🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #سرّ_سر ✍نویسنده: نجمه طرماح ● #خاطرات_شهیدحاج_عبدالله_اسکندری #قسمت_سی_و_سوم چندبار هم من دعوتشان کردم با غذاها و حلیم بادمجان شیرازی که پای ثابت همه سفره هایمان بود. اصلا اسم دعوت و مهمانی که می آمد آقا عبدالله انرژی می گرفت. لیست می خواست تا هرچه لازم داریم برایم بخرد. سفارش همیشگی اش هم حلیم بادمجان بود. سرمای بی حد و اندازه اراک را با گرمای جمع دوستان و همکاران آقا عبدالله می گذراندیم. برف راه کوچه و خیابان ها را می بست. پشت بام را هم که پارو می کردیم و برف هایش را توی کوچه می ریختیم. علیرضا و پدرش شال و کلاه می کردند و یک ساعت روی پشت بام برف پارو می کردند و وقتی بر می گشتند سر بینی قرمز بود و انگشت های دست و پایشان حس نداشت، ولی نمی‌دانم چقدر به علیرضا خوش گذشت که آرزو می کرد باز هم برف روی پشت بام بنشیند و پارو به دست به کمک پدرش برود. بچه ها را که راهی مدرسه می کردم از جلوی در آیه الکرسی می خواندم و فوت می کردم بهشان. سال های دبیرستان زهرا همان جا تمام شد. پشت کنکوری بود و سخت درس می خواند. فاطمه هم سال بعد پیش دانشگاهی می خواند و به خواهرش ملحق می شد. منتظر بودیم زهرا کنکور را بدهد و ماه های پایانی تابستان را برگردیم شیراز. همان روزها بود که آقا عبدالله از پادگان برگشت و شب وقتی همه اعضای خانواده دور هم نشسته بودیم خبر از یک وام پنج میلیونی خودرو داد. بچه ها از خوشحالی در پوست خود نمی گنجیدند. اصلا معلوم نبود بتوانیم این وام را بگیریم یا نه. دلم نمی آمد دلشان را بشکنم اما مجبور بودم حقیقت را به یادشان بیاورم. گفتم:"مگر فراموش کردید وام گرفتیم تا خانه شیراز را تمام کنیم. چند ساله که فقط برگردیم شهر خودمان باید مثل ده پانزده سال پیش مهمان خانه،مادربزرگتان باشیم" آقا عبدالله شنونده بود. نه حرف مرا رد کرد و نه توی ذوق بچه ها می زد. تصمیم را بر عهده خودمان گذاشته بود. هنوز نه پولی جور شده بود و نه ماشینی در کار بود علیرضا مدلش را هم سفارش می داد و دخترها هم تایید می کردند. " بابا میگن آردی ماشین خوبیه، اتاقش پژو و موتورش پیکان تقویت شده هست" "آره بابا، ولی با پنج میلیون نمی تونیم آر دی بگیریم! فکر کنم یه چند میلیونی باید بزاریم روش" "خوب ما هم سعی می کنیم کمتر خرج بزاریم روی دستتون که اذیت نشید" "شماها که خرجی ندارید. خیلی هم ازتون ممنونم. هم شما و هم مادرتون تا حالا هم رعایت کردید. ادامه دارد...✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #کدامین‌_گل ✍خاطرات شهید فرهاد شاهچراغی ‌● #قسمت_سی_و_سوم ●نویسنده :مجیدخادم منتظرند تا نمره ای خالی شود.صدای باز شدن در یکی می‌آید ناصر و عبدالحمید سمت در می‌روند. ناگهان زنی از نمره بیرون می آید. همه دست و پایشان را گم می کنند و سریع رویشان را برمی‌گردانند و نگاه به زمین می کنند تا زن برود. فرهاد دستور داده که با مردم تحت هیچ شرایطی بحث و درگیری نشود. بچه ها از صاحب حمام که پرس و جو می کنند، تازه می فهمند که حمامهای نمره ای شهر نیمه مختلط اند. وقتی ناصر برای صاحب حمام که میانسال مردی بود توضیح می داد حالا از نظر شرعی هم بگذریم مسئله ناموسی است !صاحب حمام از تعجب چشم هایش داشتند از حدقه بیرون می زدند. همان روز حمام ها را تقسیم کردند و با ریش سفید های شهر قرار گذاشتند که یکی در میان زنانه و مردانه باشند .حمام رفتن بچه های سپاه بعد از این ماجرا خودش مصیبتی شد. نفر باید می‌رفتند روی پشت بام نگهبانی و یک نفر بیرون نمره ها توی هر نمره هم یکی مثله تو رختکن می نشست و یکی خودش را می شد و چرخشی جا هایشان را عوض می‌کردند.