🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #سرّ_سر ✍نویسنده: نجمه طرماح ● #خاطرات_شهیدحاج_عبدالله_اسکندری #قسمت_سوم صدای خنده های بچه ها قند توی دلم آب می کرد و تپش قلبم را بیشتر. فقط زبان آنها را نداشتم تا با آب و تاب از مهری حرف بزنم که نسبت به پسرخاله ام در دل داشتم. همین یک ماه پیش دو تا خواستگار برایم آمده بود. اما پدر رأیشان را زده بود و پیغام رسانده بود که دختر بزرگم نامزد پسرخاله اش است. دلم خوش بود که این حرف و حدیث ها صحت دارد. چندسال پیش در رفت و آمد بندرعباس و شیراز بود و میوه فروشی می‌کرد. تازگی ها هم شاگرد قنادی شده بود. خوشم می آید یک روز هم بیکار نمی نشیند. خوب چنین مردی حتما در زندگی اش هم آن قدر فکر نان حلال هست که نگرانی برای همسرش پیش نیاید. اگر من همسرش باشم که خیالم راحت است. سیمین از اتاق کناری صدایم می کرد. فکر و خیال هایم را همان جا در اتاق گذاشتم و بیرون آمدم. سیمین کنار حوض ایستاده بود و رو به اتاقم بالا را نگاه می کرد و صدایم میزد. پشت سرش رفتم. دوباره صدا زد "اعظم" بله را گفتم و هولش دادم توی حوض. اندازه چند سطل آب بیرون ریخت و نشست کف حوض. با حرص از جایش بلند شد. تا با آن دمپایی پلاستیکی شلپ شلپ کنان پا از حوض بیرون بگذارد، دویدم و برگشتم توی اتاق. داشت دنبالم از پله ها بالا می آمد، که صدای چرخاندن کلید و باز و بسته شدن در خانه برجای میخکوبمان کرد. از پشت دیوار سرم را بیرون آوردم و نگاهی به سیمین انداختم. می خواستم اما نتوانستم جلوی خنده ام را بگیرم.. سرتکان دادم و آرام گفتم :"دلم برات می سوزه" مادر همین که به حیاط رسید و سیمین را موش آب کشیده دید، دادش بلند شد:"چند دقیقه نبودم، این چه وضعیه.؟" "من کاری نکردم که.. اعظم.." پریدم توی ایوان :"سلام مامان. من کاری نکردم!" "سلام. اعظم! تو مثلا بزرگتری ها!" "گفتم که کاری نکردم!" "حرف نباشه. خجالت بکشید. یه نگاهی به قدو قوارتون بندازین. وقت شوهر کردنتونه." صدای مادر از توی پستو هم شنیده می شد :" این روزا، روزای خونه تکونی. هزارتا کار نکرده توی این خونه هست. به خدا ثواب داره یک جارویی دستتون بگیرین، این حیاط  یه آب و جارویی بشه. یه دستمالی به این شیشه ها و در و پنجره ها بکشید. دو تا خواهید بشید عصای دست من، بشید کمک حال من" اسم روزهای خانه تکانی که به گوشم خورد، سال های گذشته برایم تداعی شد.یک روز قبل از سال تحویل خانه ما پر بود از شیرینی های دست پخت آقا عبدالله... ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #سه_دقیقه_در_قیامت ✍نویسنده: انتشارات شهیدابراهیم هادی ● #داستان_واقعی ● #قسمت_سوم یاد خواب دیشب افتادم..