‌ «فیلم ما» درباره فیلم «آپارتچی» جشنواره عمار، هر سال یک بخش فرعی دارد به اسم «فیلم ما». در این بخش، اغلب آثار ساده و ابتدایی که با امکانات غیرحرفه‌ای توسط گروه‌های مردمی تولید می‌شوند، شرکت داده می‌شود. ویژگی برجسته بخش «فیلم ما» تقلای مردمی است که می‌خواهند صاحب زبان شوند و قصه خودشان را خودشان تعریف کنند و صاحب فیلم و سپس صاحب سینما شوند. اسم بخش «فیلم ما» توجه من را به مسمای آن جلب می‌کند و می‌توانم این پرسش را در برابر فیلم‌های سینمای ایران قرار دهم که چه فیلمی به واقع «فیلم ما» است؟ یعنی فیلمی که در تولید و محتوا و فرم و تبلیغ و اکران، از مای جمعی و تاریخی انقلاب اسلامی ایران برآمده باشد. ویژگی مهم فیلم «آپاراتچی» این است که بذر فیلم در دل یک زیست‌بوم مولد فرهنگیِ انقلابی کاشته شده و همه مراحل پرورش فیلم به نحو ارگانیک انجام شده است و میوه کار نیز هر چه باشد، متعلق به خود ماست. فیلم‌های انگشت‌شماری در سینمای انقلاب اسلامی داریم که چنین اوصافی داشته باشد. بیشتر فیلم‌ها، می‌خواهند سر سفره حاضر و آماده‌ای بنشینند و خلأها را با صرف هزینه و به‌کارگیری نیروهای موجود در بدنه سینما پر کنند و اغلب به نتیجه دلخواه هم نمی‌رسند. ما در سینمای انقلاب اسلامی با قصدهای زیادی مواجه بوده‌ایم که به عدم وقوع رسیده است. اما آپاراتچی، قصدی است که واقع شده است. روزی که روح‌الله رشیدی در شهر تبریز مشغول گردآوری خاطرات «جلیل طائفی» بود، کسی تصور نمی‌کرد که این خاطرات بتواند روزی به یک فیلم سینمایی مقبول در بدنه سینمای ایران تبدیل شود. آپاراتچی نشان داد که «تاریخ شفاهی انقلاب اسلامی» گنجینه مهمی برای اقتباس دراماتیک است. البته ما پیش از این از تاریخ شفاهی دفاع مقدس بهره برده بودیم اما تاریخ شفاهی حوزه‌هایی دیگر مانند هنر، آموزش و پرورش، جهاد سازندگی، صنوف و... چرا نتواند مبنای تولید فیلم باشد؟ هم سوژه و ایده آپاراتچی از دل یک پژوهش تاریخ شفاهی بومی و انقلابی برخاسته است، هم کارگردانش در حال و هوای فرهنگی انقلاب اسلامی در شهر تبریز تنفس کرده است و همین حال و هوا در فیلم منعکس شده است. آپاراتچی از معدود فیلم‌هایی است که کارگردانش تمام‌قد پشت حرف فیلمش می‌ایستد و مضمون اثرش را در لفافه‌های زبانی پنهان نمی‌کند. گفت‌وگوهای رسانه‌ای کارگردان همین را نشان می‌دهد. ‌‌ نمی‌توان نقش «هنرگردانی» بچه‌های راه و عمار در پرورش فیلم را نادیده گرفت. این نقش، علاوه بر فرایند پرورش و تولید فیلم، در تبلیغ و توزیع فیلم مشهود است. شبکه توزیع عمار به مثابه رقیب سینمای مگامالیزه شده در اکران، به کمک فیلم آمده است. آپاراتچی، با همه نقدهایی که می‌توان به آن وارد کرد، محصول ارگانیک و بومی بچه‌های انقلاب است. از قضا مضمون فیلم هم درباره خود سینماست. آپاراتچی، نه فقط فیلمی برآمده از اتمسفر انقلاب اسلامی است که فیلمی درباره سینمای انقلاب اسلامی است. سینمایی که در برابر جریان تجددی شبه‌روشنفکر و جریان تحجری شبه‌دینی قرار می‌گیرد و کشمکش سینمای مردمی انقلاب را در برابر دو نیروی رقیب روایت می‌کند. آپاراتچی فیلم شوخ‌طبعی است. صمیمیت و صداقت لحن فیلم، تماشاگر را با خود همراه می‌کند و علاوه بر آنکه خنده به لب مخاطب هدیه می‌دهد، حرفی بی‌آلایش درباره مردم انقلاب اسلامی به مردم انقلاب اسلامی می‌گوید. مردمی که حیثیت تاریخی‌شان توسط جریان‌های رقیب پایمال شده است اما همیشه همین مردم بودند که بار تاریخ ما را به دوش کشیده‌اند.

