روایتی از یک واقعیت موقع ثبت‌نام پسرم رسیده بود و باید یک مدرسه دیگه رو انتخاب می کردم آخه خانه رو جابجا کرده بودیم و شرایط رفتن به مدرسه قبلی سخت بود. از والدین بچه های سال بالاتر درباره برخورد کادر آموزشی مدارس برای ثبت نام بچه های ما(که در مسجد درس خوندن) ، تعریف جالبی نشنیده بودم. برام سخت بود که بخواهم فرزندم را از مدرسه دلخواهم به مدارس دیگر ببرم وتازه برخورد غیرمعقول آنها روهم تحمل کنم. وارد دفتر مدرسه شدم.مدیر مشغول صحبت با والدین بچه هایی بود که قراره بچه هاشون اینجا ثبت نام کنند.مشخص بود که مدیر تمایل به ثبت نام اونها رو نداره یکی از مادرا آشنا در اومد.گفتم چرا شما می خواهید اینجا ثبت نام کنید؟ گفت :پسرم در مدرسه قبلی تنبلی کرده و جوابمون کردن و اینجا نزدیک ترین مدرسه به خونه است. کار اونها تمام شد و ما ماندیم و مدیر مدرسه. بعد احوالپرسی،پوشه حاوی مدارک رو جلوی ایشون گذاشتم وتقاضای ثبت نام کردم. پرسیدن:تا حالا کجا بوده؟ توکل به خدا کردم و گفتم: تا حالا طرح مسجد بوده و در مسجد درس می خونده. مدیر گفت:پیش حاج آقا مصطفی؟؟ گفتم :بله نمی دونستم چه واکنشی نشون خواهند داد از خواهر زاده ام که پارسال وبعد مسجد ، برای ادامه تحصیل به این مدرسه اومده بود،شنیده بودم که اوایل سال تحصیلی، شرایط باب دل نبوده و طول کشیده که به او اعتماد کنند. خلاصه مدیر نگاهی به من و پسرم که مودب و متواضع ایستاده بود، کرد و گفت: همین که شاگرد آقا مصطفی بوده یعنی مورد تاییده. شاگردای قبلی که از مسجد اینجا اومدن از افتخارات مدرسه ما شدن.هم از نظر تربیت وهم از نظر سطح علم و... ان شاءالله که پسر شماهم مثل اونا جزو افتخارات مدرسه ما باشن. وبعد مراحل ثبت نام ادامه یافت. دیروز برای بررسی وضعیت تحصیلی فرزندم به مدرسه اش دعوت شدم. معلم های محترم در اتاق های مدرسه منتظر دیدار ما بودن.اتاق به اتاق رفتم و احوال درسی و تربیتی فرزندم رو پرسیدم. تا نام پسرم رو می بردم؛معلم ها با روی گشاده می گفتند:عالیه و کلی تعریفش رو می کردن پدر ومادرهای دیگه برام جالب بودن.پیش از آنکه معلم ها چیزی بگن، خودشون گله فرزندانشون رو می کردن. وقتی هم معلم ها نمرات و اوضاع نظم و تربیت اونها رو می گفتند،گاه ناراحتی شون چند برابر می شد. غالبشون می گفتند که بچه هاشون علاقه به تحصیل ندارن و هر آنچه اونها رو نصیحت می کنند ،فایده ای نداره معلمین می گفتند که شما والدین بیشتر وقت بگذارید وتلاش کنید و والدین می گفتند:شما بیشتر باهاشون کار کنید و سخت بگیرید باخودم فکر کردم که واقعا چرا بچه ها علاقه به آموختن ندارن؟ شاید علاقه به آموختن این دروس رو ندارن. شاید سبک آموزش رو دوست ندارن شاید محیط رو مناسب تحصیل نمی دونن شاید.... آیا اگر والدین بیشتر نصیحت کنند و معلم ها بیشتر سخت بگیرن، اوضاع مطلوب خواهد شد؟ آیا بهترین معلم هم خواهد توانست در محیط مدرسه(که انرژی مثبت فراوان مسجد را ندارد) ودر جمع تعداد زیادی دانش آموز و داشتن وقتی اندک و تعامل کم با والدین دانش آموزان وهزار مشکل دیگر ...بهترین بازخورد را داشته باشد؟🤔🤔🤔 یاد مدرسه مسجد محور شهید ابراهیمی افتادم.یاد کلاسهای اپن و تعداد محدود دانش آموزانش،یاد جو صمیمی بین کادر آموزشی و دانش آموزان اونجا.یاد عشق و محبتی که نه تنها بین دانش آموزان حاکمه بلکه والدین بچه ها هم مثل یک خانواده هستند یاد مجالس هفتگی مدرسه که باعشق توی خونه های بچه ها دست به دست می چرخه.تجمعات پر از صمیمیتی که خانواده ها به عشق دیدار یکدیگر در اون شرکت می کنند. یاد اردوهایی که به کرات انجام میشه تا بچه ها علاوه بر دروس آموزشی، تجربه های آموزنده دیگه ای هم داشته باشن. آموزه هایی چون:همکاری وحدت،همدلی،ایثار وگذشت، تفکر تفکر تفکر... مطمئنا اگر اثرات محیط مسجد و کادر آموزشی( که برخی از روحانیون محترم هستند) و روابط صمیمانه حاکم بر آنجا و دغدغه مندی کادر و والدین دانش آموزان و مطالب کمک آموزشی و تربیتی مفید ارائه شده در این مدرسه نبود، حتما من نیز جزو همان والدینی می بودم که می بایست کاسه چه کنم دستم بگیرم و...😞 که من آرامش امروزم را مدیون آن مکان و آن افراد هستم. ای کاش تجدید نظری در سبک آموزشی مدارس ،در محتواهای آموزشی،در محیط آموزشی و...می شد و ای کاش تلاش عزیزان طرح مدارس مسجد محور بازگو می شد تا والدینی که دغدعه تربیتی آنها بیش از دغدغه های آموزشی آنهاست می توانستند از مزایای این طرح بهرمند بشن. 📩ک.ن ❇️ به #صدای_مردم_گناباد (گناباد٢٠) بپیوندید👇 https://t.me/+VGmYXSUiNZs4OTdk 🆔 🔰در #ایتا همراه ما باشید 👇 https://eitaa.com/gonabad20ir @gonabad20ir