داداش اگه فرهنگ استفاده از اماکن عمومی رو نداری بمون تو همون چاردیواری خونت، والا چه اصراریه؟ شاید من دلم میخواد بجای صدای انکرالاصوات ضبط صوتت، صدای جیک جیک پرنده‌ها و هوهو باد و شُرشُر آب رو بشنوم. ملت چه گناهی کردن اسیرت شدن آخه؟🚶‍♀ #خیلی‌هم‌آرومم #طبیعت‌ستم‌کش @selvaaa

﷽ ___________ این اجسام پراکنده در آسمان، مرغابی و پرستو نیستند. گوشت تکه تکه شده‌ کودکان و زنان فلسطینی‌اند که با شدت به هوا پرتاب می‌شوند. اگر قلب کسی با دیدن این صحنه‌ها مچاله نمی‌شود، اگر هنوز " غزه به ما چه" می‌کند و عوضش از " دین من انسانیت است" دم می‌زند، باهاش بحث نکنید. او را با حیوانیتش تنها بگذارید. #غزه #داغ‌دل @selvaaa

﷽ ____________ عید ما این بود: ساری گرگان، گرگان ساری. مسیر دوساعته‌ای که جزئیاتش را مثل اطلاعات داخل شناسنامه‌یمان از بَریم. از ساری اول تابلوی سورک هست و بعد نکا. آخر گلوگاه، دو ماهیِ دوطرف جاده نشانه تمام شدن مازندران و ورود به خاک گلستان است و انگار از آوارگی مرزنشینی‌ست که هیچ‌کدام هم گردن نمی‌گیرند بخت‌برگشته‌ها را رنگ کنند. مسجد شبانه روزی فلان جاست و مسجد آستان قدس رضوی فلان نقطه، اینجا سایت پاراگلایدر است و همیشه چند چتر باز در آسمان، بهار شده و تعداد ترکمن‌های پیراهن و روسری بساط کرده زیادتر، و هزار و یک جزئیات تکراری دیگر. و امان از روتین و تکرار، بلای خانمان سوز و رابطه سوز و خلاقیت سوز و هرچه‌سوز. دوران نامزدی و ماه‌های اول عروسی، این جاده انقدر خسته‌کننده نبود. هم رابطه نو بود و هم مسیر و همه چیز منتظر کشف شدن. بند و بساط تفریح ساده‌یمان را می‌انداختیم داخل ماشین و به قول امروزی‌ها با یک بشکن، دِ برو که رفتیم. هر جای جاده که خلوت بود و دو تا درختی و سبزه‌ای و نشانی از حیات، می‌زدیم بغل. زیرانداز آبی چهارخانه را پهن می‌کردیم و قابلمه صورتی پر از ماکارانی با ته دیگ سیب‌زمینی را از سبد بیرون می‌کشیدم و بعدش شوخی بود و خنده. حالا چه شده؟ ما که همان آدم‌های قبلیم. نیستیم؟ دوستی دارم ده پانزده سال از خودم بزرگ‌تر و موسفید کرده‌تر. همان دوران خوش خوشان نامزدی، یکبار بهم گفت حالا حالی‌ات نمی‌شود، روزهایی توی زندگی می‌آیند که روزمرگی‌اش اسیرتان می‌کند. ته دلم خالی شد؛ اما مقاومت کردم و گوشه لبم را کشیدم و توی دلم گفتم: ما؟ هرگز. فردای سیزده‌به‌در که برمی‌گشتیم، به جاده تکراری گرگان ساری زُل زدم. ما هنوز آدم‌های قبلیم و حتی تشنه‌تر به عاطفه. این جاده هنوز هم جزئیات کشف نشده دارد ندارد؟ هنوز هم می‌تواند قدِ گذرانِ اوقاتِ خوش برای یک زن و شوهر جا داشته باشد ندارد؟ گوشی را در آوردم و توی گوگل سرچ کردم: "مکان‌های تفریحی مسیر گرگان ساری". لیست شهرهای توی جاده با امکانات توریستی داخلشان بالا آمد و چه جاهای کشف نشده زیادی! گرگان را رد کرده بودیم و نزدیک کردکوی بودیم. توی گوگل، کردکوی را دقیق‌تر بررسی کردم. موقعیت چشمه دوآب را با برنامه نشان باز کردم. خطش تقریبا صاف بود و زمان رسیدنش به کوتاهی بیست دقیقه. با هیجان به طرفش سر چرخاندم و گوشی را گذاشتم روی پایش. از دل جاده جنگلی که عبور می‌کردیم به سرم زد: این جاده برای بهبود رابطه یک زن و شوهر هنوز جا دارد! #جورچین_زندگی #تجربه‌گردی @selvaaa

پرسید خوشدلی را از کجا می‌توان به دست آورد؟ حاج آخوند گفت: از دوست داشتن! باید دوست داشت. درختی را، گلی را، انسانی را، آفتاب را، زمین را... باید دوست داشتن در دلت جوانه بزند. برشی از کتاب حاج‌ آخوند #مازندران‌بهاری @selvaaa

﷽ ________________ امروز فهمیدم "حس گرسنگی"، همین که روزی چند وعده سراغم می‌آید، گاهی نعمت است! آدم‌هایی در حوالی‌مان هستند که آرزو می‌کنند سلامتی‌شان برگردد و دهان‌شان از گرسنگی بزاق تلخ ترشح کند. #جزئیات @selvaaa