🔸أَمَّا إِلَيْكَ فَلاَ 🔹حَسْبِي مِنْ سُؤَالِي عِلْمُهُ بِحَالِي 🔸 جامع الاحادیث بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۶۸، ص ۱۵۵ بَيَانُ اَلتَّنْزِيلِ لاِبْنِ شَهْرَآشُوبَ ، قَالَ: ⚡ أَمَرَ نُمْرُودُ بِجَمْعِ اَلْحَطَبِ فِي سَوَادِ اَلْكُوفَةِ عِنْدَ نَهْرِ كُوثَى مِنْ قَرْيَةِ قُطْنَانَا وَ أَوْقَدَ اَلنَّارَ فَعَجَزُوا عَنْ رَمْيِ إِبْرَاهِيمَ، فَعَمِلَ لَهُمْ إِبْلِيسُ اَلْمَنْجَنِيقَ فَرُمِيَ بِهِ، 🔻 فَتَلَقَّاهُ جَبْرَئِيلُ فِي اَلْهَوَاءِ فَقَالَ هَلْ لَكَ مِنْ حَاجَةٍ؟ ⚡فَقَالَ أَمَّا إِلَيْكَ فَلاَ حَسْبِيَ اَللَّهُ وَ نِعْمَ اَلْوَكِيلُ 🔻 فَاسْتَقْبَلَهُ مِيكَائِيلُ ، فَقَالَ إِنْ أَرَدْتَ أَخْمَدْتُ اَلنَّارَ فَإِنَّ خَزَائِنَ اَلْأَمْطَارِ وَ اَلْمِيَاهِ بِيَدِي فَقَالَ لاَ أُرِيدُ 🔻وَ أَتَاهُ مَلَكُ اَلرِّيحِ فَقَالَ لَوْ شِئْتَ طَيَّرْتُ اَلنَّارَ قَالَ لاَ أُرِيدُ 🔻 فَقَالَ جَبْرَئِيلُ فَاسْأَلِ اَللَّهَ ⚡ فَقَالَ حَسْبِي مِنْ سُؤَالِي عِلْمُهُ بِحَالِي . https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/261524 🔸

🔸 جغد بعد از عاشورا خرابه نشین و نوحه‌خوان بر سیدالشهدا (علیه السلام) شد! 🔸 جامع الاحادیث کامل الزيارات ج ۱، ص ۹۸ امام صادق (علیه السلام) حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ اَلْحَسَنِ بْنِ أَحْمَدَ بْنِ اَلْوَلِيدِ وَ جَمَاعَةُ مَشَايِخِي عَنْ سَعْدِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسَى بْنِ عُبَيْدٍ عَنْ صَفْوَانَ بْنِ يَحْيَى عَنِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ أَبِي غُنْدَرٍ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ سَمِعْتُهُ يَقُولُ: ⚡ فِي اَلْبُومَةِ قَالَ هَلْ أَحَدٌ مِنْكُمْ رَآهَا بِالنَّهَارِ قِيلَ لَهُ لاَ تَكَادُ تَظْهَرُ بِالنَّهَارِ وَ لاَ تَظْهَرُ إِلاَّ لَيْلاً ⚡قَالَ أَمَا إِنَّهَا لَمْ تَزَلْ تَأْوِي اَلْعُمْرَانَ أَبَداً فَلَمَّا أَنْ قُتِلَ اَلْحُسَيْنُ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) آلَتْ عَلَى نَفْسِهَا أَنْ لاَ تَأْوِيَ اَلْعُمْرَانَ أَبَداً وَ لاَ تَأْوِيَ إِلاَّ اَلْخَرَابَ، ⚡ فَلاَ تَزَالُ نَهَارَهَا صَائِمَةً حَزِينَةً حَتَّى يَجُنَّهَا اَللَّيْلُ فَإِذَا جَنَّهَا اَللَّيْلُ فَلاَ تَزَالُ تَرِنُّ [تَرِثُ] عَلَى اَلْحُسَيْنِ (عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ) حَتَّى تُصْبِحَ . https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/352508 🔸

🔸 کبوتر راعبی کربلایی، لعن کننده قاتلین سیدالشهدا (علیه السلام) (و توصیه به نگهداری آن توسط شیعیان، و اینکه اهل بیت ع هم به داشتن آن مسرور می‌شدند) 🔸 جامع الاحادیث https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/352507 کامل الزيارات ج ۱، ص ۹۸ امام صادق (علیه السلام) عَنْ صَنْدَلٍ [صَفْوَانَ] عَنْ دَاوُدَ بْنِ فَرْقَدٍ قَالَ : ⚡ كُنْتُ جَالِساً فِي بَيْتِ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (علیه السلام) فَنَظَرْتُ إِلَى اَلْحَمَامِ اَلرَّاعِبِيِّ يُقَرْقِرُ طَوِيلاً ⚡ فَنَظَرَ إِلَيَّ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (علیه السلام) فَقَالَ يَا دَاوُدُ أَ تَدْرِي مَا يَقُولُ هَذَا اَلطَّيْرُ؟ قُلْتُ لاَ وَ اَللَّهِ جُعِلْتُ فِدَاكَ ⚡ قَالَ : تَدْعُو عَلَى قَتَلَةِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ فَاتَّخِذُوهُ فِي مَنَازِلِكُمْ. 🔸🔸 جامع الاحادیث https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/256227 بحار الأنوار، ج ۶۲، ص ۱۳ اَلْإِخْتِصَاصُ ، وَ اَلْبَصَائِرُ ، عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ اَلْبَزَنْطِيِّ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِنَا قَالَ: ⚡ أُهْدِيَ إِلَى أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ (علیه السلام) فَاخِتَةٌ وَ وَرَشَانٌ وَ طَيْرٌ رَاعِبِيٌّ 🔻 فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اَللَّهِ (علیه السلام): أَمَّا اَلْفَاخِتَةُ فَتَقُولُ فَقَدْتُكُمْ فَقَدْتُكُمْ فَافْقِدُوهَا قَبْلَ أَنْ تَفْقِدَكُمْ فَأَمَرَ بِهَا فَذُبِحَتْ وَ أَمَّا اَلْوَرَشَانُ فَيَقُولُ قُدِّسْتُمْ قُدِّسْتُمْ فَوَهَبَهُ لِبَعْضِ أَصْحَابِهِ ⚡ وَ اَلطَّيْرُ اَلرَّاعِبِيُّ يَكُونُ عِنْدِي أُسَرُّ بِهِ . 🔸🔸

جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/315877 شناسه حدیث : ۳۱۵۸۷۷ نشانی : الخصال ج ۱، ص ۲۰۹ https://hadith.inoor.ir/hadith/357063 شناسه حدیث : ۳۵۷۰۶۳ نشانی : کمال الدين و تمام النعمة ج ۱، ص ۲۹۶ معصوم : امام باقر (علیه السلام) ، امیرالمؤمنین (علیه السلام) حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ رَضِيَ اَللَّهُ عَنْهُ قَالَ حَدَّثَنَا عَمِّي مُحَمَّدُ بْنُ أَبِي اَلْقَاسِمِ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ اَلْبَرْقِيِّ عَنِ اَلْقَاسِمِ بْنِ يَحْيَى عَنْ جَدِّهِ اَلْحَسَنِ بْنِ رَاشِدٍ عَنْ أَبِي بَصِيرٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ مُسْلِمٍ 🔻 عَنْ أَبِي جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ اَلْبَاقِرِ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ اَلْحُسَيْنِ عَنْ أَبِيهِ اَلْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ أَمِيرِاَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِمُ السَّلاَمُ) قَالَ: 🔻 إِنَّ اَللَّهَ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى أَخْفَى أَرْبَعَةً فِي أَرْبَعَةٍ: ⚡١. أَخْفَى رِضَاهُ فِي طَاعَتِهِ فَلاَ تَسْتَصْغِرَنَّ شَيْئاً مِنْ طَاعَتِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ رِضَاهُ وَ أَنْتَ لاَ تَعْلَمُ ⚡٢. وَ أَخْفَى سَخَطَهُ فِي مَعْصِيَتِهِ فَلاَ تَسْتَصْغِرَنَّ شَيْئاً مِنْ مَعْصِيَتِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ سَخَطُهُ مَعْصِيَتَهُ وَ أَنْتَ لاَ تَعْلَمُ ⚡٣. وَ أَخْفَى إِجَابَتَهُ فِي دُعَائِهِ (دَعْوَتِهِ) فَلاَ تَسْتَصْغِرَنَّ شَيْئاً مِنْ دُعَائِهِ فَرُبَّمَا وَافَقَ إِجَابَتَهُ وَ أَنْتَ لاَ تَعْلَمُ ⚡۴. وَ أَخْفَى وَلِيَّهُ فِي عِبَادِهِ فَلاَ تَسْتَصْغِرَنَّ عَبْداً مِنْ عِبَادِهِ (عَبِيدِ اَللَّهِ) فَرُبَّمَا يَكُونُ وَلِيَّهُ وَ أَنْتَ لاَ تَعْلَمُ . 🔸 ✅ ترجمه: 🔻امام محمد باقر (علیه السلام) نقل فرمودند از پدرشان امام علی بن حسین السجاد (علیه السلام) و ایشان از پدرشان امام حسین (علیه السلام) و ایشان از پدر خود امیرالمؤمنین علی بن ابی طالب (علیه السلام) که فرمودند: 🔻خدای تبارک و تعالی چهار چیز را در چهار چیز پنهان داشته است: ⚡١- رضای خود را در میان طاعت‌هایش پنهان کرد. پس هیچ طاعتی را کوچک مشمار که بسا رضایت خداوند در همان باشد و تو ندانی. ⚡٢- و خشم خود را در میان گناهانش پنهان کرده. پس هیچ گناهی را کوچک مپندار که شاید خشم خدا در همان باشد و تو ندانی. ⚡٣- و اجابت خویش را در میان دعاهایش پنهان نموده. پس هیچ دعائی را کوچک مدار که بسا همان دعای مستجاب باشد و تو ندانی. ⚡۴- و ولیّ خود را در میان بندگانش پنهان داشته پس به هیچ بنده‏‌ای از بندگان خدا با چشم حقارت منگر که شاید همان ولیّ الهی باشد و تو ندانی. 🔸

جامع الاحادیث بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۷۵، ص ۱۸۷ امام باقر (علیه السلام) قَالَ اَلْآبِيُّ فِي كِتَابِ نَثْرِ اَلدُّرَرِ قَالَ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لاِبْنِهِ جَعْفَرٍ عَلَيْهِ السَّلاَمُ : ⚡ إِنَّ اَللَّهَ خَبَأَ ثَلاَثَةَ أَشْيَاءَ فِي ثَلاَثَةِ أَشْيَاءَ: 1. خَبَأَ رِضَاهُ فِي طَاعَتِهِ فَلاَ تُحَقِّرَنَّ مِنَ اَلطَّاعَةِ شَيْئاً فَلَعَلَّ رِضَاهُ فِيهِ 2. وَ خَبَأَ سَخَطَهُ فِي مَعْصِيَتِهِ فَلاَ تُحَقِّرَنَّ مِنَ اَلْمَعْصِيَةِ شَيْئاً فَلَعَلَّ سَخَطَهُ فِيهِ 3. وَ خَبَأَ أَوْلِيَاءَهُ فِي خَلْقِهِ فَلاَ تُحَقِّرَنَّ أَحَداً فَلَعَلَّ اَلْوَلِيَّ ذَلِكَ. https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/269540 🔸

جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/215612 شناسه حدیث : ۲۱۵۶۱۲ نشانی : مستدرک الوسائل و مستنبط المسائل ج ۱۵، ص ۲۱۵ . معصوم : امیرالمؤمنین (علیه السلام) ، امام حسین (علیه السلام) . مَجْمُوعَةُ اَلشَّهِيدِ : . قِيلَ لَمَّا كَانَ اَلْعَبَّاسُ وَ زَيْنَبُ وَلَدَيْ عَلِيٍّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ صَغِيرَيْنِ قَالَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ لِلْعَبَّاسِ قُلْ وَاحِدٌ فَقَالَ وَاحِدٌ فَقَالَ قُلِ اِثْنَانِ قَالَ أَسْتَحِي أَنْ أَقُولَ بِاللِّسَانِ اَلَّذِي قُلْتُ وَاحِدٌ اِثْنَانِ . فَقَبَّلَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ عَيْنَيْهِ ثُمَّ اَلْتَفَتَ إِلَى زَيْنَبَ وَ كَانَتْ عَلَى يَسَارِهِ وَ اَلْعَبَّاسُ عَنْ يَمِينِهِ فَقَالَتْ يَا أَبَتَاهْ أَ تُحِبُّنَا؟ . قَالَ نَعَمْ يَا بُنَيَّ أَوْلاَدُنَا أَكْبَادُنَا . فَقَالَتْ يَا أَبَتَاهْ حُبَّانِ لاَ يَجْتَمِعَانِ فِي قَلْبِ اَلْمُؤْمِنِ حُبُّ اَللَّهِ وَ حُبُّ اَلْأَوْلاَدِ وَ إِنْ كَانَ لاَ بُدَّ لَنَا فَالشَّفَقَةُ لَنَا وَ اَلْحُبُّ لِلَّهِ خَالِصاً . فَازْدَادَ عَلِيٌّ عَلَيْهِ السَّلاَمُ بِهِمَا حُبّاً 🔹 وَ قِيلَ بَلِ اَلْقَائِلُ اَلْحُسَيْنُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ . 🔸

مهر خوبان دل و دین از همه بی پروا برد رخ شطرنج نبرد آنچه رخ زیبا برد تو مپندار که مجنون سر خود مجنون گشت از سمک تا به سماکش کشش لیلا برد من به سرچشمه خورشید نه خود بردم راه ذره ای بودم و مهر تو مرا بالا برد من خسی بی سرو پایم که به سیل افتادم او که می رفت مرا هم به دل دریا برد جام صهبا زکجا بود مگر دست که بود که به یک جلوه دل و دین زهمه یکجا برد خم ابروی تو بود و کف مینوی تو بود که درین بزم بگردید و دل شیدا برد خودت آموختی ام مهر و خودت سوختی ام با برافروخته رویی که قرار از ما برد همه یاران به سر راه تو بودیم ولی غم روی تو مرا دید و ز من یغما برد همه دلباخته بودیم و هراسان که غمت همه را پشت سر انداخت، مرا تنها برد علامه طباطبایی رحمه‌الله.. 🌱 🔸

🔸

❇️ جلسه ٧ 🔸 شرح #مبانی_معرفتی_مهدویت 🗂 سرفصلهای ارائه شده: 🔹 امام، روحِ پیکره هستی 🔹 امام حاکم بر تن خود هستند 🔹 مبنا و چگونگی رؤیت امام 🔸مستندات اشاره‌شده درجلسه👇 🌐 eitaa.com/sania_ashar/182 📌کانال صوت جلسات در بله 🔹 https://ble.ir/mhsalehi 🔸 ✅ کانال مبانی معرفتی مهدویت | هُوَ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الأَئِمَّةِ الهُدَاة 🔸 @Sania_Ashar

