🎥جلسه دوم درسگفتار نوجهــــان 🔸استاد: دکتــر مجتبی عبــدخدایی

⛔️ غربت علــــوم پایه و خطر آینـــده کشور 🔸رهبر انقـــلاب در این برش کـوتاه، درباره غربت علـــوم پایه و نامتوازن شدن رشته‌های دانشگاهی کشور هشدار می‌دهند. (۱۳۹۷.۳.۲۰) «علوم پــایه» در کشـــور ما از معضـلی تاریخی رنج می‌برد و آن «نامسـألگی» است. یکی از راهبـــردهای اساسی کشــورهای توسعه‌یافته این است که کشورهایی مانند ایـــران را «مصـــرف‌کننده علم» بار بیـــاورد و از دستیابی به مـــرزهای علم بازدارد. لذا سیـــاست‌هایی را نهــادینه کرده‌اند که دانش‌های پایه بصورت تاریخی از درجه اهمیت پایین‌تری برخوردار باشد و در مقابل، مهندســـان و تکنسین‌ها، قله‌های علمی و پیشـــران حرکت اجتماعی به شمار آیند!! #درسگفتــــار | نامسألگی علوم پایه در ایران | لینک ثبت‌نام: http://www.negahschool.ir/product/na-masalegi/ ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

#گزارش‌تصویری 🔰 جلسه دوم درسگفتار #نوجهان ، چهارشنبه ۱۷خرداد ۱۴۰۲ مدرس: #دکترمجتبی‌عبدخدایی ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

✍ اگرچه درون مرزهای سرزمینی، دولت‌ها صاحب حاکمیت هستند، اما هیچ دولتی ذیل یک حاکمیت برتر از خودش نیست؛ لذا یک آنـــارشی در عرصه بین‌الملل حکم‌فرما می‌شود. این وضعیت آنارشیک، منجر به یک منطق و الگوی رفتاری می‌شود. ✍ گزیده‌ای از جلسه دوم درسگفتار #نوجهان، دکتر #عبدخدایی بخش اول یکی از جدی‌ترین و برجستــــه‌ترین دیدگـــاه‌هایی که نسبت به نظم جهـــانی وجود دارد، رویکرد «ساختــــارگرا» به نظم جهانی است. رهیـــافت ساختارگرا، نوع ترکیب‌بندی واحدهای سیاسی در نظام بین‌الملل را بسیـــار حائـــز اهمیت می‌شمرد. ساختـــارگرایان وقتی وجود یک الگوی مستمـــر و پایدار را میان واحـــدهای تشکیل‌دهنده‌ی عرصه بین‌المـــلل احساس می‌کنند، از شکل‌گیری «نظم جهـــانی» سخن به میان می‌آورند. چنین نظمی را می‌توان به‌تبع «قرارداد وستفــــالیا» و پیدایش «دولت» به‌عنوان واحد اصلی نظام بین‌الملل مشاهده نمود. بدین‌ترتیب، دولت‌های سرزمینی به‌عنوان بازیگــــران عرصه‌ی بین‌المــــللی تشخص ویژه‌ای پیدا کردند. این الگو در طی ۲۰۰ سال، به نظم مستمر و پایـــدار در سرتاسر جهان تبدیل شد؛ اکنون نیز در هیچ نقطه‌ای از جهان نمی‌توان جغرافیایی را پیدا کرد که ذیل یک دولت درنیامده باشد. با پیدایش این نظم در جهان، «مرز» معنای خاصی پیدا کرد و حوزه‌ی اختیار هر واحد سیاسی را در سراســــر جهان مشخص نمود. وقتی دولت به‌عنوان واحــــد اصلی نظام بین‌المــــلل، مورد پذیرش همگان قرار گرفت، هر دولتی از حق استقــــلال در اعمال حاکمیت بر سرزمین و جمعیتی مشخص برخوردار شد. معنای این سخن آن بود که در چنین نظمی، اگرچه درون مرزهای سرزمینی، دولت‌ها صاحب حاکمیت هستند، اما هیچ دولتـــی ذیل یک حاکمیت برتر از خودش نیست؛ لذا یک آنـــارشی در عرصه بین‌الملل حکم‌فرما می‌شود. این وضعیت آنارشیک، منجر به یک منطق و الگوی رفتاری می‌شود. به این صورت که هر واحدی توان‌مندی و قدرت بیش‌تری از خود نشان دهد، در عرصه‌ی جهانی ذی‌نفوذتر خواهد بود و منافع خود را در عمــــق گسترده‌تری دنبال خواهد کرد. بنابراین هرمی شکل می‌گیرد که قدرت‌های بزرگ جهـــانی در رأس آن قرار می‌گیرند؛ کشورهای دیگر نیز به تناسب توان‌مندی‌ای که در تأمین منافع خود دارند، به‌ترتیب از رأس هرم به‌سمت قاعده‌ی هرم، منزلتی را در هرم قدرت جهــــانی به خود اختصاص می‌دهند. این هرم، می‌تواند تک‌قطبی یا چندقطبی بوده، و متوازن یا نامتوازن باشد. اگر این هرم از دو قدرت بزرگ تشکیل شود، شاهد یک اسکلت‌بندی معطوف به دو قطـــب بزرگ در جهان خواهیم بود؛ حال آن‌که اگر چند قطب قدرت در جهان وجود داشته باشند، منطق بازی و تقسیم قدرت و شیوه‌ی تأمین منافع، تفاوت آشکاری با شکل دوقطبی خواهد داشت. اگر این قطب‌ها متوازن باشند، مانند آلمان و انگلیس و فرانسه، شاهد گونه‌ای از بازی در عرصه‌ی بین‌الملل خواهیم بود؛ اما اگر یک دولت از توانمندی بالاتری برخوردار باشد، مثل امریکا، شیوه‌ی بازی‌گری‌اش نیز با دیگر بازیگــــران تمایز خواهد داشت. ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ 🆔 @sch_negah

