#تائبین 🔰الهي! هَلْ يَرْجِعُ الْعَبْدُ الْآبِقُ إِلَّا إِلَى مَوْلَاهُ؟ أَمْ هَلْ يُجِيرُهُ مِنْ سَخَطِهِ أَحَدٌ سِوَاهُ؟ خدايا! آيا بنده فراري جز به مولايش رجوع مي‌کند؟ آيا غير از مولاچه کسي مي‌تواند او را از غضب مولايش نجات بدهد؟ ♿️ مواقعي که انسان در حالاتي مانند بيماري؛ #کسالت_روحي؛ احتضار و غيره نمي‌تواند حرکت و فعاليت داشته باشد، توجه او به موانع و ضعف خويش بيش‌تر مي‌شود و بسيار لازم است در اين حالات ضعف و ذلت خويش را در برابر قدرت و عزت حق بسنجد و پيوسته متذکر باشد. تا بعد از بروز چنين حالاتي، احساس قوت و به تبع آن نافرماني نکند و توجه به استقلال خود پيدا ننمايد و خود را بي نياز از رجوع به مولا نداند. ✅حضرات ائمه(علیهم‌السلام) با اين بيانات تلقين مي‌کنند که انسان بايد از غفلت‌هايي که به وجود آمده اظهار پشيماني کند. البته غفلت‌ها به لحاظ درجه‌ي ايماني افراد مراتبي دارند، چنان كه براي انبيا(ع) به لحاظ مقام و مرتبه‌ي نبوتشان غفلت به‌گونه‌اي متفاوت حاصل مي‌شود. 💫حضرت يونس(ع) به لحاظ مرتبه‌ي نبوت خود پس از پشيماني به درگاه حق اظهار مي‌دارد: { لا إِلهَ إِلاَّ أَنْتَ سُبْحانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمين‏} (خداوندا!) جز تو معبودى نيست! منزّهى تو! من از ستمكاران بودم! 🔶چنين اظهاري، رجوع به خداوند است مانند اين که بيرون آمدن از شهر را (پس از اعلان نزول عذاب بر قوم از جانب خداوند) براي خود فرار از انجام ماموريت تلقي کرده است. با اين ديدگاه و با توجه خاص به مقامات #ولايت_الهي که هيچ موجودي در هيچ شأني از شئون وجودي از تحت ولايت و سرپرستي حق تعالي خارج نيستند حتي کافران و معصيت کاران- عبارات فوق را مي‌فرمايد و پس از اين اقرار عميق، خداوند مي‌فرمايد: { فَاسْتَجَبْنا لَهُ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنين‏} ما دعاى او را به اجابت رسانديم؛ و از آن اندوه نجاتش بخشيديم؛ و اين‌گونه مؤمنان را نجات مى‏ دهيم! 🌸کانال نشر بیانات استاد تحریری👇👇👇 http://eitaa.com/joinchat/2737373185Cddac684369