همه اینها از وقتی شروع شد که یک هفته بعد از جدا کردن حمام ها و تقسیم آن ها بین زنها و مردها، جسد یکی از بسیجی ها را توی حمام پیدا کردند، بی سر! فرهاد می گفت سر را می بُرند و می بَرند که ترس توی دلمان بیفتد. _برامون دیگه خوابی ندیدی آقا ناصر؟ _به خود امام حسین قسم سر شبیه برای سومین‌بار همان خواب و دیدم شب‌های جمعه حمله ها شدیدتر بود به مقر و دیگر ساختمان‌ها. تلویزیون ۱۴ اینچ سیاه و سفید معما را حل کرد. بعد از فیلم های جنگی و پارتیزانی که شب جمعه ها می گذاشت از روستاهای اطراف جمع می شدند. نیروها از کوره راه ها می آمدند تا شهر و یکی از بچه‌ها را که جایی گشت می زد یا نگهبانی می داد، می زدند و سرش را می بریدند و یا با نارنجک تفنگی و آرپی‌جی حمله می‌کردند به مقر. از ماه دوم پیش‌دستی کردند وقتی عدومی داد میزد« آقا فرمان آقا فرهاد فیلم جنگیه» آماده‌باش می‌دادند و سر کوچه ها و ورودی‌های شهرک می‌گذاشتند و قبل از رسیدن به ساختمان‌های اصلی یکی دوتاش آن را می‌زدند و فراریشان می‌دادند. همان وقت فرهاد تصمیم گرفت شروع کند به پاکسازی روستاهای اطراف تا امنیت شهر برقرار شود .روزها، گروه‌های بی سی نفره می‌رفتند و معمولاً درگیری هم نمی شد .از روی تپه ها دیده بان هاشان بچه‌ها را می‌دیدند که به یک سمت می‌روند و قبل از رسیدن به روستا پناه می‌بردند به جنگل ها و دره های اطراف. شب قبل ،درگیری نداشتند و بچه ها کمی راحت خوابیدند. توی حیاط سراغ فرهاد را گرفت دیدن نیست از نگهبانهای جلوی در که پرسید ،گفتند دم صبح با ماشین رفته بیرون تنها. عدومی وحشت زده خودش را رساند بالای سر جلیل صدق گو.جلیل تیربارچی گروه بود. هر شب با لباس و پوتین میخوابید نوار تیره را هم که ضربدری روی سینه اش باز نمیکرد. یکبار قبلا گفته بود «این شکلی چطور خوابت میبره؟ تیرها نمیشینه تو کمرت؟!!» _ آقای عدومی من خواب و بیدارم .کافیه هر وقت کاری داشتی یه اشاره کوچکی با دست بکنید تا بلند شم. مادامی که رسید بالای سر جلیل قبل از آنکه صدایش بزند ،خودش چشمهایش را باز کرد و بلند شد نشست. _ جلیل بپر بریم تا اتفاقی نیفتاده. تیربار را گذاشتن روی تویوتا و با دو نفر دیگر از نیروها رفتن دنبال فرهاد. فرهاد توی یکی از روستاهای نزدیک شهر، در خانه نشسته بود و با چند نفر از اهالی خوش و بش می کرد و چای می‌خورد.یکیشان به فرهاد یک کلت کمری هدیه داد نزدیک ظهر بچه‌ها رسیدند. از دور که می‌آمدند فرهاد سریع بلند شد و خداحافظی کرد و رفت سمت بچه ها. « اینجوری نزدیک نیاید می ترسند بندگان خدا» یکبار در مغرب بچه ها داشتند توی آسایشگاه آواز می خواندند «تفنگ حیفه که آهو بکشی و آهو قشنگه تفنگ حیفه بکشی مرغ کوه ها رنگارنگه تفنگ دردت به جونم تفنگ بی تو نمونم...» فرهاد که با گذاشته آسایشگاه بچه ها لحظه ای ساکت شدند «بخونید بخونید خبری نیست ,ولی فقط بگید امام دردت به جونم ، امام بی تو نمونم» و خودش شروع کرد به خواندن بلند بلند . فقط همین بیت. را بچه‌ها که همه اشک از چشمانشان جاری شد . توی حیاط نیروها به صف ایستاده و فرمانده سپاه قبل داشت سخنرانی می‌کرد فرمانده نیروی انتظامی هم چند جمله‌ای می‌گوید و از آنجا به مسجد شهر می‌رود. صبح جمعه است. ۱۲ نفر نیرو از میاندوآب آمدند تا پاسگاه شهر را تحویل بگیرند. بعضی از قسمت‌های اداری شهر را قبلا نیروهای دولتی آمده اند و تحویل گرفتند.سخنرانی توی مسجد هم که تمام می‌شود می‌روند برای افتتاح پاسگاه .یک ساعت بعد فرمانده ها با هلی‌کوپتر برگشتند سنندج. ادامه دارد..✒️ 🍃جهت تعجیل در فرج و سلامتی آقا و شادی روح امام و ارواح طیبه شهدا صلوات🍃 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊

🌷« بِسـم ِ ربـــــِّـ الشــُّـهـداءِ والصِّـدیقیــن »🌷↬❃ ✫⇠ #برزخ_تکریت ✍ خاطرات آزاده : حکیمی مزرعه نو ‌● #قسمت_سی_و_سوم 💠 متقیان ، شهید غریب اسارت یکی از عزیزانی که روز بعد به ما ملحق شد شهید احمد متقیان فرد طلبه 24 ساله و اهل ساکن شهرستان قم بود که از ناحیه سر بر اثر ترکش خمپاره مجروح شده بودند. دقیق به یاد دارم که سمت چپ بالای سرش به اندازه یک سکه سوراخ شده بود و به همین خاطر از نظر حافظه از سطح هوشیاری پایینی برخوردار بود. ترکش به مغز نفوذ کرده و آسیب رسانده بود. و لذا در حین بازجویی ناخواسته طلبه بودن خود را بیان و از آنجایی که محاسن نسبتا بلندی هم داشت بعثی ها در ابتدا فکر می کردند پاسدار است و لذا به شدت وی را مورد ضرب و شتم قرار دادند . ولی بعدا مطمئن شدند که روحانی است و حتی در پرونده و پلاکی که حاوی اطلاعات شخصی بود و به گردنمان آویزان می کردند قید ملا یعنی آخوند را آورده بودند. من در ابتدا از خانواده آن عزیز عذرخواهی می کنم . شهید متقیان به عنوان پایه ثابت شکنجه هایشان بود و در طول روز دیگر ایشان را به اتاق بازداشتگاه باز نمی گرداندند و در زیر بالکنی که منتهی به اتاق بازجویی بود رها کرده بودند و هر بار که ما را به اتاق بازجویی هدایت و باز می گرداندند ایشان هم نوازش می شدند. باز عذرخواهی می کنم ، نمی توانم نگویم ، بگذار دنیا بداند بچه های ما چه کشیدند. امام خمینی ره فرمودند : بشکند قلمهایی که ننویسند بر بسیجیان ، این فرزندان خمینی چه گذشت . از شدت کابل و چوبهایی که به بدن نازنینش فرود می آمد لباسش پاره و از تنش جدا شده بود. نقطه ای نبود که کبود نشده باشد. همه بدن نازنینش حالت خون مردگی داشت و بیشتر نقاط که مکرر چوب روی چوب خورده بود خونریزی. راستی به چه جرمی ؟ از دید بعثی ها به جرم دفاع از ناموس و میهن . از دید همپیمانان مرتجع منطقه به جرم دفاع از مکتب . و از دید همپیمانان فرا منطقه ای به جرم اسلام خواهی استقلال طلبی و... واضح و مبرهن است که جنگ ما با عراق به تنهایی نبود صدام نماینده دنیای استکبار بود و اکثر کشورهای عربی مستقیما در جنگ دخالت داشتند . در طول جنگ ، ایران 247 نفر از کشورهای مصر - سودان - تونس - مراکش - اردن - فلسطین - امارات - لیبی - موریتانی - سومالی- نیجریه و الجزایز اسیر داشت. بگذریم ، شهید متقیان کنار میله ستون بالکون ، پشت به ساختمان بازجویی رهایش کرده بودند و بیشتر با چوب مورد ضرب و شتم قرار می گرفت و این اواخر که بنیه اش تحلیل رفته بود ، اغلب دست و چشمانش نیز باز بود. دیگر توانی نداشت . می دانستند که امکان فرار ندارد. در زیر شکنجه دائم با آه و ناله می گفت : من پاسدار نیستم . پاسدار بودم و... حالش خوب نبود متوجه نبود چه می گوید . یکبار که از بازجویی باز می گشتم سربازی که مرا به بازداشتگاه برمی گرداند دستم را باز کرد و اشاره کرد محاسن ایشان را با دست بکنم من خود را به ندانستن می زدم و خود نامردش با اشاره ، ریش آن عزیز را می کشید و جدا می کرد و بدین شکل از من می خواست همان کار را انجام دهم و من باز امتناع می کردم و می فهماندم که نمی دانم چه می گویی . نا امید شد و با یکی دو تا سیلی و لگد مرا به بازداشتگاه انداخت . شهید متقیان حدودا پنج روز بعد یعنی در تاریخ هفدهم بهمن در استخبارات در اثر شکنجه های وارده به معشوق پیوست که به وقت خود به آن اشاره خواهم کرد. سلام و درود خدا بر شهیدان غریب اسارت. ادامه دارد..✒️ ⛔️کپی ونشر ممنوع..چون این خاطرات هنوز چاپ نشده نویسنده راضی به نشرش نیستند..فقط همینجا بخونید🌹 ว໐iภ ↬ @sangarshohada🕊🕊