بِسْـــمِ اللّٰهِ الرَّحْمــٰنِ الرَّحِيــمِ 🔸شرح کتاب « مبانی معرفتی مهدویت »، اثر #استاد_طاهرزاده 🔻مدرس: استاد صالحی @Salehy 📚 فایل PDF کتاب👇 🌐 eitaa.com/sania_ashar/7 🔈 صوت جلسات و مستندات در ایتا👇 🌐 eitaa.com/sania_ashar/8 🔸 📌جلسات هفتگی طلبگی: شنبه‌ها، ساعت 19:30 🔰گروه مباحثه در ایتا https://eitaa.com/joinchat/1394672184C863b542e9e 🔹 📌کانال صوت جلسات در بله 🌐 https://ble.ir/mhsalehi 📌کانال بایگانی صوت در تلگرام 🌐 https://t.me/+uLR5qS0aUNFlYzk0 🔸 ✅ کانال مبانی معرفتی مهدویت | هُوَ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الأَئِمَّةِ الهُدَاة 🔸 @Sania_Ashar

﷽ 🔸 لینک صوت جلساتی که تاکنون در شرح کتاب #مبانی_معرفتی_مهدویت و مطالب مرتبط با آن در مباحثات ارائه شده است: 🔸 صوت جلسه ١ - معرفی منابع مختلف مهدویت 🔸 صوت جلسه ٢ - امام زمان قلب عالم هستی 🔸 صوت جلسه ٣ - امام غایب، نه مخفی 🔸 صوت جلسه ۴ - حقیقت کمالی دوره غیبت، معرفت به امام غیب و مظهر اسم الباطن 🔸 صوت جلسه ۵ - معنی «واسطه فیض بودن» 🔸 صوت جلسه ۶ - فرق حضور با ظهور 🔸 صوت جلسه ٧ - امام روحِ پیکره هستی - مبنا و چگونگی رؤیت امام 🔸 صوت جلسه ۸ 🔸 صوت جلسه ۹ 🔹 📌کانال صوت جلسات در بله 🔹 https://ble.ir/mhsalehi 🔸 ✅ کانال مبانی معرفتی مهدویت | هُوَ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الأَئِمَّةِ الهُدَاة 🔸 @Sania_Ashar

🔸 اویس قرنی (ره)، هزارمین یار امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) در جنگ صفین 🔸 جامع الاحادیث بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام ج ۴۱، ص ۲۹۹ پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) >امیرالمؤمنین (علیه السلام) يج، ، [الخرائج و الجرائح] : 🔻 وَ مِنْهَا مَا اِنْتَشَرَتْ بِهِ اَلْآثَارُ عَنْهُ عَلَيْهِ السَّلاَمُ مِنْ قَوْلِهِ قَبْلَ قِتَالِهِ اَلْفِرَقَ اَلثَّلاَثَةَ بَعْدَ بَيْعَتِهِ أُمِرْتُ بِقِتَالِ اَلنَّاكِثِينَ وَ اَلْقَاسِطِينَ وَ اَلْمَارِقِينَ، يَعْنِي: اَلْجَمَلَ وَ صِفِّينَ وَ اَلنَّهْرَوَانَ، فَقَاتَلَهُمْ وَ كَانَ اَلْأَمْرُ فِيمَا خَبَّرَ بِهِ عَلَى مَا قَالَ 🔻وَ قَالَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) لِطَلْحَةَ وَ اَلزُّبَيْرِ حِينَ اِسْتَأْذَنَاهُ فِي اَلْخُرُوجِ إِلَى اَلْعُمْرَةِ : ⚡ لاَ وَ اَللَّهِ مَا تُرِيدَانِ اَلْعُمْرَةَ وَ لَكِنْ تُرِيدَانِ اَلْبَصْرَةَ فَكَانَ كَمَا قَالَ. 🔻 وَ قَالَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) لاِبْنِ عَبَّاسٍ وَ يُخْبِرُهُ بِهِ عَنِ اِسْتِيذَانِهِمَا فِي اَلْعُمْرَةِ إِنِّي أَذِنْتُ لَهُمَا مَعَ عِلْمِي بِمَا اِنْطَوَيَا عَلَيْهِ مِنَ اَلْغَدْرِ فَاسْتَظْهَرْتُ بِاللَّهِ عَلَيْهِمَا وَ إِنَّ اَللَّهَ سَيَرُدُّ كَيْدَهُمَا وَ يُظْفِرُنِي بِهِمَا. وَ كَانَ كَمَا قَالَ. 🔻وَ قَالَ بِذِي قَارٍ وَ هُوَ جَالِسٌ لِأَخْذِ اَلْبَيْعَةِ: ⚡ يَأْتِيكُمْ مِنْ قِبَلِ اَلْكُوفَةِ أَلْفُ رَجُلٍ لاَ يَزِيدُونَ رَجُلاً وَ لاَ يَنْقُصُونَ رَجُلاً يُبَايِعُونِّي عَلَى اَلْمَوْتِ 🔻قَالَ اِبْنُ عَبَّاسٍ فَجَزِعْتُ لِذَلِكَ وَ خِفْتُ أَنْ يَنْقُصَ اَلْقَوْمُ مِنَ اَلْعَدَدِ أَوْ يَزِيدُوا عَلَيْهِ فَيُفْسِدُوا اَلْأَمْرَ عَلَيْنَا، وَ إِنِّي أُحْصِي اَلْقَوْمَ فَاسْتَوْفَيْتُ عَدَدَهُمْ تِسْعَمِائَةِ رَجُلٍ وَ تِسْعَةً وَ تِسْعِينَ رَجُلاً! ثُمَّ اِنْقَطَعَ مَجِيءُ اَلْقَوْمِ فَقُلْتُ: «إِنّٰا لِلّٰهِ وَ إِنّٰا إِلَيْهِ رٰاجِعُونَ» مَا ذَا حَمَلَهُ عَلَى مَا قَالَ! 🔻فَبَيْنَمَا أَنَا مُفَكِّرٌ فِي ذَلِكَ إِذَا رَأَيْتُ شَخْصاً قَدْ أَقْبَلَ حَتَّى دَنَا وَ هُوَ رَجُلٌ عَلَيْهِ قَبَاءُ صُوفٍ وَ مَعَهُ سَيْفٌ وَ تُرْسٌ وَ إِدَاوَةٌ فَقَرُبَ مِنْ أَمِيرِاَلْمُؤْمِنِينَ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) فَقَالَ: ⚡ اُمْدُدْ يَدَيْكَ لِأُبَايِعَكَ 🔻قَالَ عَلِيٌّ (عَلَيْهِ السَّلاَمُ) : ⚡ وَ عَلَى مَا تُبَايِعُنِي؟ 🔻قَالَ عَلَى اَلسَّمْعِ وَ اَلطَّاعَةِ وَ اَلْقِتَالِ بَيْنَ يَدَيْكَ أَوْ يَفْتَحَ اَللَّهُ عَلَيْكَ 🔻 فَقَالَ مَا اِسْمُكَ؟ 💥 قَالَ: أُوَيْسٌ اَلْقَرَنِيُّ. 🔻 قَالَ: ⚡ نَعَمْ، اَللَّهُ أَكْبَرُ، فَإِنَّهُ أَخْبَرَنِي حَبِيبِي رَسُولُ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) أَنِّي أُدْرِكُ رَجُلاً مِنْ أُمَّتِهِ يُقَالُ لَهُ « أُوَيْسٌ اَلْقَرَنِيُّ » يَكُونُ مِنْ حِزْبِ اَللَّهِ، يَمُوتُ عَلَى اَلشَّهَادَةِ، يَدْخُلُ فِي شَفَاعَتِهِ مِثْلُ رَبِيعَةَ وَ مُضَرَ. 🔻 قَالَ اِبْنُ عَبَّاسٍ: فَسُرِّيَ عَنَّا . https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/245404 🔸

