هدایت شده از سلمان رئوفی
#عرفان_عملی
#معرفی_کتاب
#ایت_الله_جاودان
#آیت_الله_تحریری
معرفی کتاب رهنمای طریق ۲
این‌ها چیزهایی است که بنده از روش ایشان و گاهی هم در گفتار ایشان به دست آوردم؛ لذا آن تأثیرگذاری خاص را در جامعه دارند.
با توجه به کثرت کتاب‌های اخلاقی و گوناگونی آن‌ها، توصیه‌ی شما به جوانان برای بهره بردن از این کتاب‌ها چیست؟
مطالعه یکی از زمینه‌های رشد فکری و روحی و انقلاب درونی است؛ به همین جهت از مسائل لازم برای همگان مخصوصاً جوانان است. در مطالعات دینی، اول باید در جهت تحکیم مسائل اعتقادی کوشید که این یک اصل در تربیت دینی است. بعد از آن باید در مسائل اخلاقی و معنوی تلاش کرد.
در مسائل اعتقادی هم باید درجه‌بندی را در نظر داشت، چون کتاب‌های اعتقادی در سطوح مختلف سبک و سنگین نوشته شده‌اند. کتاب‌های سنگین و استدلالی برای هرکسی مفید نیست و گاهی ممکن است شبهه‌انگیز باشد. لذا باید از عالمان وارد مشورت بگیریم که چه کتاب‌های اعتقادی‌ای را مطالعه کنیم.
در مسائل اخلاقی و معنوی هم باید به‌صورت رتبه‌بندی به کتاب‌ها توجه کرد. به نظر حقیر باید در مرحله‌ی اول به کتاب‌هایی که مسائل عملی و واجبات و محرمات را به ما آموزش می‌دهند توجه کرد. کتاب‌های اخلاقی مطالب گوناگونی دارند، اما برخی از آن‌ها جنبه‌های موعظه‌ای بیشتری دارد، مثل فرمایش‌های مرحوم آیت‌الله حق‌شناس که منتشر شده و در جنبه‌های موعظه‌ای کتاب بسیار خوبی است. برخی کتاب‌های اخلاقی، جنبه‌ی علمی دارند که در این مجموعه، قلم‌های افراد متفاوت است و هر قلمی به درد هرکسی نمی‌خورد.
یک سطح دیگر از کتاب‌های اخلاقی، کتاب‌های عرفانی و تربیتی است که راهکارهای عملی را نشان می‌دهد. این کتاب‌ها هم خوب هستند منتها انسان باید با کارشناس مرتبط باشد و کارشناس، سطح علمی فرد را بشناسد و ببیند که آیا این کتاب برای این فرد مفید است یا مضر. ممکن است کتاب در سطح خود مفید، ولی برای این شخص مضر باشد و اگر او کتاب را مطالعه کند به ضررهای روحی و روانی مبتلا شود. برخی از این کتاب‌ها که متأسفانه در دسترس عموم قرار گرفته، در جلسات مهم خاص عالمان تدریس می‌شود و باید به‌صورت مدیریت‌شده ارائه شوند.
یک قسم دیگر از کتاب‌های اخلاقی، شرح حال علما است؛ این کتاب‌ها هم خیلی خوب هستند منتها این‌ها هم باید دسته‌بندی بشوند. شرح حال هر عالمی به درد هرکسی نمی‌خورد. برخی افراد روح لطیفی دارند و وقتی این کتاب‌ها را می‌خوانند، بدون اینکه مشورت بگیرند، می‌خواهند همانند آن عالم رفتار کنند و یک‌باره به ریاضت‌ها و به تبع آن به مشکلات جسمانی برمی‌خورند، حتی گاهی به مشکلات روحی و روانی دچار می‌شوند که قابل جبران هم نیست.