‌ 💠 ملت ابراهیم 🔰 پیش‌فروش شمارهٔ یازدهم ماهنامه سوره آغاز شد. ‌‌ 🚩 در این شماره می‌خوانید: ‌‌ 🔸 ملت ابراهیم 🔹 تشییع رئیس جمهوری اسلامی ایران، بار دیگر نشان داد که پیوند محبت و سیاست در مدار دین، می‌تواند مردم را تألیف کند ✍ سید علی سیدان ‌ ‌ 💠 ویژه‌نامهٔ ملت ابراهیم ‌ 🔸 ناگهان مردم! 🔹 بریده‌روایت‌هایی از تشییع پیکر شهید جمهور در تبریز، تهران و مشهد ✍️ فردین آریش ‌‌ ‌🔸زیارت، سید ابراهیم رئیسی و دولت ایستاده در آستانهٔ او ✍ محمدرضا قائمی‌نیک ‌ 🔸 کنش دیپلماتیک بر اساس عناصر هویتی 🔹 گفت‌وگو با حسین جابری انصاری دربارهٔ نحوهٔ سکانداری سیاست خارجی توسط شهید امیرعبداللهیان ‌‌ 🔸 سوگِ سیاسی 🔹 روایتی از تشییع پیکر شهید جمهور در مشهد ✍ سارا عاقلی ‌‌ 🔸 همهٔ شهر مصلاست 🔹 نگاهی به شیوهٔ امامت شهید آل‌هاشم ✍️ حامد خسروشاهی ‌ ‌ 💠 همچنین در دیگر بخش‌های مجله خواهید خواند؛ ‌ 🔸 مردم از نمای نزدیک 🔹 دو روایت از میدان انتخابات ۱۴۰۲ مجلس شورای اسلامی ✍ سارا عاقلی ‌ 🔸 به صلابتِ ثلث، به نجابت ریحان 🔹 روایتی از زندگی و هنر استاد مسعود نجابتی ✍️ محمدرضا وحیدزاده ‌ 🔸 توقف در تکنیک، گمراهی است 🔹 گفتاری منتشر نشده از استاد مسعود نجابتی ‌ 🔸 ایران، سرزمین خیزش برای گسترش معرفت‌الله 🔹 چرا مردم ایران به فراخوان امام خمینی پاسخ مثبت دادند؟ ✍️ سید جواد طاهایی ‌ 🔸 زمان ضربهٔ مرگ‌بار فرا نرسیده است 🔹 گزارش تحلیلی اولین سخنرانی سید حسن نصرالله بعد از طوفان الأقصی ✍️ محسن زیارتی آقابابایی ‌ 🔸 عصا بیفکن و از بیم اژدها مگریز 🔹 درنگی بر حضور شاعرانهٔ رهبر انقلاب ✍ محمدحسین لشگری ‌ 🔸 به روایت «آن‌ها» 🔹 دربارهٔ کتاب «آن سوی میز» ✍ زینب شوندی ‌ 🔸 نصف سکولار، نصف دیندار 🔹 بررسی آثار تولیدی صداوسیما در ایام تلاقی نوروز و‌ ماه مبارک رمضان ✍️ علی کاشانی ‌ 🔸 به رنگ دادخواهی 🔹 مروری بر آثار ایرانی در بینال ونیز ✍️ محمدرضا وحیدزاده ‌‌ ‌‌ برای پیش‌خرید شمارهٔ یازدهم ماهنامه سوره می‌توانید به صفحات ماهنامه سوره در اینستاگرام و پیام‌رسان‌های بله، ایتا، تلگرام و روبیکا پیام دهید. ‌‌ ‌‌ 🆔 @sourehmagazine

💠 ملت ابراهیم 🔰 پیش‌فروش شمارهٔ یازدهم ماهنامه سوره آغاز شد. @Jaieebaraye...