جامع الاحادیث إثبات الهداة بالنصوص و المعجزات ج ۱، ص ۲۹۶ 🔻۱۳۶ - قَالَ: وَ رُوِيَ أَنَّ اَلنَّبِيَّ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ) قَالَ: ⚡تَفُوحُ رَائِحَةُ اَلْجَنَّةِ مِنْ قَرَنٍ وَا شَوْقَاهْ إِلَى أُوَيْسٍ اَلْقَرَنِيِّ ، أَلاَ وَ مَنْ لَقِيَهُ فَلْيُقْرِئْهُ مِنِّي اَلسَّلاَمَ؛ إِلَى أَنْ قَالَ: ⚡ يُؤْمِنُ بِي وَ لاَ يَرَانِي وَ يُقْتَلُ بَيْنَ يَدَيِ خَلِيفَتِي أَمِيرِ اَلْمُؤْمِنِينَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ بِصِفِّينَ . https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/48808 https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/50830 🔸

جامع الاحادیث تنبيه الخواطر و نزهة النواظر (مجموعة ورّام) ج ۱، ص ۱۵۴ پيامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) 🔻وَ إِنَّ أُوَيْسَ اَلْقَرَنِيِّ كَانَ يَظُنُّ أَهْلُهُ أَنَّهُ مَجْنُونٌ لِكَثْرَةِ عِبَادَتِهِ وَ تَضْيِيقِهِ عَلَى نَفْسِهِ فِي اَلمَطْعَمِ فَبَنَوْا لَهُ بَيْتاً عَلَى بَابِ دُورِهِمْ فَكَانَ يَأْتِي عَلَيْهِمُ اَلسَّنَةُ وَ اَلسَّنَتَانِ لاَ يَرَوْنَ لَهُ وَجْهاً 🔻وَ كَانَ يَخْرُجُ أَوَّلَ اَلْأَذَانِ وَ يَأْتِي مَنْزِلَهُ اَلْعِشَاءَ اَلْآخِرَةَ حَتَّى إِنَّ رَسُولَ اَللَّهِ (صَلَّى اَللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ) قَالَ: ⚡ إِنِّي لَأَجِدُ نَفَسَ اَلرَّحْمَنِ مِنْ جَانِبِ اَلْيَمَنِ إِشَارَةً إِلَيْهِ (رض) . https://hadith.inoor.ir/fa/hadith/360275 🔸

گر در یمنی، چو با منی، پیش منی گر پیش منی، چو بی منی، در یمنی من با تو چنانم ای نگار یمنی خود در غلطم که من توام، یا تو منی ابوسعید ابوالخیر, رباعیات 🔸

🔸 در حالات عرفانی اویس قرنی گویند: 🔻 اویس بعضی از شبها را می‌گفت: «امشب شب رکوع است». و به یک رکوع شب را به صُبح می‌رساند، و شبی را می‌گفت: «امشب شب سجود است». و به یک سجده شب را سپری می‏‌کرد. به او گفتند: ای اویس، چرا این قدر به خودت زحمت می‌دهی؟! گفت: «کاش از ازل تا ابد یک شب بود و من آن را به یک سجده سپری می‌کردم». 🌐  [منتهی الامال - جلد ۱، صفحه ۴۶۳] 🔸

🔸 پیرامون حالات عرفانی اویس قرنی (ره) در کتاب پاسداران حریم عشق (10جلدی) 🔻 اثر آیت الله شیخ علی سعادت‌پرور (ره) 📌پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص225 الی 231 ✅ ابوعامر اُوَیس بن عامر قَرَنى‌ ‌🔻از اکابر اهل معرفت و زهّاد است. وى را سرور عبادت کنندگان و نشانه‌ى برگزیدگان از میان زاهدان و راهب امّت خوانده‌اند. بنابر منقول رسول اکرم- صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- درباره‌اش فرمود: «اویس القرنى خیرُ التّابعین بإحسان». اویس قرنى از بهترین تابعین [کسانى که صحابه را درک نموده‌اند] همراه با احسان و نیکوکارى است. و نیز فرمود: «إنّى أشمّ [أجد] نَفَس الرّحمن من جانب الیمن». من بوى نسیم خداوند رحمان را از سوى یمن استشمام مى‌کنم. در جنگ صفّین‌ «1» در سال 37 پس از آن که چهل جراحت از ضرب نیزه به بدنش وارد آمد، به شهادت رسید و مزارش در صفّین معروف است. 🔻در احوال این عارف بزرگوار آورده‌اند: لباس و اساس خانه و خوراک به قدر احتیاج یا کم‌تر از احتیاج براى خود تهیه مى‌کرد و چون شام مى‌کرد آن چه در خانه ذخیره داشت، صدقه مى‌داد و مى‌گفت: «أللّهم! إنّى أعتذر إلیک من کلّ کبد جآئع، فإنّه لیس فى بیتى من الطّعام إلّا ما فى بطنى». خدایا! به درگاه تو من از وجود هر گرسنه‌اى، عذر و پوزش مى‌طلبم، همانا که در خانه من، خوراکى و غذایى جز آن مقدار که در شکم من است، وجود ندارد. 🔻مردى از مادر وى سؤال کرد: چه شد که پسرت به مقام و منزلتى رسید که رسول الله - صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- وى را ستود، ستودنى که هیچ یک از صحابه را چنین نستود، با آن که رسول اللَّه- صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- وى را ندیده بود؟ =========== (1) . صِفِّین: منطقه‌اى در ساحل غرب رود فرات، واقع در فیمابین شهر رقّه و بالس. +++++++++++ ***پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 226 مادرش جواب داد: بله، از وقتى که به حال بلوغ رسید، از ما دورى مى‌گرفت و به فکر و اعتبار (عبرت گرفتن) مى‌پرداخت. 🔻 حکایت‌ بعضى از صحابه خبر وى را از اهل نَجْد «1» گرفتند، گفتند نمى‌شناسیم، مگر یک دیوانه‌ایست که از خلق فراری شده و در بیابانى به نام عَرَنه شتر مى‌چراند و به نان خشک قناعت کرده، و به شهر نمى‌آید و با کسى صحبت نمى‌کند و از طعام مردمان نمى‌خورد و غم و شادى نداند، چون مردم بخندند او مى‌گرید و چون ایشان بگریند او مى‌خندد. به آن وادى رفتند، وى را در نماز دیدند. چون نمازش خاتمه یافت، سلام کردند و پرسیدند: نامت چیست؟ گفت: عبداللَّه. گفتند: ما همه بنده‌ى خداییم. نام مخصوصت چیست؟ جواب داد: اویس. گفتند: ما را دعا کن. گفت: من مؤمنین را دعا مى‌کنم، چنان چه شما مؤمنید، دعاى من شما را شامل است، و چنان چه مؤمن نیستید، دعا را ضایع نمى‌کنم. یکى از آن‌ها گفت: ما را نصیحتى فرما. پرسید: خدا را مى‌شناسى؟ گفت: بلى. گفت: اگر غیر او را نشناسى بهتر است. آن شخص گفت: بیش از این فرما. گفت: خداى تعالى تو را مى‌داند. گفت: آرى. فرمود: اگر غیر از خدا تو را نداند، بهتر است. خواستند به وى عطایى دهند، دست در کیسه کرد، و دو درهمى بیرون آورد و گفت: چنان چه شما ضامن شوید که من آن قدر زنده بمانم تا این دو درهم را مصرف کنم، عطاى شما را نیز قبول مى‌کنم. سپس به ایشان گفت: برگردید، که قیامت نزدیک است و من براى زاد و توشه قیامت اشتغال دارم. اویس از آن بیابان گریخت و به کوفه آمد. 🔻 اویس قرنى شتربانى مى‌کرد و اجرت آن را نفقه‌ى مادر مى‌نمود. وقتى خواست براى طلب رسول الله -صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- و دیدارش از یمن به مدینه آید، از مادر اجازه‌ خواست. =========== (1) . نَجد: سرزمینى واقع در فیمابین عراق و حجاز. +++++++++++ ***پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 227 مادر گفت: اجازه مى‌دهم، به شرط آن که بیش از نیم روز توقّف نکنى و چنان چه رسول اللَّه -صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- نبودند بیش از مقدارى که گفتم، بیشتر نمانى و مراجعت نمایى. اویس به مدینه آمد، اتّفاقاً رسول اللَّه -صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- در خانه نبود، پس از چند ساعت مراجعت نمود. چون رسول اللَّه -صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم- به خانه بازگشتند، پرسیدند: این نور کیست که در این خانه مى‌نگرم؟ گفتند: شتربانى به نام اویس در این خانه آمد و بازگشت. حضرت فرمود: در خانه، این نور را به جا گذاشت و رفت. 🔻 ابن حیّان مى‌گوید: چون مقام و منزلت اویس را شنیدم، مرا اشتیاق دیدارش در دل افتاد. به کوفه آمدم و در جستجوى وى بودم. روزى در کنار فرات او را با نشانى‌هایى که داده بودند یافتم در حالى که وضو مى‌ساخت و جامه مى‌شست. سلام کردم، جواب را داد و سپس نگاهى به من کرد. خواستم دستش را بگیرم، امتناع کرد. گفتم: «رحمک الله یا اویس! و غفر لک!» اى اویس! خدا تو را رحمت کند و بیآمرزد.

