سایه! تکرار غریبانه روزهایت چگونه گذشت وقتی روشنی گروه های رنگ به رنگ باشگاه از پشت چت های بچه های السابقون پیدا بود؟ با من بگو از لحظه لحظه تنهایی مبهمت در روزهای بعد از تمام شدن دوره حرفه ای از بیکاری معصومانه قلمت آیا میدانی در هجوم ایده های جذاب قابل نوشتن و گیر و دار ملال آور خانه داری و بچه داری، حقیقت زلالی نگو نشان بده به طور عملی نهفته بود؟ اسارت در روزمرگی تا سر حد مرگ نشانت میدهد که ننوشتن،سرنوشت محتومِ همه مادران عشق نوشتن است اگر فشار جایی مثل باشگاه بالای سر کمال گرایت نباشد برای دست به قلم شدن. میدانم بی صبرانه منتظری تا صاحب باشگاه بیاید و بگوید: سایه! اکنون آمده ام تا دستهایت را به پنجه طلایی خورشید دوستی در باشگاه بسپاری در آبی بیکران مهربانی ها به پرواز درآیی و اینک سایه شکفتن و سبز شدن در انتظار توست… در انتظار تو‌… #منو_ببرید_تو_باشگاه🙋🏻‍♀️ #کِی_منو_میبرید_باشگاه؟🤷🏻‍♀️ #خسته_شدم🤦🏻‍♀️ #بدم_میاد_از_انتظار😬🤪 @sayeh_sayeh