💢 پدیدارشناسی بهشت قسمت ششم: طرح افکنی ❇️بهشت در همین دنیای خاکی، خویش را در دل کثرات و حجاب ها طرح می افکند و انسانی که اپوخه حجاب ها را در این جهان تجربه کرده، تجربه بهشتی اش را در بهشت موعود، ناب و تام و تمام می کند. ✳️بالاتر از این «طرح افکنی»، در دل بهشت افعال، بهشت ذات خویش را طرح می افکند و شکل می گیرد. بهشت ذات بهشتی است که در آن، نهرها و غذاها و زیبایی ها و مزایای شبیه به نهرها و غذاها و زیبایی ها و مزایای این جهانی، «اپوخه» و از بازی خارج می شوند (حذف نمی شوند فقط نادیده گرفته می شوند) و فقط بهشت آفرین می ماند. ✳️بهشت ذات پیش از آنکه در سرای دیگر طرح افکنی کند در جان های پاک در همین جهان در میان خاکستر تعینات گوناگون، ققنوس وار سر در می آورد و جان های پاک را بی تاب بیکران می کند. ✅و خدای عالم برای این جان های پاک هر طور جلوه کند آنها قدرت تمییز میان تجلی و متجلی را دارا هستند و در فرایند «مراقبه» خویش را یکسره به متجلی میسپارند نه تجلی. به متجلی دلخوش هستند نه تجلی، و تجلی را حجاب متجلی نمی کنند. ❇️ به عبارتی، این جان های پاک، متجلی را به تجلی «فروکاست» نمی دهند و سعی می کنند در مسیر «نجات پدیدارها» طی طریق کنند و نماهای این جهانی بهشت را به دست فراموشی نسپارند؛ نماهایی که قدرتمندانه، عشق را طرح می افکنند و سرخوشی و حیات پاک را درو می کنند. ✳️قدر هر کس را می توان از طرح افکنی اش از بهشت دریافت و آنکه هیچ طرحی برای طرح افکنی ندارد زندگی را هم در این دنیا بر خویش و دیگران سخت می کند و هم در سرای دیگر. عبدالله صلواتی (استاد دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران) دوازدهم اردیبهشت ۱۴۰۳ #یادداشت #بهشت #پدیدارشناسی #پدیدارشناسی_بهشت #طرح_افکنی #عبدالله_صلواتی https://eitaa.com/salavati_hekmatha