از محبّت وى و ناتوانى که بر او غالب شده بود به گریه افتادم، اویس نیز بگریست و گفت: حیّاک اللَّه یا هرم ابن حیّان! اى هرم بن حیّان! خداوند تو را زنده بدارد و عمرت را افزون گرداند! چه چیزى تو را این جا، و چه کس تو را به من راهنمایى نمود؟ گفتم: نام من و پدر من از کجا دانستى، با آن که تا به حال مرا ندیده بودى؟ گفت: «نبّأنى العلیم الخبیر» . خداوند آگاه کاردان مرا آگاه نمود. گفتم: مرا حدیثى از رسول (صلّى اللَّه علیه و آله و سلّم) بگو. گفت: وى را نیافته‌ام، اما اخبار حضرتش را از دیگران شنیده‌ام، ولى خوش ندارم محدّث و مُفتى باشم، مرا خود شعله‌اى است که بدان نتوانم پرداخت. +++++++++++ *پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 228 گفتم: آیه‌اى بخوان تا از تو بشنوم، گفت: «أَعُوذُ بِاللَّهِ مِنَ الشَّیَطانِ الرَّجِیمِ» به خدا پناه مى‌برم از شیطان رانده شده [از رحمت حق‌]. و زار بگریست، و این آیه بخواند: «وَ ما خَلَقْتُ الْجِنَّ وَ الْإِنْسَ إِلَّا لِیَعْبُدُونِ‌» «1» جنیان و انسان‌ها را نیافریدم مگر براى این که مرا پرستش نمایند. «وَ ما خَلَقْنَا السَّماءَ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَیْنَهُما لاعِبِینَ‌» «2» و ما آسمان و زمین را بیهوده و براى بازى نیافریدیم. «ما خَلَقْناهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ». «3» و ما آن دو را نیافریدیم مگر به حق، و لیکن بیشتر مردم نمى‌دانند. پس نعره‌اى زد «4» که گمان کردم عقل خود از دست داد. پس گفت: اى پسر حیّان! چه تو را بدین جا آورد؟ گفتم: تا با تو انسى گیرم و آسودگى خاطر حاصل کنم. اویس گفت: ممکن نیست کسى که خدا را شناخت، با غیر او انس گیرد و به غیر او آسودگى خاطر پیدا کند. گفتم: مرا وصیّتى کن. گفت: مرگ را زیر بالین نگر، و هنگام خواب پیش چشم حاضر ساز و کوچکى گناه را نگاه نکن، بلکه بزرگى کسى را که معصیتش می‌کنى ببین، که اگر گناه را کوچک شمردى، خدا را کوچک دانسته‌ایى. گفتم: کجا فرمان دهى تا اقامت کنم. گفت: شام. گفتم: معیشت خود چه کنم؟ گفت: افّ بر این دل‌ها! که شکّ بر آن غالب شده، و پند نپذیرد. گفتم: وصیّتى دیگر فرما. گفت: پدرانت همه مردند و من و تو هم از مردگانیم. =========== (1) . سوره‌ى ذاریات، آیه‌ى 56. (2) . سوره‌ى انبیا، آیه‌ى 16. (3) . سوره‌ى الدّخان، آیه‌ى 39. (4) . نقل شده که وى آیه‌ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقاتُهُمْ أَجْمَعِینَ‌؛ (به راستى که روز جدایى [و قیامت‌] وعده‌گاه همه‌ى‌آن‌هاست.) را خوانده، و نعره زده و سپس آیه‌ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئاً، وَ لا هُمْ یُنْصَرُونَ إِلَّا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌؛ (روزى که هیچ سرپرستى شاید از اول که در متن است تا وَ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ را خوانده باشد. +++++++++++ *پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 229 این بگفت و دعا کرد و گفت: وصیّت من به تو آن است که کتاب خداى و راه اهل صلاح پیش‌گیرى و ساعتى از یاد مرگ ننشینى، چون به قوم خویش رسى، ایشان را پند دهى و از خلق خدا نصیحت بازنگیرى. سپس گفت: أللّهم! إنّ هذا یزعم‌الله یحبّنى فیک، و زارنى مِن أجلک، فأدخِله علىّ زآئراً فى الجنّة دارالسّلام، و ارضَه من الدّنیا بالیسیر و ما أعطیتَه من شى‌ء فى الدّنیا فى یسیر و عافیة، واجعله لما تعطیه، من العمل من الشّاکرین. أستودعک اللَّه یا هرم بن حیّان! والسّلام علیک. بارالها! این شخص گمان مى‌کند که مرا در راه تو دوست مى‌دارد و به خاطر تو مرا زیارت کرده، پس او را در بهشتِ دارالسلام به صورت زیارت کننده بر من وارد گردان، و با اعمال کم در دنیا از او راضى شو، و آن چه را که به او داده‌اى در دنیا در راحتى و عافیت قرار بده، و او را نسبت به آن چه که به او داده‌اى از شکرگذاران قرار ده، تو را به خدا مى‌سپارم اى هرم بن حیّان، و درود بر تو باد. سپس گفت: اى پسر حیّان! پس از این نه تو مرا مى‌بینى و نه من تو را، تو از این جانب رو، من هم از آن جانب مى‌روم. خواستم با وى همراهى کنم و چند لحظه با وى باشم، اجازه نداد و بگریست و مرا به گریه در آورد. من در قفاى وى نگریستم تا ناپیدا شد و بعد از آن خبرى از وى نیافتم. 🔻ربیع گوید: رفتم تا اویس را ببینم، وى را در نماز صبح یافتم، تا چند شبانه روز خدمتش بودم، به عبادت و تسبیح و تقدیس حضرت حق اشتغال داشت. شبى قدرى خوابید، چون برخاست شروع کرد به مناجات کردن که: الهى! به تو پناه مى‌گیرم از چشمِ پر خواب و از شکم پر. شب‌ها نمى‌خفت و مى‌گفت: هذه لیلة الرّکوع، هذه لیلة السّجود، هذه لیلة القیام. این شب، شب رکوع است، این شب سجده، این شب قیام و ایستادن. هر شب را به نوعى شب‌زنده‌داری مى‌داشت. +++++++++++ ***پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 230

