📜نظر برخی از مراجع تقلید درباره ایام محسنیه 🔸اختصاصی سرائر 🔻آیت الله مکارم شیرازی: 🔹توسل به ذیل عنایت معصومین (علیهم السلام) و فرزندان آنها کار بسیار خوبی است، ولی بهتر این است که برنامه های جدیدی که در میان شیعه سابقه نداشته است ترتیب داده نشود تا برنامه های موجود کم رنگ نگردد. (سایت دفتر معظم له) 🔻آیت الله هاشمی شاهرودی: 🔹برگزاری مجالس عزاداری اهل بیت (علیهم السلام) در هر زمانی که باشد و به هر مناسبتی که باشد از اعظم شعائر اسلامی محسوب می شود و اشکال ندارد. (سایت معظم له) 🔻آیت الله علوی گرگانی: 🔹اولاً عزاداریها باعث اندوه و افسردگی شیعیان نمی شود؛ بلکه همین سوگواری ها و مجلس است که موجب زنده بودن اسلام واقعی شده است. شيعه، حزن براي خاندان رسول الله(ص) را براي خودش افتخاري ميداند نه اينكه وادار به این کار شود. ثانیاً در باب ایام محسنیه، اينها عملي است كه دوستان انجام ميدهند و به حسن سليقه خودشان بستگي دارد. 🔹اينکه در ایام مختلف براي اين خانواده مجالس حزني تشكيل داده شود از باب تعظيم و نگه داشتن احترام آنهاست؛ نه اينكه در اين جهت مسأله خاصی باشد.. بهرحال تشكيل اين جلسات اشكالي ندارد و يك امر عاطفي است و اجباري هم نيست. علت اين حركت محبت است و افراد بر اساس محبت و معرفت خود جلسه ای می گیرند و سفره ای مي اندازد. (معظم له درگفتگو با ابنا) 🔻آیت الله شبیری زنجانی: 🔹افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد. از آنجا که جامعه نمی تواند نسبت به همه عزاداری های پیاپی مراقبت داشته باشد سرانجام به انکار مجموع عزاداری روی میاورد. ترویج دهه های پیاپی عزاداری زمینه ساز رویگردانی جامعه از عزای اهل بیت علیهم السلام است. همین طور پشت سر هم دهه درست کردن،توسط جامعه قابل پذیرش نیست و به مرور زمان زمینه انکار مجموعه عزاداری ها را به وجود می آورد.افراط در عزاداری ها به تفریط می انجامد. 🔹موضوع هتک عزاداری را عرف تشخیص می دهد و مسأله ای شرعی نیست، حدیث خاصی راجع به مدت زمان عزاداری ها وجود ندارد. از نظر شرعی هتک حرمت عزای اهل بیت – علیهم السلام- خلاف شرع است، اما این که چه کاری هتک حرمت است را خود افراد باید تشخیص بدهند.. عده ای امروزه با افراط در عزاداری ها زمینه هتک حرمت را فراهم می کنند. این افراد در این زمینه مسئولند.آیا واقعا کسی که مدعی محب اهل بیت – علیهم السلام- بودن است موظف به چنین کارهایی است؟! 🔹امروزه برخی از منبری ها و بعضی از مداح های بی تقوا حرفهای بی سند و مجالس بی سندی را ترویج می کنند نظر عرف، پس از ترویج آن در جامعه، ممکن است به اینکه هرگونه مجلس شادی در این ایام، هتک حرمت باشد تغییر کند البته در این صورت موضوع هتک حرمت محقق است و افراد هم شرعا موظفند هتک حرمت نکنند ولی آیا ما باید دنبال این باشیم که آنقدر در اذهان مردم بعضی از مصادیق را به عنوان هتک عزاداری مطرح کنیم و آن را تبلیغ کنیم تا واقعا عرف آن را هتک بداند؟ آیا شرع چنین سفارشی به ما کرده است؟ (سایت دفتر معظم له) @saraeer

📜شیعه و عصر غیبت: صورت مسأله ای فراموش شده در دوران پس از انقلاب 🔻کانال تلگرامی «جمهوری سوم» منتشر کرد: 🔹در میان سخنرانیهای همایش امکان امر دینی که دو هفته پیش برگزار شد، سخنرانی انشاءالله رحمتی بیش از همه تأمل برانگیز بود. رحمتی بحث خود را از این نقطه آغاز کرد که موقعیت «مرگ خدا» که نیچه از آن در غرب سخن می گوید، بسیار شبیه به موقعیتی است که شیعه پس از آغاز غیبت با آن مواجه می شود. در اینجا بحث بر سر وجود خدا نیست، بلکه بحث بر سر پایان دسترسی و انقطاع از امر قدسی است. رحمتی سپس بحث خود را بر این محور ادامه داد که «نظریه امامت» در شیعه بدان معناست که انقطاع از هدایت الهی پس از رحلت پیامبر خاتم رخ نمی دهد و بنابراین امکان اتصال به امر قدسی علی رغم خاتمیت نبوت، هنوز باقیست و فیلسوفان و عارفان شیعه که همواره تحت تعقیب متشرعین و فقهای قشری بوده اند، حاملان همین دیدگاه بنیادین شیعه در طول تاریخ ما بوده اند. 🔹دیدگاه رحمتی، که نظریه شایع در میان فیلسوفان اسلامی است و در همان همایش توسط کسان دیگری چون حجت الاسلام حمید پارسانیا از شاگردان مبرز آیت الله جوادی آملی نیز مطرح شد، به اعتقاد من در توضیح ماهیت «غیبت» ناتوان است. این مشکل البته تنها به فیلسوفان برنمی گردد بلکه به کلیت الهیات شیعه مربوط می شود که در طول سه قرن اولیه حضور امامان، در مقابل اهل سنت به نفی خاتمیت و دفاع از تداوم تشریع می پردازد؛ اما با آغاز غیبت تمام دستگاه کلامی شیعه که بر پایه نیاز دائمی به امام معصوم استوار شده است از بیخ و بن دچار بحران می شود. این بحران تنها زمانی قابل حل است که یا دوران غیبت را دورانی موقتی، میان پرده ای عاجل، و تاریخی معلق فرض کنیم و دائماً با تبدیل آن به هفته هفته های پراکنده و تعبیر «شاید این جمعه بیاید شاید» این فاصله مبهم میان دو حضور امام را وصله پینه کنیم و یا راه حل دوم را در پیش بگیریم که از تداوم اتصال به امر قدسی در میان عارفان و فیلسوفان سخن می گوید. 🔹ظاهراً می توان چنین برداشت کرد که در میان شیعیان، راه حل اول را عمدتاً فقیهان پسندیده اند و جهان سیاست و اجتماع و تمدن را جهانی عارضی و ضروریه و گذران پوچ زندگی به امید بازگشتن امام موعود تلقی کرده اند و راه حل دوم را همانطور که رحمتی از آن سخن می گوید، فیلسوفان و عارفان شرقی مآب ما، که از فیلوسوفی به تئوسوفی فرارفته و بار تداوم امر قدسی را در طول تاریخ غیبت به دوش کشیده اند. با اینحال آشکار به نظر می رسد که این دیدگاه ها هردو از این افراط و تفریط رنج می برند که اولی به تعطیلی امر دین و سیاست و انحطاط تمدنی و پذیرش هر ساختار مقدر ضروریه سیاسی در دوران غیبت می انجامد و دومی اساساً صورت مسأله غیبت را منحل می کند و نوعی تلقی عصمت گونه و فراعقلانی از معرفت را به دوران عدم حضور امام تعمیم می دهد. نکته مهم اینکه این دو دیدگاه هردو ضد عقلانی اند و یکی با فرض عدم اتصال و دیگری با فرض اتصال مطلق عملاً راه حرکت عقل خطاکار و در عین حال نقاد و تکاملی بشر برای حل مسائل اساسی خود و بازخوانی مداوم متن و انباشت معرفت بشری دینی و گشایش تاریخ را مسدود می کنند. 🔹در این میان وضعیتی که ما امروز پس از انقلاب اسلامی ٥٧ در آن به سرمی بریم احتمالاً پارادوکسیکال ترین موقعیتی است که شیعه در طول تاریخ خود در آن قرار گرفته است. عرصه سیاست در الهیات شیعه حوزه انحصاری امام است و تنها عارفی چون "امام" خمینی که کار و بار امر دینی و امر قدسی را در دوران غیبت معطل و معلق نمی داند، جرأت ورود به آنرا به رغم عدم حضور امام دارد. به این معنا تشکیل حکومتی مقدّس که آرزوی هزاران ساله شیعه بوده است خلأ اساسی غیبت را به طور کامل پر و وظیفه «حفظ نظام تا ظهور مهدی» را به جای انتظار فرج می نشاند؛ اما از سوی دیگر چون فقه به نرم افزار حکمرانی مبدل می شود، بی جهانی و بی سیاستی عالم بسته و محدود فقهی به کل جامعه و حکومت تسری می یابد. ناعقلانیت فقهی و ناعقلانیت عرفانی در هم ضرب و پیدایش عقلانیت سیاسی و ظهور یک انسان سیاسی مجهز به خرد نقاد و تکاملی شیعه از همیشه بعیدتر به نظر می رسد. 🔹در چنین شرایطی است که تجربه نافرجام حکومت شیعی می رود که به فروپاشی هردو سنت قبلی منجر شود و از اینروست که سخنگویان هوشمندی از سنت اول و دوم، عرفان گرایانی چون داوری و عبدالکریمی و رحمتی و حتی سروش و شریعت گرایانی چون مهدی نصیری و برخی جریانات حوزوی به سختی به تکاپو افتاده اند که سنت سابق خویش را از زیر این آوار تاریخی نجات دهند. با این حال به زعم من چرخ تاریخ به عقب بازنمی گردد و با آشکار شدن آخرین ظرفیتهای این دو سنت تاریخی در چهل سال اخیر، زمان بازاندیشیهای اساسی بار دیگر فرارسیده است. 🔸فایل صوتی اظهارات انشالله رحمتی را اینجا (در تلگرام) بشنوید: https://t.me/seyedjavadmiri/5539 @saraaer