🔻گزیده‌ای از جلسه هفتم بازخوانی کتاب #طرح‌کلی‌اندیشه‌اسلامی‌در‌قرآن استاد #میرباقری 🔰 «جامعه‌ی مؤمنیــن علاوه بر روابط عــرضی دارای نظــام روابطی‌ست که توسط «ولی جامعــه» و اراده محــوری، سرپرستی می‌گردد. ولایت با این تقریر نظــریه‌اجتماعی و مدل جامعــه‌پردازی اسلام است.» «ولایت» به‌مثابه‌ی نظریه اجتماعی انبیاء بعد از بعثت درونی به دنبال ساخت جامعه‌ای متناسبات با روابط توحیدی هستند و در راه ساخت این جامعه با جوامع استکباری درگیر می‌شوند. در این میان روشی که انبیاء برای ساخت انسان مطلوب خود در بیش می‌گیرند، «جامعه‌سازی» است. جامعه‌ی توحیدی بستر تربیتی انبیاء برای پرورش انسان‌هاست. در واقع انبیاء به دنبال ایجاد ساختار و مناسباتی هستند که زمینه‌‌ی تربیت جمعی انسان‌ها را فراهم می‌سازد، نه تربیت انفرادی آحاد جامعه. نقشِ ساختارها و مناسبات اجتماعی، نقش تسهیل‌گری برای اقامه‌ی یک نوع ارزش و هنجارهای متناسب با آن است. 🔻جامعه‌ای که انبیاء می‌سازند دارای یک «پیوستگی و اتصال شدید درونی بر محور اهداف نبی» است. این ارتباط اعم از هم‌دلی و تعلق و پیوند‌های روحی است. ضلع دیگر این هماهنگی و تعلق روحی؛ پیوستگی فکری و هماهنگی در نظام اندیشه است و در نهایت هماهنگی در افعال و رفتارهاست. بدون این انسجام همه‌جانبه؛ مؤمنین توان عبور از جامعه‌ی کفار و مقاومت در برابر آنان را ندارند. 🔻رکن دوم جامعه‌ی انبیاء «صف‌بندی، فاصله‌گذاری و عدم وابستگی به جریان معارض» است. نظام استکباری درصدد سیطره بر تمام جهان است لذا جامعه‌ی ایمانی برای هضم و منحل نشدن در برابر آن‌ها نیاز به تبری و صف‌بندی دارد. در ادبیات جدید رهبری این صف‌بندی همان جهاد کبیر، عدم اطاعت از کفار و جهاد نپذیرفتن دستگاه مقابل است. در ادبیات قرآن این اتصال درونی و صف‌بندی بیرونی «ولایت» نام دارد. 🔻رکن سوم جامعه‌ی انبیاء «ولی جامعه» است؛ انسجام و هماهنگی درونی و صف‌بندی بیرونی حول یک اراده محوری شکل می‌گیرد و بدون آن هماهنگی در لایه‌های مختلف ایجاد نمی‌شود. قانون و برنامه، ابزار هماهنگی در جامعه هستند، نه علت و منشا هماهنگی. در واقع جامعه‌ی مؤمنین علاوه بر روابط عرضی دارای نظام روابطی‌ست که توسط ولی جامعه و اراده محوری، سرپرستی می‌گردد. ولایت با این تقریر نظریه اجتماعی و مدل جامعه‌پردازی اسلام است. برشی از درسگفتارِ بازخوانی کتاب طرح‌کلی‌اندیشه‌اسلامی مبحث «ولایت» ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