گاهی در برخی کتاب‌ها دستور ذکری داده شده است. این دستورها هم ولو اینکه بزرگان ما آن‌ها را نوشته باشند، از جهتی خطرناک است؛ باید به این توجه کنیم که ما در حالی داریم این دستور ذکر را به شکل عمومی عرضه می‌کنیم که بزرگان این کار را نمی‌کردند. بزرگی نامه‌ای به شخص خاصی که شاگردش بوده نوشته و دستور ذکری را به او داده است. ما نمی‌توانیم چون انتشار این دستور، درآمد خوبی دارد، آن را منتشر و عرضه کنیم. لذا به توابع سوء این کار توجه نمی‌شود. بنده با این علم ناقص و تجربه‌ی اندکم، این کار را مضر می‌دانم از جهتی؛ بلکه این کتاب‌ها باید به‌صورت مدیریت‌شده در دسترس عموم قرار گیرند.
برای این کار لازم است تا هم خوبی‌های این کتاب‌ها و هم آسیب‌ها را شناسایی کرد تا کسانی که در مسیر معنویت حرکت می‌کنند، به ضدمعنویت برنخورند یا معنویت اشتباه به دست آن‌ها نرسد؛ چراکه الان معنویت سکولار هم داریم. لذا عالمان وارسته مانند آیت‌الله جاودان به‌نوعی سبک عمومی دارند؛ یعنی در معرض عموم قرار می‌گیرند تا افراد، مطالب خوب را از مطالبی که الان در سطح آن‌ها نیست و سردرگمی برایشان ایجاد می‌کند، بشناسند. از این جهت کتاب «رهنمای طریق» کتابی نوشته‌شده برای عموم مردم است و مطالب آن آسان بیان شده است. چه بسا رهبر انقلاب نیز چنین نظری دارند که این کتاب‌ها باید همه‌کس‌فهم باشد و مطالب لازم و زندگی‌ساز در آن مطرح شود. گاهی مواقع مسائلی که خیلی مبتلابه نیست مطرح می‌شود درحالی‌که مسائل اولیه‌ی افراد مورد غفلت است و افراد در این زمینه‌ها نادانی دارند.
@salmanraoofi
هدایت شده از سلمان رئوفی
#عرفان_عملی
#معرفی_کتاب
#ایت_الله_جاودان
#آیت_الله_تحریری
معرفی کتاب رهنمای طریق ۲
این‌ها چیزهایی است که بنده از روش ایشان و گاهی هم در گفتار ایشان به دست آوردم؛ لذا آن تأثیرگذاری خاص را در جامعه دارند.
با توجه به کثرت کتاب‌های اخلاقی و گوناگونی آن‌ها، توصیه‌ی شما به جوانان برای بهره بردن از این کتاب‌ها چیست؟
مطالعه یکی از زمینه‌های رشد فکری و روحی و انقلاب درونی است؛ به همین جهت از مسائل لازم برای همگان مخصوصاً جوانان است. در مطالعات دینی، اول باید در جهت تحکیم مسائل اعتقادی کوشید که این یک اصل در تربیت دینی است. بعد از آن باید در مسائل اخلاقی و معنوی تلاش کرد.
در مسائل اعتقادی هم باید درجه‌بندی را در نظر داشت، چون کتاب‌های اعتقادی در سطوح مختلف سبک و سنگین نوشته شده‌اند. کتاب‌های سنگین و استدلالی برای هرکسی مفید نیست و گاهی ممکن است شبهه‌انگیز باشد. لذا باید از عالمان وارد مشورت بگیریم که چه کتاب‌های اعتقادی‌ای را مطالعه کنیم.
در مسائل اخلاقی و معنوی هم باید به‌صورت رتبه‌بندی به کتاب‌ها توجه کرد. به نظر حقیر باید در مرحله‌ی اول به کتاب‌هایی که مسائل عملی و واجبات و محرمات را به ما آموزش می‌دهند توجه کرد. کتاب‌های اخلاقی مطالب گوناگونی دارند، اما برخی از آن‌ها جنبه‌های موعظه‌ای بیشتری دارد، مثل فرمایش‌های مرحوم آیت‌الله حق‌شناس که منتشر شده و در جنبه‌های موعظه‌ای کتاب بسیار خوبی است. برخی کتاب‌های اخلاقی، جنبه‌ی علمی دارند که در این مجموعه، قلم‌های افراد متفاوت است و هر قلمی به درد هرکسی نمی‌خورد.
