🔰 כ״ג قسمت ۲۳: «علی (ع) و میراث خیانت؛ نبرد خاموش با نفوذ خزنده» 🔸غروب روز هجدهم ذی‌الحجه سال ۳۵ هجری بود. خورشید کم‌کم پشت تپه‌های داغ و خسته مدینه قایم می‌شد و کوچه‌ها با سایه‌ها بازی می‌کردن. سه روز بود که خلافت مثل یه سیب نیمه‌گازخورده وسط زمین مونده بود و هیچکس دل و جرئت نداشت برش داره. مردم سردرگم تو مسجد جمع شدن و بهم میگفتن: «فقط علی (ع) می‌تونه جمعش کنه...» یکی از اون عقب داد زد: «آخه کدوم عاقلی این دردسر رو به جونش می‌خره؟!» همه ساکت شدن و همدیگه رو نگاه کردن. جوابش رو خوب می‌دونستن: «علی (ع) ». علی (ع) گوشه خونه‌ گِلیش رو حصیر نشسته بود و به دیوار ترک‌خورده زُل زده بود. با خودشون فکر کردن: «این حکومت به کجا می‌رسه؟ اینا که حالا اومدن دارن در خونه‌م رو از جا درمیارن، فردا هم باهامن؟» 📍مردم دست‌بردار نبودن. مهاجرین، انصار، حتی مصری‌ها و کوفی‌ها و بصری‌ها، همه‌شون پشت در خونه علی (ع) صف کشیده بودن. بالاخره قبول کرد. رفتن مسجد و وسط اون همه آدم که چشم انتظارش بودن گفتن: «میدونم چی میخواین ازم! من اگه قبول کردم فقط برای برقراری عدالته» اینجوری بود که همونجا همه ماستاشون رو کیسه کردن. یکی اون پشت یواشکی گفت: «نه بابا، فقط یه کم دردسر هست، چیز خاصی نیست!» همه خندیدن😒 فرداش علی (ع) شروع کرد. اولین دستوری که داد این بود: «تمام اموالی که خلفا و آقازاده ها و مخصوصا عثمان به قوم و خویشاش داده، پس گرفته بشه.» 🔺چِشمِ طلحه و زبیر از کاسه زد بیرون. شب نشده بود که یکی از تاجرای یهودی خیبر که خیلی زرنگ بود رفت خونه طلحه و گفت: «آقا، پول و اسلحه ما پشت شماست. فقط نذارین این علی کاراش رو پیش ببره. این بشر یه جوری عدالت اجرا می‌کنه که کاسبی ما رو به فنا می‌ده.» طلحه و زبیرم که دلشون برای عدالت خیلی نمی‌سوخت، پریدن وسط معرکه و تو بصره سپاه دوازده هزار نفری جمع کردن. جمادی‌الثانی سال ۳۶ هجری جنگ جمل به راه افتاد. این وسط عایشه و شتر قرمزش شده بود پرچم جنگ و فرماندهی و دور خودش می‌چرخید. هر بار که شتر یه دور می‌زد، یکی از یهودیای خیبر می‌گفت: «خدا کنه این شتره زودتر خسته نشه... 🚩علی (ع) میون جنگ یه آهی کشید و گفت: «خدایا، می‌بینی چه خبره؟ اون که زن پیغمبره و اونام که دوشادوش پیامبر تو جنگ ها فرمانده بودن و جانباز جنگن و بقیه شون هم تا همین دیروز اومدن دَم خونه‌م التماس، اما امروز باهام می‌جنگن!» جمل که تموم شد، علی (ع) به کوفه رفت. اونجا معاویه دست به کار شده بود. تو شام، با تاجرای یهودی که زرنگ‌تر از خودش بودن معامله کرده بود. اونا قول داده بودن تا وقتی تجارتشون به راه باشه، آذوقه و اسلحه سپاه معاویه رو تأمین کنن. یه یهودی تو بازار شام زیرلب گفت: «معاویه فکر کرده خیلی زرنگه، ولی یادش نیست ما نسل اندر نسل بازار رو اداره کردیم. می‌ذاریم بازی‌ش رو بکنه، ولی بندهای عروسکش تو دستای ماست.» ⚠️جنگ صفین رسید و معاویه قرآن‌ها رو بالای نیزه زد. یه ریش‌سفیدی از سپاه علی (ع) گفت: «آقا، بازم این ملت گولشون رو خوردن؟» علی علیه‌السلام سری تکون دادن