💢 پدیدارشناسی بهشت قسمت هشتم: وجه ✳️در «میدان آگاهیِ» بهشت، پس زمینه هایی بصورت جنبه های بالقوه و خاموش مطرح هستند که با تغییر زاویه نگاه و التفات، از حالت کمون و پس زمینه خارج می شوند و همین استخراج، آگاهی بالفعل و روشن را شکل می دهد. ❇️یکی از مواردی که با نگاه دوباره به میدان آگاهیِ بهشت از نقاط خاموش به سمت و سوی نقاط روشن میل پیدا می کند «وجه» است. وجه در بالاترین مدلول خویش بر خدا اطلاق میشود. ✳️وجه هست همانند خیلی امور دیگر، و ما باید وجه را بیابیم و برای خویش «حاضرسازی» کنیم. پیش از یافتن وجه و فارغ از دلشوره وجه، وجه منشأ آثار سلوکی برای ما نیست هرچند آثار تکوینی دارد. ✅حاضرسازی وجه، یعنی در هر اقدام فردی یا سازمانی، بیکران را در نظر بگیری. حاضرسازی وجه، یعنی در هر سیاست گذاری و برنامه ریزی و هر نوع مدیریتِ باور و انگاره، از حاشیه هستی فاصله بگیری. ❇️حاشیه هستی جایی است که در زمان تزاحم، منافع شخصی را بر منافع گروهی و ملی ترجیح دهی. حاشیه هستی جایی است که سلیقه ها را جای اصول بگذاری. حاشیه هستی جایی است که رنج دیگران برای تو اهمیت نداشته باشد. ✳️حاشیه هستی جایی است که استبداد و تمامیت خواهی مجاری ادراکی و وجودی را بر روی حقیقت می بندد و برادران دروغگویی چون استبداد، قدرت ویرانگر، قانون شکنی، و تهور جای حقایقی چون استقلال، اقتدار (قدرت متین)، تعامل، و شجاعت می نشینند. حاشیه هستی جایی است که وجه خدا نیست اما «انانیت» هست. ✅در قرآن کریم آمده است: «إِنَّمَا نُطْعِمُكُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لَا نُرِيدُ مِنْكُمْ جَزَاءً وَلَا شُكُورًا»(انسان/۹) شیخ طوسی درباره این کریمه اظهار می دارد: مفسرین خاصه و عامه روایت کنند که این آیات درباره حضرت امام على و حضرت فاطمه و حضرت امام حسن و حضرت امام حسین علیهم‌السلام نازل شده است. زیرا آنان مسکین و یتیم و اسیر را در سه شب با افطار خود سیر کردند و خود گرسنه ماندند و خداوند با این آیات آن‌ها را ستایش فرمود و این سوره را به خاطر آن‌ها نازل گردانید. ✳️حاضر سازی وجه الهی، بنوعی خروج از «انانیت و تعینات این جهانی» به سمت «بیکران» است و هر جا بیکران است آنجا بهشت است. وجه الهی در مقام تکوین محدود به جایی نیست و در مقام سلوک هم «واپس زنی» دل بجایی می رسد که مترنم میشود به کریمه: «وَلِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَالْمَغْرِبُ ۚ فَأَيْنَمَا تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّهِ ۚ إِنَّ اللَّهَ وَاسِعٌ عَلِيمٌ» ( بقره/ ۱۱۵) و روی او و روی آوردن به او یعنی اقبال به بهشت. بقول سعدی علیه الرحمه: بهشت است این که من دیدم نه رخسار  عبدالله صلواتی (استاد دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران) ۲۲ اردیبهشت ۱۴۰۳ #یادداشت #بهشت #پدیدارشناسی #پدیدارشناسی_بهشت #وجه #عبدالله_صلواتی https://eitaa.com/salavati_hekmatha