بــــــزودی . . . ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ

یادآورے امــــروز آخرین فرصـــت ثبت‌نام در درسگفتــــار «نامسألگی علــــوم پایه» است‌. این دوره را بخصوص به دغدغه‌منـــدان حوزه «علم‌شنـــاسی و تحــــول علمی» و همچنین معلمـــان رشته‌های پایه و علاقه‌مند به «تفکــــر انتقــــادی و مهــــارت‌های اندیشیدن» پیشنهــــاد می‌کنیم. لازم به ذکر است که برنامه بصورت مجــــازی(آنلاین) برگــــزار می‌گردد.

پیشـــرفتِ‌ مردم‌پایه، همان عــــدالت است. 🔻پیشـــران‌های توسعه در دنیـــای امــروز، «بخش خصــوصی» است که جایی برای عـــدالت نمی‌گذارد. در بهتـــرین حالت یک «عـــدالت پینه‌دوزانه‌‌ی دولـــت رفاهی» تعریف می‌کنند تا عــــدالت را به آن سنجاق کنند. 🔻مسأله‌ی ما «پیشـــرفت‌ِ همراه‌با عدالت» است که درواقع همان «پیشـــرفتِ‌مـــردم‌پایه» است. یعنی «همه‌ی مـــردم ایـــران» در پیشرفت دخیل باشند که این خود همان عدالت است. 🔻مطالبه‌ی رهبری از شـــورای نگهبان مبنی بر تأسیس «مــــرکز رصـــد عدالت» برای سنجـــش عــــدالت در قوانــــین کشور به‌خصوص برنــــامه‌های توســـعه بر زمین مانده است. 📽 برشی از کارگاه یک روزه آشنایی با اصل ۴۳ و ۴۴ و سیاست‌های کلّی اصل ۴۴ قانون اساسی #دبیرخانه‌هم‌اندیشی‌‌پیشرفت‌اسلامی #مرکز‌علوم‌نوین‌اسلامی(معنا) ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔 @sch_negah

🔰 چرا با "توسعه" مخالفیم؟ 🔻مسئله‌ی اساسی و اصیل پیش روی ما اقتصاد مردمی است. در نگاه حضرت امام(ره) مردمی سازی به معنای دخیل کردن توده های ملیونی مردم در تولید است، برخلاف ارتکازی که عموما در این موضوع به ذهن می‌رسد که مردمی سازی را در لایه مصرف و یارانه تقلیل می‌دهند. سویه و جهت اقتصاد اسلامی نیز در نگاه ایشان به سمت گسترش مشارکت عمومی مردم است. 🔻 مردم‌پایه بودن بهترین راه حل برای از بین بردن دوگانه عدالت و پیشرفت است. در واقع پیشرفت مردم‌پایه همان عدالت است و دیگر نیاز نیست برای ایجاد عدالت نسبی، دولت رفاه و بیمه اجتماعی شکل بگیرد تا بتواند فقدان عدالت را در برنامه‌های اقتصادی جبران کند. عدالت در نگاه اسلامی صورت نوعیه پیشرفت است نه جزئی منفصل که پینه‌دوزانه آن را به پیشرفت بچسبانیم. 🔻 اساسا مخالفت ما با "توسعه" و تاکید بر "پیشرفت" به همین دلیل است، توسعه مفهومی است که صورت نوعیه خاص خودش را دارد و این صورت‌ها قابل انفکاک از توسعه نیستند. در توسعه یا عدالت توسط پیشران های آن که بخش خصوصی است له می‌شود و یا اینکه عدالت پینه‌دوزانه دولت رفاه را به پیشرفت سنجاق می‌کنند که هیچ‌کدام از ‌آن‌ها مطلوب ما نیست. ♦️ برشی از کارگاه یک روزه آشنایی با اصل ۴۳ و ۴۴ و سیاست‌های کلّی اصل ۴۴ قانون اساسی؛ حجت‌الاسلام محسن#قنبریان #دبیرخانه‌هم‌اندیشی‌پیشرفت‌اسلامی‌ #مرکزعلوم‌نوین‌اسلامی(معنا) ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

🔰 اولین جلسه #درسگفتار نامســألـــگــی علـــوم پایــه در ایــران «علم همـــواره مدعی این بوده است که جهـــان چیزی برای «اکتشـــاف» دارد و این اکتشـــاف را برای حیات انسان ضروری می‌دانسته است. جهانِ پر از نـــزاع، آشـــوب، بی‌نظمی و جهانِ پر از اتفاقات کاتـــوره‌ای که به‌غایت، بی‌غایت به نظر می‌رسند، اجازه حیـــات را از انسان می‌گیرد. علـــم قرار بوده نشان دهد که چگونه جهـــان جایی برای زندگی انسان است. از همین رو نیز بوده است که چند‌هزار سال است که انســـان‌ها، دانشمندان را تکریم کرده و برای ایشان، از دسترنج خودشان، اسبـــاب امرار معاش و حیات فراهم کرده‌اند و از همین رو چند هزار سال است که جوامع، «نهاد علم» را به رسمیت شناخته‌اند و آرزوی شکل‌گیری دانشمنـــد را تبدیل به آرزوی کودکی و نوجـــوانی فرزندانشان کرده‌اند.» #علیرضا‌_شفاه #علوم‌_پایه ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

🔰 دومین جلسه #درسگفتار نامســألـــگــی علـــوم پایــه در ایــران در جامعه ما، مهمترین توجیهی که در پس نگاه ابزاری به علم مطرح می شود، «انگیزه خدمت به مردم و رفع درد مردم» است. با این حال، این سؤال جای بسی تأمل دارد که اگر والاترین درد بشری، کسب حقیقت است تا بدانجا که انسان، برای آن، حتی حاضر است جان خویش را برای نیل به آن بدهد، به راستی آیا وقتی علم و فعالیت علمی از ماهیت حقیقت‌جویانه خویش انصراف دهد و صرفا به نگاهی ابزاری تقلیل یاید، آیا می‌تواند دردی از دردهای بشری را تسکین بخشد؟ آیا فعالیت علمی در این وضعیت، رافع آلام بشری است یا مضاعف کننده آن؟ #محمدرضا_قائمی‌نیک #علوم‌_پایه ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