یک سطح دیگر از کتاب‌های اخلاقی، کتاب‌های عرفانی و تربیتی است که راهکارهای عملی را نشان می‌دهد. این کتاب‌ها هم خوب هستند منتها انسان باید با کارشناس مرتبط باشد و کارشناس، سطح علمی فرد را بشناسد و ببیند که آیا این کتاب برای این فرد مفید است یا مضر. ممکن است کتاب در سطح خود مفید، ولی برای این شخص مضر باشد و اگر او کتاب را مطالعه کند به ضررهای روحی و روانی مبتلا شود. برخی از این کتاب‌ها که متأسفانه در دسترس عموم قرار گرفته، در جلسات مهم خاص عالمان تدریس می‌شود و باید به‌صورت مدیریت‌شده ارائه شوند.
یک قسم دیگر از کتاب‌های اخلاقی، شرح حال علما است؛ این کتاب‌ها هم خیلی خوب هستند منتها این‌ها هم باید دسته‌بندی بشوند. شرح حال هر عالمی به درد هرکسی نمی‌خورد. برخی افراد روح لطیفی دارند و وقتی این کتاب‌ها را می‌خوانند، بدون اینکه مشورت بگیرند، می‌خواهند همانند آن عالم رفتار کنند و یک‌باره به ریاضت‌ها و به تبع آن به مشکلات جسمانی برمی‌خورند، حتی گاهی به مشکلات روحی و روانی دچار می‌شوند که قابل جبران هم نیست.
گاهی در برخی کتاب‌ها دستور ذکری داده شده است. این دستورها هم ولو اینکه بزرگان ما آن‌ها را نوشته باشند، از جهتی خطرناک است؛ باید به این توجه کنیم که ما در حالی داریم این دستور ذکر را به شکل عمومی عرضه می‌کنیم که بزرگان این کار را نمی‌کردند. بزرگی نامه‌ای به شخص خاصی که شاگردش بوده نوشته و دستور ذکری را به او داده است. ما نمی‌توانیم چون انتشار این دستور، درآمد خوبی دارد، آن را منتشر و عرضه کنیم. لذا به توابع سوء این کار توجه نمی‌شود. بنده با این علم ناقص و تجربه‌ی اندکم، این کار را مضر می‌دانم از جهتی؛ بلکه این کتاب‌ها باید به‌صورت مدیریت‌شده در دسترس عموم قرار گیرند.
برای این کار لازم است تا هم خوبی‌های این کتاب‌ها و هم آسیب‌ها را شناسایی کرد تا کسانی که در مسیر معنویت حرکت می‌کنند، به ضدمعنویت برنخورند یا معنویت اشتباه به دست آن‌ها نرسد؛ چراکه الان معنویت سکولار هم داریم. لذا عالمان وارسته مانند آیت‌الله جاودان به‌نوعی سبک عمومی دارند؛ یعنی در معرض عموم قرار می‌گیرند تا افراد، مطالب خوب را از مطالبی که الان در سطح آن‌ها نیست و سردرگمی برایشان ایجاد می‌کند، بشناسند. از این جهت کتاب «رهنمای طریق» کتابی نوشته‌شده برای عموم مردم است و مطالب آن آسان بیان شده است. چه بسا رهبر انقلاب نیز چنین نظری دارند که این کتاب‌ها باید همه‌کس‌فهم باشد و مطالب لازم و زندگی‌ساز در آن مطرح شود. گاهی مواقع مسائلی که خیلی مبتلابه نیست مطرح می‌شود درحالی‌که مسائل اولیه‌ی افراد مورد غفلت است و افراد در این زمینه‌ها نادانی دارند.
@salmanraoofi