض كنيم بعد از برگشتن امام (ره) از پاريس، آنچه كه تاكنون پيش آمد، اتفاق نمى‏افتاد، بلكه برعكس، مردم را مى‏‌كشتند، اطرافيان امام را اعدام مى‏‌كردند و خود امام را نيز مثل گذشته تبعيد مى‏‌كردند، در آن صورت بازهم امام (ره) احساس شكست نمى‏‌كرد و اعتقاد داشت كه پيروز شده است. آن‏‌كس كه براى انجام تكليف كار مى‏‌كند، پيروزيش به اين نيست كه به مقصود خود دست پيدا كند؛ بلكه زمانى احساس پيروزى مى‏كند كه موفق شود به تكليفش عمل كند. 🔘به راه باديه رفتن به از نشستن باطل‏ / كه گر مراد نجويم به قدر وسع بكوشم‏ #نیمه_خرداد 🔸18/ 03/ 1368 / سخنرانى در مراسم بيعت فرماندهان و اعضاى كميته‏‌هاى انقلاب اسلامى‏ @sahifeh_entezar

📊 در همه مسائلى كه انسان اقدام مى‏‌كند يك‌جورش اين طور است كه (يك قسم از مسائل اين طور است كه:) انسان بايد ملاحظه كند كه در اين عملى كه مى‏كند #نتيجه حاصل مى‏‌شود، نمى‏‌شود؟ آيا مى‏‌رسد به اين مقصدى كه دارد، نمى‏‌رسد؟ اگر مطمئن شد كه به آن مقصد مى‏‌رسد اقدام مى‏‌كند، اگر مطمئن نشد اقدام نمى‏‌كند. يك قسم از مسائل اين طورى است. 📊 يك قسم از مسائل هم هست كه انسان #تكليف دارد از طرف خدا، كه اصل مطلب يك تكليفى هست. و نتايجى هم #احتمال مى‏‌رود حاصل بشود، و احتمال هم مى‏‌رود حاصل نشود. در اين مسائلى كه آدم تكليف دارد كه اقدام بكند، ديگر نبايد ما در آن مسائل علم به اينكه نتيجه‏‌اى [از] آن مطلبى كه ما مى‏‌خواهيم، حاصل مى‏‌شود، اين لازم نيست علم پيدا كند؛ انسان دنبال اين است كه آن تكليفى كه به او شده، به آن تكليف عمل بكند. 📊حضرت امير- سلام اللَّه عليه- كه قيام كردند بر ضد معاويه، البته مى‏‌خواستند به اينكه معاويه را از مقام خودش كنار بزنند و يك ... آدمى كه فاسق است و مال مردم خور است آن را بزنندش كنار، و يك آدم صحيحى را به جاى او بگذارند در شامات و سوريه و آنجاها. لكن جلوگيرى از ظلم معاويه يك تكليف شرعى بود كه بايد قيام كنند به اين امر و به مردم بفهمانند كه اين ظالم است و بايد اين طور اشخاص دفع بشوند. و ايشان قيام كردند و منتهى به اين شد كه موفق نشدند به اينكه او را از مقامى كه داشت [منعزلش‏] كنند. 📊 حضرت سيد الشهداء قيام كردند بر ضد يزيد؛ و شايد و همان طور هم بود كه خوب، اطمينان به اين بود كه موفق به اينكه يزيد را از سلطنت بيندازند نشوند؛ اين اخبارش هم اين طور است كه ايشان مطلع بودند بر اين مطلب؛ در عين حال براى همين معنى كه بر ضد يك رژيم ظالم قيام كنند- و لو اينكه كشته بشوند- قيام كردند و كشته دادند و كشتند و خودشان هم كشته شدند 📚صحيفه امام، ج‏5، ص: 19 @sahifeh_entezar