حالا که سوم امام هم تموم شده یکی بیاد بهم بگه توی این دو هفته چی‌شد که هم جلیلی و دولت سایه‌اش، هم زاکانی و شهرداریش، هم علی اکبر رائفی‌پور و مصافش همه با هم رفتن زیر ضربه‌ی رسانه؟

#شما حاج آقای میرباقری رو یادت رفت

مقدمه‌ی اول: نهضت امام، جوشش امت مسلمان ایران علیه دست‌نشانده‌ی غرب بود. دعوای ما با آمریکا، از سال ۴۲ شروع شد و دعوای آمریکا با ما از بهمن ۵۷. البته ما و آمریکا، هر کدام امتداد دو جریان حق و باطلیم. ما چرا با حقیم؟ چون خدا را باور داریم و این دنیا را پایان کار نمی‌دانیم. همین باعث می‌شود استعمار نکنیم، آدم‌کش نباشیم، مردم را ذلیل نکنیم و انسان را قدرت‌لایموت ندانیم. ما به مرگ باور داریم، چیزی که تمام غرب، با همه‌ی هیمنه‌اش از آن می‌گریزد. دعوای ما با آمریکا سر چیست؟ اموال بلوکه شده‌یمان؟ حمایت از صدام؟ حمایت از تمام گروهک‌های تروریستی که ساخت تا مردم ما را بکشند؟ تحریم‌هایی که علیه تک‌تک ایرانی‌ها اعمال کرد؟ جنگ رسانه‌ای تمام عیاری که برای ناامید کردن مردم ایران شروع کرد؟ خیر! این‌ها حجت‌های روشن دلیل نبرد تمدنی ما و غرب است اما دلیلش؟ نه! ما با آمریکا دشمنیم چون تفکرش را شیطانی می‌دانیم. تفکری که «انسان» را محور دنیا می‌داند نه «خدا» را. ما، در حالی مدعی پرچم‌داری تمدن بعدی جهان هستیم که در دوره‌ی تمدنی غرب زیست می‌کنیم. غربی که حالا بعد از حدود چهارصد سال تلاش برای بی‌هویت کردن انسان، به بن‌بست‌های معرفتی رسیده و دوران زوال را پیش رو دارد. فرمانده تنها سنگر توحیدی باقی مانده در جهان مدرن، آیت الله سیدعلی خامنه‌ای، پنج مرحله را برای رسیدن به تمدن اسلامی، در سال ۱۳۵۳ و چهار سال قبل از وقوع انقلاب اسلامی طرح‌ریزی کرده است که در کتاب «طرح کلی اندیشه‌ی اسلامی در قرآن» قابل مطالعه است. ۱. انقلاب اسلامی که با انقلاب حضرت امام محقق شد. ۲.تشکیل نظام اسلامی ۳. تشکیل دولت اسلامی که رهبری می‌فرمایند امروز در این مرحله‌ایم و مقدمه‌ش استقلال اقتصادی و فرهنگی است. ۴. کشور اسلامی و ۵. تمدن بین المللی اسلامی. حالا، بهتر می‌دانیم که در کجای مسیر ایستادیم. انتخابات سال ۱۴۰۳ بهانه‌ی خوبی برای بازخوانی انقلاب اسلامی است. حالا که تب و تاب انتخابات خوابیده است و رییس جمهور جدید، توسط مردم انتخاب شده است، بد نیست تا از یادمان نرفته، برخی مسائل را مرور کنیم...

شاید باورش سخت باشه، ولی واقعا دارم فرصت نمیکنم این مطلب رو کامل بنویسم و از این بابت ناراحتم.

تا ساعت دو مسجد دانشگاه بودیم و تا سرحد مرگ حرف زدیم. اگرچه یکم بعدتر، در حالی تا جلوی در شونزده آذر، گرسنه و خسته، قدم می‌زدم که ذهنم درگیر این سوال شده بود: چرا غذا فقط به یه نفر نرسید و اون من بودم؟ کرمتو شکر یا امام حسین.

هر هیاتی میری پسر یکی داره فالش میخونه.

هوای گرم اگر خوب بود، خدا باهاش عذابمون نمی‌کرد.

زیر علمش امن‌ترین جای جهان است...

می‌دونم این خرابه اخر خطه اونی که رفتنی میشه رقیته به نفس: حاج #مهدی_رسولی شعر: #سید_علی_حسنی دهه‌ی دوم محرم ۱۴۰۳- هیات اصحاب الحسین

کوچیک‌ شما بودن خیلی باصفاتر از بزرگ عالم بودنه.

هیچ وقت فکر نمی‌کردم که توی قرن ۲۱ و توی مقطع ارشد هم باید بشینم دست‌نویس کارنوشت تحویل بدم. ۱۷ صفحه نوشتم، تموم شد و الان حس می‌کنم بندبند انگشتم داره از هم گسسته میشه.

جنبش‌ کثیف زن‌زندگی‌آزادی قلاده‌ی کسانی را باز کرد، که هیچ چهارچوبی ندارند. دخترک روز تولدش در اکانت شخصی توییترش، تصویری رو منتشر کرده و حالا دو روز تمام آزادی‌خواه‌ها و زن‌دوست‌ها و مدعیان آزادی بیان، دارن بهش فحش میدن، مسخره‌اش می‌کنن و براش آرزوی مرگ میکنن! چرا؟ چون چادر سرشه. همین! اما کوت این آدم دوزاری به این توییت عجیب بود. روباه کوچولو معتقده یه سری چادری هستن که چون با جمهوری اسلامی مشکل دارن، گوگولین اما این بنده خدا چون به جلیلی رای داده مستحق فحش شنیدنه. صاحب این اکانت برخلاف ادعاش، مکاری روباه رو نداره اما مثل هم‌تیمیای یزید، زود حروم‌لقمه بودنشو لو داد.