🔰 درباره انگاره «خدمت‌کردن به مردم» از طریق نگاه ابزاری به علم ✍دکتر محمدرضا #قائمی‌نیک 🗒 #یادداشت 📌بخش اول 🔻میشل فوکو در گفتگویی با نوام چامسکی در ۱۹۷۱، متذکر شد که برخلاف تصور رایج، دستگاه قدرت از طریق نهادهای رایجی نظیر پلیس، ارتش یا نهادهای اجرایی اِعمال قدرت نمی‌کند بلکه از طریق نهادهایی که ظاهراً خنثی و بی‌طرف هستند، سلطه بر افراد جامعه شكل می‌گیرد. کار سیاسیِ واقعی، نه نقد نهادهای آشکارا سیاسی، بلکه نقدِ این نهادهای قسم دوم ظاهرا خنثی است. 🔻در یکی دو دهه اخیر در میان نهادهای علمی کشور مباحثات و منازعاتی میان «نظریه پردازان» علم سکولار غربی و «نظریه پردازان» علم اسلامی-ایرانی در گرفته است که مسئله ارتباط هر یک از این دو با نهادهای قدرت و سیاست نیز یکی از نکات محل بحث بوده است. با این حال به نظر می رسد ورای این دوگانه، قلمروی از فعالیت علمی بسیار گسترده در ایران به شکلی ناآشکار در حال استمرار و بقاء است که از قضا، بسیاری از مشکلات مربوط به فعالیت علمی، نه محصول فعالین و «نظریه پردازان» علم سکولار و نه برآمده از فعالیت «نظریه پردازان» علم دینی است، بلکه محصول قلمرویی از فعالیت علمی است که به جهت بهره مندی از بودجه‌های پژوهشی-آموزشی یا دسترسی به امکانات یا ارتباط با نهادهای قدرت و به‌طور کلی همۀ امور محل منازعه، به مقدار بیشتر از دو طرف منازعه مذکور، تأثیر بسیار زیادی در مشکلات فعلی فعالیت علمی در ایران دارد. 🔻این قلمرو سوم را می‌توان با تعابیر مختلفی، قلمرو «مصرفی»، «کاربردی»، «معطوف به کسب شغل و درآمد و پول» یا حتی «استعماری» فعالیت علمی نامید. این قلمروی به لحاظ کمی گسترده، عمدتاً مصرف کننده علم است؛ علم را تنها برای apply کردن و کاربرد محض آن در زندگی روزمره می خواهد. در این قلمرو، علم، ابزاری برای کسب درآمد، شغل یا حداكثر منزلت اجتماعی بالاتر و بیشتر است و در نهایت، این نگاه به علم، استعماری است. زیرا به علم، نه به‌مثابه طریقی برای کشف حقیقت و نیل به آن، بلکه به مثابه ابزاری برای طلب عمران و سازندگی تکنیکی می نگرد. شاید همۀ این ویژگی‌ها را بتوان در کنار نهادن درک علم به مثابه طريق كشف حقیقت در مقابل تعریف علم به مثابه تکنیکی جهت کنترل خلاصه کرد. 🔻مصداق این قلمرو در جامعه ایرانی، کرور کرور علم ورزانی است که در قالب دانشجو یا استاد یا حتی اخيراً بنگاه‌های چاپ مقاله و کتاب، بی‌تفاوت نسبت به ماهیت، تاریخ تحولات و پیش‌فرض‌های علم و از همه مهمتر، ویژگی حقیقت جویانهٔ علم، صرفاً نگاهی ابزاری به علم دارند. در اینجا تفاوتی ندارد که علم دینی باشد یا سکولار؛ سنجه مهم علم در این نگاه ابزاری بودن آن برای هدفی خاص است که البته اغلب مادی است. ادامه دارد👇👇 ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