📜مناسبت سازی، تنازع شیعیان در زمان 🔻کانال گروه مطالعاتی جامعه شناسی تشیع از «زهره سروشفر» منتشر کرد: 🔹مدت‌ها قبل، اطلاعیه‌ای در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شد که در آن مؤسسه رسول اعظم (ص) وابسته به بیت آیت‌الله سید صادق شیرازی، جمعه آخر ماه مبارک رمضان را به عنوان روز «نصرتِ عسکریین» نام‌گذاری نموده و از حرکت کاروان‌های زیارتی ولائیان فدائی جهت فتح و نصرت سامراء خبر می‌دهد. در این اطلاعیه بیان شده که این نام‌گذاری بنابر ارشادات آیت الله سید صادق شیرازی در این باره صورت گرفته است. 🔹درحالی که هفته آخر ماه رمضان سالها پیش توسط امام خمینی به عنوان «روز قدس» نامگذاری شد و آیت الله سید صادق شیرازی این روز را «روز فتح عسکریین» یا «روز فتح سامرا» نامید. چنین نامگذاری ای از یکسو این رویکرد را در مقابل رویکرد امام خمینی و طرفداران رویکرد وی قرار داد و از سوی دیگر رویکرد شیعی خاص جریان شیرازی ها را در مقابل افراد سنی مذهب. 🔹شکل گیری مناسبت های شیعی جدیدی مانند «ایام محسنیه» و «ایام مسلمیه» و یا ایجاد تغییراتی در برخی مناسبت ها مانند دهه فاطمیه چند مدتی است که شدت گرفته است. چنین تحولاتی را می توان هم ارز و موازی با تغییراتی دانست که در سال های پس از پیروزی انقلاب از سوی حکومت بر مناسبت های مذهبی اعمال شده است. تغییرات تقویمی شامل افزایش چشمگیر تعداد مناسبت ها، تغییر عنوان آنها، تبدیل برخی از آنها به دهه یا چند روز متوالی و ... است. از جمله مهم ترین تحولات ذکر شده، فرایند «مناسبت سازی» است. 🔹سوالی که در اینجا میتوان مطرح کرد این است که منظور از این نامگذاری ها چیست؟ گذاشتن یک نام برای یک روز، یک هفته یا دهه، چه تأثیری می تواند داشته باشد؟ 🔹تقویم ها در دوران های مهم حیات اجتماعی جوامع همواره دستخوش تحولات زیادی شده اند و مورد توجه اعضای جامعه و نیز سیاستمداران قرار دارند. از جمله این رویدادها می توان به انقلابها مانند انقلاب فرانسه یا انقلاب ایران اشاره نمود که مدتی پس از پیروزی انقلاب تقویمی جدید جایگزین تقویم قبلی می گردد و نام گذاری مناسبت ها بر اساس رویکرد حکومت جدید به تاریخ سیاسی، فرهنگی، مذهبی، اجتماعی و ... آن سرزمین انجام می گیرد. چنین تلاشی در جهت تغییر مناسبت ها، نامگذاری های جدید، حذف برخی نام ها و یا تغییر نام برخی مناسبت ها دلایل می تواند دلایل متعددی داشته باشد. اما از جمله مهم ترین این دلایل ارائه روایت جدیدی از تاریخ است که در آن برخی رویدادها حذف یا کمرنگ می شوند و برخی رویدادهای دیگر مدنظر حکومت جدید برجسته میشوند. 🔹در ایجاد مناسبت ها صرفا با یک نام مواجه نیستیم؛ هر یک از این نامها در واقع یک روایت خاص از تاریخ است و برساخت حافظه جمعی بر اساس رویکردی ویژه. روایتی که روز قدس را «روز فتح عسکریین» یا «روز سامرا» می نامد، هفته وحدت را «هفته برائت» نام گذاری میکند و روز هشتم شوال را «روز جهانی بقیع» می نامد، می خواهد هویت شیعه بودن را به عنوان هویتی در مقابل هویت سنی بودن تعریف نماید. همچنین همان طور که هالبواکس می گوید حافظه جمعی از خلال رجوع گروه اجتماعی به گذشته و انتخاب برخی از رویدادها بر اساس منافع و نیازهای زمان حال آن گروه صورت می گیرد. 🔹«مناسک سازی» یکی دیگر از مواردی است که مورد توجه مناسبت سازان قرار گرفته است. یعنی به نظر می رسد بسیاری از مناسبت های ایجاد شده صرفا با هدف احیای حافظه جمعی، افزایش توجه نسبت به برخی رویدادهای تاریخ تشیع و جلوگیری از فراموشی آنها ایجاد نشده اند بلکه نقطه ثقل تلاش ها، گرد هم آوردن اجتماع مومنان است. 🔹همانطور که امیل دورکیم در «صور بنیانی حیات دینی» خاطرنشان می کند، جمع شدن اعضای یک اجتماع (برای مثال اجتماع مومنان به یک رویکرد خاص شیعی یا پیروان یک مرجع تقلید) در یک مکان و برگزاری مناسک، میان آنها همبستگی ایجاد می کند و همچنین به ایجاد و حفظ ارزش ها و باورهای جمعی می انجامد. بدین ترتیب مناسک کارکردی مهم برای اجتماعات دینی، سیاسی و ... دارند و از پراکندگی این اجتماعات، وانهادن اعضای آنها به حال خود و در نتیجه دوری اعضا از اجتماع و گرویدن آنها به دیگر اعتقادات و اجتماعات جلوگیری می کند. @saraaer

📜سخنی با حاج شیخ محمد جواد فاضل لنکرانی 🔻کانال «مطالعات حوزوی» منتشر کرد: 🔹چندی است که زمزمه هایی از سوی دولت تدبیر و امید برای حضور زنان در ورزشگاه ها شنیده می شود. اتفاقی که ابتدا در رقابت های جام جهانی فوتبال و برای ورزش های دیگری همچون والیبال به تحقق پیوست و دیروز هم در بازی فینال جام باشگاه های آسیا تکرار شد. 🔹همانطور که مستحضرید طرح ورود زنان به ورزشگاه ها در دولت قبل نیز مطرح بود و بیت آیت الله فاضل لنکرانی به درستی در برابر آن ایستادند. این در حالی است که امروز حتی با تحقق این وعده دولت قبل توسط دولت تدبیر، کمترین واکنشی را از این بیت در قبال رفتارهای دولت تدبیر مشاهده نمی کنیم. این عملکرد در حالی است که حضرتعالی چندی قبل تر در مصاحبه ای تصویری با سایت مباحثات بار دیگر موضع - حقیقتا- نادرست دولت قبل را یادآوری کردید و خاطرات فراموش شده آن روزها را زنده کردید. 🔹اگرچه با توجه به فضای نامناسب فرهنگی که در سایه دولت تدبیر - که حضرتعالی روی کار آمدن آن را لطف خدا و رأی مردم به آن را کار خدا دانسته بودید- و پروپاگاندای دستگاه های تبلیغاتی موضع گیری حوزه های علمیه باید با رعایت اقتضائات رسانه ای بوده و اظهار نظرهای فاقد قدرت اقناع اجتماعی به مصلحت نمی باشد، اما در هر حال، از شخص شما که در این موضوع خاص همواره در عرصه بوده اید، انتظار می رود که همانند دولت قبل از این اقدام مشابه دولت فعلی نیز انتقاد علنی و صریح خود را ابراز نمایید، به ویژه اینکه این دولت که از ابتدا مورد حمایت شما بوده است، اولی به تذکر شما می باشد و شاید نصیحت خیرخواهانه شما را بهتر از هر کس دیگری بپذیرد. @saraeer

