🔻چالش‌سازی تحمیلی از حجاب 🖇 ۲۵ فروردین، ساعت ۲۰ شبکه یک، برنامه جریان 🖇گفتگو با مهدی جمشیدی (نویسنده و فرهنگ‌پژوه) 📍در اینجا ببینید: https://telewebion.com/episode/0xc7d5217

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713099664170109086 🗒 منطق تمدنی ایران، فقط تنبیه و تأدیب اسرائیل نیست و نمی‌خواهد بازدارندگی ایجاد کند، بلکه حمله‌ی تمام‌عیار و واکنش اعجاب‌آور ایران را باید پیش‌درآمدی بر «اثبات امکانِ برچیدنِ اسرائیل» دانست. این حمله، نوعی «دست‌گرمی» و «سیاه‌مشق» برای نبرد نهاییِ جبهه‌ی متکثرِ مقاومت بود که در آن، اسرائیل ساقط خواهد شد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

💢 صورت‌بندی یک تاریخ جدید در تقابل فاتحانه: ◽️ پاسخ ایران و ساختارشکنی در روایت اسرائیل ✍️ نوشتاری از #مهدی_جمشیدی عضو هیأت علمی گروه فرهنگ پژوهی پژوهشگاه؛ 🔹 انقلاب ایران در طول دهه‌های گذشته، در مسیر اندیشیدن به «شدن‌ها» و «امکان‌ها» حرکت کرده و کنش و عملش، بهترین دلیل برای شکنندگیِ واقعیّت‌های تجدّدی و سستیِ نظم‌های تحمیلی بوده است؛ ➕ تنها باید از ورطۀ هراس و تزلزل رها شویم و ارادۀ مؤمنانه را در خویش پدید بیاوریم تا دگرگونی‌های آرمانی، جامۀ واقعیّت به تن کنند و فاعلان و عاملان نظم تجدّدی، در حیرت فرو برند. 🔅 مصداق اخیر این‌چنین جسارت و شهامتی، حملۀ جانانه و قاطعانۀ ایران به اسرائیل بود که شگفتی‌ساز شد. اسرائیل در دیدۀ دیگران، هیبت و شوکتی برای خویش بافته بود که اقدام علیه آن، نوعی «ندانم‌کاری با پیامدهای ناگوار» انگاشته می‌شد. ازاین‌رو، دهه‌ها بود که اسرائیل در سایۀ ساختن این کج‌روایت از خودش، بقا و اقتدارش را بر هراس و مصلت‌اندیشیِ دیگران بنا نهاده بود. ✅ پاسخ آنچنانیِ ایران به تعدّی اسرائیل، تار و پود این کج‌‎روایت را از هم گشود و اسرائیل را دچار فروپاشیِ حیثیّتی کرد؛ چنان‌که پرده فروافتاد و «امکان‌های معطوف به مقاومت»، نمایان شدند. 🔍 ادامه را اینجا بخوانید👇 🌐 iict.ac.ir/pasokhiran #یادداشت #وعده_صادق #تنبیه_متجاوز 🆔 @iictchannel

🔻صورت‌بندی یک تاریخ جدید در تقابل فاتحانه: پاسخ ایران و ساختارشکنی در روایت اسرائیل 🖊مهدی جمشیدی ۱. «نظم‌های جهانی» از نقطه‌ای در هم شکسته می‌شوند که یک «فکر متفاوت» سر بر می‌آورد و فکر رایج و مرسوم را به چالش می‌کشد و خود، بر جای آن تکیه می‌زند یا دست‌کم در کنار او می‌نشیند. روشن است که نظم‌های کلان و پهن‌دامنه، باید به ناگزیر از چشمه‌های معرفتی بنوشند و خویش را توجیه کنند تا جوامع، غلبۀ آن را بپذیرند و آن را مشروع قلمداد کنند. این ایدئولوژی‌های حامی، هم مولّد نظم هستند و هم عامل تداوم آن. ازاین‌رو، جابجایی‌هایی در بُعد نظم‌های فربه و فراگیر، محتاج بازاندیشی‌های نظری و تولید مفاهیم ساختارشکنانه هستند تا از رهگذر این «ساختارشکنی معرفتی»، «ساختارشکنی عینی» نیز رخ بدهد و دیگری یا دیگری‌های پا به صحنه بگذارند. بر همین اساس، امام خمینی نیز از اوایل دهۀ چهل که روند نهضت و قیام اجتماعی را در پیش گرفت و در برابر نظم موجود شورید، نه سخن و ادّعای خود را به لایۀ ملّی و وطنی محدود کرد و نه از آفرینش معانی و مفاهیمی که بتوانند این‌چنین خیزشی را توجیه کنند و توضیح بدهند، غفلت ورزید. الهیّات مقاومت در چهارچوب ایدئولوژی اسلامی، با انقلاب اسلامی متولّد نشد و متفکّران و مصلحانی پیش از آن، پاره‌ای مقدّمات و زمینه‌ها