🔺 «أَلَمْ تَرَ كَيْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ (۲۴) تُؤْتِی أُكُلَهَا كُلَّ حِينٍ بِإِذْنِ رَبِّهَا»؛ ( #ابراهیم علیه‌السلام:۲۵) 🔹 #انسان همانند یک نهالی، درختی، گلبنی، اساس #زندگی و #حیات او بر یک مطلب بسیار مهمی تأسیس شده، که خشت اول ساختمان #فرد و #اجتماع بر اوست. #تمدن‌ها ناشی از اوست. #علوم و اطلاعات ناشی از اوست. همه چیز انسان طفیل و شاخ و برگ آن ساقه‌ی محکم و درخت طیبه و پاکیزه است. و آن اعتقاد به خدای جهان است. این #اعتقاد به قدری عظمت دارد که درباره‌اش فرموده‌اند: «کلِمةُ لا إله إلّا الله حِصنی»؛ این شعار #توحید که جز خداوند متعال کاره‌ای در جهان نیست، این پناه‌گاه است. انسان هم نیاز به پناه‌گاه #ظاهری و هم #معنوی دارد و مایه‌ی #اطمینان می‌خواهد. #حیوانات این‌طور نیستند. لانه‌ای پیدا می‌کنند، علفی یا صیدی پیدا می‌کنند، دیگر حواس‌شان جمع به خودشان و زندگی‌شان است. اما انسان است که یک اطمینان خاطری لازم دارد. می‌خواهد زندگی‌اش را، #عمرش را، حیاتش را، ببیند بر چه پایه و اساسی قرار دارد. ۸۴/۶/۲۸ ☑️ مرحوم آیت الله سیدابراهیم خسروشاهی @seyedololama