💢 پدیدارشناسی بهشت قسمت شانزدهم: آزادگی 🟣رهایی نحوه ای از هستی است؛ هستی ای که خویش را از بند قید و تاریکی رهانیده و بسوی اطلاق و اشراق در حرکت است. 🔵آزادگی همان هستی امتدادیافته است که خویش را به بیرون از خود و منافعش گسترش داده و تمام قد برای «دیگری» است. به دیگرسخن، منطق ترجیح او همواره «دیگری» است. تو گویی خودی نمی بیند تا خود را بر دیگری ترجیح دهد. 🟢منطق ترجیح آزادگی، در اتمسفر بیکران شکل می گیرد؛ بیکرانی که جلوه های باشکوهش، خواب و خوراک و زندگی روزمره اش را تحت الشعاع قرار داده و او از سر عشق، حیات و مماتش را با بیکران تنظیم می کند. 🟠آزادگان ایران اسلامی، سالها اسارت و دربند بودن را به عشق بیکران و برای دیگری، یعنی وطن تحمل کردند و هنوز از درد و جراحات و یادآوری تالمات و محرومیتهای دوران اسارت رنج می برند. آنها در دل این اسارت، سالها آزادگی و اطلاق و رهاشدگی از تعینات وجودی را عمیقاً تجربه کرده اند. 🔴اساسا شرط آزاده شدن به اسم و عرف آزاده بودن در اصل است و آزادگان ما آزادگی را «پیش» و «در» اسارت تجربه کردند یعنی پیش از آنکه آزادی یابند آزاده بودند. 🟤آزادگی یک فعل وجودی است نه اسم. آزادگی نقطه کانونی که آغاز و پایان زمانی داشته باشد نیست اصلا آزادگی بازه زمانی ندارد. آزادگی سوار بر زمان و همراه با آن شکل می گیرد و فربه می شود و البته باید حراست و تقویت شود. 🟡فعل وجودی آزادگی، بهشت را رقم می زند. چون بهشت جای تجربه اطلاق و اشراق است و آزاده کسی است که به معنای دقیق کلمه بهشت سرریزشده را تجربه می کند و در آن با بیکران، عاشقانه زیست می کند. بهشت سرریزشده در این جهان، بهشتی است که مجوز ورود به بهشت موعود را رقم می زند. 🟣آزاده اما بهشت برایش موضوعیت ندارد او خدای بهشت را می بیند و مدام به چهره او نظر دارد و خیر و ایثار به یک معنا، تراوش و بازتابی از هم افقی آزاده با وجه بیکران است و حکایت این هم افقی از سوی ما و اهتمام به فضیلت قدردانی از ناحیه ما و مشق آزادگی از روی دست آنها، تقرب به بهشت سرریزشده و بیکران را به ارمغان می آورد. عبدالله صلواتی (استاد دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران) بیست و ششم مرداد ۱۴۰۳ سالروز ورود آزادگان سرافراز به ایران #یادداشت #بهشت #پدیدارشناسی #پدیدارشناسی_بهشت #آزادگی #سالروز_آزادی #عبدالله_صلواتی https://eitaa.com/salavati_hekmatha