🔹حضرت مولی الموحدین 🔸علی بن ابیطالب علیه السلام 🔹اسم اعظم الهی...♥️ سِزَد کز خاتم لعلش زنم لاف سليمانی                       چو اسم اعظمم باشد چه باک از اهرمن دارم... #فضائل #امیرالمومنین @sahebzaman72tan

#امام_رضا_علیه_السلام # ۲۳ذیقعده # روز زیارتی امام رضا شمس نورانی فلک نام تو تسبیح ملک صاحب خونه ی دلمی صلوات الله علیک طواف و احرامم رضا جان _ شیرینی کامم رضاجان تجلی نور خدایی _ امید شبهای , تنهایی طبیب دردای ما بدون نوبت سه جا به داد ما میرسی تو قیامت نشون میده اون پرچم سبزت آقا به این دنیا راه اصلی سعادت مـــــدد یا سلـــــطان ای دریای جود و کرم دستی بکش روی سرم ضامن آهو تویی و من آهوی دربدرم گره افتاده باز به کارم_رضا دارم غصه ندارم رضا مولای مهربونم _ الهی که دردت , بجونم برای تشنه تو بارش بارانی برای قلب مریض من درمانی باید ثابت شه به همه مردم که تا دنیا باشه فقط خودت سلطانی مـــــدد یا سلـــــطان رزقم با دست تو میاد نبری من رو تو ز یاد این گدای پشت درت کربلاشو از تو میخاد چی میشه با گوشه نگاهی_بشم آقا کرب و بلایی دعا کن آقا رو سفید شم _ تو راه کربلا , شهید شم تویی صاحب , اختیار هر دو دنیا یه گوشه چشمت کفایته برا ما قوانین بین المللی کدومه ؟ مارو کربلا میبری با یه امضا مـــــدد یا سلـــــطان #@sahebzaman72tan

بعلیِِ ﷻ...{♥️} #کربلا @samen_72tan

برگی از داستان #استعمار قسمت بیست و شش: داغ بردگی برده‌ها کالاهایی ارزشمند بودند و ممکن بود روی زمین و دریا ربـوده شوند و حتی پا به فرار بگذارند. برای همین، هرکس مالک آنها می‌شد، نشانه خودش را روی تن برده‌ها می‌زد تا در صورت فرار یا دزدیده شدن بتواند ادعا کند که صاحب آن بوده است. این کار با داغ زدن روی بدن برده‌ها به انجام می‌رسید. قطعه فلزی که نام یا علامت شخص برده‌دار روی آن کنده شده بود در آتش کاملا داغ می‌شد. چند نفر دست و پای برده را می‌گرفتند و فرد دیگری داغ را روی سینه یا بازوی برده می‌گذاشت هنگامی‌که برده‌ها فروخته می‌شدند. صاحب جدید هم داغ خودش را روی تن آن‌ها می‌زد. برده‌ها آرزو می‌کردند که در اختیار ارباب جدید قرار نگیرند تا این شکنجه بارها و بارها تکرار نشود. گاهی اوقات، علامت شرکت‌ها یا مؤسسات بزرگ صاحبان برده روی تن آن‌ها می‌خورد؛ مثلا کمپانی انگلیسی آفریقا برده‌های خودش را با علامت DY مشخص می‌کرد. خانواده سلطنتی پرتغال روی بدن برده‌هایش نشان صلیب می‌زد. انجمن کلیسای آنگلیکن انگلستان هم از علامت SPG استفاده می‌کرد. افزایش روزافزون قیمت برده‌ها و تأثیری که در رونق کشاورزی و صنعت کشورهای مقصد داشتند باعث شد دولتهای اروپایی بیش از گذشته به تجارت برده توجه کنند. دولت‌ها در بندرهـا حـق گمرکی مناسبی از این کالاهای گران قیمت دریافت می‌کردند. تجـار بـرده‌ای هنگام ورود کشتی‌ها به بندرهای اروپا و آمریکا، پیش هر کاری، باید حق گمرکی برده‌های موجود در انبار کشتی را به دولت پرداخت می‌کردند. برخی از برده‌داران با تقلب و تقلید از داغ‌های خانواده سلطنتی یا انجمن کلیه انگلیکـن تـلاش می‌کردند حقوق گمرکی برده‌های خود را نپردازند. 📚سرگذشت استعمار #مهدی_میرکیایی، ج 3 فصل شکار انسان ص40 # جهاد تبیین @samen_72tan