📜درنگی در آئین‌های عزاداری با تکیه بر «پیاده روی اربعین» 🔻محمدامین شرف الدین در «مباحثات» نوشت: 🔹امروزه رسانه های رسمی و بسیاری از تریبونهای دینی چنان اهمیتی برای «پیاده روی اربعین» قائل شده اند که یکی از سخنرانان مذهبی در برنامه زنده تلویزیون آن را از عاشورا نیز مهم تر دانست و یکی از وعاظ مشهور آن را جزو مقدمات ظهور امام عصر(عج) و شرکت در «پیاده روی اربعین» را از نظر عقلی واجب دانست. 🔹در گذشته (که درباره تاریخ آن اختلاف است) برخی از علما و روحانیون رسمی داشتند که برای زیارت شبهای جمعه و یا روز اربعین از نجف با پای پیاده به سمت کربلا حرکت می کردند. رفته رفته مردم عادی نیز همانند علما برای زیارت روز اربعین از نجف تا کربلا پیاده حرکت کردند. عده ای مرحوم آیت الله سیدمحمود هاشمی شاهرودی (متوفی ۱۳۵۳ شمسی) را احیاگر و مروج اصلی این مساله می دانند. پس از سقوط صدام که شیعیان آزادی عمل بیشتری پیدا کردند، راهپیمایی اربعین بین آنان رواج بیشتری پیدا کرد و به صورت بسیار محدود ایرانی ها نیز آنان را همراهی می کردند. 🔹در منابع روایی شیعه روایاتی وجود دارد که در کنار حدود پانزده روز زیارتی مخصوص، یکی از ایام زیارتی حضرت سید الشهداء(ع) را روز اربعین دانسته است(ر.ک: وسائل الشیعه، ج۱۴، تتمه کتاب الحج، ص ۴۷۸). از سوی دیگر روایاتی نیز وجود دارد که نشان دهنده ثواب عظیم زیارت سید الشهداء(ع) با پای پیاده است(ر.ک: کامل الزایارات، ص ۱۳۲). اما برخلاف تصور عمومی، به طور خاص درباره «زیارت اربعین» با پای پیاده هیچ روایتی وارد نگردیده است. 🔹پس از بررسی سیر تطور این آیین، اولین سوالی که به ذهن خطور می کند این است که این آیین ها چه حکمی دارند؟ آیا همگی ذیل عنوان کلی شعائر جای می گیرند و به دستور قرآن باید آنها را تعظیم کرد؟ یا این موارد را می توان ذیل عنوان فقهی بدعت جای داد؟ ملاک و مناط تشخیص بدعت از شعائر چیست؟ 🔹قرار دادن تمام این اتفاقات در کنار هم، این سوال را به ذهن متبادر می کند که آیا اربعین دقیقا به همین میزانی که در هندسه شعائر توسط ائمه ما ترسیم گردیده وزن گرفته است؟ آیا این احتمال وجود ندارد که این میزان تبلیغ برای این آیین دچار افراط شود و پس از چندی موجب تفریط در تعظیم کلیه شعائر گردد؟ اگر بدانیم که افراط در بزرگداشت این آیین و افزودن به شاخ و برگهای آن موجب زدگی جامعه شود، آیا مستند به قاعده فقهی «حرمت تنفیر از دین» بر ما لازم نیست که در برابر افراط ها بایستیم؟ تمام اینها سوالاتی است که نیاز به پاسخ های دقیق دارند و این یادداشت صرفا طرح بحثی بود برای آغاز پژوهش های دیگر و به هیچ عنوان ادعایی مبنی بر یافتن پاسخ این پرسشها در این یادداشت مختصر وجود ندارد. @saraeer

🔺علی داوری، استاد دانشگاه و فعال فضای مجازی در روز برگزاری بازی فینال لینگ قهرمانان آسیا، فیلمی از همراهی خود با فرزندش هنگام بازی با پلی استیشن منتشر کرد و برای تیم پرسپولیس آرزوی موفقیت کرد @saraeer

🔺کانال عبدالکریم سروش منتشر کرد: 🔹سروش از مواجهه خود با فقه در ابتدای پیروزی انقلاب و کارکرد آن در جامعه دینی می گوید ⚠️این فیلم صرفا جهت اطلاع شما در «سرائر» منتشر شده است @saraeer

🔺علیرضا پناهیان: اگر عالم دینی از همه مسائل سخن بگوید اما از پول درآوردن حرفی نزد دین مردم را تحریف کرده است/ خراب شود مسجدی که مومنینش به هم اعتماد نکنند @saraeer

📜رئیس جمهور آمریکا حق ندارد ارباب تمام کشورها باشد/ دولت با مسأله حضور زنان در ورزشگاه سر مردم را بند نکند 🔻آیت الله مکارم شیرازی در درس خارج فقه: 🔹اگر فکر می کنیم در این دنیا مسئله حقوق بشر حاکم بوده و شورای امنیت و سازمان ملل در آن دخیل هستند، گرفتار اشتباه خواهیم شد. دنیایی که در آن زندگی می کنیم دنیایی است که دیکتاتوری وحشیانه بر آن حاکم است و برخی از کشورها به دنبال سلطه بر دیگران هستند. 🔹کشورهای دنیا نباید این ذلت را بپذیرند که دیگران از آن طرف دنیا بتواند بر تمام منافع آنان حکومت کنند؛ باید دست به دست هم داده و جلوی آن بایستند. رئیس جمهور آمریکا حق ندارد ارباب تمام کشورها باشد، کشورها نباید بپذیرند که دنیا ارباب و قیم داشته و همه برده او باشند و خوشبختانه اخیرا متوجه شده و در حال مخالفت با این برنامه هستند. 🔹در زمان جاهلیت عرب نیز به قراردادها احترام گذاشته می شد؛ اما امروز برخی از کشورها هر موقع دلشان خواست، از قراردادها خارج می شوند. دولت و ملت ما باید بدانند که در چنین دنیایی حضور داشته و باید بدانیم با چه کسانی قصد مذاکره داریم؛ یک مشت مطالب نامربوط، غلط و بی معنی همچون رفتن سپاه پاسداران، نداشتن موشک، خروج از سوریه و ... را پیش می کشند تا به اهداف خود برسند. 🔹باید بدانیم در چنین دنیایی باید قوی بود و در مقابل زورگو، زورمند شد تا بتوان با آنان مقابله کرد؛ ان شاءالله دولت هم بیشتر به فکر مردم بوده و با مسئله حضور زنان در ورزشگاه سر مردم را با این مطالب بند نکنند و به واقعیت ها فکر کنند. @saraeer

📜زائران اربعین می توانند در رفع ظلمی که به مردم یمن می شود موثر باشند 🔻آیت الله نوری همدانی در درس خارج فقه: 🔹خواسته مردم در این زیارت ها[ی اربعین]، مبارزه با ظلم و اشاعه فرهنگ عاشورایی است، فرهنگ عاشورا به نحوی مردم را تربیت کرده که به دنبال نابودی ظلم هستند؛ اما متأسفانه این مطلب به صورت کامل عملی نشده است؛ باید تمام مسلمانان این خواسته خود را که رفع ظلم است، به درستی مطرح کنند، یقینا اثرگذار خواهد بود. 🔹امروز میلیون ها انسان در یمن گرسنه بوده و در حال مرگ هستند؛ اگر این 20 میلیون نفر شرکت کننده در راهپیمایی اربعین از مجامع بزرگ ملی و بین المللی بخواهند که جلوی این ظلم ها در یمن، فلسطین و ... را بگیرند، تأثیر خود را خواهد گذاشت. 🔹اسلام به دنبال آن است که به فرهنگ عاشورا اهمیت بیشتری داده شود؛ مردم باید از سازمان های بین المللی بخواهند تا فکری برای مظلومین کنند و خواسته و وظیفه ما باید بیشتر از این باشد؛ ان شاءالله مسلمانان قدس را در اختیار گرفته و صهیونیست ها را ریشه کن نمایند. @saraeer

📜قوای علمی حوزه های علمیه در خطر است 🔻محمدمهدی شب زنده دار، عضو فقهای شورای نگهبان در جلسه درس اخلاق خود: 🔹انسان باید این حالت را در خود ایجاد کند که جلوی مسائل مزاحم برای طی طریق مسیر الهی را بگیرد، برای یک فاضلی که می تواند به مقامات عالی برسد ممکن است پیشنهادات مضر بسیاری شود که باید مراقبت کند و به مسیر مهم الهی خود ادامه دهد. 🔹قوای علمی حوزه در خطر است، ما در حوزه رجال علمی قوی در همه زمینه های فقه، اصول، تفسیر، علوم عقلی و موارد دیگر می خواهیم، امروز با توجه به آنچه که جهان از حوزه های علمیه توقع دارد وظیفه حوزویان بسیار سنگین شده است. 🔹علم چیزی نیست که مثلا انسان کپسولی را استفاده کند و عالم شود، صاحب نظر و عمیق شدن حداقل 25 سال کار می خواهد، امام راحل فرمود مشایخ ما 60 سال کار کردند اما در نهایت علی الاحوط می گویند و فتوا نمی دهند اما گاهی دیده می شود که با 5 سال کار کردن "انا رجل" می گویند. @saraeer