🔻به اویس گفتند: در نزدیکىِ شما مردى است که سى سال در گور نشسته و کفن در گردن آویخته و مى‌گرید. گفت: مرا نزد وى برید. چون بدان جا رسید دید مردى است صورتش به زردى پیوسته، و از بس گریه کرده اشکش تمام شده. گفت: اى فلان! قلّ شغلک القبر عن الله؛ ([مشغول بودن خود را] کم کن، که مشغول بودن به قبر تو را از خدا باز داشته). آن مرد چون این سخن بشنید، نعره‌اى بزد و جان سپرد. 🔸گفتارها: 🔻 از وى پرسیدند درباره‌ی خشوع در نماز. اویس گفت: آن که چون نیزه بر وى زنند، نداند. گفتند: در چه حالی هستی؟ گفت: چگونه است حال کسى که صبح برخیزد، نداند اجلش تا شب مُهلتش مى‌دهد یا خیر، و چون شام کند، نداند صبح مى‌کند یا خیر، نمى‌داند بشارت بهشت به وى مى‌دهند، یا جهنم. گفتند: کار چگونه است؟ گفت: آه از کم‌زادى و درازى راه! - کسى به وى گفت: مرا دعا کن. گفت: حفظک اللَّه مادمت حیّاً، و رضاک من الدنیا بالیسیر، و جعلک لما أعطاه لک من الشّاکرین. تا وقتى زنده هستى خداوند تو را حفظ نماید، و به مقدار کم از دنیا راضى و خشنود گرداند و تو را نسبت به آن چه به تو عطا فرموده از شکرگذاران قرار دهد. کسى دیگر گفت: مى‌خواهم با تو نشینم. گفت: برادر! من تو را پس از امروز ملاقات نمى‌کنم و از شهرت خوشم نمى‌آید، تنهایى نزد من بهتر و محبوب‌تر است. چون با مردمان دنیا مى‌نشینم، غممم زیاد مى‌شود، نه از من چنین سؤالى را کن و نه پس از جدایى، مرا طلب کن، من تو را از دعا فراموش نمى‌کنم. 🔻 گفت: «إنّ الموت و ذکره لم یدع لمؤمن فرَحاً، و إنَّ علمه بحقوق اللَّه لم یترک له فى ماله فضّةً و لاذهباً، و إنّ قیامه للَّه‌لم یترک له صدّیقاً». همانا مرگ و یاد آن براى هیچ مؤمنى شادمانى به جاى نگذاشته و علم و آگاهى مؤمن به حقوق الهى نقره و طلایى براى او باقى نگذاشته و قیام و عمل کردن او براى خدا، هیچ دوستى‌ براى او باقى نگذاشته است. +++++++++++ ***پاسداران حریم عشق، ج‌3، ص: 231 🔻اگر خداوند تعالى را پرستش کنى، به عبادت آسمانیان و زمینیان از تو نپذیرد، تا باورش ندارى. پرسیدند: چگونه؟ گفت: ایمن باشى به این که تو را پذیرفته، و فارغ باشى که در پرستش به چیز دیگرت مشغول نساخته. 🔻هر که سه چیز را دوست دارد، دوزخ بدو از رگ گردنش نزدیک‌تر است: طعام خوش خوردن؛ لباس نیکو پوشیدن؛ با توانگران نشستن. 🔻 «من عرف اللَّه- تعالى‌- لایخفى‌ علیه شى‌ء». هر کس که خداوند متعال را شناخت، چیزى بر او پوشیده نخواهد ماند. 🔻«السّلامة فى الوحدة». سلامتى و تندرستى، در حال وحدت است. 🔻 «علیک بقلبک». بر تو باد به [نگاهدارى کردن از] قلبت. 🔻 «طلبتُ الرّفعة، فوجدتُها فى التّواضع؛ و طلبتُ الرّیاسة، فوجدتُها فى الفقر [فوجدتها فى نصیحة الخلآئق‌]؛ و طلبتُ النّسبة، فوجدتُها فى التّقوى‌؛ [و طلبت المروة، فوجدتها فى الصدق‌]؛ و طلبتُ الشّرف، فوجدتُه فى القناعة؛ و طلبتُ الرّاحة، فوجدتُه [تها] فى الزّهد؛ [و طلبتُ الفخر، فوجدته فى الفقر]؛ و طلبتُ الْاسْتغْنآء، فوجدتُه فى التوکّل». در جستجوى بلند پایگى و بزرگوارى شدم و آن را در تواضع یافتم و ریاست و سردارى را طلب نمودم و آن را در نیازمندى یافتم [آن را در خیرخواهى نسبت به مخلوقات و مردم یافتم‌] و در جستجوى بستگى و خویشاوندى شدم و آن را در تقوى یافتم [و جوانمردى را جستجو نمودم و آن را در صدق و راستى یافتم‌] و شرافت و برترى را طلب کردم و آن را در قناعت یافتم و در جستجوى آسودگى و راحتى شدم و آن را در زهد [و رغبت نداشتن نسبت به دنیا] یافتم [و فخر را جستجو کردم و آن را در نیازمندى یافتم‌] و در جستجوى احساس بى‌نیازى شدم و آن را در توکّل یافتم. «1» =========== (1) . تذکرة الاولیاء؛ طبقات شعرانى، ص 25؛ أعیان الشیعه، ج 12؛ حلیة الأولیاء (طبقات ابونعیم) ، ج 2، ص 72؛ طرائق الحقائق؛ کرامات الأولیاء؛ ارشاد القلوب. 🔸🔸🔸

🔸 بیانات مرحوم آیت‌الله بهجت (ره) درباره تشیع ابن عربی و محمد غزالی 🔻 دروس خارج حج - سال ۱۳۸۷ ه-ش 🔸 🔻 همچنین در جای دیگر می‌فرمایند: بسیاری از علمای اهل‌سنت در آخر کار مستبصر شده‌‏اند. نباید احتمال را کالعدم بشماریم. البته جای آن است که گفته شود: «آلْآنَ وَ قَدْ عَصَيْتَ قَبْلُ وَ كُنْتَ مِنَ الْمُفْسِدينَ؛ آیا حالا [وقت توبه است؟!] که پیش از این عصیان نمودی و از تباه‌گران بودی» (یونس۹۱). ولی ممکن است وقتی مستبصر شده باشد که واقعاً تدارک ممکن باشد؛ مانند غزالی که مستبصر شد و در کتاب «سِرّالعالَمَین» به غصب فدک تصریح نمود. در این کتاب شواهد صدقی وجود دارد که از آن معلوم می‌‏شود نویسنده‏‌ی آن همان صاحب احیاءالعلوم ـ یعنی غزالی ـ است. بنابراین، کسانی که با تعبیرهای تند از غزالی یاد کرده‌‏اند، یا کتاب سرّالعالَمَین او را ندیده‏‌اند، و یا در انتساب آن کتاب به غزالی تردید دارند، درست عمل نمی‏‌کنند. معروف است که: «مَا استوْعَبَ اللَّعْنَ أَحَدٌ مِثْلُ الْغَزالِی؛ هیچ‌کس به اندازه‏‌ی غزالی از [هر دو فرقه شیعه و سنی] مورد لعن و نفرین قرار نگرفته است». او در ابتدا حتماً از آنها بوده و نمی‌‏شود گفت که باطناً شیعه بوده، ولی تظاهر به سنی‌گری داشته است. در محضر بهجت، ج۳، ص۲۰۵ https://bahjat.ir/fa/content/880 🔸

