eitaa logo
محتوای ثامن پیربکران
126 دنبال‌کننده
10.5هزار عکس
8.8هزار ویدیو
852 فایل
این کانال مخصوص جهادگران تبیین است
مشاهده در ایتا
دانلود
✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️امام علی (ع) ریشه اصلی «فتنه ها» را در چه می داند؟ 🔹 (ع) در خطبه ۵۰ نهج البلاغه مى فرمايد: «إِنَّمَا بَدْءُ وُقُوعِ الْفِتَنِ أَهْوَاءٌ تُتَّبَعُ وَ أَحْكَامٌ تُبْتَدَعُ يُخَالَفُ فِيهَا كِتابُ اللهِ؛ ، پيروى از هواها و هوسها و بدعت‌هايى است كه با كتاب خدا مخالفت دارد». آرى ريشه اصلى فتنه ها دو چيز است: پيروى از هواى نفس و احكام دروغين خودساخته كه مخالف كتاب خداست. بى شك اگر در ميان مردم حاكم باشد و حفظ شود و بدعتهاى ناروا در دين خدا نگذارند، و همچنين در اجراى هوى و هوس را حاكم نكنند، فتنه اى پيدا نخواهد شد؛ چرا كه اين قوانين مجرى عدالت و حافظ حقوق همه مردم و بيانگر وظائف است. آن زمان شروع مى شود كه فزون طلبى ها آشكار گردد و قوانين الهى در مسير مطامع شخصى تحريف شود. حق و عدالت زير پا بماند و افراد و گروهها وظايف الهى خود را فراموش كنند و به بدعتها روى آورند. 🔹در واقع آنجا كه با تحريف و تفسيرهاى غلط، به هوى و هوس خود مى رسند، به سراغ آن مى روند و هر جا نياز به جعل احكام تازه اى ديدند دست به دامن مى زنند. درست است كه آن بدعتها نيز از هوا و هوسها سرچشمه مى گيرد، ولى هوا و هوس و ، گاه در نحوه تفسير و اجراى احكام الهى نفوذ مى كند، و گاه به صورت بدعتها و نمود پیدا می کند؛ و به همين دليل در كلام امام علی (ع) از يكديگر جدا شده اند. به عنوان مثال مى توان به فتنه «بنى اميّه» - كه در اسلام از بزرگترين فتنه ها محسوب مى شود - اشاره كرد. آنها براى رسيدن به حكومت خودكامه خويش بر مركب هوا و هوس سوار شدند. تا آنجا كه توانستند در احكام اسلام تفسير و توجيه نادرست روا داشتند و آنها را به سود منافع شخصى خود توجيه نمودند؛ و هر جا امكان نداشت دست به بدعت جديدى زدند. 🔹«معاويه» خلافت اسلامى را با نيرنگ به چنگ مى آورد و بر اساس بدعتى جديد آن را در خاندان خود موروثى مى كند، «زياد» را برادر خود مى خواند و براى يزيد در حيات خود از مردم بيعت مى گيرد و سبّ و دشنام اميرالمؤمنين امام على (ع) را كه پاك‌ترين و آگاه‌ترين و بزرگترين شخصيت اسلام بعد از پيغمبر خدا (ص) بود، در قلمرو حكومت خود، سنّت مى شمرد. خود و يارانش در ريختن خون عثمان شركت مى كنند و سپس به خونخواهى او برمى خيزند. [۱] سپس مى‏ افزايد: «وَ يَتَوَلَّى عَلَيْهَا رِجَالٌ رِجَالًا عَلَى غَيْرِ دِينِ اللهِ؛ و گروهى چشم و گوش بسته و نادان، يا هواپرست آگاه، به پيروى آنان بر مى‏ خيزند و از هواها و هوسها و بدعتهاى آنان بر خلاف دين خدا حمايت مى‏ كنند». در جمله بعد اشاره به ابزار اين كار شده. ابزارى كه در تمام طول تاريخ از سوى همه هواپرستان و جنايتكاران مورد استفاده قرار گرفته و به صورت يك سنّت هميشگى در آمده است. و آن اين كه آنها هميشه براى رسيدن به مقاصد خود و را به هم مى‏ آميزند و حق را سپرى براى حمايت از باطل و يا پوسته شيرين و جالبى براى پنهان كردن زهر باطل قرار مى‏ دهند. 👇👇👇