📜تجلیل حسن روحانی از آیت الله شبیری زنجانی 🔻حسن روحانی در جلسه هیأت دولت: 🔹زنجان معادن بسیار خوب و مردم بسیار شریفی دارد. همه مردم ایران به خاندان رسالت و به ابا عبدالله الحسین(ع) علاقمند هستند. برخی از استان‌ها در زمینه ابراز این علاقمندی در روزهای خاص خیلی نمونه هستند. زنجان یکی از این استانها است. عشقی که زنجانی ها به خاندان رسالت، به ابی عبدالله الحسین(ع) به قمر بنی هاشم(ع) دارند، ستودنی است و علمای بزرگی هم از زنجان برخاسته اند که یکی از ایشان مرجع بزرگوار آیت‌الله شبیری زنجانی هستند. 🔹آیت الله شبیری زنجانی یکی از مراجع بزرگ کشور و یکی از مدرسین بسیار عالی‌مقام حوزه های علمیه هستند. این چهره بسیار اثرگذار در حوزه علمیه، همواره یکی از اساتید بسیار سطح بالای حوزه و معروف بود و الان هم معروف است. ایشان در علم رجال یک تخصص خاص و ویژه‌ای دارد و واقعاً سرآمد است. در فقه، اصول و در سایر امور هم سرآمد هستند. الحمدالله این افتخار را هم این استان بزرگ در حوزه علمیه دارد. @saraeer

🔺توضیحات سیدمحمدمهدی میرباقری درباره «حوزه انقلابی»: حوزه انقلابی حوزه ای است که آموزش و پژوهش و تبلیغ آن در مقیاس «حکومت» است نه «فرد» 🔸منبع: کانال فقه و انقلاب @saraeer

📜استفتای تلفنی سرائر از دفاتر مراجع تقلید درباره مجالس «عیدالزهرا» 🔸اختصاصی سرائر 🔻نظر آیت الله خامنه ای: 🔹هر جلسه ای که تشکیل و شرکت در آن موجب اختلاف شود اشکال دارد (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله سیدصادق شیرازی: 🔹اگر مجالس در مرآی اهل سنت نباشد اشکالی ندارد اما اگر علنی باشد به این معنا که سبب خطر برای مومن و مسلمان شود جایز نیست. (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله صافی گلپایگانی: 🔹مجالسی که موجب گناه و معصیت و وهن نظام و اختلاف نباشد، اگر به صورت خصوصی طوری که هم مسائل به کودکان تفهیم شود و موجب سوء استفاده دشمن قرار نگیرد باشد اشکالی ندارد (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله وحید خراسانی: 🔹چیزی در این خصوص [از معظم له] نشنیده ایم (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم و مشهد) 🔹این مجالس را کسی به صورت علنی اجازه نمی دهد. معنا ندارد وقتی در این زمانه که این کارها باعث می شود خون شیعیان ریخته شود و مشکلاتی به وجود آید [این مجالس برگزار شود]. (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در اصفهان) 🔻نظر آیت الله مکارم شیرازی: 🔹مجالس عیدالزهرایی که امروزه در بعضی جاها مرسوم است که همراه با بعضی خلاف شرع ها و کارهایی که موجب دشمنی بین مذاهب و توهین و لعن و اسم بردن از اشخاص است، حضور در این مجالس شرعا حرام است و فرقی بین خصوصی و عمومی بودن آن نیست (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله نوری همدانی: 🔹به طور کلی لعن و توهین علنی به مقدسات اهل سنت جایز نیست. اگر مراسم خصوصی باشد و هیچ عکس و فیلم و صوتی از آن منتشر نشود اشکالی ندارد. البته معظم له به طور کلی شرکت در چنین مراسمی را توصیه نمی کنند. (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله سیدمحمود شاهرودی: 🔹اگر صرفا مجلس مدح اهل بیت (ع) باشد و در آن اهانتی نکنند اشکالی ندارد. اما اگر لعن و بی احترامی و اهانت در آن صورت بگیرد جایز نیست (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله جوادی آملی: 🔹اگر مجلس، جنبه تولی داشته باشد و یا تبرایی که به طور کلی مطرح شود اشکالی ندارد اما اگر از اشخاص اسم برده شود به طوری که امنیت شیعیان را در سایر بلاد اسلامی به مخاطره اندازد جایز نیست (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻آیت الله سبحانی: 🔹از آقا چیزی در خصوص این مطلب نشنیده ایم (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله صانعی: 🔹این مجالس و محافل جز اینکه باعث اختلاف افکنی و بهم خوردن اوضاع و احوال جامعه شود چیزی ندارد و فرقی میان مجالس عمومی و خصوصی نیست (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله شبیری زنجانی: 🔹اگر علنی نباشد اشکالی ندارد (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله مظاهری: 🔹جایز نیست. چه خصوصی باشد چه عمومی (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله علوی گرگانی: 🔹اگر موجب وهن نباشد اشکالی ندارد اما اگر موجب وهن و بهم خوردن وحدت شود جایز نیست (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔻نظر آیت الله سیستانی: 🔹اگر چنانچه آشکارا نباشد و گناه و معصیت در آن صورت نگیرد اشکالی ندارد اما علنی نباید باشد چرا که به شیعیان و مسلمانان ضربه می خورد و جان شیعیان در برخی مناطق به خطر می افتد (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در مشهد) 🔹آقا چیزی در این باره نگفته اند. (پاسخ تلفنی دفتر معظم له در قم) 🔸صوت مکالمات سرائر موجود است @saraeer

📜مراجع و پرسش دیگرستیز «عمرکشان» 🔻مهدی سلیمانیه در کانال تلگرامی خود نوشت: 🔹کانال اینترنتی سرائر، در یک سری تماس تلفنی و در نزدیکی برگزاری مراسم مشهور به «عمرکشون» یا «عیدالزهرا»، از «دفتر» چهارده نفر از مراجع تقلید شیعه، در مورد [جواز شرعی برگزاری] عیدالزهراء پرسیده‌اند. از پاسخ‌هایی که این کانال منتشرکرده، مشخص می‌شود که: 🔹[دفتر] چهار نفر از مراجع تقلید با این مراسم مخالفت کرده‌اند (آیت‌الله خامنه‌ای، مکارم شیرازی، صانعی و مظاهری)[دفتر] هشت نفر از مراجع یا این مراسم را جائز شمرده‌اند یا مخالفت با برگزاری آن را نه به دلیل قبح ذاتی و غیراخلاقی بودن آن، که به دلیل تبعات و خطراتی که برای شیعیان در سایر کشورها و جوامعی که موفعیت اقلیتی دارند، مشروط کرده‌اند. دفتر یکی از مراجع تقلید هم پاسخی به این پرسش نداده‌است [آیت‌الله سبحانی] 🔹اگر صحت این پرسش و پاسخ را بپذیریم و اگر این پاسخ «دفتر» مراجع فوق را، پاسخ خود مراجع تقلید مذکور در نظر بگیریم، آن‌گاه نتایج زیر را شاید بتوان از این پرسش و پاسخ گرفت: 🔹از منظر اجتماعی، این مراسم، ملاک مناسبی برای سنجش میزان «هویت‌گرایی دیگرستیز مذهبی» در نهاد رسمی مذهبی تشیع است. مخالفت تنها چهار مرجع تقلید به صورت مطلق با این مناسک هویتی توهین‌آمیز از چهارده مرجع مورد پرسش، نشاندهنده عمق شکاف مذهبی با اهل سنت در نهاد رسمی تشیع است. در اقلیت بودن مراجع مخالف این مناسک دیگرستیزانه، نشانه‌ای از شدت این هویت‌گرایی مخرب است. 🔹باید به این نکته توجه داشت که چنین مناسکی معمولاً مخاطبی از دین عامه تشیع دارد و شدت آن در لایه‌های اجتماعی دارای دینداری عامیانه که لزوماً از مراجع تقلید در تمامی مناسک مذهبی‌شان تبعیت نمی‌کنند، شدیدتر است. حال وقتی اکثریت مراجع تقلید، به صورت مطلق با چنین شعائری مخالفت نشان نمی‌دهند، می‌توان پتانسیل این شکاف مذهبی جدی را در برخی لایه‌های زیرین اجتماعی حدس زد. 🔹پرسش اخلاقی از فقه و فقها در این‌جا ضرورت می‌یابد: اخلاق، در ساحت اجتماعی، خود را در نوع مواجهه با «دیگری» نشان می‌دهد. وگرنه تعامل مثبت و رواداری و احترام با «خودی»، موقعیت تعریف اخلاق نیست. «اخلاق» شیعی در مواجهه با دیگری اهل سنت و اخلاق اسلامی در مواجهه با دیگری غیرمسلمان است که مطرح می‌شود. بدون تردید، مناسک عمرکشان یا عیدالزهرا با ملاک‌های اخلاقی قابل جمع نیست و سراسر توهین نسبت به دیگری مذهبی اهل سنت است. در اینجاست که باید از فقها، از نسبت «اخلاق» و فقه مورد نظرشان پرسید. 🔹اما فارغ از این گزاره‌ها و پرسش‌ها، همانطور که پیش از این در متن «حفره اجتماعی تقریب» نوشته‌ام، به نظر می‌رسد که کلام و فقه و نهاد مذهب تشیع در شکل غالبش، حداقل در زمانه‌ی حاضر، توانایی و انعطاف و اراده‌ی لازم برای تقریب با دیگری مذهبی خود را ندارد. آن‌چه از این نهاد و این حوزه شنیده می‌شود، یا صدای طبل تفرقه و دیگرستیزی آشکار است یا زمزمه‌ی آرام آن و یا شمارشی در سکوت برای کوبیدن بر طبل دیگرستیزی. نهاد سیاست در هر دو سوی اهل سنت و تشیع، در ایران و عربستان، در یمن و بحرین و سوریه و مصر و مالزی هم بر این آتش می‌دمد. در چنین شرایطی، نیاز است که راهی دیگر برای نزدیک‌کردن قلب‌های این دیگری‌های مذهبی به یکدیگر جست. 🔹در خلاء این اراده‌ی شفابخش در نهاد مذهب، نقش هنرمندان، ورزشکاران، روشنفکران، اساتید دانشگاه، فعالان اقتصادی، ادیبان و روزنامه‌نگاران پررنگ می‌شود: جایی که «محمد صلاح» فوتبالیست مصری سنی، «مصطفی عقاد» کارگردان، «ام کلثوم» خواننده، «محمود درویش» کاریکاتوریست، در قلب‌های ایرانیان شیعه با دریبل زدن‌ها، سکانس اذان گفتن بلال، تحریرهای زیبای آوازی و کاریکاتورهای آزادیخواهانه جا باز می‌کنند. اینجاست که قلب‌های شیعه و سنی با یک ریتم می‌تپند و شکاف‌های خون، به جوی‌های محبت بدل می‌شوند. 🔹این رسالت زمانه‌ی ماست؛ چه فقه و فقهای شیعه و علمای اهل سنت به مسوولیت اخلاقی زمانه‌شان آگاه شوند و چه در این آتش بنیان‌کن بدمند. چقدر جای موسی صدرها و شیخ شلتوت ها و محمدتقی قمی ها وسیدجمال ها در حوزه و الازهر خالی است. @saraeer