را فراهم کرده بودند، امّا این انقلاب ایران بود که الهیّات مقاومت را بسط هویّتی بخشید و در واقعیّت اجتماعی و جهانی، متجلّی ساخت. انقلاب ایران، چه در دورۀ ده سالۀ زعامت امام خمینی و چه پس از آن را در دورۀ زعامت آیت‌الله خامنه‌ای، همواره در مسیر تولید و بازتولید ادبیّات مقاومت و همچنین تحقّق و تعیّن آن گام برداشت و بدون‌شک، بیشترین و عالی‌ترین فتوحات جهانی و تمدنّی، از آنِ انقلاب ایران است. ۲. آنچه که این انقلاب را به پیشروی‌های حیرت‌آور در عرصۀ جهانی سوق داد و آن را به قدرت یکه‌تاز و پیش‌آهنگ تبدیل کرد، فقط «شهامت نظری» نبود، بلکه «جسارت عملی» نیز بود و غرض از این نوشته، پرداختن به این لایۀ از کنشگری تمدّنیِ انقلاب اسلامی است. انقلاب ایران در فضایی متولّد شود که به‌طور کامل در محاصرۀ عالَم تجدّد قرار داشت و ازاین‌رو، بسیاری از تحلیل‌گران گمان نمی‌کنند که امکان برای رخ‌دادن انقلابی با این اوصاف وجود دارد، امّا یک عامل تعیین‌کننده، همۀ محاسبات را در هم ریخت و شرایط امکان را فراهم نمود. این عامل، قاطعیّتِ ناشکنندۀ شخص امام خمینی بود که در برابر هیچ دشواری و مانعی، پا پس نمی‌کشد و دچار انفعال نمی‌شد. او انقلاب را در چهارچوب چنین سلوکِ قاطعانه‌ای محقّق کرد و در دورۀ پس از آن نیز این «ارادۀ انقلابی» در او نه‌فقط رنگ نباخت، بلکه فزونی یافت. او در پی آن بود که ریشه‌های طاغوت‌های سه‌گانۀ «کمونیسم»، «سرمایه‌داری» و «صهیونیسم» را در جهان بخشکاند و عالَم و آدم را به سوی مقاصد قدسی و الهی، متحوّل سازد. او در برابر غرب و شرق، کمترین ملاحظه‌ای نداشت؛ چنان‌که به گورباچف نامه نگاشت و او را به تجدیدنظر ایدئولوژیک فراخواند و نسخۀ اسلامی را پیش روی او نهاد، و آمریکا را نیز شیطان بزرگ معرفی کرد. امّا مسألۀ صهیونیسم، حسّاس‌تر و برجسته‌تر بود؛ به‌طوری‌که ایشان آشکارا گفت که اسرائیل – به ‌عنوان یک غدۀ سرطانی - باید از صفحۀ روزگار، محو شود. این‌چنین «آرمان‌های حداکثری» و «انتظار‌های تمدّنی» در میان متفکّران و مصلحان مسلمان در دورۀ معاصر، سابقۀ چندانی نداشت و امام خمینی از این جهت، یک شخصیّت استثنایی و منحصربه‌فرد بود. ۳. حس «ساختارشکنیِ تمدّنی» و «انقلابی‌گریِ حداکثری» را ایشان در میان ایرانیان پرورانید و نهادینه کرد؛ وگرنه در آن دورۀ تاریخی، در بر پاشنۀ سازش و انفعال و وادادگی می‌چرخید و در نظرها و ذهن‌ها، امکان‌ها به امتناع‌ها تبدیل شده بود. کسی که در عمل نشان داد که ما دچار «فقر امکان‌ها» نیستیم، بلکه «گشودگی تاریخی» یک واقعیّت است، ایشان بود. آری، ساختارهای طاغوتیِ عالَم تجدّد، ما را فراگرفته‌اند و می‌خواهند انقلابی‌گری را ذهنیّت‌زدگی و خام‌اندیشی و آرزوپردازی معرفی کنند، اما «واقعیّت‌ها» و «عینیّت‌ها»، سخن متفاوتی از این «روایت‌ها» و «برداشت‌ها» دارند. باید ابتدا، این حس القاییِ «نشدن» و «امتناع» و «فروبستگی» را از دل و جان خویش شست و آن‌گاه پا به عرصۀ میدان نهاد و نظم‌های به‌ظاهر متصلب و منجمد را برانداخت. امتناع، حکم «انفس» است و نه «آفاق»؛ چراکه آفاق از انفتاح و امکان سخن می‌گویند و از شکنندگی عالَم تجدّد و طلوع و تجلّیِ یک عهد تاریخیِ قدسی، امّا انفس، گرفتار ضعف و سستی و خوف هستند. باید هراس را پس زد و «ارادۀ انقلابی» را در درون خویش پدید آورد. این‌چنین اراده‌ای - که برآمده از تحوّل باطنی است - می‌تواند در گسترۀ جهانی، طرحی نو درافکند.