با خودم گفتم سالم میمانم،چون حضرت عزرائیل به من گفت که وقت رفتن من نرسیده است! فهمیدم که تا در دنیا فرصت هست باید برای رضای خدا کار کنم و دیگر حرفی از مرگ نزنم. اما همیشه دعا میکردم که مرگ ما با شهادت باشد. در آن زمان بسیار تلاش کردم تا وارد تشکیلات سپاه پاسداران شوم. اعتقاد داشتم که لباس سبز سپاه همان لباس یاران آخرالزمانی امام غایب است. سالها گذشت. باید این را اضافه کنم که من یک شخصیت شوخ ولی پرکار دارم. حسابی اهل شوخی و بگو و بخند و سرکار گذاشتن هستم. مدتی بعد ازدواج کردم و مثل خیلی از مردم دچار روزمرگی شدم. یک روز اعلام شد که برای یک ماموریت جنگی آماده شوید. حس خیلی خوبی داشتم و آرزوی شهادت مانند رفقایم داشتم. اما با خودم میگفتم ما کجا و شهادت کجا... آن روحیات جوانی و عشق و شهادت در وجود ما کمرنگ شده... در همان عملیات چشمانم به واسطه گردوخاک عفونت کرد. حدود ۳ سال با سختی روزگار گذراندم بارها به دکتر رفتم ولی فایده نداشت. تا اینکه یک روز صبح احساس کردم انگار چشم چپ من از حدقه بیرون زده است! درست بود! چشم من از مکان خودش خارج شده بود و درد بسیار شدیدی داشتم. همان روز به بیمارستان مراجعه کردم و التماس کردم که مرا عمل کنید دیگر قابل تحمل نیست. تیم پزشکی اعلام کرد: غده نسبتاً بزرگ در پشت چشم چپ ایجاد شده که فشار این غده باعث بیرون آمدن چشم گردیده. و به علت چسبیدگی این غده به مغز کار جداسازی آن بسیار سخت است... پزشکان خطر عمل را بالای ۶۰ درصد می‌دانستند اما با اصرار من قرار شد که که عمل انجام بگیرد. با همه دوستان و آشنایان و با همسرم که باردار بود و سختی های بسیار کشیده بود از همه حلالیت طلبیدم و راهی بیمارستان شدم. حس خاصی داشتم احساس می کردم که دیگر از اتاق عمل برنمیگردم. تیم پزشکی کارش را شروع کرد و من در همان اول کار بیهوش شدم. عمل طولانی شد و برداشتن غده با مشکل مواجه شد.. پزشکان نهایت تلاش خود را می کردند و در آخرین مراحل عمل بود که یکباره همه چیز عوض شد.... احساس کردم که کار را به خوبی انجام دادند. چون دیگر مشکلی نداشتم، آرام و سبک شدم.چقدر حس زیبایی بود، درد از تمام بدنم جدا شد. احساس راحتی کردم و گفتم خدایا شکر عمل خوبی بود. با اینکه کلی دستگاه به سر و صورتم بسته بود اما روی تخت جراحی بلند شدم و نشستم. برای یک لحظه زمانی که نوزاد و در آغوش مادر بودم را دیدم. از لحظه های کودکی تا لحظه‌ای که وارد بیمارستان شدم همه آن خاطرات برای لحظاتی با همه جزئیات در مقابل من قرار گرفت... چقدر حس و حال شیرینی داشتم در یک لحظه تمام زندگی و اعمالم را می‌دیدم. در همین حال و هوا بودم که جوانی بسیار زیبا با لباس سفید و نورانی در سمت راست خودم دیدم.بسیار زیبا بود. او را دوست داشتم می خواستم بلند شوم و او را در آغوش بگیرم. با خودم گفتم چقدر زیباست چقدر آشناست.او را کجا دیدم؟! سمت چپم را نگاه کردم.عمو و پسر عمه ام، آقاجان و پدربزرگم ایستاده بودند.. عمویم مدتی قبل از دنیا رفته بود. پسر عمه ام از شهدای دوران دفاع مقدس بود. از اینکه بعد از سال ها آن ها را می دیدم بسیار خوشحال شدم. نا گهان یادم آمد جوان سمت راست را... حدود ۲۰ الی ۲۵ سال پیش... شب قبل از از سفر مشهد...عالم خواب...حضرت عزراییل! با لبخندی به من گفت:برویم. با تعجب گفتم کجا؟ دوباره نگاهی به اطراف انداختم. دکتر ماسک روی صورتش را درآورد و گفت: مریض از دست رفت دیگر فایده ندارد. خیلی عجیب بود که دکتر جراح پشت به من قرار داشت اما من می توانستم صورتش را ببینم! می فهمیدم که در فکرش چه می‌گذرد و افکار افرادی که داخل اتاق بودند را هم می‌فهمیدم. ⚠️از پشت در بسته لحظه ای نگاهم به بیرون از اتاق عمل افتاد. برادرم با یک تسبیح در دست نشسته بود و ذکر می گفت.حتی ذهن او را می توانستم بخوانم او میگفت: خدا کند که برادرم برگردد.. دو فرزند کوچک دارد و سومی هم در راه است. اگر اتفاقی برایش بیفتد با بچه هایش چه کنیم... یعنی بیشتر ناراحت خودش بود که با بچه‌های من چه کند!! کمی آن طرف در یک نفر در مورد من با خدا حرف میزد. جانبازی بود که روی تخت خوابیده بود برایم دعا می کرد قبل از اینکه وارد اتاق عمل بشوم با او خداحافظی کرده و گفته بودم که شاید برنگردم. این جانباز خالصانه می گفت:خدایا من را ببر اما اورا شفا بده. زن و بچه دارد اما من نه.. ناگهان حضرت عزراییل بهم گفت:دیگر برویم.. ادامه دارد...✒️ 🚫کپی و نشر حرام هست خواهش میکنم کسی نشر نده ما فقط واسه کانال سنگرشهدا از ناشر اجازه نشرگرفتیم🚫 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #کدامین‌_گل ✍خاطرات شهید فرهاد شاهچراغی ‌● #قسمت_سوم ●نویسنده :مجیدخادم مغازه نیست برم برات بخرم اداره میده فقط هم به شاگردان میده» فرهاد آرامتر گفت:« مگه اداره کجاست؟» مادر بی حوصله گفته بود :«چی میدونم مادر» فرهاد که بهانه مدرسه گرفته بود مادر با آقای رمضانی مدیر مدرسه صحبت کرده و راضی اش کرده بود که فقط بگذارند بنشیند سر کلاس مدیر با دیدن قد و هیکل فرهاد و اصرار مادر و پادرمیانی پدر قبول کرده بود و فقط گاهی با برادرهایش بیاید ثبت نامش نکرده بودند. آن وقت خواهم کتاب درسی را مدرسه خودش بخش میکرده بین دانش آموزان. فردای آن روز سر ظهر دخترعمه فرهاد بی خبر به خانه آنها آمده و از مادر پرسیده بود: «فرهاد کجاست؟» مادرم گفته بود که با برادرهایش به مدرسه رفته و دخترم به دیگر مطمئن شده و با هول و عجله گفته بود:«زن آقا دایی جان من سر چهارراه گمرک الان که داشتم از مدرسه برمیگشتم یه بچه دیدم داشت سوار تاکسی می شد فکر کردم فرهاد نرسیدم بهش تند دویدم ولی گمونم فرهاد بود» مادر پشت دستش را دندان گرفته بود که فرهاد نه پولی همراه داشته و نه چیزی چطور سوار شده و الان با برادرهایش است و حتما اشتباه کردی عمه‌جان تاکسی کجا میرفت؟؟ چقدر پیش؟؟ و آشوب توی دلش... نفهمیده بود چه طور صبر کرد تا بچه‌ها از مدرسه برگردند. برادرها که برگشتند فرهاد همراهشان نبود مادر را با چهره نگرانش دیده بودند آماده و چادر به دست،قبل از سلام گفتن:« به خدا فرهاد قبل از زنگ خوردن از کلاس رفت بیرون بعد از نیامد ما فکر کردیم میخواد بره آب بخوره» مادر داد و زده بود:« چرا زودتر نیامدیم بگین؟» اشک توی چشم برادر ما حلقه زده بود و گفته بودند :«که هنوز زنگ آخر نخورده بود مامان فرهاد اصلا اجازه نمی گیره. همینطوراز سر کلاس پا میشه میره بیرون ،تقصیر ما به خدا نیست» ما در حرف های برادر ها را اصلاً نمی شنید ناگهان بی اختیار رو به دختر عمه و با خودش گفته بود دیروز پرسید اداره فرهنگ کجاست منتظر جواب نشده و نفهمید چطور خودش رساند. وقتی رسید اداره تعطیل