📜آستان قدس رضوی، یک مراسم و چند سوال! 🔻کانال «پیام شهید» در واکنش به خبر برگزاری همایش «شناخت الگوی جوان امروز، گرامیداشت حضرت آیت الله قاضی» در مشهد توسط آستان قدس رضوی، نوشت: 🔹اول: چندصد سال است فضای حوزوی و روحانیت برخی شهرها به طور سنتی موافق فلسفه و عرفان یا مخالف آن است. قم و اصفهان فلسفی و عرفانی مشرب و مشهد و نجف مخالف آن بوده‌اند. هردو فضا هم علمای شهیر و نامداری داشته‌اند که منشأ خدمات بزرگی به دین و مذهب بوده‌اند. 🔹دوم: اصلا بیایید به درست و غلطش کار نداشته باشیم. عقل را بگذاریم وسط و قضاوت کنیم: با وجود این نکته مهم، برگزاری گرامیداشت مرحوم آیت‌الله سیدعلی قاضی توسط "آستان قدس رضوی" در مشهد که از پایگاه‌های تاریخی مخالفت حوزه با عرفان و فلسفه است را چطور باید تحلیل کنیم؟ یا مثلا تصور کنید یک گروه یا مؤسسه‌ در قم که پایگاه موافقان عرفان و فلسفه است برای مرحوم میرزا مهدی اصفهانی از بزرگان مکتب مقابل مراسم بگیرند. آیا در هر دو حالت، این کار را نمی‌توان یک "اشتباه حساسیت‌زا " نامید؟ و آیا جریان غالب حوزوی و روحانیت در آن شهر و جغرافیای حوزوی حق ندارد گلایه کند؟ قطعا پاسخ، مثبت است. 🔹سوم: این اقدام حساسیت برانگیز آن هم با اسم "آستان قدس رضوی" منتسب به نظام سیاسی حاکم، کجای منظومه فکری و سیره عملی امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای جا دارد؟ آیا از سیره امام خمینی که پس از انقلاب تفسیر سوره حمدش را به خاطر گلایه‌های علمای انقلابی ولی منتقد مشرب عرفانی اش در مشهد تعطیل کرد، برگزاری چنین مراسمی در می‌آید؟ یا از سیره رهبری در حسن تعامل با فاز و فضای حوزه خراسان و رعایت حساسیت‌ها برای عدم فعال شدن این شکافها به برگزاری چنین مراسمی میرسیم؟ قطعا پاسخ منفی است. 🔹چهارم: بگذریم از اینکه اساسا ماموریت‌ها و اولویت‌های "آستان قدس رضوی" چه نسبتی با چنین برنامه‌ای دارد، بگذریم از اینکه اساسا شخصیتی چون مرحوم قاضی چه نسبتی با مفهوم "جوان مومن انقلابی" ترسیم شده توسط رهبر انقلاب دارد، اما آیا آقای رئیسی و تصمیمسازان اطراف ایشان واقعا متوجه این حساسیت‌ها و آسیب‌های تشدید آن نیستند؟ ای کاش این برنامه معلول غفلت مسئولین امر از این ظرائف باشد، نه معلول نگاه افراطی و غلط برخی جریان‌های انقلابی که از امام خمینی و رهبر انقلاب، انقلابی تر هستند و با احساس تکلیف غلط، کمر به ریشه‌کن کردن جریان غیرفلسفی بسته‌اند. 🔹 آقای رئیسی عزیز! بهتر نیست اگر دغدغه تکریم و زنده کردن یاد و نام علما را داریم، مثل آستانهای مقدس علوی و حسینی، از این گسل‌های اعتقادی و اقدامات حساسیت‌زا فاصله بگیریم و علمای بزرگی چون شیخ طوسی، شیخ حر عاملی، آیت‌الله میرزا جوادآقا تهرانی، آیت‌الله شیخ مجتبی قزوینی _از اساتید آیت‌الله خامنه‌ای که از قضا مشرب غیر فلسفی داشتند و تعاریف عجیب شاگرد از استادشان در سایتشان موجود است_ و امثالهم را معرفی کنیم؟ @saraeer

🔺وزارت ارشاد برای اولین بار فهرست حمایت های این وزارتخانه از اشخاص حقوقی درسال های ٩٦ و ٩٧ را منتشر کرد. این فایل، کمک های سال ٩٦ را نشان می دهد @saraeer