۴. انقلاب ایران در طول دهه‌های گذشته، در مسیر اندیشیدن به «شدن‌ها» و «امکان‌ها» حرکت کرده و کنش و عملش، بهترین دلیل برای شکنندگیِ واقعیّت‌های تجدّدی و سستیِ نظم‌های تحمیلی بوده است؛ تنها باید از ورطۀ هراس و تزلزل رها شویم و ارادۀ مؤمنانه را در خویش پدید بیاوریم تا دگرگونی‌های آرمانی، جامۀ واقعیّت به تن کنند و فاعلان و عاملان نظم تجدّدی، در حیرت فرو برند. مصداق اخیر این‌چنین جسارت و شهامتی، حملۀ جانانه و قاطعانۀ ایران به اسرائیل بود که شگفتی‌ساز شد. اسرائیل در دیدۀ دیگران، هیبت و شوکتی برای خویش بافته بود که اقدام علیه آن، نوعی «ندانم‌کاری با پیامدهای ناگوار» انگاشته می‌شد. ازاین‌رو، دهه‌ها بود که اسرائیل در سایۀ ساختن این کج‌روایت از خودش، بقا و اقتدارش را بر هراس و مصلت‌اندیشیِ دیگران بنا نهاده بود. پاسخ آنچنانیِ ایران به تعدّی اسرائیل، تار و پود این کج‌‎روایت را از هم گشود و اسرائیل را دچار فروپاشیِ حیثیّتی کرد؛ چنان‌که پرده فروافتاد و «امکان‌های معطوف به مقاومت»، نمایان شدند. مهم، «نخستین کنش» است؛ اگر کسی بتواند بر پایۀ ارادۀ انقلابی، گام اوّل را بردارد و در عمل نشان بدهد که سیلی‌نواختن بر گونۀ اینان، دشوار و نشدنی نیست و عواقب مهلک نیز ندارد، دیگران نیز می‌آموزند و این تجربۀ شیرین را تکرار می‌کنند. «ساختارشکنیِ روایتی»، همان مرحلۀ نخست است که نیرویی به عرصۀ نزاع و کشمکش پا می‌گذارد و هراس را از دل به در می‌کند و تقابل فاتحانه را رقم می‌زند. زین‌پس، قواعد بازی جهانی تغییر می‌کند و زنجیره‌ای از رویدادهای فزاینده و رو به پیش، رخ می‌دهند و تا غایت برچیدن نظم کنونی به حرکت خویش ادامه می‌دهند. کاری که ایران انجام داد، فقط پرتاب تعدادی پهپاد و موشک نبود، بلکه صورت‌بندی یک «تاریخ جدید» در مواجهۀ صریح و سرسختانه با یکی از زاده‌های خبیث عالَم تجدّد بود؛ تاریخی که به تولّد و تحقّق خویش، امیدوار گشته و می‌داند دیگریِ هویّتی و تمدّنی‌اش در بستر احتضار فرو افتاده است و هرگز، بیست‌وپنج سال آینده را نخواهد دید. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713211760737636505 🗒 ما درصدد خشکانیدن ریشه‌های فاسد «صهیونیزم»، «سرمایه‌داری» و «کمونیزم» در جهان هستیم. ما تصمیم گرفته‌ایم، به لطف خداوند، نظام‌هایی را که بر این سه پایه استوار گردیده‌اند «نابود» کنیم و نظام اسلام رسول‌الله را ترویج نماییم. دیر یا زود ملت‌های دربند، شاهد آن خواهند بود. (صحیفه‌ی امام خمینی، ج۲۱، ص۸۱). ،،،،،،، 🖇 تعلیقه: شاید اسرائیل برای ترمیم اعتبار سوخته‌اش، به ما پاسخ بدهد اما مسأله این است که پاسخش، با «پاسخ سخت‌تر» ما مواجه می‌شود و چه‌بسا این دور نزاع در پاسخ سوم یا چهارم ما، به «نابودی اسرائیل» خواهد انجامید. ازاین‌رو، باید پاسخ احتمالی اسرائیل را بخشی از «چرخه‌ی سقوط»ش در کوتاه‌مدت انگاشت و نه یک بحران برای ما.‌ اسرائیل آنچنان پریشان و سرگردان شده که با تحرکات حماقت‌بارش، موعد مرگش را شتاب داده است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713276575062795695 🗒 تذکّرِ جدّی و رسمی از سوی نیروی انتظامی به مکشفه‌ها، «اثرگذاری اجتماعی فراوان» داشته است. «اکثریّت مخاطبان» به این تذکرها عمل می‌کنند؛ بدون جریمه و دادگاه! این یعنی کاربست اقتدار به جای قدرت. پس نه حضور نیروی انتظامی، «بحران‌آفرین» است و نه باید این حضور را با تعبیر ناروای «بگیروبند» نام‌گذاری کرد. ،،،،،،،، 🖇 تعلیقه: ۱. ظرفیت و بضاعتِ بخشِ تجدّدیِ جامعه در زمینه‌ی اغتشاشِ معطوف به حجاب، تخلیه شده و چیزی از آن باقی نمانده است. ازاین‌رو، خطری در میان نیست. اکنون مخاطره از سبک زندگی به اقتصاد منتقل شده است. در زمینه‌ی کشف حجاب، شاهد یک هوا و هوسِ القائی بودیم که تجربه شد و امروز، امکان عبور قطعی از آن وجود دارد. این لایه‌ی اجتماعی، دیگر «کشش اغتشاش‌سازی» ندارد. با ترکیب «اقتدار» و «تبیین»، می‌توان موج را فرونشاند. ۲. این طرح، بخشی از کار هست و نه همه. باید کار ترکیبی و چندضلعی انجام داد. در ضمن، بسیاری از افراد در همان تذکر اول و دوم، تبعیت می‌کنند و کار به انتقال نمی‌رسد. دریافتیم که حضور میدانی و عینی نیروی انتظامی، اقتدار پیش‌گیرانه و هیبیت بازدارنده‌ای می‌آفریند که هیچ‌چیز، جایگزین آن نمی‌شود. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713379111153087782 🗒 گاهی آنچه که مهم است، «جرأت چکاندن ماشه» است نه «اصابت گلوله به هدف». ایران، «شجاعت حمله» داشت، درحالی‌که چند دولت در برابرش صف‌آرایی کرده بودند. شهامت ایران در مواجهه‌ی مستقیم و قاطع، هم در «گنبد آهنین اسرائیل»، رخنه افکند و هم در «هیبت آهنین اسرائیل»؛ آشکار شد که هر دو، پوشالی هستند نه پولادی. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

۱. «شورای‌عالی انقلاب فرهنگی»، عملکرد محسوسی درباره‌ی حجاب نداشته. ۲. «دولت» از لحاظ فرهنگی، منفعل و گاه منحرف است. ۳. «مجلس»، بیش از یکسال است که سرگرم لایحه‌ است. ۴. «لیبرال‌های مذهبی» در حوزه و دانشگاه و فضای مجازی، خودشان منبع شبهه‌پراکنی هستند. ۵. بنابراین، باید آن‌ نهادی که اقدام می‌کند _ نیروی انتظامی _ متهم ردیف اول باشد! https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713467131176469472 🗒 برخی بندهای لایحه‌ی حجاب، «چالش تحمیلی» را به «گره کور» تبدیل می‌کنند. دیروز، «اغتشاش ترکیبی» به جان حجاب افتاد و امروز، «قانون‌گذاری منفعلانه». این لایحه، یک گام به پیش است و دو گام به پس. گویا معنی ضدمحافظه‌کارانه‌ی انتخابات اخیر را درنیافته‌اند. سرانجام، این مجلس در مدیریت حجاب، شکست خورد. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713512544515219827 🗒 مرکز پژوهش‌های مجلس در مواجهه با مسأله‌ی حجاب، گاهی نقش «منفعل» داشته و گاهی نقش «مخرب». جهت‌گیری این مرکز، آغشته‌ به «ایدئولوژی محافظه‌کاری» و «مرام تساهل» بوده و کوشیده با تغذیه از برچسب پژوهش، وادادگی هویتی را به ذهن نمایندگان تلقین کند. کارگزاران این «شبه‌عقل منفعل»، به خط پایان نزدیک شده‌اند... https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713545383146187076 🗒 شما هر فهم مصداقی‌ای از نوشته‌ی عضو منتسب به دفتر رهبری داشته باشید، او می‌تواند آن را انکار کند و بگریزد؛ چراکه خبرش، عاری از صراحت و شفافیت است. کارکرد و نتیجه‌ی این نوع روایت‌سازی رسانه‌ای، «اختلاف‌افکنی در جبهه‌ی انقلاب» و «تنفس مصنوعی دادن به جریان اباحه‌گری» است. آری، باز هم