قرار بود بیایی بهار برگردد به خانه‌اش دلِ بی اختیار برگردد قرار بود قراری که با دلم داری برای روز شکستن کنار بگذاری #جواد_سنجری

سلام زخم دهان وا نکرده در غربت نکشته‌ است تو را مثل من اگر غربت سلام وسعت تنهاییم در این زندان رفیق گم شده در های‌هوی سنگستان سلام رفته ازین خانه بیخیال دلم سلام حال دلم را بپرس حال دلم سلام، پر شده‌ام از غروبِ بعد از تو سلام تلخی دوران خوبِ بعد از تو سلام بی‌ تو جواب سلام‌ها سرد است زمانه بعد تو دیگر رفیق، نامرد است میان مردم شهرم غریبه‌ام بی تو عجیب پر شدم از ساکنان غم بی تو شبیه دشت نگاهم به آسمان مانده تو رفته‌ای و برایم دو استکان مانده تمام زندگی‌ام از امید خالی شد بدون اشک تو دوران خشکسالی شد گذشتی از سر سرباز کشورت بانو کجاست مرد سرافراز کشورت بانو؟ شراب چشم تو در بزم کیست این شب‌ها که حال و روز دلم دیدنیست این شب‌ها سلام از من دیوانه انتظاری نیست قرار بود بیایی مرا قراری نیست قرار بود بیایی بهار برگردد به خانه‌اش دلِ بی اختیار برگردد قرار بود قراری که با دلم داری برای روز شکستن کنار بگذاری چقدر بی سر و سامانیم فراوان است سکوت می‌کنم این انتهای انسان است نشسته‌ام که بیاید رفیق دیرینم شبیه دشت که در انتظار باران است کجای جنگل آتش گرفته‌ام هستی که دور من شده دیوار و شعله زندان است به فال حافظم افتاده چند وقتی هست که روز  آه من و خنده‌ی رقیبان است نه رغبتی که بیایم به سوی آزادی نه خانه‌ای که بگویم چقدر ویران است دوای این همه دلتنگی‌ام فقط دست رفیق روز مبادای مو پریشان است همیشه پیک دلم را برای غم می‌ریخت سلامتی کسی که مرا بهم می‌ریخت سلام بی تو جواب سلام‌ها سرد است زمانه بعد تو دیگر رفیق، نامرد است همیشه در چمدانت هوای رفتن بود که قول آمدنت هم برای رفتن بود چقدر بی سر و سامانی‌ام فراوان است سکوت می‌کنم این انتهای انسان است #جواد_سنجری