👆👆👆 🔹ایشان مى‏ فرمايد: «فَلَوْ أَنَّ الْبَاطِلَ خَلَصَ مِنْ مِزَاجِ الْحَقِّ لَمْ يَخْفَ عَلَى الْمُرْتَادِينَ وَ لَوْ أَنَّ الْحَقَّ خَلَصَ مِنْ لَبْسِ الْبَاطِلِ انْقَطَعَتْ عَنْهُ أَلْسُنُ الْمُعَانِدِينَ؛ اگر باطل از آميختن با حق جدا مى‏ گرديد، بر كسانى كه طالب حقّند پوشيده نمى‏ ماند و اگر حق از آميزه باطل پاك و خالص مى‏ شد زبان دشمنان و معاندان از آن قطع مى‏ گرديد». چه تعبير جالب و گويايى، اگر در شكل اصليش نمايان شود خريدارى ندارد و اگر به صورت خالص عرضه شود زبان بهانه‏ جويان را قطع مى‏ كند، لذا بديهى است نه ، مشكل را حل مى‏ كند؛ چرا كه منافع آنها در باطل نهفته است و نه آنها را به مقصد مى‏ رساند؛ چرا كه مردم از آنها حمايت نخواهند كرد. اينجاست كه به سراغ آميختن حق و باطل مى‏ روند، همان چيزى كه تمام سياستهاى مخرّب دنيا را مى‏ توان در آن خلاصه كرد. 🔹امام علی (ع) در اين مورد مى‏ فرمايد: «وَ لَكِنْ يُؤْخَذُ مِنْ هَذَا ضِغْث‏ وَ مِنْ هَذَا ضِغْثٌ فَيُمْزَجَانِ فَهُنَالِكَ يَسْتَوْلِی الشَّيْطَانُ عَلَى أَوْلِيَائِهِ وَ يَنْجُو الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللهِ الْحُسْنى‏؛ ولى بخشى از اين گرفته مى‏ شود و بخشى از آن و اين دو را به هم مى‏ آميزند و در اينجا است كه بر پيروان و دوستان خود مسلّط مى ‏شود و تنها كسانى كه مشمول رحمت خدا بوده ‏اند از آن نجات مى ‏يابند!». اين تعبير به خوبى نشان مى‏ دهد كه آميختن حق و باطل به يكديگر مانع از شناخت باطل نيست، هر چند به دقّت و كنجكاوى يا پرسش از آگاهان نياز دارد. به همين دليل امام علی (ع) مى‏ فرمايد: در گير و دار آميزش حق و باطل بر دوستان و پيروانش چيره مى‏ شود و خداجويانِ حق طلب، از خطر گمراهى در اين گونه جريانات در امانند. 🔹آرى و ممكن است در اين ميان ناآگاهانه در دام شيطان بيفتند؛ در حالى كه آنها نيز اگر و راهنمايى براى خود انتخاب مى‏ كردند، گرفتار چنين سرنوشتى نمى‏ شدند. به اين ترتيب مردم در برابر آميزش حق و باطل به سه گروه تقسيم مى‏ شوند: گروه اول همان «الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ الْحُسْنى» [۲] و به تعبير ديگر و مخلصند كه به لطف پروردگار از توطئه‏ هاى شوم فتنه جويان در امانند. گروه دوم هوى پرستان بهانه‏ جو هستند كه مى‏ خواهند به بهانه حق در راه باطل گام بگذارند و در واقع نيمه آگاهند و با پاى خود در دام شيطان مى ‏روند. گروه سوم افراد ساده لوحى هستند كه تشخيص حق از باطل در اين آميزه خطرناك براى آنها مشكل است و ناآگاهانه گرفتار دام شيطان مى‏ شوند مگر اين كه در پناه و فرزانه ‏اى جاى گيرند. پی نوشت: [۱] در اين زمينه به كتاب الغدير فى الكتاب و السنة و الادب، امينى، عبد الحسين، مركز الغدير للدراسات الاسلامية، قم، ۱۴۱۶ ق، چاپ اول، ج ۱۰ مراجعه شود. [۲] اين جمله اقتباس از سوره انبياء، آيه ۱۰۱ «إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنى‏ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ» مى‏باشد كه به دنبال آيات مربوط به جهنم آمده، و اشاره به اين دارد كه اين گروه در جهنّم گرفتار نمى‏ شوند و از آنجا كه فتنه‏ هاى دنيا، جهنّم دنيا محسوب مى‏ شود حضرت علی (ع) مى ‏فرمايد اين گروه در دنيا نيز گرفتار فتنه‏ هاى شياطين نمى‏شوند. 📕پيام امام امير المومنين(ع)‏، مكارم شيرازى، ناصر، دار الكتب الاسلامية‏، چ اول‏، ج ۲، ص ۵۶۲ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت)