۴. بررسی انتقادی اخلاق (مقایسه اخلاق ارسطویی با اخلاق دینی) این جلسه: نسبت دین و اخلاق، بررسی دیدگاه آقای پناهیان @sarbakhshi

۱. شواهد الربوبيه، جلسه اول: چیستی فلسفه روش ملاصدرا در ارائه مطالب کتاب تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۲. شواهد، جلسه دوم: بیان اجمالی فهرست مطالب کتاب توضیح و تطبیق خطبه کتاب تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۳. بررسی انتقادی اخلاق (مقایسه اخلاق ارسطویی با اخلاق دینی) این جلسه: حقیقت دین نسبت دین با اخلاق @sarbakhshi

۴. شواهد، جلسه چهارم: شرح و تطبیق اشراق سوم و چهارم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

5. شواهد، جلسه پنجم: شرح و تطبیق اشراق پنجم و ششم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

6. شواهد، جلسه ششم: شرح و تطبیق اشراق هفتم و هشتم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۷. شواهد، جلسه هفتم: شرح و تطبیق اشراق نهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۸. شواهد، جلسه هشتم: شرح و تطبیق اشراق دهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

سلام علیکم. فایل‌های اول و چهارم شواهد یک اشکال جزئی داشتند که نیاز به اصلاح داشت، لذا مجبور شدم پس از اصلاح اونها، کل فایل‌ها رو دوباره بارگذاری کنم.

با عرض سلام. یکی از سروران عزیز زحمت کشیده و فایل های درس آموزش فلسفه، مربوط به دوره ۱۴۰۰ را در حال پیاده کردن است. فایل پیوست، پیاده شده‌ی يازده جلسه (درس اول تا آخر درس هفت) است که بنده با مرور آن، اصلاحاتی که احیانا لازم داشت، انجام داده‌ام. ضمن تشکر از این سرور عزیز، فایل پیاده شده را برای استفاده عزیزان تقدیم می‌کنم. ان‌شاءالله با پیاده‌سازی بقیه فایل‌ها، به مرور ادامه‌ی جلسات به فایل فعلی اضافه خواهد شد. @sarbakhshi

9. شواهد، جلسه نهم: شرح و تطبیق اشراق يازدهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۱۰. شواهد، جلسه دهم: شرح و تطبیق ادامه اشراق يازدهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

PDF نسخه قبلی کتاب فلسفه چیست @sarbakhshi

نقد کتاب الحاد جدید، نوشته جناب آقای دکتر شاکرین بخش قابل توجهی از کتاب الحاد جدید جناب آقای دکتر شاکرین را خواندم و همچنان در حال خواندن آن هستم. کتابی بسیار عالمانه که معلوم است برای نوشتن آن مطالعات زیاد و زحمات طاقت‌فرسا کشیده شده است. بی‌شک جناب استاد بابت زحمتی که برای نوشتن این کتاب و موضوع بسیار مهم آن کشیده‌اند در نزد خداوند متعال ماجورند. با این همه اجازه دهید نقدی صریح و آزاردهنده بر آن وارد سازم. نکته جالب در این نقد آن است که ناظر به نقطه قوت کتاب است. می‌توان گفت کل کتاب دو بخش دارد: یک بخش تبیین نظریات فیزیکی، کیهان‌شناختی و زیست‌شناختی است. بخش دوم موضع فلسفه اسلامی درباره آن نظریات است، طبعا این مواضع ناظر به نقاط تلاقی است؛ نقاطی که نظریات فیزیکی و ... با مبانی فلسفی و دینی ما اصطکاک پیدا کرده و آنها را زیر سوال می‌برند. به هر حال، نویسنده‌ی اندیشمند و محقق عمیق و دقیق، جناب آقای دکتر شاکرین هر دو بخش را آنقدر عالمانه و محققانه نگاشته‌اند که می‌توان گفت کتاب، از حیز انتفاع افتاده است. عجیب است این انتقاد!؟ توضيح می‌دهم. بخش اول که ناظر به نظریات فیزیکی، کیهان‌شناختی و زیست‌شناختی است، آنقدر عالمانه نوشته شده که تنها به درد کسانی می‌خورد که با این نظریات آشنا هستند و به اصطلاح رشته تحصیلی‌شان فیزیک و زیست‌شناسی است و برای طلبه‌ای مثل بنده که دغدغه آشنایی با این دیدگاه‌ها و اتخاذ موضع فلسفی دارم، درک آنچه نوشته شده بسیار دشوار و بلکه غیر ممکن است. اما بخش دوم که ناظر به دیدگاه‌های فلسفی است، آنقدر دقيق و فیلسوفانه نوشته شده که تنها به درد کسانی می‌خورد که رشته تخصصی‌شان فلسفه است و طبعا کسانی که با دیدگاه‌های فیزیکی و زیست‌شناختی آشنا هستند و فلسفه اسلامی نمی‌دانند که عموما نمی‌دانند، نمی‌توانند از این بخش استفاده کنند. به این ترتیب، سوالی که پیش می‌آید این است: کتاب الحاد جدید برای چه کسانی نوشته شده است؟ آیا برای بنده که فلسفه میدانم؟ در این صورت بخش اول کتاب تقریبا غیر قابل درک است. آیا برای کسانی نوشته شده است که رشته‌شان فیزیک و زیست‌شناسی است و با سوالات تولید شده از این رشته‌ها آشنا هستند؟ در این صورت بخش دوم کتاب غیر قابل استفاده است. (شاید در آنچه نوشتم مقداری مبالغه وجود داشته باشد، اما رگه‌های زیادی از حقیقت، در آن نهفته است). خلاصه و جمع‌بندی نهایی: کتاب الحاد جدید، کتابی است که بسیار عالمانه نوشته شده و به گمان من، به همین دلیل به هدفی که در نظر داشته نرسیده است. کاش اساتید بزرگوار در عین زحمات بسیار زیاد و عالمانه‌ای که می‌کشند این نکته را در نظر بگیرند که نوشته‌شان در عین عالمانه و دقیق بودن، برای کسانی که مخاطب نوشته هستند، قابل درک باشد. اگر عزیزی به جناب آقای دکتر شاکرین دسترسی دارد این نقد بنده را به ایشان برساند و البته از همین جا، خاضعانه کمال قدردانی خودم را نسبت به نوشته عالمانه‌شان و زحمات زیادی که در راه پاسخگویی به سوالات و شبهات می‌کشند تقدیم می‌کنم. خدا کند با این نقد، بی‌انصافی و قدرناشناسی نکرده باشم. @sarbakhshi

پاسخ استاد شاکرین به نقد بنده: سلام علیکم. مشکلی که در نقد آمده نکته قابل توجهی است. لیکن چاره ای نیست از اینکه در این زمینه کارهای متقنی به لحاظ علمی و فلسفی از سوی حوزویان تولید شود. هدف از اثر یاد شده تولید معرفت در سطح نخبگانی و عمدتا برای محققان، کسانی که مشغول نگارش رساله و مقالات علمی در این زمینه هستند و اساتیدی است که در این زمینه تدریس می کنند. همچنین این اثر به طورضمنی تلنگری به حوزویان و مراکز آموزشی حوزوی است که باید سطح دانش خود را در این زمینه با همه ابعاد و جوانب آن ارتقا دهند و مساله را ساده و سطحی تلقی نکنند و تلاش کنند که حوزه های علمیه در این زمینه جلودار و خودکفا باشند. البته گامهای دیگری نیز باید برداشته شود. اثر یاد شده بر تولید معرفت متمرکز بوده ولازم است در کنار آن گامهایی برای ترویج معرفت برداشته شود. در این زمینه باید کسانی به نرم نویسی و گزینش و باز نشر محتوا به زبانهای ساده تر متناسب با سطوح مختلف و نیازها و سطح درک مخاطبان خاص بپردازند. @sarbakhshi

۱۱. شواهد، جلسه یازدهم: شرح و تطبیق اشراق دوازدهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

۱۲. شواهد، جلسه دوازدهم: شرح و تطبیق ادامه اشراق دوازدهم از شاهد اول، مشهد اول تدریس: سربخشی @sarbakhshi

فایل پیاده شده و ویرایش شده درس‌های آموزش فلسفه (بر اساس کتاب آموزش فلسفه حضرت آیت‌الله مصباح ره) از ابتدا تا اواسط درس سیزده فایل‌های صوتی شماره ۱ تا ۲۲ تدریس: سربخشی @sarbakhshi

راه انسان‌سازی! یادش گرامی باد رضوان الله تعالی علیه.

ناظر به مطلبی که در این اسکرین آمده و گویا از سخنان جناب آقای نصیری است، گفتگویی در یکی از گروه‌های علمی درگرفته بود. یکی از سروران عزیز نظر بنده را خواست. حقیر نیز متن زیر را آماده کردم. البته بخشی از آن را یکی از سروران عزیز، از فایل صوتی نگاه انتقادی به اخلاق بنده برگرفته بود. به هر حال، برای استفاده دوستان تقدیم می‌شود. تفصیل این بحث‌ها در همان فایل‌های نگاه انتقادی به اخلاق آمده است:

نسبت دین و اخلاق آیا تفکیک اجزای دین به عقاید، اخلاقیات و احکام درست است؟ تفکیک اجزای دین به عقاید، اخلاقیات و احکام، مرسوم و متداول است، اما نادرست است. چون اخلاق فقط عبارت از صفات نیست، بلکه شامل رفتارها، غایات و ارزش و لزوم آنها هم می‌شود. اجزای سه‌گانه‌ی دین: اخلاق بخش اخلاق از اجزای سه‌گانه‌ی فوق، عین اخلاق است و در آن حرفی نیست. احکام احکام عبارت است از رفتارها و ارزش و لزوم آنها. پس احکام خارج از حوزه اخلاق نیست، چرا که هر فعل اختیاری که محکوم به حکمی فقهی است، در عین حال محکوم به حکمی اخلاقی است، بدون هیچ استثنایی. تفکیک حکم فقهی یک رفتار از حکم اخلاقی آن هم صحیح نیست، زیرا معنا ندارد خداوند متعال حکمی فقهی صادر کند که غیر اخلاقی باشد. بنابراین احکام فقهی می‌بایست منطبق بر احکام اخلاقی باشد. نتیجه آنکه احکام جزو اخلاق بوده و فقه زیرمجموعه اخلاق است نه قسیم آن. پس فقهی که غیر اخلاقی باشد، نادرست است. اگر در فقه، حکم غیر اخلاقی یافت می‌شود برای این است که قسیم اخلاق تلقی شده است، در حالیکه جزو آن است. چنانکه گفتيم محال است در دین الهی، حکم غیر اخلاقی یافت شود؛ چون عقلا محال است خداوند امر غیر اخلاقی را اجازه داده یا بدان توصیه کرده باشد. اگر حکم غیر اخلاقی در دین وجود دارد، باید گفت یا دین تحریف شده، یا برداشت نادرستی از آن صورت گرفته و یا رفتار نادرستی از طرف دینداران انجام گرفته و به دروغ به دین نسبت داده شده است. و اما عقاید عقاید هم ذیل اخلاق است؛ چون عقیده‌ی درست، یعنی پذیرش و ایمان آوردن به یک حق؛ مثلا وجود خدا یک حق است که در قالب گزاره‌ی "خدا وجود دارد" بیان می‌شود، این گزاره، یک فهم و یک دانش است. دانش عقیده نیست؛ دانش زمانی تبدیل به عقیده می‌شود که به آن ایمان بیاوریم و آن را بپذیریم. از طرفی، پذیرش و ایمان، یک عملِ قلبی است. پس عقیده که بخش اصلی دین است، عمل قلب است. وقتی عقیده نوعی عمل شد، از آنجا که یک عمل اختیاری است، حکم اخلاقی خواهد داشت و ذیل اخلاق مندرج خواهد شد. لذا عقیده نیز ذیل اخلاق قرار می‌گیرد. نتیجه: برخلاف نگاه مشهور که اخلاق را جزء دین می‌داند، معلوم شد که هر سه جزء دین، جزو و بلکه عین اخلاق‌اند. پس دین عین اخلاق و اخلاق عین دین است. با این تلقی موضع بنده در برابر سخن امثال جناب آقای نصیری این خواهد بود: اخلاقی بودن، بدون آنکه دیندار باشی، معنایش آن است که بخشی از اخلاق را بپذیری و بخش دیگر آن را انکار کنی. این عزیزان گمان کرده‌اند می‌توان بدون آنکه دیندار بود، اخلاقی زندگی کرد، درحالی‌که که نفی دین، چه به معنای نفی عقاید دینی باشد و چه به معنای نفی احکام دینی (نفی شریعت)، منجر به نفی اخلاق می‌شود. پذیرش بندگی خدا (بخش عقیدتی دین) از مهم‌ترین وظایف اخلاقی است. همچنین مراعات احکام فقهی (تسلیم در برابر شریعت)، بخش اعظم اخلاق است. در طرف مقابل نیز، متدینین نباید به گونه‌ای رفتار کنند یا فتوا دهند که گمان شود دین امری غیر اخلاقی است. خلاصه آنکه: اخلاق° بدون دین حق، اخلاقی است ناقص و باطل؛ و دین غیر اخلاقی، دینی است باطل. @sarbakhshi

فایل پیاده شده و ویرایش شده درس‌های آموزش فلسفه (بر اساس کتاب آموزش فلسفه حضرت آیت‌الله مصباح ره) از ابتدا تا انتهای درس ۲۰ فایل‌های صوتی شماره ۱ تا ۳۲ تدریس: سربخشی @sarbakhshi

🧬 #خردنوا | اختیار و شبهه ضرورت علّی 00:00 دلیل بر اختیار 08:45 شبهه ضرورت علی و اختیار 11:00 پاسخ مشهور 16:20 پاسخ استاد فیاضی 20:00 نقد پاسخ مشهور 27:30 پاسخ استاد سربخشی 👤 دکتر #محمد_سربخشی 📚 #فلسفه_اسلامی | #تخصصی 📮 ایتا | تلگرام | اینستاگرام | آپارات