من از بین نامزدهای انقلابی به #سعید_جلیلی رای می‌دهم.
اول: یقین دارم او به نقش‌آفرینی تمدنی جمهوری اسلامی در جهان باور دارد و هرچه از برنامه‌اش را خواندم بیشتر از واقف بودنش بر این امر مطمئن شدم.
این نگاه در شرایط امروزی، که تاریخ در حال ورق خوردن است، لازمه‌ی هر کسی است که بر منصب ریاست جمهوری می‌نشیند. رییس جمهور باید از اعماق وجود به آرمان‌های انقلاب اسلامی باور داشته باشد و بداند که در دنیای امروز چه باید کرد. #جلیلی هم معقتد است و هم می‌داند باید چه کرد.
دوم: صرف متعهد بودن به این آرمان برای نشستن بر صندلی ریاست جمهور کافی نیست. او باید قبلا به ما اثبات کرده باشد که اگر جایی قرار بگیرد، با پاک‌دستی و مجاهدانه، کار را دنبال خواهد کرد. کارنامه‌ی #سعید_جلیلی پر است از نقش‌آفرینی‌های موثر، در سطوح گوناگون.
او از پایین‌ترین سطوح اداری کار را شروع و پله‌پله رشد کرد. هرجا هم کار کرده، تحول‌افرین بوده. چه در دوران وزارت خارجه، چه در دوران دبیری شورای‌عالی امنیت ملی، چه در دوران نماینده‌ی رهبری در همان شورا و چه در دولت سایه.
#جلیلی خیلی وقت است امتحانش را پس داده.
اگر قالیباف در رشد صنعت موشکی ما تاثیر داشته، که داشته، حتما جلیلی هم یکی از مهم‌ترین اشخاصی است که در ایجاد امنیت مقتدرانه‌ی داخلی و خارجی ایران اسلامی نقش‌آفرینی کلان کرده است.
سوم: رییس جمهور باید پاک‌دست و فسادستیز باشد.
آن‌چه از سیستم بروکراسی اداری ما پیداست، رخوت است و ناکارآمدی. رییس جمهور باید چشم روی تمام منافع شخصی و حزبی ببندد تا بتواند کار مردم را راه بیندازد و برای راه انداختن کار مردم اول باید اولویت داشته باشد، بعد باید برنامه بنویسد و نهایتا هم باید اجرایش کند.
اگر رییس جمهور پاک‌دست نباشد، در هر سه‌ی این بخش‌ها، ممکن است منافع فردی و جناحی را بر منافع ملی ارجحیت بدهد، آن وقت ما با یک ساختار فاسد رو به رو خواهیم شد، کما اینکه نشانه‌های این فساد اداری در حال حاضر نیز روشن است.
رییس جمهور باید بتواند مقتدرانه تصمیمش را اجرایی کند و تنها کسی می‌تواند مقتدر باشد که «پاک‌دست» است.
#جلیلی حتی یک نقطه‌ی خاکستری هم در کارنامه‌اش نیست و این شهادت همه است.
چهارم: رییس جمهور باید ظرفیت‌های ملی و جهانی را تا امروز شناخته باشد و برای استفاده از آنها برنامه ریخته باشد تا بتواند بعد از انتخاب شدن توسط مردم آن برنامه را اجرایی کند.
از بین نامزدها و برنامه‌هایشان، این ویژگی‌ها تنها در برنامه‌ی #جلیلی دیده می‌شود.
پنجم: در کنار تمام استدلال‌های ایجابی که برای انتخاب این شخص دارم، چند استدلال سلبی هم برای عدم انتخاب دیگران دارم.
مثل روش حذف گزینه‌ای که زمان کنکور از آن استفاده می‌کردیم.
-آقای پورمحمدی و آقای پزشکیان، بی‌برنامه، بی‌اولویت و تَکراری‌اند.
-آقای قاضی‌زاده‌ی هاشمی، شخصیتی انقلابی و مسلمان است، اما به نظرم فاقد برخی از نکاتی که بالاتر عرض کردم. البته حس می‌کنم شاید این‌بار به نفع آقای قالیباف کنار برود.
-آقای زاکانی، پرتلاش، باایده، پاک‌دست و انقلابی است، اما از نظرم در آینده ظرفیت هایش بیشتر به کار ایران می‌آید تا امروز.
اگرچه فکر می‌کنم ایشان به نفع آقای جلیلی کنار می‌کشند.
-و اما آقای قالیباف. ایشان مدیر قدرتمندی است، کارنامه‌ی اجرایی خوبی هم دارد، آقا هم از مجلسی که رییسش ایشان بود تمجیدهای زیادی داشته‌اند، اما به دو دلیل به ایشان رای نمی‌دهم:
۱. مدل مدیریتی قالیباف نتیجه‌محور است. در شهرداری تهران، اتفاقات بزرگ «اجرایی» زیادی افتاد و همه هم قدردان زحمات ایشان هستند، اما در کنارش، هویت تهران از بین رفت و شهر فروخته شد.
نتیجه حاصل شد، ما به «شهر مدرن» نزدیک شدیم، مترو و اتوبان و پل ساخته شد، اما هویت شهر از بین رفت.
