eitaa logo
آیت الله علیدوست
1.1هزار دنبال‌کننده
180 عکس
9 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
⚡️درباره برگزاری مناظره اسلام سنتی با اسلام روشنفکری؛ از دیالوگ بالنده تا جریان سازی سازنده ✍ به قلم: سید علی بطحائی 💠 طی چند روز گذشته مناظره نماینده اسلام سنتی جناب آیت الله آقای ابوالقاسم علیدوست با نماد اسلام روشنفکری جناب آقای دکتر عبدالکریم سروش برگزار شد‌. عده ای برگزاری این مناظره را «دیر؛ اما خوب» و خواستار تداوم آن و برخی نیز آن را شبیه «گرد و خاک دهه هفتاد» دانسته و مناقشاتی به موضوعات مطرح شده داشتند. برخی نیز آن را «رویارویی اسلام مقاصدی با اسلام روشنفکری» خوانده و به نقد کنش طیف های ثلاثه اسلام سنتی داشتند. به همین مناسبت در یادداشت پیش رو اشاراتی در مورد بایسته های پسینی انجام مناظرات بین دو جریان فکری خواهیم داشت. 1⃣ یکم. امروزه الگوی برگزاری مناظرات بزرگ (Great Debates) بهترین شیوه وزن کشی اندیشه ها و ارزیابی جریان های فکری و علمی است و این مناظرات در غرب امری متداول است. برگزاری چهار مناظره بزرگ بین واقع گرایان [رئالیست ها]، لیبرال ها و مارکسیست ها باعث پدید آمدن نظریاتی متعارض در علوم اجتماعی و روابط بین الملل شده و از دل این مناظرات جریان های جدید علمی و فکری متولد شده اند‌. به عنوان نمونه از دهه چهل تا هفتاد میلادی برگزاری چهار مناظره بزرگ باعث تولد نظریاتی معتبر در سطح جهانی شده است. تا جایی که مناظرات بزرگ، جایگزین اصلی برای انتظار کاذب ظهور دانشمندان انفرادی [که متحول کننده دانش ها معرفی شوند] را گرفته است. 2⃣ دوم: تقریبا امروزه انتظار ظهور مارتین لوتر (متوفی۱۵۴۶میلادی و۹۵۲قمری و همعصر شهید ثانی و مقدس اردبیلی) در جهان اسلام ناممکن است. چرا که نه عقلگرایی اسلام، مثل عقل گریزی مسیحیت است و نه تنوع علوم امکان ظهور کسی که را می طلبد که یک تنه اندیشه ها را تغییر دهد و این امر مهم بر عهده مناظرات بزرگ بین جریانهای فکری و فلسفی گذاشته شده است. طرفه آنکه؛ برگزاری مناظرات بزرگ ثمراتی دارد که جای خود را به کارکردهای ظهور منجیان انفرادی در علوم داده است. 3⃣ سوم. در غرب به محض برگزاری یک مناظره بزرگ کار را خاتمه یافته نمی دانند و پژوهشگران، نظریه پردازان میانی دست به کار می شوند و با برگزاری کرسی های نقد و نظر، نشست های علمی پیرامون مناظره، ویژه نامه های مجلات پژوهشی (Special issue) و... چراغ مناظره را تا کلاس های درس دانشجویان ادامه و محصولات پژوهشی متنوعی را منتشر می کنند. از این رهیافت است که آنها «شمع مناظرات بزرگ» را به «خورشید جریان های فکری» تبدیل می کنند. باید متفطن باشیم که از این به بعد نوبت اندیشکده ها، مراکز پژوهشی و آموزشی حوزوی و دانشگاهی است که با انتشار محصولات علمی ناظر به مناظره اخیر، کار نیمه تمام مناظره «علیدوست - سروش» را به فرجام برسانند تا این دیالوگ بین الاثنینی به جریان فکری تبدیل شود. [اگر بتوان این مناظره را در سطح مناظرات بزرگ معرفی کرد.] 4⃣ چهارم: تجربه ی موضوعات مطرح شده در مناظرات بزرگ راهگشاست. از منظر برگزارکنندگان مناظرات بزرگ در غرب، موضوعات مطرح شده باید مسئله ای را حل و مشکلی را برطرف کند. قضاوتی در