و گفتن: «مشکل اینه که اینا یه عمره گول خوردن و عادت کردن...» بعد از صفین، خوارج از گوشه و کنار پیدا شدن. تو کوچه و بازار شایعه افتاد که علی (ع) از دین خارج شده! علی (ع) با خودش گفت: «جل‌الخالق! دیگه فقط همین مونده بود.» ⚜نهروان سال ۳۸ هجری شد جایی برای جنگیدن با همین آدما که فریب خورده بودن. علی (ع) یه شب کنار چاه نشست و به آسمون نگاه کرد: «خدایا! اینا دشمنشون رو کنار خودشون نمی‌بینن. خنجر رو به سمت من نشونه گرفتن.» ▪️گذشت و گذشت تا رسیدیم به شب ۱۹ رمضان سال ۴۰ هجری. مسجد کوفه پر از آرامش بود. علی (ع) در محراب ایستاد. نماز که شروع شد، ابن ملجم که کله‌ش پر از احادیث ساختگی و حرفای کعب الاحبار شده بود و قُطام هم تطمیعش کرده بود، شمشیرش رو بلند کرد. یکی از اون عقب تو دلش گفت: «کاش این احمق یه کم فکر می‌کرد قبل این‌که شمشیر بزنه...» ولی دیگه دیر شده بود. 🔅خون از پیشونی علی (ع) جاری شد و صدای «فُزتُ وَ ربِّ الکعبه» مسجد رو پُر کرد. 👈تو بازار کوفه، یهودی‌ها یه نفس راحتی کشیدن. اما یادشون رفته بود علی با خونش، چیزی کاشته بود که هزار سال بعد هم از خاک در می‌اومد و بلند می‌شد... ✍️ سید روح‌الله حسینی #تاریخ_یهود #یهود_شناسی 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷

🌍📜"از کنعان تا صهیون: نگاهی گذرا بر تاریخ یهود" 🎙قسمت بیست و سوم: «علی (ع) و میراث خیانت؛ نبرد خاموش با نفوذ خزنده» #صوتی #تاریخ_یهود #یهود_شناسی 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷

📜 כ״ה قسمت ۲۵: نفوذ یهود در عصر بنی‌عباس و فتنه‌ی ترجمه‌ها 🔸باد داغ دجله خاک تاریخ رو از روی دیوارای بغداد بلند می‌کرد. بازارا شلوغ بود؛ همهمه‌ی صرافا، بوی ادویه و صدای قلم کاتب‌ها توی هم می‌پیچید. سال ۱۳۶ هجری بود و منصور دوانیقی تازه محکم روی تخت نشسته بود. اون خوب می‌دونست دیگه دوران شمشیر گذشته؛ اگه بخواد حکومتش بمونه، باید مغزها رو فتح کنه. واسه همین، رفت سراغ «قلم و کتاب». 🔗عباسی‌ها شعارشون خون‌خواهی اهل‌بیت بود، ولی وقتی قدرت رو گرفتن، خیلی زود دستشون تو دست کسایی رفت که اصلاً دلسوز اهل‌بیت نبودن؛ زرتشتی‌های تازه‌مسلمان، صرافای یهودی، و مترجم‌های نسطوری و سریانی که پشت پرده مشغول تغییر ذائقه‌ی فکری مسلمان‌ها بودن. 📍تو همین روزا، یه خاندان مرموز و تأثیرگذار به اسم «برمکیان» از راه رسیدن. اجدادشون موبدان بزرگ زرتشتی بلخ بودن و حالا ادعای مسلمونی داشتن. برمکی‌ها خیلی زود شدن مغز متفکر خلافت. یحیی برمکی و بعدش پسرش جعفر (وزیر هارون‌الرشید)، به اسم «نهضت ترجمه»، دری رو باز کردن که علوم یونانی، هندی و ایرانی رو بیارن تو دل اسلام. ولی آش اون‌قدر شور شد که حتی خود خلیفه هم دیگه نمی‌دونست داره فلسفه‌ی یونانی می‌خوره یا عرفان یهودی! 