🚩 معرفی شهید... 🔹️عباس باقرى تشکرى، یکم فروردین‏ ماه ۱۳۴۴ در مشهد مقدس چشم به جهان هستی گشود. بعد از پیروزى انقلاب، وارد بسیج شد. اعلامیه ‏هاى امام(ره) را در خانه‏‌ها می ‏انداخت. بعد از مدّتى با تشکیل سپاه پاسداران، عضو سپاه شد. 🔹️به نماز اهمیت می ‏داد. با شروع جنگ تحمیلى، زمانى که به جبهه می ‏رفت، میگفت: «ما می ‏رویم تا حسین زمان را یارى کنیم.» و میگفت: «تا زنده ‏ام باید به جبهه بروم.» عباس در منطقه خط ‏شکن بود. در جبهه معاون گردان عبدالله بود. او به خانواده‏ اش نگفته بود که فرمانده است چون دنبال پست و مقام نبود. آر.پى.جى زن بود. در عملیات بُستان، محرم، والفجر مقدماتى و والفجر ۳ شرکت داشت. در عملیات بُستان از ناحیه‏ شکم مجروح شد. بار دوم از ناحیه‏ سر مجروح گردید. ولى در هر حال از رفتن به جبهه خوددارى نمی ‏کرد؛ حتى دیگران را هم براى کمک به جبهه تشویق می ‏کرد. 🔹️على باقرى تشکرى - پدر شهید که خود نیز در جبهه بوده است - می ‏گوید: «در جبهه مراسم سوگوارى و سینه‌زنى برگزار میکرد.» در آخرین دیدارش با خانواده، آن‏‌ها را براى رفتن به جبهه دعوت کرد. پدر به نقل از مادر شهید می ‏گوید: «آخرین‌بارى که می ‏خواست به جبهه برود، گفت: این آخرین دیدار است و دیگر برنمی گردم. و از همه حلالیت طلبید.» هم‌چنین می گوید: «زمانى که دوستانش شهید می ‏شدند، براى آن‏‌ها مجلس ختم میگرفت. و هر وقت کسى مفقود می ‏شد، میگفت: خوشا به سعادتش میگفت: اگر همه شهید شوند، پس چه کسى بجنگد؟» او دوست داشت مفقودالاثر باشد. 🔹️مادر شهید میگوید: «خواب دیدم که یک خانم محترمى به منزل ما آمد و دفترى را آورد و گفت: امضا کن. گفتم: من سواد ندارم. گفت: می ‏توانى امضا کنى. وقتى از خواب بیدار شدم، عباس به شهادت رسیده بود.» عباس باقرى تشکرى در تاریخ پانزدهم اسفندماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی، طی عملیات خیبر در سن هجده سالگی به درجه‏ رفیع شهادت نائل گردید. اما جنازه‏ او به دست نیامد و یکم مرداد ماه ۱۳۶۳ش در بهشت رضا(ع) مشهد، به ‏یاد او سنگ قبرى گذاشته شد. #شهيد_عباس_باقرى_تشكرى🕊 #سالروز_شهادت🥀 💠 @sajdeh63

🚩 #شهید_عباس_باقری_تشکری 💠 @sajdeh63

🚩 #معرفی_شهید ▫️عباس باقرى تشکرى، یکم فروردین‏ ماه ۱۳۴۴ در مشهد مقدس چشم به جهان هستی گشود. بعد از پیروزى انقلاب، وارد بسیج شد. اعلامیه ‏هاى امام(ره) را در خانه‏‌ها می ‏انداخت. بعد از مدّتى با تشکیل سپاه پاسداران، عضو سپاه شد. ▫️به نماز اهمیت می ‏داد. با شروع جنگ تحمیلى، زمانى که به جبهه می ‏رفت، میگفت: «ما می ‏رویم تا حسین زمان را یارى کنیم.» و میگفت: «تا زنده ‏ام باید به جبهه بروم.» عباس در منطقه خط ‏شکن بود. در جبهه معاون گردان عبدالله بود. او به خانواده‏ اش نگفته بود که فرمانده است چون دنبال پست و مقام نبود. آر.پى.جى زن بود. در عملیات بُستان، محرم، والفجر مقدماتى و والفجر ۳ شرکت داشت. در عملیات بُستان از ناحیه‏ شکم مجروح شد. بار دوم از ناحیه‏ سر مجروح گردید. ولى در هر حال از رفتن به جبهه خوددارى نمی ‏کرد؛ حتى دیگران را هم براى کمک به جبهه تشویق می ‏کرد. ▫️على باقرى تشکرى - پدر شهید که خود نیز در جبهه بوده است - می ‏گوید: «در جبهه مراسم سوگوارى و سینه‌زنى برگزار میکرد.» در آخرین دیدارش با خانواده، آن‏‌ها را براى رفتن به جبهه دعوت کرد. پدر به نقل از مادر شهید می ‏گوید: «آخرین‌بارى که می ‏خواست به جبهه برود، گفت: این آخرین دیدار است و دیگر برنمی گردم. و از همه حلالیت طلبید.» هم‌چنین می گوید: «زمانى که دوستانش شهید می ‏شدند، براى آن‏‌ها مجلس ختم میگرفت. و هر وقت کسى مفقود می ‏شد، میگفت: خوشا به سعادتش میگفت: اگر همه شهید شوند، پس چه کسى بجنگد؟» او دوست داشت مفقودالاثر باشد. ▫️مادر شهید میگوید: «خواب دیدم که یک خانم محترمى به منزل ما آمد و دفترى را آورد و گفت: امضا کن. گفتم: من سواد ندارم. گفت: می ‏توانى امضا کنى. وقتى از خواب بیدار شدم، عباس به شهادت رسیده بود.» عباس باقرى تشکرى در تاریخ پانزدهم اسفند ماه سال ۱۳۶۲ هجری شمسی، طی عملیات خیبر در سن هجده سالگی به درجه‏ رفیع شهادت نائل گردید. اما جنازه‏ او به دست نیامد و یکم مرداد ماه ۱۳۶۳ ش در بهشت رضا(ع) مشهد، به ‏یاد او سنگ قبرى گذاشته شد. #شهيد_عباس_باقرى_تشكرى #سالروز_شهادت🥀 💠 @sajdeh63