مورد موضوعات مناظره «علیدوست - سروش» نداریم، ولی با وجود مشکلات عدیده فکری جامعه ما، طرح مباحثی مثل چالش های کلان پیش روی جهان اسلام، مسئله راهکارهای جبران عقب ماندگی مسلمانان از غرب، سنت و مدرنیته، موضوعات کلان تمدنی، باید و نباید های اسلامی سازی علوم انسانی، حقوق زن، آزادی، حقوق بشر، حجاب، قلمرو امر سیاسی و... از مسائل مهمی هستند که نبایست از آنها در مناظرات بزرگ غفلت کرد. تن دادن به مسئله نما یا شبه مسئله، امیدها به کارآمدی چنین مناظراتی را از بین می برد. بجاست متولیان برگزاری مناظرات بعدی بصورت کاملا مهندسی شده موضوعات کلان جامعه را از منظر دو جریان فکری نقد و بررسی کنند. 🔚 النهایه. برگزاری این مناظره بسیار بجا بود و به آینده پژوهی و پوست اندازی دو جریان فکری کمک شایانی خواهد کرد. در حالی که برخی از روشنفکران، زودهنگام سوت پایان اسلام سنتی را کشیده اند، این مناظره توانست چهره ای جدید از اسلام سنتی را به نمایش بگذارد و می تواند بستری را برای زایش جریان های جدید درون اسلام سنتی را بوجود آورد. در بستر این مناظرات، زاویه دید آینده نگرانه در اسلام روشنفکری می تواند نگاه گذشته گرای سنتی ها را تا حدودی تعدیل کند و اسلام سنتی را جانی تازه ببخشد. چنین باد..‌. کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
🔰 «فقه معاصر بایسته شناسی و آسیب شناسی» (بخش اول) 🎙 آیت الله ابوالقاسم علیدوست 🔹مقدمه: آنچه در اینجا مطرح می‌شود، با هدف روشن شدن و خدمتی به جریانی است که امروزه به عنوان فقه معاصر شناخته می‌شود. موضوع بحث ما، بایسته‌شناسی و آسیب‌شناسی فقه معاصر است. بایسته‌ها و آسیب‌ها مرز مشخصی ندارند؛ به این معنا که هر بایسته‌ای اگر رعایت نشود، به یک آسیب تبدیل می‌شود و هر آسیبی اگر برطرف شود، به یک بایسته بدل خواهد شد. بنابراین نمی‌توان میان این دو دیوار قطعی کشید. 🔻تعریف فقه معاصر اولین گام در آسیب‌شناسی و بایسته‌شناسی فقه معاصر، تبیین مفهوم آن است: فقه معاصر چیست و مراد از آن چه می‌تواند باشد؟ بزرگان ما در طول تاریخ همیشه تلاش کرده‌اند تا مسائل جدید را مورد بررسی قرار دهند؛ به عنوان نمونه، محقق حلی (متوفی ۶۷۶) در کتاب “شرایع” حدود دوازده هزار فرع فقهی را مطرح کرده است، در حالی که خواهرزاده او، علامه حلی (متوفی ۷۲۶) این تعداد را به حدود پنجاه هزار فرع در کتاب “تذکره” افزایش داده است. با این حال، “تذکره” در دوران ما کمتر مورد مراجعه قرار می‌گیرد. اما باید به شما بزرگواران بگویم که حتماً کتاب “تذکره” را جزو منابع دائمی خود قرار دهید. من در زمانی که بحث شرکت‌ها را بررسی می‌کردم، متوجه شدم که علامه حلی به طور دقیق تمامی شرکت‌های دوران خود را بررسی و بحث کرده است. اگر با تاریخ فقه و دوران‌های مختلف آشنا باشید، می‌دانید که شکوفایی مدرسه حله در زمان علامه حلی اقتضای این نوع کار را داشت. این نوع تلاش‌ها، یک پدیده مستحدث و جدید نیست. نمونه‌ای دیگر، کتاب “مبسوط” شیخ طوسی در مقایسه با سایر کتاب‌های قبلی ایشان در بسط مسائل و پرداختن به موضوعات مبتلابه موفق بوده است. از این جهت پرداختن به فقه معاصر یک ضرورت و امری مبارک است؛ فرض کنید که حوزه نسبت به مسائل مبتلابه جامعه بی‌تفاوت باشد، آیا این ممکن است؟ قطعاً نه، پس ضرورت دارد. از طرفی پرداختن به فقه معاصر مسیری است که کمتر طی شده است؛ بنابراین یک ضرورت خطرناک است. نمی‌گویم که اصلاً پیموده نشده؛ قبلاً هم گفتم که بزرگان ما به این مسیر رفته‌اند، نهادسازی در فقه یا نظام‌سازی باید به صورت عالمانه و در قامت درس خارج انجام شود و در عین حال آسیب‌های آن نیز مطرح شود. در غیر این صورت کسانی وارد این بحث می‌شوند که آسیب‌ها را نادیده می‌گیرند و خود به مشکلاتی مبتلا می‌شوند. آیا این فقه معاصر یک صفت و موصوف است یا مضاف و مضاف‌الیه؟ این تفاوت خیلی بزرگی است. اگر بگوییم صفت و موصوف است، یعنی فقاهت معاصر. عده ای به نظام فقاهت به صورت فقیهانه بپردازند و با نگاه معاصر مسائل مختلف را بحث کنند. ممکن است به موضوعاتی سنتی مانند صوم، صلاه و حجت نیز بپردازند. اگر این نوع نگاه کنیم، سوال پیش می‌آید که مگر فقه به معاصر و غیر معاصر تقسیم می‌شود؟ از طرفی اگر فقه معاصر را مضاف و مضاف علیه در نظر بگیریم؛ یعنی “فقه مسائل معاصر”. ای کاش از ابتدا واژه “مسائل” را به‌ کار می‌بردند تا مشخص باشد که این اصطلاح مضاف و مضاف علیه است. حال فقه را می‌توان به فقه مسائل معاصر و مسائل قدیمی تقسیم کرد. در این صورت اگر کسی کتابی در مورد حج بنویسد هر چند نگاه معاصری داشته باشد، دیگر نمی‌توان کتابش را جزو “فقه مسائل معاصر” دسته بندی کرد. اما در تعبیر “فقه مسائل معاصر”، دیگر به مسائل سنتی مانند حج، صوم، صلات و طهارت زیاد پرداخته نمی‌شود. اگر کسی مسائلی مثل فقه بورس، فقه رمزارزها، یا فقه سیاسی را مطرح کند، آن وقت می‌توان گفت که با فقه معاصر سر و کار دارد. جایگاه اصول فقه در فقه معاصر مطمئناً فقه معاصر بیشتر از فقه غیر معاصر به اصول فقه نیاز دارد؛ زیرا بنده معتقدم اصول فقه فقط دفتر اولش نوشته شده و دفاتر دوم و سوم اصول همچنان باقی مانده‌اند. البته شاید در برخی مباحث اصول معتقد باشیم که باید مختصر بیان شود، مسائلی وجود دارند که باید به اصول فقه اضافه شوند؛ به عنوان نمونه کسی که می‌خواهد درباره فقه سیاسی یک فقه معاصر است، صحبت کند، (به صورت مضاف و مضاف علیه خوانده شود، یعنی “فقه السیاسه”) ناچار است از گستره شریعت صحبت کند. اگر بگوییم شریعت حداقلی است، دیگر جایی برای بحث گستره شریعت باقی نمی‌ماند. گستره شریعت یک مسئله اصولی است و باید درباره آن صحبت شود. در حالی که برای موضوعاتی مثل حج، صلاه و صوم، نیازی به مطرح کردن این بحث نداریم. بنابراین برخی مسائل باید در دفاتر دوم و سوم اصول اضافه شود. کسی که می‌خواهد درباره فقه معاصر بحث کند باید اصول قوی و جامعی داشته باشد. مراد از اصول قوی این نیست که شخصی اقوال را حفظ کند و ردیف کند. بلکه منظور فهم و نگاه اصولی قوی است. کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
🔻فقه و استفاده ابزاری از عقل؛ درنگی بر گفت‌وگویِ مبارکِ دکتر سروش و آیت‌الله علیدوست ✍محمدتقی سهرابی فر ✔️ گفت‌وگویِ سالم میان آقایان سروش و علیدوست در باب «فقه» اتفاقی دیر و در عین حال مبارک است باید از هر دو طرف این مناظره ممنون باشیم که نمونه‌ای از یک گفت‌وگوی دینی، اخلاقی را ارائه کردند. نگارنده انگیزه گفت‌وگو را نه تفوّق، بلکه افروختنِ چراغی به سوی حقیقت یافتم، لذا ملاحظاتی را که به نظرِ قاصر می‌رسید عرض می‌کنم شاید که بر ثمراتِ آمیزشِ آرا و افکار افزوده باشم. در سطور زیر نگاهی گذرا به حضورِ عقل در فقه می‌اندازیم. 📎پيوند به متن کامل این یادداشت در سایت دین‌آنلاین https://www.dinonline.com/44028/ کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