از پشت، خنجر زدند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🖇 تعلیقه: ۱. سخنان «کلی» و «مبهم» که ده‌ها برداشت و تفسیر برمی‌دارد، فقط بر حجم اختلافات و تضادها می‌افزاید و نیروهای انقلابی را دچار اصطکاک و فرسودگی می‌کند. این سخنان، راه را نشان نمی‌دهد بلکه حرکت نیروها را گرفتار اختلال می‌کند؛ عده‌ای می‌روند و عده‌ای متوقف می‌شوند و عده‌ای بازمی‌گردند. مواضع این‌چنینی، شیرازه و قوام جبهه‌ی انقلاب را می‌پاشاند و نیروها را تکه‌تکه می‌کند. نیروهای فکری و فرهنگی، در خط مقدم مبارزه و جنگ هستند که ناگهان، شبهه‌ای از «پشت‌جبهه»، بسیاری را در باتلاق تردید می‌افکند و انگیزه‌ی تداوم مبارزه را از آنها می‌ستاند. چه خدمتی از این ارزنده‌تر است نسبت به دشمن؟ شکستن اراده‌های قاطع در جبهه‌ی خودی، به نفع کیست؟ پاسخگوی ازدست‌رفتن همگرایی و حرکت نیروهای انقلابی در اثر القای رندانه‌ی تشکیک‌ها و وسوسه‌ها کیست؟ ۲. حتی نمی‌توان دریافت که اصل این نقل، صحت دارد یا خیر. و اگر صواب است، مخاطبش چه کسی بوده؟ آیا مقصود، نیروی انتظامی است؟ و اگر این‌چنین است، آیا کلیّت طرح نور زیر سئوال رفته یا پاره‌ای از آن؟ و مهم‌تر اینکه چرا باید این تذکّر محتمل که خصوصی مطرح شده، اینک عمومی و رسانه‌ای شود؟ این بیان عمومی، چه حاصلی دارد و به نفع کدام جریان است؟ مگر امکان بیان عمومی آن از سوی رهبر انقلاب نبود که لازم آید دیگران آن را نقل کنند؟ اینک که نیروی انتظامی در وسط میدان است، چنین ضربه‌ای به آن، جریان اباحه‌گری و ولنگاری را جان تازه نمی‌بخشد؟ و این سخن برای عدم‌تمکین و گردن‌کشی، مورد استناد آنها قرار نمی‌گیرد؟ ۳. بدون‌شک، بسیاری از دردها و زخم‌های ما در دوره‌ی اغتشاش و پس از آن، حاصل کسانی از جبهه‌ی خودی است که مجذوب «اسلام رحمانی» و «تساهل» شده‌اند و به «خطوط قرمز فرهنگی»، وفادار نیستند. خودشان در انفعال کامل به سر می‌برند و به قطار در حرکت، سنگ پرتاب می‌کنند. روح اصلاح‌طلبی سکولار در بخشی از جریان انقلابی، حلول کرده است؛ به «صورت مشترک» و «مخرج مشترک» با یکدیگر رسیده‌اند و در برابر نیروهای اصیل و متعهد، ائتلاف بر پا کرده‌اند.‌ از ادبیات تا منطق‌شان، مشابه است و حداکثر، اختلاف سیاسی بر سر نشستن در قدرت، با یکدیگر دارند. این طایفه‌‌ی استحاله‌شده و پشیمان، کمر حقیقت و فضیلت را شکسته‌اند و با اصحاب تجدّد، هم‌پیاله شده‌اند. هم‌نشینی با اینان، هم‌عاقبتی با سکولارها را در پی دارد؛ اندک‌اندک، هویت انقلابی‌ات را زائل می‌کنند و از تو، یک شبه‌انقلابی دگراندیش می‌سازند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713598503006543928 🗒 لی مک‌اینتایر در کتاب «پساحقیقت» می‌نویسد در دورۀ کنونی، سهم «احساسات» در صورت‌بندیِ ذهنیّت ما، بسیار بیشتر از «واقعیّات» است و این امر، جامعه را دچار وضع انقیاد نسبت به نیروهای سیاسی می‌کند. آری، واقعیّات، گرفتار گم‌گشتگی شده‌اند و روایت‌ها، معطوف به تهییج احساسات هستند نه حکایت از واقعیّات. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻همبستگی و قطبیدگی اجتماعی (بازسازی امروزین موضع شهید آوینی) ،،،،،،،،،،، 🖇 دین در جهت تکوین یک امت واحد، در عرض سرزمین، تاریخ، آداب و سنن و زبان مشترک واقع نمی‌شود، بلکه سایر اشتراکات اگر در طول دین واحد واقع نشوند، قدرت ایجاد یک امت واحد را ندارند(شهید سیدمرتضی آوینی، آغازی بر یک پایان، مقاله‌ی وفاق اجتماعی، ص۶۴). 📍فیلم کامل گفتگو را در اینجا مشاهده کنید: https://www.aparat.com/v/UaHM1