السلام علیک یا عزیز الزهرایاحسن المجتبی🌱 #اللهم_ارزقنا_کربلا_بحق_الحسین_ع @sahebzaman72tan

سلطان عالم خاطره‌های خوبی تو حرمت دارم کربلایی‌سیدرضا نریمانی ایام #زیارتی_امام_رضا #اللهم_ارزقنا_کربلا_بحق_الحسین_ع @sahebzaman72tan

٢٣ ذی‌القعده 🏴 ألسَّلٰامُ عَلَیکَ یٰا عَلی اِبنِ موسَی أَلرّضٰآ أَلمُرتَضٰی علیه‌السلام 🏴 #اللهم_ارزقنا_کربلا_بحق_الحسین_ع @sahebzaman72tan

امام علی (ع) فرمودند: 👌چهار چیز برای چهار مقصد دیگر آفریده شده اند : 1.مال برای خرج کردن در احتیاجات زندگی نه برای نگهداری. 2.علم برای عمل کردن به آن نه جدال و کشمکش و بحث. 3.انسان برای بندگی و اطاعت از خدا نه خوشگذرانی و معصیت. 4.دنیا برای جمع آوری توشه آخرت نه غفلت از اخرت و آباد ساختن دنیا. 📚نصایح صفحه 179 @sahebzaman72tan

پندانه 🌙 استاد حسین انصاریان؛ ◽️از خصوصيات اهل عرفان اين است كه از سردىِ برخوردِ احدى دلگير نمی شوند. اين امور به زبان راحت است ولی در عمل، نياز به ممارست و توجه دارد... .@sahebzaman72tan

