اگر دست راست‌تان زخمی باشد و شما در حال پانسمانش باشید، میگویید دارم به دست راستم کمک می‌کنم؟! دست شما و چشم شما و قلب شما خود شماست. نفْس(جان) در وحدت خودش به یک اندازه در همه اعضا حاضر است. نفس ما در وحدت خودش چیزی مستقل است که ما آنرا هنگام اشاره به خودمان در می‌یابیم؛ می‌گوییم "من" . ولی در عین حال، نفس در دست و پا و چشم و زبان ما هم حاضر است و آنها هم "من" هستند. ولایت، نفس(جان) است و در وحدت خودش، در جمهوری اسلامی، حزب الله لبنان و جبهه مقاومت حاضر است. جمله‌ی "ما به حزب‌الله کمک می‌کنیم" همان اندازه بی‌معناست که بگوییم ما به دست‌مان هنگام زخم برداشتن کمک می‌کنیم. چه بسا خونریزی دست به تنهایی سلامت و بقای کل نفس را به خطر اندازد. (هرچند که در میان اعضا، عضو رئیسی مثل قلب و مغز اولی بر سایر اعضا هستند). من بیان رهبر انقلاب را در نماز جمعه پیشین در بیان مفهوم "ولایت" و نسبت میان مومنین، اینگونه می‌فهمم. 🔆 #یادداشتهای_بیروت ➕️ @yaminpour 🔻 «مؤسسه سرواستوار» http://eitaa.com/sarveostovar

🔥 یادداشتها را در شماره ۵۰ متوقف میکنم. نجیب میقاتی نخست‌وزیر لبنان امروز کنایه‌آمیز گفته است: "بهتر است ایرانی‌ها از علاقه خود به لبنان کم کنند." میقاتی نمی‌داند که این علاقه فراتر از مرزها و بیرون از چارچوب تنگ دیپلماتیک و عرض‌ورزی‌های مادی است. در رگ مؤمنین یک خون جریان دارد و از یک روح حیات می‌گیرند. ما غریبه نیستیم حتی اگر زبان هم را نفهمیم. لهجه‌ی آهنگین غریب شامی به گوش ناآشنا و به دل آشناست. ما همدیگر را می‌شناسیم. شهرهایمان را با کتیبه‌های مثل هم آذین می‌بندیم، در مسجدهایمان برای یک چیز مشترک دعا می‌کنیم، یک پرچم بلند کرده‌ایم، خواب و خاطره‌هایمان یکی است، دلمان برای یک چیز می‌تپد... ما از همیم، با همیم، ما، ما هستیم نه من و تو. 🔆 #یادداشتهای_بیروت فعلاً پایانی ➕️ @yaminpour 🔻 «مؤسسه سرواستوار» http://eitaa.com/sarveostovar

﷽ شعری برگرفته از سفرنامه آقای یامین‌پور به لبنان که نوشته بود: «می‌گوید اینها تا به‌حال دست کم سه بار خانه‌شان را از نو ساخته‌اند. آن جنوبی حتی همین چند ماه پیش همان موقع که در حیاط خانه‌اش قلیان می‌کشید و به در و دیوار خانه‌اش نگاه می‌کرد نقشه جدید خانه‌ را در ذهنش کشیده؛ با خودش گفته "اگر دفعه بعد اسرائیل خرابش کرد، این‌بار اینطور می‌سازمش!"» #یادداشتهای_بیروت 🕊🕊🕊🕊 من از غم‌های خود، بال و پر پرواز می‌سازم دلم را بشکنی با تکه‌هایش ساز می‌سازم اگر دستی بچیند ساقه‌ام را باز می‌رویم اگر پایی بکوبد خانه‌ام را، باز می‌سازم برای داستان خویش، پایانی نمی‌بینم اگر ویران شوم هر بار، از آغاز می‌سازم درخت باغچه، دلتنگ گنجشکان نمی‌ماند که از فردا حیاط خانه را دلباز می‌سازم تمام خانه را آجر به آجر شعر می‌خوانم تمام خانه را این بار با آواز می‌سازم بیا با منجنیقت شعله‌باران کن جهانم را گلستان می‌شوم در آتشت، اعجاز می‌سازم منم ققنوسِ در افسانه‌ها، با تب نمی‌سوزم! منم صبحی سراسر روشنا، با شب نمی‌سازم! ✍️ فائزه امجدیان __________ 🖇 یامین پور 🔻 «مؤسسه سرواستوار» http://eitaa.com/sarveostovar