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1713678019374607473 🗒 دفاع از «حضورِ میدانیِ نیروی انتظامی» که مسأله‌ای فرعی و دست‌چندم است؛ اگر آیت‌الله خامنه‌ای بگویند تو دیگر حتی درباره‌ی دفاع از «اصل حجاب» نیز کلمه‌ای نگو و ننویس، با ایمان قلبی پاسخ می‌دهم: به روی چشم. کسانی چون من، در «دلالتِ روایتِ مبهمِ دیگران» تردید داریم، نه در «تبعیت از ولایت مطلق ایشان». 🖇 تعلیقه: هیچ خبری از «مصداق کار بی‌قاعده» ندارم. مسأله این است کسانی اتهام زدند که چنانچه نظر رهبر با شما مخالف باشد، آن را بر نخواهید تابید. من نیز در اینجا تصریح کردم که چنین نیست و هرچه باشد تابعم. اینکه «نظر ایشان» چیست، مطلع نیستم. «ابهام‌زدایی»، بر عهده‌ی «ابهام‌سازان» است که البته شانه خالی کرده‌اند. من موافق حضور نیروی انتظامی هستم اما اگر رهبر انقلاب بگویند‌ به‌صلاح نیست، همگی «مطیع» و «تسلیم» خواهیم بود؛ اما مشخص نیست که رهبر انقلاب، چنین نظری داشته باشند. با آن «سخن مبهم»، نزاع تفسیرها و برداشت‌ها شکل گرفت. آن «ابهام در نقل»، این «آشوب در فهم» را برانگیخت. وظیفه‌ی ما، ترجیح نظر ایشان است. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻یک نسخۀ نایاب و تاریخی از کتاب «طرح کلّیِ اندیشۀ اسلامی در قرآن» که در سال ۱۳۵۴ منتشر شده و به احتمال زیاد، چاپ اوّل یا دوّم این کتاب باشد. ،،،،،، در بخش بیست‌ویکم این کتاب می‌خوانیم: برای «مخالف‌بودن»، «مخالفت‌کردن» لازم نیست؛ «همراهی‌نکردن» کافی است. هرکه در «میانه» باشد نیز با نبی نیست. 🖇 تعلیقه: تاریخ، سرشار است از آدم‌های «بینابینی» و «حد وسط» که حاضر به موضع‌گیری شفاف نیستند و نمی‌خواهند هزینه بدهند. دکان دو نبش گشوده‌اند و از دوپهلوگویی، نان می‌خورند. حرف‌های زیرمیزی دارند و شخصیت آغشته به ابهام. گاهی به نعل می‌زنند و گاهی به میخ. هم خدا را می‌خواهند و هم خرما را. قدرت معنوی برای انتخاب ندارند؛ چون دلبسته‌ی منافع‌شان هستند. به زیست‌ متوسط، خو کرده‌اند و در برابر حقیقت، تهی از حس مسئولیت تاریخی‌اند. به عرف و اقتضا و موقعیت می‌نگرند و بر موج عوام‌زدگی می‌نشینند تا برای ساختارشکنی، هزینه ندهند. زندگی می‌کنند نه مبارزه. کارمند هستند نه دردمند. اگر دریابند که می‌توان بر تن حقیقت، زخمه زد، دریغ نمی‌ورزند. محافظه‌کار هستند نه انقلابی؛ و مگر ممکن است جمع میان انقلابی‌گری و ابهام؟! هویت‌شان ژله‌ای است و بازی دوگانه را خوب آموخته‌اند. میانه‌نشینان، هرجایی و رنگ‌پذیرند و همواره راهی برای گریز از صراحت‌های مسأله‌ساز دارند. زبان‌شان سخنی دارد و دل‌شان سودایی دیگر. بی‌طرفی را فضیلت می‌شمارند اما همواره به سوی مخالف، غش می‌کنند.‌ حق را با باطل می‌آمیزند تا رسوا نشوند. در نقش عقل کل، ظاهر می‌شوند و می‌خواهد کدخدامنشانه، ارزش‌ها را به حاشیه‌ برانند. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🔻همبستگی و قطبیدگی اجتماعی (بازسازی امروزین موضع شهید آوینی) ،،،،،،،،،،، 🖇 هر چه عموم مردم بر آن اتفاق یابند لزوماً حقیقت و عدالت نخواهد بود و «اکثریت آرا»، ضرورتاً متمایل به جانب حق و عدالت نیست. رأی اکثریت مردم، لزوماً «محترم» نیست(شهید سیدمرتضی آوینی، آغازی بر یک پایان، مقاله‌ی وفاق اجتماعی، ص۶۲). 📍فیلم کامل گفتگو را در اینجا مشاهده کنید: https://www.aparat.com/v/UaHM1