📝این وسط، بیت‌الحکمه بغداد شکل گرفت؛ مرکزی به ظاهر علمی، ولی توی باطن، پر از ترجمه‌هایی که از یونانیِ اصیل نبود، بلکه نسخه‌های تحریف‌شده‌ی سریانی بودن که از فیلترهای نسطوری و یهودی عبور کرده بودن. یکی از مهم‌ترین مترجم‌های اون دوران که واقعاً تو همون قرن (دوم و اوایل سوم هجری) فعالیت داشت، «حنین بن اسحاق» بود. حنین مسیحی‌مذهب و عرب‌نژاد بود و تو دستگاه مأمون (۱۹۸ تا ۲۱۸ هجری) به عنوان مترجم فعالیت می‌کرد؛ هر کتابی رو با دستمزدهای کلان به عربی برمی‌گردوند. اما مشکلش فقط پول نبود؛ اون داشت علمی رو وارد ذهن مسلمان‌ها می‌کرد که مخلوطی از فلسفه یونانی، عرفان سریانی و تفکر طبی مسیحی-یهودی بود. 🔺نتیجه‌ی این جریان، به وجود اومدن یه «طبقه‌ی نخبه»😒 بود که عقل‌شون به‌جای قرآن و ولایت، با فلسفه و عرفان یونانی تغذیه می‌شد. ظاهرشون مسلمون بود ولی درونشون پر از تردید و بی‌اعتقادی نسبت به ولایت اهل‌بیت. ادامه در پست بعدی👇 #تاریخ_یهود #یهود_شناسی 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷

🔰 כ״ו قسمت ۲۶: «پادشاهان خزر، یهودیان اشکنازی و بازی بزرگ یهود در شرق اروپا» 👈باد سردی از دشت‌های قفقاز می‌وزید. اسب‌ها توی مه گم می‌شدن و دودی که از خیمه‌ها بالا می‌رفت، آسمون خاکستری رو خط‌خطی می‌کرد. سال‌های پایانی قرن دوم هجری بود؛ حدوداً اواخر سده هشتم میلادی. جایی در شمال دریای خزر (امروزه بخش‌هایی از جنوب روسیه، غرب قزاقستان و داغستان)، یه پادشاهی‌ در حال طلوع بود که دنیا رو چند قرن بعد با یه شوک تاریخی مواجه کرد: پادشاهی خزر. 🔸خزرها یه قوم ترک‌تبار بودن، احتمالاً منشعب از هون‌های سفید یا قبایل کوچ‌نشین آسیای مرکزی، که به تدریج در منطقه‌ای بین رودخانه ولگا (در روسیه‌ی امروزی) و کوه‌های قفقاز ساکن شدن. قدرت نظامی بالا، تسلط بر مسیرهای تجاری شرق به غرب، و موقعیت ژئوپولیتیکی ممتاز باعث شد به‌سرعت رشد کنن. اما اون چیزی که خزرها رو از بقیه‌ی قبایل ترک و ساکنان استپ‌ها متمایز کرد، یه تصمیم عجیب سیاسی-مذهبی بود: یهودی شدن پادشاه و دربار! 🔺پادشاه خزر در قرن هشتم میلادی، در پی مناظره‌ای بین سه دین بزرگ زمان خودش یعنی اسلام، مسیحیت و یهودیت، تصمیم گرفت به همراه دربارش دین یهود رو انتخاب کنه. گفته می‌شه این مناظره در قصر سلطنتی خزرها در شهر آتِل (در نزدیکی آستراخان امروزی، جنوب روسیه) برگزار شد. پادشاه ابتدا میزبان دو عالِم بود: یکی نماینده‌ی خلیفه عباسی از بغداد (عراق امروزی) و دیگری اسقف مسیحی از بیزانس (ترکیه و یونان امروزی). هرکدوم با استدلال‌هایی دین خودشون رو معرفی کردن. پادشاه از هر دو پرسید: – نظر شما درباره‌ی دین یهود چیه؟ و جالب اینجا بود که هر دو نفر گفتن: «ما دین خودمون رو برتر می‌دونیم، ولی از بین دو دینِ باقی‌مونده، یهودیت به حق نزدیک‌تره.» 📍و همین جمله برای پادشاه خزر کافی بود که بگه: «پس دین یهود رو انتخاب می‌کنم؛ چون هیچ‌کدوم‌تون انکارش نکردید.» این تصمیم، به ظاهر یه حرکت فلسفی یا عقیدتی بود، ولی پشت‌پرده‌ش یه بازی دقیق سیاسی جریان داشت. چون با انتخاب یهودیت، خزرها نه به خلافت عباسی وابسته می‌شدن و نه به امپراتوری روم شرقی. یه راه سوم رو ساختن برای خودشون، تا بتونن توی بازی قدرت بین اسلام و مسیحیت، استقلالشون رو حفظ کنن و از هر دو طرف امتیاز بگیرن. 