🔻ورود خجولانه یا سرافرازانه عقل به علم فقه؛ در حاشیه مباحثه سروش و علیدوست ✍علیرضا معینی ✔️مناظره و دست‌کم اگر بخواهم اصطلاح غزالی‌پسندتری به‌کار برم، مباحثه، سنتی سودمند و تمرینی خردافزا و خردگشاست. نیکی و نابی آن دست‌کم از آن روست که موجب می‌شود صاحب یک یا مجموعه‌ای از آراء و نظریات تا با ناقدان هم‌سخن نشده است خود به‌درستی نمی‌داند که نظر و نظریه‌اش چه فرض‌ها و پیش‌فرض‌ها یا عقبات و عواقب و تبعاتی نظری یا عملی دارد که آنها را بدیهی و بی‌عیب می‌شمارد. اما وقتی اولاً نظرات خود را اعلام می‌کند با افرادی مواجه می‌شود که نظرات دیگر، پیش‌فرض‌ها و فرض‌های دیگر و داوری‌ها و ارزش‌داوری‌های دیگر در باب مدلول و منطوق سخنان خود و لذا طرف مقابل دارند و آن مفروضات نهان آشکار می‌شود و بسط آنها محک می‌خورد و دلالت‌های عادی انگاشته شده در خلوت، خاصیت و خاص بودن شأن هویدا می‌گردد و صاحبان دیدگاه دیگر از هر کرانه و کناره به دنبال عیبی و نقصانی در نتیجه یا مقدمه می‌گردند و چیزی می‌یابند و بیان می‌کنند تا نظر او را ابطال کنند یا شعاع صدق آن را کاهش دهند و بر خود و صاحب‌نظران معلوم کنند که این آراء از کجاها به گمان خود نشئت‌گرفته و تا کجاها را نشانه می‌گیرد. مباحثه علیدوست با سروش درباره عقل و شرع نیز از همین جنس است؛ هم مقدمات و نتایج نهان و عیان آراء خود و هم‌فکرانش را بر آفتاب می‌افکند هم مقدمات و نتایج آراء سروش و موافقان با منظومه فکری او را... 📎 پيوند به متن کامل این یادداشت در سایت دین‌آنلاین 🆔 @dinonline کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
حق هستی دفتر یکم (بررسی اندیشه های تقریبی میان ادیان و مذاهب) https://arabadib.ir/shop/product/view/1/741 حق هستی دفتر دوم 2/1 (بررسی نوآوری های آیت الله علیدوست) https://arabadib.ir/shop/product/view/1/737 حق هستی دفتر سوم (حجاب عفیفانه: بررسی حاکمیت و نهادینه سازی حجاب و عفاف) https://arabadib.ir/shop/product/view/1/738 دفتر چهارم: به زودی.... خرید دفتر یکم تا سوم https://www.arabadib.ir/shop/product/view/1/2293 💻 کتابگاه 👇 🌐 https://arabadib.ir/shop ✅ کتابگاه ایتا 🆔 https://eitaa.com/ketabgah 👤 ارتباط با ادمین 🆔@ketabgaheadib ☎️ 09197459063
🔺استادِ ترازِ اهلِ گفتگو دیدم برخی بر حضرت استاد خرده گرفته اند که چرا مناظره را اینقدر طول دادی و چرا حمله نکردی و چرا برخی مسائل رو مطرح نکردی و... شاید برخی از این نقدها تا حدی وارد باشه در جای خود(البته این نقدها بیشتر بر قسمت اول گفتگو بوده) اما این استاد معظم در این مناظره متانت و واقع بینی و ادب یک عالم حوزوی رو نشون داد این مناظره تصحیح نگاه های غلطه، یک الگو برای همه طلاب و اساتیده که باید گفتگوی منطقی داشته باشیم حتی با آقای سروش. تندی و پرخاش و برخوردهای غیر علمی در شأن حوزویان نیست، به همین خاطر بود که آیت الله نوری همدانی دوبار از این کار ایشون تجلیل کردن و همه را به تحمل مخالف و گفتگوی این چنین دعوت کردند. پس باید به استاد تبریک گفت ، امیدواریم چنین تصویری از حوزویان بیشتر از قبل دیده شود، این همان منطق شهید بهشتی و شهید مطهری و علامه طباطبایی و علامه سیدشرف الدین هاست. https://eitaa.com/salsabeal