📌بخش دوم 🔻با این حال آنچه این نگاه به علم را مرتبط با قدرت سیاسی می‌کند، ویژگی «منع پرسش» از حقیقت، تاریخ و ماهیت علم است. در این نگاه به علم، مخصوصاً در چینش سرفصل‌های درسی یا سازوکارهای بوروکراتیک علم، اساساً امکان طرح پرسش از ماهیت آن علم، نقطهٔ آغاز و تاریخ تحولات آن و قلت و ان قلت آن را (فارغ از دینی یا سکولار) نمی‌یابیم؛ آنچه در این نگاه مهم است، عدم پرسش از این موضوعات و اتکای صرف به نگاه ابزاری به علم است. بنابراین دقیقا همین ویژگی «منع پرسش» از ماهیت، تاریخ و تحولات علم است که این نگاه به علم را ابزاری برای اعمال قدرت سیاسی و کنترل قرار می‌دهد و آن را از ماهیت حقیقت جویانه‌اش، منصرف می سازد. این در حالی است که در عمل، مشغولان به این شیوۀ علم‌ورزی، چه بسا بسیار بیشتر از نظریه پردازان علم دینی یا علم سکولار، از امکانات علم بهره می برند و با نهادهای قدرت مسلط نیز همراهی دارند. کرور کرور دانشجویان علوم کاربردی در پژوهشگری اجتماعی، مشاوره و روان شناسی، وکالت و قضاوت، ارتباطات و رسانه، مهندسی های برق و عمران و مکانیک و IT، مدیریت‌های دولتی و بازرگانی و MBA، پزشکی‌ها و دندان‌پزشکی و داروشناسی و ... همه و همه، زمانی که انتظارشان از ،علم کسب درآمد و شغل و منزلت اجتماعی و به طور کلی چیزی جز حقیقت است، پای در این قلمرو نهاده‌اند. در این نگاه، اساساً گویا مسئله حقیقت کاوی علم به کلی فراموش شده و هرگونه طرح پرسشی از آن، منع می‌شود. علم، مفید هیچ حقیقتی جز کاربرد، رفع نیاز و شاید افزودن نیاز و البته در پس همۀ اینها، کسب موقعیت اقتصادی و سیاسی نیست. سرفصل‌های رایج دروس مهندسی، پزشکی، علوم اجتماعی، حقوق و نظایر آنها اساساً فرصتی برای طرح پرسش از تاریخ تحولات این علم، خواه در شکل دینی و خواه در شکل سکولارش را نمی‌دهند. 🔻در جامعه ما، مهمترین توجیهی که در پس این نگاه ابزاری به علم مطرح می شود، «انگیزه خدمت به مردم و رفع درد مردم» است. با این حال، این سوال جای بسی تأمل دارد که اگر والاترین درد بشری، کسب حقیقت است تا بدانجا که انسان، برای آن، حتی حاضر است جان خویش را برای نیل به آن بدهد، به راستی آیا وقتی علم و فعالیت علمی از ماهیت حقیقت‌جویانه خویش انصراف دهد و صرفا به نگاهی ابزاری تقلیل یاید، آیا می‌تواند دردی از دردهای بشری را تسکین بخشد؟ آیا فعالیت علمی در این وضعیت، رافع آلام بشری است یا مضاعف کننده آن؟ ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

بــــــزودی . . . ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ

🔰«بهشتی» با چه طـرحی می‌خواهد ایـــران را از ایده‌های اقتصـادی چپ و سرمـــایه‌داری خلاص کند؟ 📽 برشی از کارگاه یک روزه آشنایی با اصل ۴۳ و ۴۴ و سیاست‌های کلّی اصل ۴۴ قانون اساسی #اقتصاد_تعاونی #دبیرخانه‌هم‌اندیشی‌‌پیشرفت‌اسلامی #مرکز‌علوم‌نوین‌اسلامی(معنا) ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ 🆔 @sch_negah