🗒 بازی هوس معترض، ما هستیم؛ درد داریم و خموشیم امّا چه بگوییم از این قصّۀ تلخ؟! شهر، تب‌دار شده برگ‌ریزان حیاست و چه غوغایی‌ست از حجمِ هوس، آرمان‌، گوشه‌ی کوچه، به زمین افتاده عجمیان تنهاست؛ زیر رگبار قساوت، جان داد و حقیقت نیز، زندانیِ زنجیرِ روایت‌بافان گیسوانت شده بازیچۀ باد عقده‌ها، حسرت‌ها داغ‌ها، نفرت‌ها چشم‌ها آلوده، دل تو آسوده شهر در پیچ‌وخمِ زلف تو در خود پیچید و چه تلخی‌ها دید شبِ گیسوی پریشانِ تو شد فاجعه‌ساز و تو هم می‌دانی؛ فتنه این‌بار شده موج‌سوارِ تن تو بدنت، طعمه شده و خیابان شده بازارِ حراجِ بدنت چشم‌ها، وسوسه‌آلودِ تنت بدنت، سهمِ نظربازیِ هر بی‌سروپا عشق، این است؟! رهاییِ تَنَت؟! @sedgh_mahdijamshidi

🔻مناظره‌‌ی چهارسویه درباره‌ی: مسأله‌ی هویت در جامعه‌ی ایران 🖇 مواجهه‌ی چالشی باورمندان به رویکردهای ملی‌گرایی لیبرال، مارکسیسم کلاسیک، اسلام میانه‌رو، اسلام رادیکال 🖇 منتشرشده در شماره‌‌ی جدید مجله‌ی نقد اندیشه https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

،،،،،،،،،،،، 🗒 این روایت تلخ را از نماینده‌ی منتخب خواندم و محزون شدم: https://eitaa.com/Kamranghazanfari/972 به یاد نامه‌ی ۴۳ نهج‌البلاغه افتادم: همانا دنيا، آدمى را سرگرم مى‌سازد تا جز بدان نپردازد. و دنيادار به چيزى از دنيا نرسد جز آن‌كه آزمندى وى بدان فزون شود. با نظریه‌ی مردم‌سالاری دینی چه می‌کنند؟! https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

۱. برای طرح ولایت، هیچ بدیل و جایگزینی نمی‌شناسم. منحصربه‌فرد است و با مختصات تفکر رهبران انقلاب، اتحاد و اشتراک کامل دارد. دیگرانی که امروز مدعی هستند، بیش‌وکم، فاصله و زاویه دارند اما معارف طرح ولایت، ریشه در متن انقلاب دارد و ناب و اصیل است. مختصر است و منظومه‌وار. روزآمد است و کارساز. عقلی است و پیش‌برنده. ۲. اگر این بنیان‌های نظری را ندانیم، حتی در تداوم راه خویش نیز گرفتار تزلزل می‌شویم؛ چه رسد به هدایت فرهنگی دیگران. کار فرهنگی بدون زیربنای معرفتی، پوچ است و حاصلی نخواهد داشت. بدون‌شک، نقطه‌ی آغاز همین طرح است و باید به معارف علامه مصباح متصل شد تا استحکام هویتی یافت. ۳. تجربه‌ی عینی دو دهه‌ی گذشته نشان می‌دهد که چرخش‌ها و دگردیسی‌ها، بیشتر برآمده از کسانی بوده که به‌جای این بنیان‌های فکری و فلسفی، سرگرم رویکردهای دیگر بوده‌اند. طرح ولایت، شرط کافی و تمام راه نیست، اما به‌قطع، شرط لازم و نقطه‌ی عزیمت است. ۴. من صادقانه و دلسوزانه، فهم و برداشتم را از پیش‌نیاز کنشگری فرهنگی و فکری با شما دوستان جوان، در میان نهادم. مسیر معرفت اصیل اسلامی و انقلابی، این است و نباید گرفتار بیراهه‌ها شد. در همه‌ی مواجهات و تقابلاتم، دریافتم که بازگشت همه‌ی پاسخ‌ها به همین معارف است و اگر در این نقطه و مرحله، پخته و کامل شویم، ضربه‌ها و تکانه‌ها بر ما مؤثر نخواهند شد. باید قدر دانست و عاشقانه و‌ عمیق، به مطالعه پرداخت. رحمت خدا بر علامه مصباح که چنین سنت معرفتی‌ای نجات‌بخش و گره‌گشایی را به‌‌جا نهاد. 📍اینجا را ببینید: http://Hamzevasl.ir https://eitaa.com/joinchat/1843658842Cb2da399c6e