جامع الأحادیث https://hadith.inoor.ir/hadith/119033 . شناسه حدیث : ۱۱۹۰۳۳ نشانی : الکافي ج ۸، ص ۲۴۲ . عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اَللَّهِ عَنْ إِبْرَاهِيمَ بْنِ إِسْحَاقَ عَنْ عَبْدِ اَللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ عَنِ اِبْنِ مُسْكَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اَللَّهِ عَلَيْهِ اَلسَّلاَمُ قَالَ: . 🔻 نَحْنُ أَصْلُ كُلِّ خَيْرٍ وَ مِنْ فُرُوعِنَا كُلُّ بِرٍّ ⚡فَمِنَ اَلْبِرِّ اَلتَّوْحِيدُ «وَ اَلصَّلاَةُ» وَ اَلصِّيَامُ وَ كَظْمُ اَلْغَيْظِ وَ اَلْعَفْوُ عَنِ اَلْمُسِيءِ وَ رَحْمَةُ اَلْفَقِيرِ وَ تَعَهُّدُ اَلْجَارِ وَ اَلْإِقْرَارُ بِالْفَضْلِ لِأَهْلِهِ . ⚡ وَ عَدُوُّنَا أَصْلُ كُلِّ شَرٍّ وَ مِنْ فُرُوعِهِمْ كُلُّ قَبِيحٍ وَ فَاحِشَةٍ فَمِنْهُمُ اَلْكَذِبُ وَ اَلْبُخْلُ وَ اَلنَّمِيمَةُ وَ اَلْقَطِيعَةُ وَ أَكْلُ اَلرِّبَا وَ أَكْلُ مَالِ اَلْيَتِيمِ بِغَيْرِ حَقِّهِ وَ تَعَدِّي اَلْحُدُودِ اَلَّتِي أَمَرَ اَللَّهُ وَ رُكُوبُ اَلْفَوَاحِشِ «مٰا ظَهَرَ مِنْهٰا وَ مٰا بَطَنَ» وَ اَلزِّنَا وَ اَلسَّرِقَةُ وَ كُلُّ مَا وَافَقَ ذَلِكَ مِنَ اَلْقَبِيحِ . 🔻 فَكَذَبَ مَنْ زَعَمَ أَنَّهُ مَعَنَا وَ هُوَ مُتَعَلِّقٌ بِفُرُوعِ غَيْرِنَا. 🔸

بسم الله 🏴 *جناب حافظ، دلباخته و غمخوار قد شمشاد حضرت عباس ساقی کربلا (علیه السلام)* 🔸 ▫️١ 🔸 مرحوم کل احمد آقا ( کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی ) نقل می کردند که: «روزی جناب شیخ رجبعلی خیاط به من فرمودند: در عالم معنا، روح خواجه حافظ شیرازی را مشاهده کردم که بسیار منبسط بود. خواجه حافظ شیرازی رو به من کرده و گفت: من غزل شاه شمشاد قدان را، در وصف ماه منیر بنی هاشم حضرت ابوالفضل العباس (علیه السلام) سرودم. و از این امر خیلی مسرور بود»👇 🏴 ⚡شاهِ شمشاد قدان، خسرو شیرین دهنان که به مژگان شِکند قلبِ همه صف شکنان مست بگذشت و نظر بر منِ درویش انداخت گفت ای چشم و چراغ همه شیرین سخنان تا کی از سیم و زرت کیسه تهی خواهد بود؟ بنده من شو و برخور ز همه سیم تنان کمتر از ذره نئی، پست مشو، مهر بورز تا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان بر جهان تکیه مکن ور قدحی مِیْ داری شادی زهره جبینان خور و نازک بدنان (زهره جبین: امام حسین ع/ نازک بدن: علی اصغر ع) پیر پیمانه کش من که روانش خوش باد گفت پرهیز کن از صحبت پیمان شکنان (پیر پیمانه کشِ عباس: امام حسین ع) دامن دوست بدست آر و ز دشمن بگسل مرد یزدان شو و فارغ گذر از اهرمنان با صبا در چمن لاله ، سحر می گفتم که شهیدان که‌اند؟ این همه خونین کفنان گفت: حافظ من و تو مَحرم این راز نِه‌ایم از مِیْ لعل حکایت کن و شیرین دهنان (غزل ۴٧۵ حافظ) 🌐 www.ibna.ir/fa/naghli/210544 🏴 🔸در جای دیگر اما می‌گوید که برای قد و بالای آن «ساقی» کربلا، مثال به «شمشاد» گفتن برای او کم است و مایه خجالت ماست که توصیف بجایی برایش نداریم: ⚡من از چشم تو ای «ساقی» خراب افتاده‌ام لیکن بلایی کز حبیب آید هزارش مرحبا گفتیم اگر بر من نبخشایی پشیمانی خوری آخر به خاطر دار این معنی که در خدمت کجا گفتیم قدت گفتم که «شمشاد» است، بس خجلت به بار آورد که این نسبت چرا کردیم و این بهتان چرا گفتیم جگر چون نافه‌ام خون گشت، کم زین‌ام نمی‌باید جزای آن که با زلفت سخن از چین خطا گفتیم (غزل ۴۵٨ حافظ) 🏴 🔸در بیت آخر که می‌گوید با زلف شمشاد قدت سخن از چین نمی‌باید میگفتم، به دو شعر زیر اشاره دارد که شیدای چشمِ شوخ و زیبای او هم شده بود، و از لب خشک او آب حیاتِ را چشیده است: ⚡سِزَد که از همه دلبران ستانى باج‌ چرا که بر سرِ خوبانِ عالَمى چون تاج‌ دو چشمِ شوخِ تو برهم زده خَتا و خُتَن‌ به چینِ زُلف تو، «ماچین» و هند داده خَراج‌ لبِ تو، خِضْر و دهانِ تو، آبِ حیوان است‌ قدِ تو، سرو و میانِ تو، موى و گردن عاج‌ فتاده در سَرِ حافظ، هواىِ چون تو شَهى‌ کمینهْ بنده خاکِ دَرِ تو بودى کاج! (غزل ١١۵ حافظ) 🏴 ⚡ای در چمنِ خوبی، رویت چو گلِ خودرو چینِ شکن زلفت، چون «نافهٔ چین» خوش بو ماه است رخت یا روز؟ مُشک است خطت یا شب؟ سیم است بَرَت یا عاج؟ سنگ است دلت یا رو؟ گفتى: سخن خود را، با یار بباید گفت‌ اى کاش! توانستم، گفتن سخنى با او (غزل ۵٠٢ حافظ) 🏴 🔸و در جای دیگر از زلف آن حبیب شمشاد قدش بهمراه امیدش به دستگیری یافتن از دستان نورانی‌اش چنین می‌سراید: ⚡روزها رفت که دست من مسکین نگرفت زلف شمشادقدی، ساعدِ سیمْ اندامی (غزل ۵۶۵ حافظ) (ساعد سیم‌اندام، اشاره به دستان از ساعد مقطوع آن شهید شمشاد قد است، که ساعدِ دستانش مانند نقره (سیم) سفید و نورانیست) 🏴 🔸 و در جای دیگر می‌گوید که از عشق آن شمشاد قد، مست روی چون هلالِ ماهش هست (روی قمر بنی هاشم)، و در حال پیوستن به آن کمان ابروی، غمخواری آن شمشاد بلندش را میکند تا دربرابر رفعتش پست و خاضع و خاشع شود: ⚡دوش بیماری چشم تو ببرد از دستم لیکن از لطف لبت صورت جان می‌بستم عشق من با خط مشکین تو امروزی نیست دیرگاه است کز این جام هلالی مستم از ثبات خودم این نکته خوش آمد که به جور در سر کوی تو از پای طلب ننشستم در رهِ عشق، از آن سویِ فنا صد خطر است تا نگویی که چو عمرم به سر آمد رَستم بعد از اینم، چه غم از تیرِ کجْ اندازِ حسود چون به محبوبِ کمان ابرویِ خود پیوستم بوسه بر دُرجِ عقیقِ تو حلال است مرا که به افسونِ جفا، عهد وفا نشکستم‌ رتبت دانش حافظ، به فلک بَر شده بود کرد غمخواری شمشادِ بلندت، پستم (غزل ۴١٣ حافظ) 🏴 🔸در بیت آخر میگوید: اى حبیبم ابالفضل (ع)! غم تو و جمال زیبایت، هر آنچه از دانش و فضل آموخته و مورد توجّه همگان گشته بودم، از من بگرفت و به آن بى‌اعتنا شدم. 🔸در جایى هم مى گوید: کرشمه تو، شرابى به عاشقان پیمود که علم، بى خبر افتاد و عقل بى‌حس شد (غزل ٢١١ حافظ) 🏴 🔸 و در جای دیگر می‌گوید که سرش همیشه بر قدم‌های اوست که از خاکِ کشتگان غمش لاله می‌روید، و از آن ساقی تمنا می‌کند که جرعه‌ای از آن مَشک آب حیاتش به جان و روان تشنه حافظ هم بنوشاند و چون عیسی ع حافظ را به دمش زنده کند: 🔰ادامه👇👇

