🤍 زبان بریده به کنجی نشسته صم بکم به از کسی که نباشد زبانش اندر حکم گفتم می دانی؟ یکی از ترسناکترین موجودات جهان آدمیزاده ایست که از رنج و درد و مرگ موجودات دیگر اندوهگین که نمیشود هیچ ، بلکه شادمانی میکند و نمیدانی که من چقدر هرروز جهانم ترسناکتر می شود ترسناک تر ... خالی تر ... تنهاتر... منی که برای اعدام منفورترین جنایتکار عمرم هم شادمانی نکرده ام آی ذبیحه ! تو میدانی من مریض دزد ، قاتل ، جانی ، معتاد ، وحشی ....بسیار داشته ام و زیاد شنیده ام که بیخیال دکتر ، ول کن مرتیکه دزد را ، بگذار بمیرد وحشی قاتل ، ول کن مفنگی بددهان را ... اما این حرفها نیست همیشه سعی کرده ام آدم باشم و سپس طبیب نه اینکه ادم نشده ، کلاه قضاوت بر سر گذارم و خود را ندیده ، چشم و دهان به ایراد از دیگران باز کنم و هزلیات ببافم و هجو کنم ... می گویی: انصاف بده من برای مرگ فلان نگریسته ام ؟ دلم برای پرنده های زخمی نسوخت؟ سگ کشی دلم را به درد نیاورد؟ می گویم اخلاق و جوانمردی ، جایی محک می خورد که دلسوز اندوه و سختی و اسیب کسی باشی که دوستش نداری وگرنه برای کبوتر زخم خورده و خرگوش تلف شده که همه دلسوزی میکنند میدانی ذبیحه یکی از ترسناکترین موجودات جهان آدمیزاده ایست که از رنج و درد و مرگ موجودات دیگر  شادمانی می کند و من چقدر هرروز جهانم ترسناکتر می شود ترسناک تر ... اندوهناک تر و تنهاتر #دکتر_بی_بی_سمانه_رضایی