🔰 سومین جلسه #درسگفتار نامســألـــگــی علـــوم پایــه در ایــران علم‌گرایی مصداق عقلانیت دوره مدرن است. روش علمی یکی از محورهای اصلی مباحث فلسفه علم است. در خصوص روش علمی آراء و گمانه‌های مختلفی از جمله اثبات‌گرایی، استقراءگرایی، تاییدگرایی، ابدال‌گرایی و غیره اظهار شده است. همه این روش‌شناسی‌ها در یک عنصر اساسی با هم اشتراک دارند و آن همان عنصری است که از آن به طبیعی‌گرایی تعبیر می‌شود. حداقل شرط لازم برای اینکه یک روش علمی به حساب بیاید این است که معیار طبیعی گرایی را رعایت کند. طبیعی‌گرایی به این معنا است که در کار علمی باید به گونه‌ای رفتار کنیم که گویی هیچ هویت فراطبیعی وجود ندارد. به تعبیر دیگر در تبیین هویت‌های طبیعی از هیچ هویت فراطبیعی استفاده نکنیم و هویت‌های طبیعی را باید صرفا بر اساس هویت‌های طبیعی دیگر تبیین کرد. #روزبه_زارع #علوم_پایه ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah

🔰بازسازی برده‌داری مدرن در نظام بین‌المللی ✍ گزیده‌ای از جلسه سوم درسگفتار #نوجهان دکتر #عبدخدایی 🔻نگرش سوم در مطالعات نظم جهانی، که غالبا متفکران مارکسیست آن را مطرح کرده‌اند، معطوف به مقوله‌ی اقتصاد است. این نگرش بر این نکته تاکید دارد که ماهیت نظمی که در یک فرآیند تاریخی شکل گرفته و و در برهه‌ای از زمان خود را در سیمای واقعیت‌های محسوس و ملموس جهانی آشکار نموده است، تابع ساختارهای اقتصادی است؛ مهم‌ترین کارکردی هم که نظم جهانی دارد، کارکرد اقتصادی است. طرف‌داران این رهیافت معتقدند اگرچه بعد ساختاری و فرآیندی در شکل‌گیری نظام بین‌الملل حائز اهمیت است، اما مهم‌ترین و تعیین‌کننده‌ترین بعد، معطوف به هدفی است که اساسا نظم به‌خاطر آن شکل گرفته است. این هدف در نظم فعلی، حفظ و بسط و توسعه‌ی اقتصاد سرمایه‌داری در جهان است. 🔻اگرچه این نظامِ نو در ظاهر آزادی را برای شهروندانش به ارمغان آورده است، اما در باطن، با حاکم‌ساختن یک سیستم پیچیده‌ی اقتصادی، کار انسان‌ها را به کالا تبدیل نموده و به استثمار کم‌دردسرتر این کالای پرارزش می‌پردازد.تفکر سرمایه‌داری در دوران مدرن، شکلِ بازسازی‌شده‌ی برده‌داری سنتی است؛ همان‌گونه‌که در نظام برده‌داری قدیم، جان و مال انسان‌ها تحت تملک تعداد محدودی از برده‌داران قرار می‌گرفت، در نظام سرمایه‌داری نیز «کار» و «تولید» و «ارزش‌افزوده»‌ی انسان‌ها در اختیار عده‌ی معدودی از سرمایه‌داران جهانی قرار می‌گیرد. 🔻به‌عبارت‌دیگر، نظام سرمایه‌داری به‌جای این‌که انسان را به‌عنوان کالا به اسارت خود درآورد، جنبه‌های مفید و پرسود انسان، یعنی کار و ارزش‌افزوده‌ی کار او را در سیستم خود به خدمت گرفت و جنبه‌های چالش‌زای او را به خود ایشان وانهاد. ازآن‌جایی‌که در این سیستم جهانی، ثروت و سرمایه و ابزارهای تولید در دست مالکان باقی مانده و انحصار جدیدی را رقم زده است، برده‌های آزادشده‌ای که شهروندان این نظام محسوب می‌شوند، باز هم ناگزیرند برای تمشیت امور زندگی در استخدام اربابان تغییرچهره‌داده‌ی خود باقی بمانند؛ بی‌آن‌که دست به شورش بزنند یا هزینه‌های زندگی روزمره‌شان را بر آن‌ها تحمیل نمایند. ✨آگـاهـے‌‌ بـــراے‌‌ سامـــانے‌‌ دیگــر✨ مدرســـه تـ؋ــــکر و نــوآوری نگــــــاهـ ‌ 🆔️ @sch_negah