▫️٢ ⚡بیا که با سر زلفت، قرار خواهم کرد که گر سرم برود، برندارم از قدمت ز حال ما، دلت آگه شود، مگر وقتی که لاله بردَمَد از خاکِ کُشتگانِ غمت‌ روان تشنه ما را، به جرعه‌ای دریاب چو می‌دهند زلال خَضِر، ز جام جَمَت همیشه وقت تو ای عیسی صبا، خوش باد که جان حافظ دلخسته، زنده شد به دَمَت (غزل ٨۵ حافظ) 🏴 🔸و در جای دیگری می‌گوید که آن ساقی او را از آب حیاتش مست عشق به پیر مغان (حضرت امام حسین ع) نمود، و خطاب به شیخ الانبیاء ابراهیم ع میگوید که از من مرنج ای شیخ، چرا که آن وعده قربانگاه که تو و اسماعیل‌ات داشتید، امام حسین ع با علی اکبر ع و علی اصغرش ع در کربلا بجا آورد، و در آخر می‌گوید: فلک، غلامِ کسیست که پناه و التجا به دولت و آستان شما آورد: ⚡ چه مستى است ندانم که رو به ما آورد که بود ساقى و این باده از کجا آورد؟ دلا! چو غنچه شکایت زِ کارِ بسته مکن‌ که بادِ صبح، نسیمِ گره گشا آورد علاجِ ضعفِ دل ما کرشمه ساقى است‌ بر آر سر، که طبیب آمد و دوا آورد تو نیز باده به چنگ آر و راهِ صحرا گیر که مرغِ نغمه سرا، سازِ خوش نوا آورد « مرید پیر مغانم ز من مرنج اى شیخ! چرا که وعده تو کردىّ و او بجا آورد » به تنگ چشمىِ آن تُرکِ لشگرى نازم! که حمله بر منِ مسکینِ یک قبا آورد فلک، غلامىِ حافظ کنون به طوع کند که التجا به درِ دولتِ شما آورد (غزل ١۵٨ حافظ) 🏴 نقل مرحوم حجت‌الاسلام سید ضیاءالدین دُرّی هم از این شعر «پیر مغان» خواندنیست👇(این نقل مرحوم دری از کتاب روح مجرد، ص۴٨٣ و۴٨۴) 👇 🌐 hawzah.net/fa/Magazine/View/4892/4914/41676 🏴 والسلام 🔹 @Salehy 🔸 ✅ کانال مبانی معرفتی مهدویت | هُوَ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الأَئِمَّةِ الهُدَاة 🔸 @Sania_Ashar

بسم الله 🔸روضه علی اکبر (ع) از حافظ آن ساقی کربلا (حضرت شاه شمشاد قدان) را از آب حیاتش مست عشق به پیر مغان (حضرت امام حسین ع) نمود، و خطاب به شیخ الانبیاء ابراهیم ع میگوید که وعده تو را امام حسین ع با علی اکبر ع در کربلا بجا آورد ⚡چه مستى است ندانم که رو به ما آورد که بود ساقى و این باده از کجا آورد؟ دلا! چو غنچه شکایت زِ کارِ بسته مکن‌ که بادِ صبح، نسیمِ گره گشا آورد علاجِ ضعفِ دل ما کرشمه ساقى است‌ بر آر سر، که طبیب آمد و دوا آورد تو نیز باده به چنگ آر و راهِ صحرا گیر که مرغِ نغمه سرا، سازِ خوش نوا آورد « مرید پیر مغانم ز من مرنج اى شیخ! چرا که وعده تو کردىّ و او بجا آورد » به تنگ چشمىِ آن تُرکِ لشگرى نازم! که حمله بر منِ مسکینِ یک قبا آورد فلک، غلامىِ حافظ کنون به طوع کند که التجا به درِ دولتِ شما آورد (غزل ١۵٨ حافظ) 🏴 در آخرین سالی که مرحوم سید ضیاءالدین دُرّی (استاد علوم عقلی و از وعاظ شهیر تهران) در قید حیات بود، یک شب از دهه محرم (شب هشتم یا نهم) جوانی قبل از منبر از ایشان سؤال می کند که: مراد از این شعر چیست؟ مرید پیر مغانم زمن مرنج ای شیخ چرا که وعده تو کردی، او بجا آورد مرحوم دری می گوید: جواب این سؤال را در بالای منبر می دهم تا برای همه قابل استفاده باشد . ایشان در فراز منبر قضیه نهی آدم ابوالبشر از خوردن گندم و داستان نان جوین خوردن امیرالمؤمنین (ع) را در تمام مدت عمر بیان می نماید، و حتی این که آن حضرت در تمام مدت عمر ابدا نان گندم نخورد و از نان جوین سیر نشد . و سپس می گوید: مراد از شیخ در این بیت، حضرت آدم (ع) است که وعده نخوردن از شجره گندم را در بهشت داد ولی به آن وفا نکرد و از امر خداوند سرپیچی نمود و گندم را تناول کرد. و مراد از پیر مغان حضرت امیرالمؤمنین (ع) است که در تمام مدت عمر نان گندم نخورد، و وعده عدم تناول از شجره گندم را او ادا کرده و به اتمام رسانید. این مجموع تفسیر این بیت بود که وی برسر منبر شرح داد و منبرش را خاتمه داد. قبل از پایان سال، مرحوم دری فوت می کند; در سال بعد در دهه محرم در همان شبی که این جوان سؤال را از مرحوم دری می کند، وی را در خواب می بیند که: مرحوم دری به نزد او آمد و گفت: ای جوان! تو در سال قبل در چنین شبی از من معنی این بیت را پرسیدی و من آن طور پاسخ گفتم . اما چون بدین عالم آمده ام، معنی آن، به طور دیگری برای من منکشف شده است: مراد از شیخ، حضرت ابراهیم (ع) و مراد از پیر مغان حضرت سید الشهداء (ع) است . مراد از وعده، ذبح فرزند است که حضرت ابراهیم بدان امر خداوند وعده وفا داد، اما حقیقت وفا را حضرت اباعبدالله الحسین (ع) در کربلا به ذبح فرزندش حضرت علی اکبر (ع) انجام داد. فردای آن شب، این جوان در آن مجلس معمولی همه ساله مرحوم دری می آید و آن خواب خود را بیان می کند. (این نقل مرحوم دری از کتاب روح مجرد، ص۴٨٣ و۴٨۴) 🔹 @Salehi786 🔸 ✅ کانال مبانی معرفتی مهدویت | هُوَ الثَّانِیَ عَشَرَ مِنَ الأَئِمَّةِ الهُدَاة 🔸 @Sania_Ashar

🔸 *یادداشت‌های مرحوم آیت الله سید حسین قاضی طباطبایی(ره)* (بنظر میرسد این مطالب را رونوشت گرفته‌اند از نوشته‌جات آیت الله سیدمحمدحسن الهی طباطبایی در احضارات‌شان، که سوال کننده از ارواح آقای الهی هستند) 🔻 بند ١۵، در سوال و جواب ایشان در احضار روح جناب حافظ 🔻و بند ١۷ : 💫از آقای (سید علی) قاضی سؤال کردم از اسم اعظم الهی، فرمود: درحروف نورانی است و فرمود: حروف نورانی، حروف مقطعه سوره قرآنی نیست، بلکه حروف اسما چهارده معصوم به است به حذف مکرر عرض کردم: چطور؟ فرمود: مجاز نیستم بگویم. 🌐 کتاب شیدای گمنامی، ص۵۵ 🔸