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1714131213454636911 🗒 سی‌ و دو «نهاد فرهنگی» درباره‌ی حجاب، مسئولیت قانونی داشته‌اند. چرا «شورای عالی انقلاب فرهنگی» به‌عنوان قوه‌ی عاقله، گزارش آسیب‌شناسانه‌ای درباره‌ی کارنامه‌ی نهادهای فرهنگی به مردم نمی‌دهد؟ و مسأله‌ی مهم‌تر این است که نهادهای فرهنگی، چه «طرح فرهنگی‌»ای برای دوره‌ی پسااغتشاش دارند؟! یک‌ونیم سال گذشت! https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi

🗒 امروز به عیان می‌بینیم که «لیبرالیسم» در بخش مهمی از جبهه‌ی انقلاب نفوذ کرده و «استدلال‌های لیبرالی» بر جای «استدلال‌های انقلابی»، تکیه زده‌اند. منطقی که در اثر «واگرایی‌های دهه‌ی هفتاد» از سوی دگراندیشان بیان شد، امروز به نیروهای جبهه‌ی انقلاب راه یافته؛ چنان‌که «صورت مشترک» و «مخرج مشترک» میان این دو، نمایان شده است. استحاله‌‌ی نیروها، یک واقعیت معرفتی است که از «ریزش نامحسوس»، حکایت می‌کند.‌ این ریزش از همان «بنیان‌های نظری»ای آغاز شد که کسانی، آنها را بی‌فایده و غیرکاربردی و انتزاعی و خشک می‌شمردند. به مواضع بخشی از جریان انقلابی درباره‌ی اغتشاش سبک زندگی بنگرید و اشتراک استدلال‌های آنها را با نیروهای سکولار دریابید؛ در «فلسفه‌ی اخلاق» و «فلسفه‌ی حقوق» و «فلسفه‌ی سیاست»، یک سخن را می‌گویند. روشن است که اینان تغییر کرده‌اند و نه دگراندیشان سکولار. لیبرالیسم به منطق تفکر و تدبیر تبدیل شده و انقلابی‌گری، ترور شخصیت می‌شود. اختلافات در درون جبهه‌ی انقلاب، در سطح «سلیقه» نیست، بلکه برآمده از «چرخش فکری» بخشی از نیروها به سوی لیبرالیسم است. «مذهبی‌های لیبرال»، از اصالت‌های دهه‌ی شصت عبور کرده‌اند و طوطی‌وار، لیبرالیسم تعدیل‌شده را تکرار می‌کنند. معارف شش ضلعی علامه مصباح می‌تواند در برابر این افول‌ها و انحطاط‌ها، سنگر مقاومت معرفتی بسازد. این او بود که همه‌ی بنیان‌های فکری ضروری را در کنار یکدیگر نشانید و یک هندسه‌ی معرفتی کوچک اما پیش‌برنده تولید کرد. 🖇 راه اینجاست: http://www.tvelayat.ir @tvelayat_ir

https://virasty.com/Mahdijamshidi/1714203288355806005 🗒 یک سال و‌ نیم از اغتشاش گذشته، اما همچنان در نهادهای فرهنگی، خبری از «نقشه» و «برنامه» و «کار باقاعده» در مواجهه با کشف حجاب و برهنگی نیست. متأسفانه اکنون در مرحله‌ی «خونریزی فرهنگی» قرار گرفته‌ایم و چاره‌ای جز بهره‌گیری از ترکیب «تذکر_اقتدار» نداریم. ازاین‌رو، منطق نیروی انتظامی، معقول و بهنگام‌ست. 🖇 تعلیقه: سیاه‌نمایی این است که بگوییم: دچار مرگ فرهنگی شده‌ایم؛ حجاب، دیگر قابل علاج نیست؛ فرهنگ از ریل خارج شده است؛ جامعه از حجاب عبور کرده است؛ و ... . اما دلالت تعبیر «خونریزی فرهنگی» این است که باید به صورت «فوری» و «اضطراری»، بازدارندگی ایجاد کرد تا آسیب، گسترش نیابد و تبدیل به جریان اجتماعی سخت نشود. https://eitaa.com/sedgh_mahdijamshidi