📜شیعه انگلیسی «رهبر» ندارد 🔻مباحثات | سیدیاسر تقوی: 🔹سال 95 بود که رهبر معظم انقلاب در بیانات خود در «دیدار اقشار مختلف مردم به مناسبت عید غدیر» با اشاره به مبانی قرآنی مسأله «امامت»، طی تذکری فرمودند: «البتّه، از این طرف هم بایستی احساسات آنها را تحریک نکنند. یک عدّه‌ای خیال میکنند اثبات تشیّع به این است که انسان به بزرگان مورد اعتقاد اهل سنّت و دیگران بنا کند مدام بدوبیراه گفتن؛ نه، این خلاف سیره‌ی ائمّه است. اینکه شما می‌بینید رادیوها یا تلویزیون‌هایی در دنیای اسلام به وجود می‌آید که کار آنها این است که به‌عنوان شیعه و به نام شیعه، به بزرگان مورد اعتقاد بقیّه‌ی فِرق اسلامی بدگویی کنند، این معلوم است که بودجه‌اش بودجه‌ی خزانه‌داری انگلیس است؛ این بودجه‌اش بودجه‌ی انگلیس [است‌]، این شیعه‌ی انگلیسی است.» 🔹از جمله شبکه‌های ماهواره‌ای که شامل تذکر ایشان می‌شد، شبکه فدک با مدیریت یاسرالحبیب از روحانیون تندوری ساکن لندن بود که نه تنها مقدسات اهل سنت را که برخی مراجع تقلید شیعه را نیز هدف هجمه و اهانت‌های خود قرار می‌داد. یاسرالحبیب خود را از مریدان آیت الله سیدصادق شیرازی معرفی می‌کرد. سکوت بیت شیرازی در برابر این انتساب موجب شد که «شیعه انگلیسی» از یک خط‌دهی درآسیب‌شناسی فرهنگی، به برچسبی جهت مقابله سیاسی- امنیتی با بیت شیرازی به عنوان «رهبر شیعه انگلیسی» تبدیل شود. هجمه رسانه‌ای سنگین علیه این بیت که بعضا با اهانت‌های ناروایی نیز همراه بود و همچنین سخنرانی‌های انتقادی و تألیف کتاب درباره موضوعاتی همچون «برائت از مقدسات اهل سنت» و «قمه‌زنی» البته با محوریت آیت الله شیرازی موجب شد تا ضمن تمرکز «بودجه‌های پراکنده»، این بیت تبدیل به جریانی متشکل و منسجم شود. 🔹این درحالی بود که شاخصه‌های فرهنگی مزبور نه تنها اختصاص به بیت شیرازی نداشت که همچنان این مسائل در بدنه‌ی مقلدان بسیاری از مراجع تقلید، مشروع و بلکه از شعائر و مناسک مهم تلقی می‌شود. فراتر آنکه بسیاری از مراجع تقلید نیز در خصوص «وحدت شیعه و سنی» و «آسیب‌های عزاداری» با دیدگاه انتقادی مطرح شده توسط رهبر معظم انقلاب به طور کامل هم‌نظر نبوده‌ و نیستند. به طور مثال استفتای تلفنی اخیر کانال تلگرامی سرائر (با مدیریت نگارنده) از دفاتر 14 نفر از مراجع تقلید نشان می‌دهد که اکثر مراجع همانند آیت الله شیرازی و برخلاف نظرات آیات عظام خامنه‌ای، مظاهری، مکارم شیرازی و صانعی، با برگزاری مراسم غیرعلنی «عیدالزهرا» مخالفتی ندارند و این یعنی تفاوتی میان دفاتر این اعاظم با بیت شیرازی در بیان فتوا نیست. اما تأثیر اینگونه فتاوا- هر چند با قید «غیرعلنی»- فرهنگ عمومی را به طور فراگیر متأثر می‌کند و لذا در تشدید تنش‌ بین مذاهب نه تنها بیت شیرازی که مقلدان سایر مراجع نیز اثرگذار خواهند بود. 🔹در این بین، هنگامی که سیاست‌های نادرست رسانه‌ای، محوریت یک جریان پراکنده فرهنگی را به شخصیتی منسوب می‌داند که از قضا با مواضع سیاسی نظام همسو نیست، با قلب یک معضل فرهنگی به یک معضل سیاسی، این امکان را فراهم می‌آورد که بیت مزبور بتواند در میان بدنه متدین جامعه، بر اساس نگاه سیاسی خود یارگیری کند و رفتارهایی نظیر «برائت از مقدسات اهل سنت» را لزوما به یکی از محورهای مخالفت با نظام معرفی نماید. این استحاله موضوع تا آنجا پیش رفته که امروزه حساسیت حوزه انقلابی نسبت به شخص و نام آیت الله سیدصادق شیرازی بیشتر از حساسیت‌ نسبت به شاخصه‌های فرهنگی این جریان در سطوح دیگر حوزه علمیه است. 🔹مولفه‌های «شیعه‌ انگلیسی» که همان تنش‌زایی در روابط شیعه و سنی است، هیچ‌گاه در انحصار بیت شیرازی نبوده و همچون سایر آفات فرهنگی جامعه شیعی به صورت پراکنده ظهور و بروز داشته است. در همین حوزه علمیه با وجود آنکه سعی می‌شود در قالب همایش‌ها و تألیفات، وحدت شیعه و سنی را نگرشی ساری و جاری جلوه داده شود، آنچه در استفتائات مراجع و نگرانی‌ درونی آنها به تحرکات اهل سنت به چشم می‌خورد بیانگر آن است که این نگاه پا فراتر از یک سری تصمیمات و رفتارهای نمایشی نگذاشته است. این تحلیل زمانی تقویت می‌شود که شاهد آن هستیم که برخی از اساتید حوزه ابایی از دیدار علنی با آیت الله شیرازی و انعکاس رسانه‌ای آن ندارند. 🔹به نظر می‌رسد تقابل جریان انقلابی صرفا به تمرکزی کاذب در این بیت منجر شده است. نگارنده معتقد است شیعه انگلیسی «رهبر» ندارد و رهبرتراشی برای آن نیز کمکی به حل آن نخواهد کرد . لذا شاید بهتر باشد به جای نگاه سیاسی و تمرکزبخش به این جریان، برای درمان این مشکل فرهنگی، راه‌حلی فرهنگی و فراگیر بیاندیشیم. @saraeer

📜جزئیات بازداشت صدرالساداتی از زبان برادرش 🔻برادر سیدمهدی صدرالساداتی در صفحه اینستاگرام این فعال فضای مجازی جزئیاتی از بازداشت او را منتشر کرد: 🔹شاید اینبار ادبیاتی متفاوت و شکل و شمایل همیشگی را در این پست نبینید چون اینجانب برادر سید محمد مهدی صدر الساداتی این پست را می گذارم. ابتدا شرح مختصری از غیبت دو روزه ی برادرم را به اطلاع دوستان میرسانم. 🔹پس از احضاریه ی دادسرای ویژه روحانیت در شعبه تهران بدون مطرح کردن موضوع اتهامات وی را احضار کردند که این احضاریه از طریق خود ایشان اطلاع رسانی شد. ایشان دیروز حوالی ساعت 10 صبح در دادسرا حضور یافت و تا ساعت 15 هیچ اطلاعی از ایشان به بستگان و دوستانشان نرسید. اینجانب از طریق برخی از دوستان این ماجرا را پیگیری کردم نهایتا متوجه شدم که ایشان را بازداشت کردند. 🔹پس از پیگیریهای پیاپی متوجه شدم که به ایشان اجازه ی هیچ نوع تماس جهت وثیقه یا کفالت یا اطلاع رسانی را هم ندادند و بنده نیز که پیگیر بودم با جوابهای سربالا و بی ربط مواجه میشدم تا نهایتا در وهله ی اول کفالت 20 میلیونی را قبول کردند ، یکی از دوستان که کارمند رسمی دولت نیز میباشد جهت کفالت ایشان به دادگاه مراجعه کرد اما کفیل را رد کردند و پس از مدتی دوباره به او زنگ زدند که بیاید، بعد برگه وثیقه ی 100 میلیونی را نشان دادند ، اما بر اثر گذشت زمان دیگر فرصت وصول وثیقه منتفی شد ، لذا ایشان دیشب را در زندان اوین سپری کردند ، در کمال شگفتی امروز صبح که جهت اجرای وثیقه مراجعه کردم وثیقه ی 100 میلیونی را نیز قبول نکردند و گفتند پرونده های دیگری در راه است که هنوز تفهیم اتهام نشده و وثیقه سنگینتر میشود و تا وقتی که اتهامات جدید تفهیم نشود مبلغ وثیقه هم روشن نمیشود و در حال حاضر پاسخگوی هیچکدام از پیگیریهای ما نیستند ، بنابراین مشخص میشود که سید مهدی امشب را هم میهمان زندان اوین خواهد بود. 🔹چند فقره از اتهاماتی که به ایشان نسبت داده اند که مربوط به ماجرای ده ونک میباشد از این قرار است : تشویش اذهان عمومی و اقدام علیه نظام ، اخلال در نظم ، توهین علیه مامور نیروی انتظامی و ... 🔹اکنون چند نکته مبهم در مورد وضعیت سید مهدی را متذکر میشوم : حق وکیل را به وی ندادند در صورتی که طبق بند 190 کیفری ایشان حق گرفتن وکیل را دارد. پرونده دارای شاکی مشخصی نیست و با گزارشات تهیه گردیده که باید احراز شود. متهم حق دارد پرونده را بخواند و از آن کپی داشته باشد (آگاهی از اتهامات). 🔹و در آخر احتمالا فردا با شرایطی که در حال حاضر مشاهده میشود ، بعید به نظر میرسد که مبلغ وثیقه مشخص شود. این پست را جهت اطلاع رسانی به اصرار دنبال کننده های سید مهدی صدرالساداتی گذاشتم و امیدوارم پیگرد قانونی نداشته باشد. 🔸این پست پس از ساعاتی از صفحه اینستاگرام صدرالساداتی حذف شد و سرائر آن را به نقل از سایت «الف» منتشر می کند @saraeer

📜پاسخ یکی از مخاطبان سرائر به یادداشت «آستان مقدس رضوی، یک مراسم و چند سوال» 🔻جعفر یوسفی: 🔹اولا اینکه این سوال را مطرح کردند که « این حرکت کجای منظومه فکری و سیره عملی امام خمینی و آیت‌الله خامنه‌ای جا دارد؟» خب این سوال که واقعا سوال روی بی اطلاعی است چون موارد بسیار زیادی از صحبت های رهبری وجود دارد که ایشان بارها با این نکته اشاره کردند که مرحوم قاضی را باید به عنوان یک الگو معرفی کرد که دو نمونه از آن را اشاره می‌کنم: 🔹1. تجلیل از مرحوم آقای حاج میرزا علی آقای قاضی، ان‌شاءالله یکی از کارهای بسیار مفید و کار بزرگی است. مرحوم آقای قاضی - میرزا علی آقای قاضی - یکی از حسنات دهر است؛ یعنی واقعاً شخصیت برجسته‌ی علمی و عملی مرحوم آقای قاضی، حالا اگر نگوییم بی‌نظیر، حقّاً در بین بزرگان کم‌نظیر است. 2. باید فضا جوری شود که انسان هایی مانند میرزا علی آقای قاضی ها و علامه طباطبائی ها در آن بوجود آید. 🔹ثانیا مگر در زمان مرحوم آیت الله طبسی رحمه الله علیه که ایشان گرایشات تفکیکی داشتند(البته معتدل بودند) و تقریبا امکانات آستان مقدس در اختیار این گرایش بود کسی اعتراض کرد؟ بلکه طیف مقابل با سعه صدر به فعالیت های علمی خود ادامه می دادند. 🔹ثالثا داستان تعطیل شدن سوره ی حمد امام هم به خاطر تهدید آقایان به جواب دادن در عموم بود و چون امام نمی خواستند در اول انقلاب بین علمای درجه ی اول شیعه اختلاف ایجاد بشود برای همین تفسیر سوره ی حمد را تعطیل کردند . و این درحالی است که الان شرایط کاملا فرق کرده و ملاحضات اول انقلاب دیگر وجود ندارد. 🔹رابعا اما اینکه گفته شده ماموریت های آستان قدس چه ربطی به این همایش داشته است خیلی جالب است چون خط و ربط آستان قدس کاملا در راستای نظر ولی فقیه می باشد و از گفتن این موضوع هم هیچ ابائی نداریم و ندارند . هم چنین این همایش توسط موسسه جوانان برگزار شد ، که آنها آقای قاضی را با توجه به شرایط عصر امروز و اینکه هزار و یک عرفان بوجود آمده است لازم دانستند که ایشان را به عنوان الگو برای جوانان معرفی کنند که نه تنها هیچ اشکالی نداره بلکه طبق توصیه رهبری این کار صورت گرفته است. 🔹خامسا اینکه : هیچ اشکالی نداره که آقایان طیف مقابل هم بیایند و برای مرحوم میرزا مهدی اصفهانی رحمه الله علیه در مشهد یا قم مراسم برگزار کنند البته باید در عین ادب و احترام به دیگران این مراسم برگزار شود همین طوری که بزرگذاشت آیت الله قاضی برگزار شد. 🔹نکته ی آخر اینکه هرچه این دو مکتب از نظر علمی رشد کنند در نهایت به فضای کلی علمی کشور و اسلام کمک می‌شود اینکه نباید از این همایش ها و نشست های علمی ترسید بلکه باید به برگزار شدن هر چه بیشتر آن از هر دو مکتب کمک کرد. 🔸«آستان مقدس رضوی، یک مراسم و چند سوال» را اینجا بخوانید: https://eitaa.com/saraeer/298 @saraeer

📜حبابِ انقلابی- غیرانقلابی در قم/ چرا آیت‌الله خامنه‌ای از «حوزه انقلابی» سخن می‌گویند؟ 🔻فرید مدرسی در کانال تلگرامی خود نوشت: 🔹دوقطبی حامیان و مخالفان نظام در قم "حُباب" است؛ حبابی که با قصد بهره‌برداری‌ سیاسی، جریانی، فردی، خویشاوندی یا عدم اطلاع دقیق، تشریح، تعمیق و بزرگ شده است؛ بادکنکی که گاهی در داخل کشور و گاهی در بنگاه‌های رسانه‌ای و اندیشکده‌های خارج از ایران در آن دمیده می‌شود. این دو قطبی گاهی در واژگان مختلف جانمایی می‌شود: حوزه انقلابی/غیرانقلابی، حکومتی/سنتی و... . [این ادعا برآمده از دریافتی میدانی از حوزه است.] 🔹واقعیت این است که در درون حوزه علمیه قم خط قرمزی به نام "جمهوری اسلامی ایران" وجود دارد و منتقدان سیاست‌ورزی حاکمان و حتی منتقدان نظریِ ایدئولوژی نظام هیچگاه از این امر تخطی نکرده و در محافل خصوصی نیز به صراحت اجازه خدشه به این خط قرمز را نمی‌دهند. چه خوشایند برخی باشد و چه ناخوشایند؛ بر این باور دارند. 🔹 منظور از "حوزه"، حاشیه‌نشینان نیستند که نه تاثیری در حوزه دارند و نه در کالبد حوزه قرار گرفته‌اند. منظور اساتید، فضلا و علمای حوزه هستند که در تشکل‌های حوزوی یا نهادها و بیوت صاحب تصمیم‌سازی و جایگاه هستند. اینها برخلاف ذهنیت خارج‌نشینان حوزه، تطبیقی با آرایش سیاسی/فکریِ مرسوم ندارند. پس تعجب‌برانگیز است که چگونه آن شخصیت یا تشکل یا نهاد حوزوی این موضع را گرفت یا آن رفتار را انجام داد. 🔹در رخدادها و مراسم‌های درون حوزوی و فراحوزوی می‌توان نکاتی را یافت که دو قطبیِ کاذب را رد می‌کند؛ از حضور سرآمدان جریان سنتی حوزه کنار مقامات نظام تا مواجهه طرفداران حکومت برابر اقدام نادرست افراد منتسب به حکومت. آنانی که می‌خواهند حوزوی باشند و بمانند و در آینده خود تنها به این مسیر می‌اندیشند، حاضر نیستند اصول حوزوی را قربانی دیگر ارزش‌ها کنند. البته ملبسانی هم هستند که آتیه خود را خارج از حوزه طراحی کردند و می‌توانند گاهی از اصول حوزه بگذرند. 🔹تلاش برخی برای پویا نگاه داشتن این دوقطبی انقلابی/غیرانقلابی که در اصل همان دوقطبی حامیان نظام و مخالفان آن است، را نمی توان رد کرد و مشهود است؛ سازندگان آن، اینگونه قطب‌بندی را راحت کردن حلِّ مسئله می‌پندارند. همچنین برای برخی در داخل و خارج ایران، این دوقطبی نافع است و بسترساز. اما در واقع، این دو قطبی کاذب است؛ حتی اگر اکنون با حمایتِ رسانه‌ای، زنده قلمداد شود تا چند صباحی دیگر مرگ این دوقطبیِ متولد نشده را رسما باید به سوگ بنشینند. 🔹سوالی مطرح می‌شود که چرا آیت‌الله خامنه‌ای از "حوزه انقلابی" سخن می‌گویند و بارها حوزویان را خطاب قرار داده‌اند؟! به نظرم، دقیقا این تز در جهت نفی چنین دوقطبی است و در راستای تقویت همراهی کالبد حوزه از نظام. معتقدم ایشان کلیت حوزه را انقلابی می‌دانند و حوزه انقلابى را همان ماندگاری خط قرمز جمهورى اسلامى در حوزه ترسیم می‌کنند كه کلیت حوزه نیز وفادار است به آن. آیت‌الله خامنه‌ای بیش از همه شخصیت‌ها و جریان‌های حکومتی کالبد حوزه را می‌شناسند و تعامل‌های مستقیم و غیرمستقیم هم موید این مسئله است؛ تاییدات مکرر بر مرجعیت نجف در مقاطع گوناگون و نیز روابط علنی و نیمه‌علنی با مراجع تقلید قم (در تهران، قم، مشهد) نیز نشانه‌هایی از این امر است. اما برخی جریان‌ها در درون حکومت به دلیل ناآشنایی، و برخی جریان‌های خارج ایران برای پروژه تقابل‌سازی با جمهوری اسلامی، این تقسیم‌بندی را تقویت می‌کنند. این تلاش‌های آگاهانه یا ناآگاهانه ممکن است عمر این حُباب را بیشتر کند اما توان حیات‌بخشی به آن را ندارد. @saraeer

📜حربه تکفیر بین شیعه و سنی مشترک است 🔻سایت «اخوت» | محمدعلی میرزایی: 🔹دیدم یکی از اعاظم حوزه علمیه در مصاحبه با فارس* گفته است عالمان شیعه هیچ گاه اهل سنت را تکفیر نکرده اند. این ادعا البته انکار یکی از بدیهیات تاریخ است. مگر می شود چنین حرفی را پذیرفت؟ افسوس که صلاح نیست نام بسیار ی از عالمان برجسته شیعی که غیر معتقدان به امامت اهل البیت را کافر دانسته و بلکه گاه ناصبی و مستحق قتل شمرده اند نام ببریم. اما همین حالا هم اگر ادبیات خود ما را بنگرید به این حقیقت تلخ می رسید که: 🔹تکفیری شیعی و تکفیری سنی یک حقیقت رایج و غیر قابل انکار در بین مسلمانان است. البته مدل این دو تکفیر یک سنان نیست. برخی از عالمان اهل سنت شیعیان را و نه اندیشه تشیع را به خاطر سب و لعن و غلو تکفیر کرده اند و عالمانی از ما از قدیم مبنای فکری و اعتقادی اهل سنت را عامل کفر دانسته اند. حالا کاری به فرق این دو مدل تکفیر ندرایم. 🔹متأسفانه مسلمانان همه مذاهب به دلایلی کاملا شناخته شده و گاهی سیاسی و تعصب در تقابل و تعامل با هم کیشان و هم دینان و حتی هم مذهبان خود از حربه تکفیر استفاده کرده ایم. اخبار خدشه در ایمان دیگران کردن از فربه ترین بخش های روایات جعلی است. آسان کردن تشکیک در ایمان کسی که با من هم فکرو هم عقیده نیست از بدیهیات آسیب های تاریخی ارتباطات اسلامی ماست. 🔹پنهان کردن این آسیب ها و مدام توپ را به زمین دیگری انداختن گرهی از کار بسته ما را حل نمی کند. کشاندن پای کفر و ایمان و هدایت وضلالت به میدان گفت و گوی فقهی و کلامی و حتی سیاسی بین مسلمانان و در درون مذهب واحد( شیعه و سنی) یک اتفاق ویرانگر بوده و همین حالا هم هست. همین تشکیک در ایمان و دین مخالفان را می توان در قالب دهها پایان نامه علمی مورد مداقه قرار داد. 🔹خدا یکی است. محمدبن عبدالله( ص) رسول و نبی و مبعوث از سوی اوست و قرآن کتاب آسمانی وی است. همین قدر اعتقاد و باور برای مسلمان بودن و نفی کفر کافی است. ایمان هم مقوله ای قابل قضاوت و اندازه گیری فقهی نیست. 🔹به عبارت واضح تر، ایمان در میزان فقه در نمی آید. یعنی فقیه با معیارهای فقاهتی اش قدرت خلق ساز و کاری برای اثبات و نفی ایمان ندارد. اگر کسی به خدا ایمان دارد، به پیامبری و رسالت حضرت محمد هم شهادت می دهد اما در مصادیق امامان مسلمانان به هر دلیل اختلافی دارد در چنین حالتی اصولا مقوله کفر و ایمان مطرح نیست. فرض ما بر این است که هیچ مسلمانی با اعتقاد به این که این قول و باور از پیامبر خداست نفی نمیکند. 🔹این آشفته بازار دانش کلام و شخصی سازی و مذهبی سازی دانش اعتقادات و تبدیل خروجی ها و احکام آن به عنوان سلاحی علیه خصم از تراژدی های بزرگ تاریخ اسلام و از عناصر اصلی بی اثر کردن کلام و اعتقادات در شکل دهی به باورها و بینش های سازنده مسلمانان است. وجهه و سمت و سوی اصلی و گرایش مقاصد علم کلام در اصل به سمت بیرون بوده است اما حالا علم کلام به ابزاری برای خود زنی و تخریب خود مسلمانان تبدیل گشته است . 🔹علم کلام فعلی مانعی هم برای رشد دانش مسلمین و عنصر تخویف و ترهیب عالمان دینی برای نو اندیشی دینی است زیرا احکام کفر و فسق و ضلالت در آن به آسانی رخ می دهد. 🔸* این یادداشت در تاریخ 1396/06/02 منتشر شده که کانال «اخوت» مجددا آن را بازنشر کرده است @saraeer

📜جریان شیرازی٬ جریانی عوام زده است! 🔻«حمزه وطن فدا» در کانال «روزنه» در واکنش به یادداشت «سیدیاسر تقوی» نوشت: 🔹علی رغم اینکه اصل حرف* مقبول نیست و به هر جهت هیچ جریانی بدون سر نیست و همیشه ولو به شکل تعینّی هر جریانی در جامعه وجاهت و شانیت و مشروعیت خود را از یک بزرگتری میگیرد و این بزرگتر به شکل طبیعی در موقف رهبری جریان قرار میگیرد و همه چشم ها به اوست. هر چند که ممکن است این رهبری ضعیف یا قوی باشد یا شخص زیر بار این مسئولیت رهبری رفته باشد یا نرفته باشد. 🔹در قبال جریان شیرازی حداقل من نمی دانم واقعا مشغول چه کاری هستند یک رهبری خودآگاه است یا تعینی. ولی آن روی سکه به نظرم در منظر بچه های انقلاب اصلا ملموس نیست. و از این جهت حرف سرائر را میپسندم هر چند انگیزه اش را نمی شناسم. 🔹مدام هر اتفاق فجیع فرهنگی را به یک اتفاق سیاسی تقلیل میدهیم ، یک راسی برایش شناساسیی میکنیم و آن راس را میزنیم که تا اینجا کار بدی نیست اما آن روی دیگر سکه که وجه فرهنگی و مقبولیت عام یک ایده است را نه رصد داریم نه جدی میگیریم نه برای مواجهه با ان کاری میکنیم 🔹واقعیت این است ما هر روز در خلال درسها در قم با تیپ هایی رو به رو میشویم که وحدت را نمی فهمند. با تیپ هایی رو به رو میشویم که حرف انقلاب در این خصوص را نمی فهمند. وحدت را نه یک تهاجم شیعی که یک انفعال و تقلیل در جهت تامین منافع دنیوی یک حکومت تقریر میکنند حتی گاهی انقلابی هم هستند ، به این معنا که کلیت نظام را میفهمند ، آقا را هم حتی دوست دارند ولی با عرض پوزش اخرش در لسان شان رفتن به مستراح سر زدن به خلیفه است. 🔹متن حوزه ، عمق حوزه به نظرم در فهم معارف انقلاب که یکی از آنها وحدت است افلیج است. این قابلیت کم و کج بخشی از بدنه حوزه ماست که حتی آماری نداریم که کمند یا زیاد یا حداقل من ندارم طبیعی است در این قابلیت و استعداد نفهمی ، همه جور بذری امکان رشد و نمو دارد حتی بذر پوچ و پوک جریان شیرازی. 🔹خیلی ها شاید از شیرازی هم ابراز برائت کنند ولی وقتی دقیق میشوی با همان سبک زندگی میکنند با همان فکر فکر میکنند ولی اسمش این است که انقلابی هستند. خیلی ها هم اصلا شیرازی را نه میشناسند نه معتبر میدانند و چه بسا شیرازی مثل آنها دارد فکر میکند 🔹جریان شیرازی یک جریان عوام زده است. جریانات عوام زده بیش از آنکه موثر باشند بر عوام متاثرند از عوام و صرفا یک هویت روشن تری برای این عوامیت دست و پا میکنند. عوام و سیاهی لشگر شهرهای مذهبی نظیر قم و اصفهان و مشهد به گونه ای است که شیرازی خورش ملس است. 🔸* یادداشت سیدیاسر تقوی با عنوان «شیعه انگلیسی رهبر ندارد» را اینجا بخوانید: https://eitaa.com/saraeer/302 @saraeer

📜اصلاح نگاه به انسان در جریان اصلاح طلبی/ هنوز انسان از عقیده تفکیک نشده است 🔻علی شفیعی، عضو هیئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و مدیرگروه فقه کاربردی پژوهشکده اسلام تمدنی در کانال تلگرامی خود نوشت: 🔹همان گونه که قبلاً یادآوری کردم به گمان بنده جریان اصلاحات در حوزه اندیشه و اخلاق نیازمند اصلاح است. یکی از مقولات نیازمند به اصلاح نگاه ایشان به انسان است. در نوبت پیشین از ضرورت رهایی انسانِ اصلاح طلبان از جنسیت سخن گفتم در این نوبت سخن از ضرورت رهایی انسان از عقیده است. 🔹در نگاه سنتی و اصول گرایان انسان به عقیده گره خورده است و لذا انسان غیر عقیده مند یا غیر همسو از حقوق انسانی برخوردار نبوده و از مناصب اجتماعی محروم است. در این نگاه هر کس هر اندازه عقیده مندتر برخوردارتر از حقوق انسانی و به همین میزان هر اندازه از عقیده مورد پذیرش اصول گرایان دورتر از حقوق دورتر. رفتار اصلاح طلبان در دوران حاکمیت نشان می دهد که هنوز ایشان نتوانسته اند با این واقعه کنار بیایند و خود را از این چالش رها کنند. ما هنوز برای واگذاری قدرت به انسان های غیر عقیده مند و غیر همسو هم در نظر و هم در عمل با مشکل جدی مواجهه هستیم. 🔹در نگاه اصلاح طلبان هنوز انسان از عقیده تفکیک نشده است و لذاست که کافران و غیر همفکران را نه تنها مورد تکریم قرار می دهند بلکه با آنان برخوردی درجه دوم می شود. به راستی آیا اصلاح طلبان حاضرند از حقوق اجتماعی و سیاسی کافران؛ بهائیان؛ اهل کتاب و سنی ها دفاع کنند؟ آیا ایشان حاضرند مناصب اجتماعی را به آنان واگذار کنند؟ تجربه عضو زرتشتی شورای شهر یزد آزمایشی خوبی بود برای این که جریان اصلاحات متوجه شود که هنوز نتوانسته است خود را از این سنخ مقولات رها کند. @saraeer

🔺مناظراتی درباره ازدواج سفید، اسلام و همجنسگرایی، ارتداد و آزادی، حجاب، دین و اخلاق با مشارکت کارشناسان حوزوی @saraeer