دیدار با آیت الله جوادی آملی مدظله آبان ۱۴۰۳ https://eitaa.com/salsabeal
آیت الله علیدوست: جامعه اگر اهل نماز باشد ولی اخلاق اجتماعی نداشته باشد، این جامعه اسلامی نیست. @salsabeal
🌀ضرورت تعظیم شعائر فاطمی (بخش اول) بسم الله الرحمن الرحیم * و لا تلبسوا الحق بالباطل و تکتموا الحق وانتم تعلمون *(سوره بقره؛ 42) (حق را با باطل نیامیزید و حق را با این که میدانید، کتمان نکنید). 🔻چند سالی است در ایام فاطمیه، تلاشهایی در راستای به زیر سوال بردن بزرگداشت این ایام، در قالب تشکیل هیئات عزاداری، مجالس عزا، بیان تاریخ و حوادث مرتبط با این ایام در صدر اسلام، از سوی برخی نهادهای مرتبط با اهل سنت و دیگران صورت می‌پذیرد؛ نمونه اخیر آن را میتوان مصاحبه آقای سید عقیل هاشمی از شبکه کلمه (مقیم لندن!) با آقای شیخ احمد عابدینی از ایران دانست. در این مصاحبه «شهادت صدیقه طاهره سلام الله علیها یک افسانه انگاشته می‌شود. بزرگداشت فاطمیه، یک انحراف تلقی می‌گردد که در زمان ائمه - علیهم السلام – سابقه ندارد. و گفته شد: در این باره امکاناتی صرف می‌شود که باید در مسیر تبیین معارف به کار گرفته شود، نه در راستای عزاداری و درگیری افراد با یکدیگر». 🔸در همین راستا، چند سال قبل هم امام جمعه شهر خاش با انکار هرگونه ایراد حادثه تلخ بر حضرت فاطمه زهرا – سلام الله علیها – مرگ حضرت را شش ماه بعد از رحلت پیامبر – صلی الله علیه و آله – بر اثر تب دانست؟! و به دلالت التزام و اشاره، کل عالمان شیعه را در طول تاریخ، بدهکار و متهم به تحریف تاریخ کرد. طبیعی است که در آینده نیز با این سخنان و مصاحبه‌ها مواجه خواهیم بود، به ویژه اگر پاسخی درخور به این بیانات طلبکارانه داده نشود. ▪️گفتنی است رفتار مزبور، از اصل و قاعده‌ای سرچشمه می‌گیرد که اهل سنت به آن پایبند بوده‌اند؛ قاعده‌ای که می‌گوید: تاریخ صدر اسلام نباید بررسی شود، مطالعه و تحلیل آن حرام است، حتی در اطراف آن، نباید فکر شود. (عدم الخوض لا بالفکر و لا بالبحث و الطلب). باید از آن چه بین اصحاب گذشته، چشم پوشید(الامساک عما شجر بین الاصحاب)ر.ک: ابن تیمیه، مجموع الفتاوی ، ج4، ص 332؛ ابن حجر ، الصواعق المحرقة، ج2، ص 621، محمد صالح العثیمین. شرح العقیدة الواسطیة، ج26، ص 2، محمد بن عبدالله الوهیبی؛ دیدگاه اهل سنت در مورد اصحاب (ترجمه اسحاق بن عبدالله دبیری عوضی)، ص 44-45و ص 59-61؛و... اهل سنت در ترکیز بر این قاعده، تا به آن حد اصرار ورزیده‌اند که عالمانی چون ابن عبدالبر صاحب الاستیعاب و ابن قتیبه دینوری صاحب الامامة و السیاسة به دلیل نقل بخشی از تاریخ اصحاب مورد بی‌مهری دیگران قرار گرفتند.(ر.