🔸 #شهید_چمران و درک انتظار و درد امام زمان (عج) برای ظهورشان #استوری 🔸 🇮🇷 شهید مصطفی چمران 🔅 ولادت: ۱۰ مهر ۱۳۱۱ ❣شهادت: ۳۱ خرداد ۱۳۶۰ 📍محل شهادت: دهلاویه 🕌 آرامگاه: بهشت زهرا (سلام الله علیها) 🔸 @Salehy

🔸 بوسه #شهید_چمران بر دستان مقدس «خادم به مادر» 🔸 🔰 شهید چمران از زبان غاده همسر لبانی‌اش 🔻بخشی از کتاب شهید مصطفی چمران به روایت غاده جابر (نیمه پنهان ماه ١)، انتشارات روایت فتح. 🔸گزیده‌اش در تبیان👇مصطفی به روایت غاده 📌قسمت ١ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458905 📌قسمت ٢ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458906 📌قسمت ٣ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458907 📌قسمت ۴ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458908 📌قسمت ۵ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458909 📌قسمت ۶ 🌐 article.tebyan.net/UserArticle/AmpShow/458910 🔸 @Salehy

بسم الله *بخشی از یادداشت شخصی #شهید_چمران در سال 1355 شمسی (1976 میلادی) در لبنان* 🔸 🔸هنوز به استقبال خدا نرفته‏ام هنوز مى‏ترسم كه خداى بزرگ را، رو در رو ملاقات كنم و مى‏ترسم كه به خانه‏اش قدم بگذارم. هنوز خود را آماده‌ی پذيرش مطلق او نمى‏بينم و هنوز در گوشه‏هاى دلم خواهش‏هاى پست مادى وجود دارد. هنوز زيبارويان دلم را تكان مى‏دهند و هنوز دلم در گرو مهر همسرم مى‏لرزد. هنوز ياد دردناك كودكان فرشته‏صفتم، روح مرا سراپا مملو از درد و اندوه مى‏كند. هنوز دست از حيات نشسته‏ام و هنوز جهان را سه‏طلاقه نكرده‏ام. هنوز مهر زندگى در عروقم مى‏دود و هنوز از همه چيز به كلى نا اميد نشده‏ام. هنوز قلب و روح خود را يكسره وقف خدا نكرده‏ام. بر كثيرى از آرزوها و اميدها خط بطلان كشيده‏ام، مقاديرى از خواهش‏ها و لذات را فراموش كرده‏ام و از بسيارى مردم، دوستان و كسان قطع اميد نموده‏ام. اما... خود را گول نمى‏زنم! هنوز در زواياى دلم آرزو و اميد و خواهش وجود دارد. هنوز يكسره پاك نشده‏ام، هنوز دلم جايگاه خاص خدا نشده است. لذا از ملاقاتش مى‏گريزم، با اين‏كه در حيات خود هميشه با او راز و نياز مى‏كنم، هميشه او را مى‏خوانم، هميشه در قدومش اشك مى‏ريزم. هميشه در خلوت شب‏هاى تار با او راز و نياز مى‏كنم. هميشه دلم از شور عشقش مى‏سوزد، مى‏طپد و مى‏لرزد. هميشه مردم را به سوى او مى‏خوانم. هميشه به سوى او مى‏روم و هدف حياتم اوست. اما ... ، اما هيچ‏گاه رو در رو و بى‏پرده در مقابل او ننشسته‏ام. گويى، مى‏ترسم از شدت نورش كور شوم. هراس دارم از جلال كبريايى‏اش محو گردم. شرم دارم كه در مقابلش بنشينم و در دلم و جانم چيز ديگرى جز او وجود داشته باشد. او را خيلى دوست مى‏دارم. او خداى من است. محرم راز و نياز من است. همدم شب‏هاى تار من است. تنها كسى است كه هرگز مرا ترك نكرده است و من نيز هرگز يادش را از ضمير نبرده‏ام.سراپاى وجودم سرشار از عشق و محبت به اوست، اما از او مى‏ترسم، از حضورش شرم دارم، دائماً از او مى‏گريزم، او را مى‏خوانم، از پشت پرده با او راز و نياز مى‏كنم، با او مكاتبه مى‏كنم، همه را به سوى او مى‏خوانم، براى لقايش اشك مى‏ريزم، اما همين‏كه او به ملاقات من مى‏آيد من مى‏گريزم، مخفى مى‏شوم، در سكوتى مرگ‏زا فرو مى‏روم. جرأت ملاقاتش را ندارم. صفاى حضورش را در خود نمى‏يابم. او هميشه آماده است كه مرا در هر كجا و در هر شرايطى ملاقات كند. اما اين منم كه خود را شايسته ملاقاتش نمى‏بينم. از ترس و كوچكى خود شرم مى‏كنم، از او مى‏گريزم. 🔰 شهید دکتر مصطفی چمران - يادداشت‏‌های لبنان | سایت نوید شاهد؛ پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگ ایثار و شهادت 🌐 https://navideshahed.com/fa/news/387755/شهید-دکتر-مصطفی-چمران-يادداشت%E2%80%8F-هاي-لبنان 🔸 @Salehy