من در اندیشه که بُت یا مَهِ نو یا مَلک است یار بت‌پیکرِ مه‌رویِ ملک‌سیما بود #سعدی

قدر آن خاک ندارم که بر او می‌گذری که به هر وقت همی بوسه دهد بر پایت #سعدی

هنوز با همه دردم امید درمان است که آخری بود آخر شبان یلدا را #سعدی

روز رویش چو برانداخت نقاب شب زلف گفتی از روز قیامت شب یلدا برخاست #سعدی

گر گزندت رسد ز خلق، مرنج که نه راحت رسد به خلق نه رنج #سعدی

بازآ که در فراق تو چشم امیدوار چون گوش روزه دار بر الله اکبرست #سعدی

روزی به دلبری نظری کرد چشم من زان یک نظر مرا دو جهان از نظر فتاد #سعدی

کس را چه زور و زهره که وصف علی کند جبار در مناقب او گفته هل اتی زورآزمای قلعه خیبر که بند او در یکدگر شکست به بازوی لافتی مردی که در مصاف، زره پیش بسته بود تا پیش دشمنان ندهد پشت بر غزا شیر خدای و صفدر میدان و بحر جود جان‌بخش در نماز و جهان‌سوز در وغا دیباچه مروت و سلطان معرفت لشکرکش فتوت و سردار اتقیا فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی #سعدی

فردا که هر کسی به شفیعی زنند دست ماییم و دست و دامن معصوم مرتضی #سعدی

شربتی تلختر از زهر فراقت باید تا کند لذت وصل تو فراموش مرا #سعدی

به خواب درنرود چشم بخت من همه عمر گرش به خواب ببینم که در کنار من است #سعدی

عجب از چشم تو دارم که شبانش تا روز خواب می‌گیرد و شهری ز غمت بیدارند #سعدی