شده بود ناگهان جلوی در به مادر که پرس و جو می کرد گفت پسربچه آمد اینجا از من پرسید از کجا کتاب باید بگیرم و آدرس انبار را بهش دادم و رفت داخل بعد هم کتاب دستش بود و برگشت رفت مادر که به خانه برگشت فرهاد قبلا رسیده بود مادر بی‌مهابا خم شد فرهاد را بغل کرد و بوسید و بعد شانه هایش را محکم گرفت و با عصبانیت تکان داد و گفت:« مامان چرا به من نگفتی؟» فرهاد بهت زده گفت :«خواب رفتم گرفتم» _«چطور رفتی؟ نگفتی من نگرانت میشم؟ تو که پول نداشتی چطور رفتی؟» _هیچ خوب به راننده گفتم اداره فرهنگی یادم کرد بعد گفت ما هیچ پول ندارم بدم تاکسی گفت باشه رفت _داد و بیداد سرت نکرد مامان؟ کتاب ها را که هنوز توی دستش بود جلوی مادر گرفت و گفت نگاه کن مامان همشو گرفته شد ۱۲ زار اتاق زیر زمین گفتند پنجشنبه از هیچ شکی نیست که کتاب بده ؛تازه باید پول بدی !بعدش من دویدم از پله‌ها بالا آقای موسوی رو دیدم ازش گرفتم گفتم بعد شما بهش بدید» در چند قطره اشک روی گونه هایش را پاک کرد و باز فرهاد را توی بغل گرفت و بوسید و کتاب‌ها را از دستش گرفت و یکی یکی نگاه کرد فرهاد با شوق برایش توضیح می داد: «فارسی نمونه اینم ریاضیه اینم...» آقای موسوی به خانه‌شان آمد سیدی بوده که طبق قرار چند ساله هر شب جمعه می آمده برای روضه خوانی و مجلس دعا کارمند اداره فرهنگ بود. مادر به سید گله کرده بود« که بچه ما را چرا گذاشتی تنها برگردد؟» وسایل تعریف کرده بود که از پله ها پایین می آمد و فرهاد دویده جلویش و گفته بود سلام آقای موسوی تومان ۲۰۰۰ به من بده بعد بیا از مامانم بگیر و از این دست حرف‌ها مفصل تعریف کرده آقای موسوی و آخرش هم پدر بنده خدا انباردار را در آورده بود عاجز اش کرده بود تا کتاب‌ها را از ایشان گرفته و کمی دیگر از همین تعریف ها . ادامه دارد..✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_سوم 💠خواب درحال رانندگی با موتور سیکلت داداشم مثل سایر بچه های روستا هم درس میخوند هم کار می کرد خانواده ما مثل سایر خانواده های روستایی در دامداری و کشاورزی و... فعالیت داشت و ما علاوه بر آن در پرورش گاو شیری هم فعالیت داشتیم که مستلزم فعالیت و کار بیشتری بود و تقریبا تمام فشار کار روی دوش داداشم بود علاوه بر آن در ایام تعطیلات خصوصا سه ماهه تعطیلات تابستان نیر می بایست در کارخانه موزائیک سازی عمویم فعالیت کند که بنده نیز کمک کارش بودم. کاری سخت و طاقت فرسا که با بنیه جسمی ایشان هیچ سنخیتی نداشت دوست ایشان تعریف می کرد یک مورد که ترک موتور ایشان نشسته بوده در مسیر به علت خستگی و کار شدید ، ایشان در حال رانندگی خواب می رود و زمین می خورند. شهید حکیمی علاوه بر این در درس نیز ممتاز بود. ایشان در قرائت قرآن کریم نیز دستی داشتند و در مراسم صبحگاه مدرسه راهنمایی با صوتی زیبا قرآن تلاوت می کردند دبیر ریاضی آقای طباطبایی تعریف می کند به هنگام برگزاری مراسم صبحگاه که از بلندگوی مدرسه پخش می شد بارها دیده که پدرم در حوالی مدرسه منتظر پخش صدای ایشان بوده است . ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