قالیباف می‌خواست شهر را مدرن کند، این کار را هم کرد، اما هیچ وقت به این پرسش پاسخ نداد که چرا نسخه‌ای که برای تهران پیچید، «مدرنیزاسیون» بود نه «هویت‌سازی بومی»؟
اگر امروز مشارکت مردم تهران در انتخابات این‌قدر پایین است و عملا از لحاظ فرهنگی در حال سقوط است، حتما یکی از مقصرانش بی‌ایده بودن آقای قالیباف در حوزه‌های فرهنگی و اجتماعی است.
علاوه بر اینکه فقط نتیجه‌محور بودن، لاجرم فسادزا است.
۲. آقای قالیباف کارنامه دارد، اما در کارنامه‌اش نقاط سیاهی هم دیده می‌شود. نقاط سیاهی که اتفاقا مهم‌اند.
در ذهن مردم سوالات و ابهامات بسیاری در مورد ایشان وجود دارد، اما در مورد آقای جلیلی، خیر!
اتهام آقای جلیلی در اذهان عمومی، انقلابی بودنش است اما اتهام آقای قالیباف چیزهای دیگر.
البته در یک حالت به ایشان رای خواهم داد و آن‌هم کنار کشیدن آقای جلیلی است.
این تا این‌جا...
#سید_علی_حسنی
مصاحبه‌ی دختر آقای قالیباف، بزرگ‌ترین اشتباهی بود که ایشون بهش تن داد.
در شرایطی که همه‌ی بحث‌های رسانه سر پزشکیان و طرفدارای آقای جلیلیه و اساسا کسی از ابهاماتی که در مورد آقای قالیباف مطرحه صحبت نمی‌کنه، هیچ نیازی نبود که ایشون با دست خودش، خودش رو تبدیل به سیبل رسانه کنه.
پیش‌بینی موسسه‌ی متا، از دقیق‌ترین مراکز نظرسنجی و بررسی داده، از انتخابات:
-تا دیروز
رای حتمی:
قالیباف ۲۴.۸
جلیلی ۲۴.۷
پزشکیان ۲۳.۱
تصمیم نگرفتم ۱۹.۸
مشارکت ۵۰.۵
------------------------------
در صورت قرار گرفتن بین دو گزینه جلیلی و پزشکیان به کدام رای می‌دهید؟
جلیلی۵۱.۲
پزشکیان۳۱.۴
تصمیم نگرفتم ۱۷.۴
در صورت قرار گرفتن بین دو گزینه قالیباف و پزشکیان به کدام رای می‌دهید؟
قالیباف ۴۷.۱
۳۲.۲ پزشکیان
تصمیم نگرفتم ۲۰.۷
در صورت قرار گرفتن بین دو گزینه قالیباف و جلیلی به کدام رای می‌دهید؟
جلیلی ۴۲.۱
قالیباف ۳۳.۸
تصمیم نگرفتم ۲۴.۱
در انتخابات به کدام گزینه حتما رای نمی‌دهید؟
جلیلی ۱۵.۷
قالی ۳۱.۴
پزشکیان ۳۹.۷
این نظرسنجی از اهمیت بالایی برخورداره و اهمیتش هم در تلاش عده‌ای برای پخش نشدنشه.
امیدوارم موسسه‌ی «متا» تصمیم بگیره که فارغ از فشارهای حداکثری، به صورت رسمی این نظرسنجی رو منتشر کنه تا جبهه‌ی انقلاب بتونه به درست‌ترین تصمیم ممکن برسه.
*طبعا تصاویر صفحات دیگه‌ی این نظرسنجی هم موجوده و در صورت نیاز منتشر میشه.
در متن تکذیبیه‌ی متا دو چیز جالب وجود دارد:
۱. اصل انجام شدن نظرسنجی را انکار نمیکنند.
۲. مجرای انتشار را تنها نشر رسمی معرفی می‌کنند. خب پاسخ هردو ساده است.
بله! متا رسما چیزی منتشر نکرده است اما نتایج به صورت غیررسمی پخش شد.
متا راست می‌گوید. او رسماً چیزی را منتشر نکرده. من در یک جایی دیدم و منتشر کردم، به صورت غیررسمی و بدون هماهنگی با هیچ‌کس و حتی بدون دانستن پشت پرده!
می‌دانم. بیرون آمدن از این وضعیت «ارّه» کاری دشوار اما شدنی است، کافی است صادق باشید. اگر این نظرسنجی اساسا صورت نگرفته بود یا از لحاظ علمی مورد اشکال بود، اصل صورت گرفتنش را تکذیب می‌کردید نه صورت پخش شدنش را.
اما سوال: چه کسانی مخالف انتشار رسمی این نظرسنجی بودند؟
چه کسانی نمی گذارند امت حزب‌الله به جمع‌بندی واقعی مبتنی بر میدان برسد؟
این تصاویری است که از بخش زیادی از کاغذهای این نظرسنجی موجود است.
پیشنهاد می‌کنم حیثیت علمی‌تان را به توصیه‌های کدگونه و جناحی آلوده نکنید. بگذارید کسانی که می‌خواهند به زور یک نفر را از صندوق رای بیرون بکشند، با واقعیت مواجه شوند، قبل از آن که دیر بشود.