ک: قاضی ابوبکر بن العربی العواصم من القواصم، ج1، ص 261). ▪️اهل تسنن با همین ابزار به ویژه با توسعه قاعده نسبت به تابعین و دیگران بسیاری از اصحاب، تابعان و عالمان نامی آن روزگار را سر پا نگه داشتند. و اگر نبود این تمسک، وجود احادیثی چون حدیث «کلاب حوأب و جمل ادبب»، حدیث «فئه باغیه» و «معیار بودن رضایت و غضب حضرت فاطمه سلام الله علیها و حرمت آزار ایشان» بسیاری از کنشگران صدر اسلام را زمین گیر می‌کرد. ▪️در کنار این قاعده، اضافه کنید منع ناموجه کتابت احادیث نبوی و اجازه ندادن به ثبت تاریخ تا اواخر قرن اول! که هرکدام اثر خود را در جهت دادن به افکار مسلمانان گذاشت. ▪️واضح است که ما - به هیچ وجه - مدافع ایجاد اختلاف، هتک حرمت‌ها و به زیر سوال بردن معتقدات هیچ مذهب و گروهی از مسلمانان نیستیم. ما معتقدیم قرآن، پیامبر عظیم الشأن، امامان معصوم، عقل و عقلا بر پرهیز از آنچه گفته شد، بلکه بر تقریب و همگرایی در عمل دلالت و هدایت دارند. پدیده‌ای که جهان اسلام به ویژه در دوران معاصر به آن نیازمند است. 🔰لکن: 1️⃣ به حکم آیه‌ای که در صدر نوشته، آمد، کتمان حقیقت و آمیخت ناموجه حق و باطل جایز نیست. به راستی با چه منطقی تفکر و گفتگو نسبت به مقطعی از تاریخ (تاریخ صدر اسلام به ویژه بعد از رحلت پیامبر صلی الله علیه و آله) که باورهای یک مسلمان را شکل می‌دهد، می‌تواند حرام باشد چون عمل کرد برخی زیر سوال می‌رود؟! تاریخ آن مقطع مثل تاریخ حمله نادرشاه به هندوستان یا پادشاهی فلان پادشاه در آفریقا نیست که دانستن و ندانستن آن برای ایمان و هدایت انسان تفاوتی نداشته باشد! کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
💢اجتهاد بدون روش‌‎شناسی نابسامان است/ محققان حاشیه محقق ایروانی را بر شیخ اعظم انصاری بخوانند/ گفتند مقاصد دین را خراب می‌‌کند، این توجیه برایم قابل هضم نیست ✔️استاد ابوالقاسم علیدوست 🔹عقیده بنده این است که اجتهاد بدون روش‌شناسی به سامان نخواهد رسید. نمی‌گویم روش‌شناسی اجتهاد فقهی بلکه کسی که بخواهد در تفسیر، کلام، معارف و فقه قلم بزند نیازمند روش‌شناسی و منهج است وگرنه بیراهه رفته و سعی نامشکور از او صادر خواهد شد. 🔸توصیه می‌کنم که محققان حاشیه محقق ایروانی را بر شیخ اعظم انصاری بخوانند. ایشان در برخی موارد به شیخ انصاری حمله علمی کرده و گفته است که شما در مسئله نظرات و ادله موافق و مخالف را هم آورده و یکطرف را تقویت و طرف دیگر را تضعیف کرده‌ای ولی از تعبیر لکن الانصاف استفاده می‌کنید و این دیگر چیست؟ انشاء الله و ماشاءالله و اگر و مگر چیست؟ اگر نظرتان را دادید این تردید برای چیست؟ 🔹در یکی دو دهه قبل مقاله‌ای با عنوان «نص‌بسند» نوشتم که بازتاب زیادی داشت؛ نظر بنده این بود که نص غایت و هدفی دارد و ما باید مقاصد شریعت را لحاظ کنیم ولی منتقدان بنده گفتند که اگر مقاصد به میان بیاید دین را خراب خواهد کرد که این توجیه برای بنده قابل هضم نیست. 👈 بیشتر بخوانید: http://ijtihadnet.ir/?p=76500 کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal
با حضور و سخنرانی آیت الله علیدوست برگزار می گردد: ❇️ نشست علمی: ماهیت حکمرانی قضائی 🗓 زمان: پنج شنبه، ۱۴۰۳/۰۹/۰۱، ساعت ۱۰ صبح 🏢 مکان: بلوار جمهوری، کوچه ۲، فرعی اول سمت چپ، ساختمان انجمن‌های علمی حوزه، سالن همایش کانال آیت الله علیدوست https://eitaa.com/salsabeal