برگی از داستان #استعمار قسمت بیست و هفتم این داستان: سفر وحشتناک دریایی برده‌ها با کشتی در بسیاری اوقات حتی نگهبانان اروپایی آنها را هم به وحشت می‌انداخت؛ چون بیماری‌هایی بین برده‌ها شایع می‌شد که کارکنان سفید کشتی را هم از پا درمی‌آورد. برده فروشان اروپایی برای اینکه بیشترین برده را با هر کشتی حمل کنند، در انبارهای کشتی‌ها طبقات چوبی کم ارتفاعی می‌ساختند و برده‌ها را درون آن‌ها جا می‌دادند؛ فقط می‌بایست دراز می‌کشیدند. در یک کشتی انگلیسی به درحالی که این برده‌ها حتی امکان نشستن هم نداشتند و نام بزوک، که مخصوص حمل برده ساخته شده بود. ارتفاع طبقات هشتاد سانتی متر در نظر گرفته شده بود. بازرگانان برده آن قدر به سوار کردن برده‌های بیشتر اهمیت می‌دادند که حتی از تفاوت هفت سانتی متر برای زنها و مردها نمی‌گذشتند. به این ترتیب، این برده‌ها در طول سفر چند هزارکیلومتری حتی امکان نشستن هم نداشتند. سفر دریایی، در همان دقایق نخست آنها را به تهوع، دچار می‌کرد و آن‌ها می‌بایست در همان جایی که دچار تهوع شده بودند دراز می‌کشیدند بوی تعفن کشتی‌های حامل برده از فاصله دور به مشام می‌رسید. در همین محیـط هـم، هر دو برده با زنجیـر بـه هـم بسته می‌شدند. درهای انبار را می‌بستند. گرمای هوا بدن برده‌ها را خیس عرق می‌کرد. بسیاری دچار تهوع می‌شدند. بشکه‌ای در انتهای انبار قرار داده بودند که مخصوص قضای حاجت بود. هر برده ای که به دستشویی نیاز داشت، می‌بایست همراه برده ای که به او زنجیر شـده بـود بـه طـرف ایـن بشکه می‌رفت. بویی که از این بشکه برمی‌خاست بـا بـوی عرق برده‌ها و بـوی تهوع درهم می‌آمیخت و در فضایی که کوچک ترین روزنه ای به بیرون نداشت پخش می‌شد. هوایی که آکنده از این همه تعفـن بـود، بسیاری از برده‌ها را از پا درمی‌آورد. بسیاری از اروپایی‌ها جرئت نمی‌کردند سرشان را در انبار کشتی وارد کنند. با این حال میکروب‌هایی که به جان سیاهان می‌افتاد آن‌ها را هم میتلا می‌کرد. از هر چهار دریانورد اروپایی که در کشتی‌های حمل برده کار می‌کردند، یک نفر پیش از پایان سفر می‌مرد. هر روز، نصف کاسه ذرت نیم پخته یا خمیر ذرت و کمی‌آب به برده‌ها می‌دادند. اگر هوا خوب بود، ممکن بود به آن‌ها اجازه دهند روی عرشه بیایند و دقایقی را برای هواخوری بگذرانند، بعضی از برده‌ها از همین فرصت کوتاه استفاده می‌کردند و برای رهایی از رنج‌هایشان به دریا می‌پریدند. برده‌هایی که از هواخوری و امکان خودکشی در دریا محروم بودند، ممکن بود دست به اعتصاب غذا بزنند؛ اما برده داران حاضر نبودند آن‌ها را به این آسانی از دست بدهند. آن‌ها در عصری که علوم و فنون اروپایی در حال پیشرفت بود، ساختن وسیله ای را به مهندسان اروپایی سفارش داده بودند تا غذا را به زور وارد معده برده‌ها کنند. این وسیله گیره گازانبری بزرگی بود که روی صورت فـرد قرار می‌گرفت و دهانش را باز نگه می‌داشت. در این وضع، برده داران می‌توانستند غذا را به حلق او بریزند و مجبورش کنند آن را ببلعد. گاهی نیز ملوانان همین که بیماری و ضعف برده ای را مشاهده می‌کردند، او را به سرعت از بقیـه جـدا می‌کردند و به دریا می‌انداختند تا بقیه را مبتلا نکند. مرگ و میر زیادِ برده‌ها در این سفرهای دریایی باعث شده بود که سفر آن‌ها به سفر کوه بخ در اقیانوس تشبیه شود که تا راه طولانی اش را می‌پیماید، قسمت بزرگی از آن آب می‌شود از بین می‌رود. کشتی‌های حامل برده ممکن بود در راه هدف دستبرد دزدان دریایی هم قرار گیرند. این وضع به خصوص در حالی رخ می‌داد که کشتی بیشتر راه را طی کرده و به نزدیک بودند که سالم ترین و قوی ترین برده‌ها باقی مانده اند و سواحل آمریکا رسیده بود. در این وضع، دزدان مطمئن بودند برده‌های ضعیف و بیمار به دریا ریخته شده اند و کشتی محموله ای بسیار با ارزش را حمل می‌کند. دزدان به کشتی یورش می‌بردند،ملوانان را قتل عام می‌کردند و کشتی را به طرف سواحل مورد نظر خود می‌بردند. 📚سرگذشت استعمار #مهدی_میرکیایی، ج 3 فصل شکار انسان ص36 @samen_72tan

👩‍🏫 دومین دوره آموزشی "جهاد تبیبن" در مسجد صاحب الزمان عج ✅ با حضور سرکار خانم قدیانی (به همراه پرسش و پاسخ به شبهات) 🕒 زمان: سه شنبه ها ساعت ۱۷ 🔍 مکان: خ حیدری شمالی، خ ۱۸ متری یاسر، مسجد صاحب الزمان عج، قسمت خواهران ☘لطفا اطلاع رسانی کنید🌺 سپاس از حضور گرم شما یا علی مدد...♥️ @sahebzaman72tan