📌 پادشاهی خزر در اوج قدرتش بین قرون هشتم تا دهم میلادی، شامل سرزمین‌های وسیعی بود از ساحل شرقی دریای سیاه (اوکراین و گرجستان امروزی) تا دلتای رود ولگا (روسیه‌ی جنوبی). پایتخت‌های مهم‌شون شهرهای آتِل و سارکل بودن. این پادشاهی نه‌تنها بر تجارت ابریشم و ادویه و خز و برده تسلط داشت، بلکه عملاً تبدیل شده بود به گلوگاه اقتصادی جهان اسلام، بیزانس و شمال اروپا. ادامه در پست بعدی 👇 #تاریخ_یهود #یهود_شناسی 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷

ادامه قسمت قبلی 👆 🔸اما حالا چرا یهودیان اروپا این‌قدر به خزرها علاقه‌مند شدن؟ جوابش روشنه: چون خزرها پناهگاه شدن برای یهودیانی که در امپراتوری روم شرقی، اسپانیا، و حتی ایران تحت فشار بودن. یهودیان اشکنازی (که بعدها در اروپای شرقی مستقر شدن، مخصوصاً در لهستان، اوکراین، لیتوانی، آلمان و روسیه) از نظر ژنتیکی و زبانی تفاوت‌های جدی با سفاردی‌ها (یهودیان اسپانیا، مراکش، و مناطق اسلامی) دارن. زبان ییدیش (ترکیبی از آلمانی و عبری) و برخی ویژگی‌های نژادی خاص، نشون می‌ده که بخش بزرگی از یهودیان اشکنازی، برخاسته از همان خزرهای یهودی‌شده هستن. 🕍 و حالا فتنه‌ی بزرگ اینجا بود که طبق نظریه‌ی مطرح‌شده توسط آرتور کستلر در کتاب معروفش «قبیله سیزدهم»، بیشتر یهودیان اروپایی امروزی، از نسل خزرهای یهودی‌شده هستن، نه از نسل ابراهیم و اسحاق و یعقوب! طبق این نظریه و مستندات و منابع تاریخی، ادعای یهود درباره‌ی "سرزمین موعود" و ریشه‌ی قومی‌شون کاملاً زیر سؤال می‌ره. چون این‌ها نه بنی‌اسرائیل بلکه قفقازی هستن که در قرون وسطی یهودی شدن. اینجاست که می‌فهمیم چرا این بحث همیشه سانسور می‌شه و چرا رسانه‌های صهیونیستی ازش بیزارن. 🎭 این وسط، عباسیان هم بی‌کار ننشسته بودن. هم‌زمان با قدرت‌گیری خزرها در شمال، در جنوب خلافت اسلامی، منصور دوانیقی و بعدش هارون‌الرشید مشغول مهندسی فرهنگی بودن. بیت‌الحکمه رو ساختن، برمکی‌ها رو آوردن، نهضت ترجمه رو راه انداختن؛ همه‌ش با این هدف که امت رو از "علم اهل‌بیت" جدا کنن و عقل مردم رو با فلسفه‌ی یونانی و پزشکی یهودی مشغول کنن. تو بغداد (عراق امروزی) جوهر کتاب حدیث امام صادق رو صراف یهودی تأمین می‌کرد، و در آتِل، خاخام خزر برای شاه قانون تورات می‌نوشت 🔺اما اشتباه نکنیم؛ این دوتا جریان با هم مرتبط بودن. صراف‌های یهودی بغداد با کاروان‌های خز و برده‌ی خزرها تجارت می‌کردن. حلقه‌های اطلاعاتی و تجاری از قفقاز تا بصره کشیده شده بود. و اینجا بود که یهود اولین «امپراتوری پنهان» خودش رو بنا کرد؛ نه با سرزمین، بلکه با زر و خبر و شبکه. یه شبکه اینترنتی قرون وسطایی، فقط مخصوص یهود. ✍ نویسنده: سید روح‌الله حسینی #تاریخ_یهود #یهود_شناسی #یهود_در_ایران 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷

🌍📜"از کنعان تا صهیون: نگاهی گذرا بر تاریخ یهود" 🎙قسمت بیست و ششم: «پادشاهان خزر، یهودیان اشکنازی و بازی بزرگ یهود در شرق اروپا» #صوتی #تاریخ_یهود #یهود_شناسی 🕊#سدرةالمنتهی ↙️↙️ ‌ 🕋👉@Sedrah👈🇮🇷