نظــم تـــازۀ جهــــان رئیس‌جمهور جدید ایران ما در چه وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم؟ ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که طوفان‌الاقصی، طرح نرمال‌سازی و سازگاری کشورهای عربی با اسرائیل را نابود کرده است. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که 2000 کیلومتر دورتر از ما، اصلی‌ترین دشمن منطقه‌ای ما (اسرائیل) در هشت ماه گذشته بیش از 40 هزار انسان را به قتل رسانده است. ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که با افول جهانی‌سازی و تضعیف گلوبالیسم، دولت‌های راست ملی در جهان یکی‌یکی سربرمی‌آورند. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که قاتل سردار ما و پاره‌کننده برجام (ترامپ و بدنه حامی‌اش)، نامزد ریاست جمهوری آمریکاست. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که مقـ ـ ـاومـ ـ ـت اسلامی تبدیل به یک جبهه قدرتمند شده و ایران کانون و پایگاه این جبهه است. ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که قواعد و نُرم‌هایی که دولت‌ملت‌ها باید رعایت می‌کردند تا در نظام جهانی به رسمیت شناخته شوند، هر روز ضعیف‌تر و بی‌آبروتر می‌شود. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که هر لحظه ممکن است اتفاقی نامنتظره در جهان بیفتد و تمام برنامه‌های نرمال دولت‌ها را به باد فنا دهد. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که جهان به سمت جنگ می‌رود و دادن وعده زندگی نرمال به مردم، بیش از هر زمانی وهم‌آلود و فریب‌کارانه به نظر می‌رسد. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که ائتلاف‌های جدیدی در جهان در حال شکل‌گیری است و جمهوری اسلامی ایران یکی از اعضای مهم این ائتلاف‌های جدید است. ما در وضعی رئیس جمهور انتخاب می‌کنیم که نشانه‌های فروپاشی نظم پیشین و شکل‌گیری نظم تازه در جهان، بیش از هر زمان دیگری پیدا شده است. ما در وضعی رئیس‌جمهور انتخاب می‌کنیم که لیبرال‌دموکراسی به‌مثابه ایده مسلط و کهنه جهانی بی‌آبروتر از همیشه شده است و جهان تشنه شنیدن سخنی نو از ماست. چه کسی به استقبال این وضع رفته است و می‌تواند نماینده اراده تاریخی مردم مسلمان ایران و امت اسلامی در این نظم تازه باشد؟ گفتار سیاسی اصیل و واقعی مورد نیاز برای امروز ما، گفتاری است که حامل «تولید» و «مقاومت» باشد. ما چاره‌ای جز تولید و مقاومت نداریم. نه‌فقط تولید کالا و خدمات برای مصرف و نه‌فقط مقاومت برای تأمین امنیت؛ که تولید عزت، تولید علم و فناوری، تولید قدرت، تولید فرهنگ، تولید عزم، تولید جغرافیا، تولید ائتلاف و در یک کلام تولید زندگی. این تولید و مقاومت، جز با شراکت مردم ممکن نیست. مردم، مصرف‌کننده محصولات تولید و مقاومتِ دولتمردان نیستند. مردم باید مولد و مقاوم باشند. در واقع دولت باید مردم را همچون تولیدکننده و مقاومت‌کننده شناسایی کند و به جا بیاورد؛ و این، جز با الفت و ائتلاف میان مردم و دولت ممکن نیست. تجربه دولت آیت‌الله رئیسی به ما می‌گوید برای پیش‌برد سیاست در جمهوری اسلامی، نیاز به الفت، دوستی و محبت میان جمهور و رئیس جمهور داریم. ما بعد از آیت‌الله رئیسی فهمیدیم که دوست داشتن دولتمرد، نه اضافه‌ای تزئینی به دولت؛ که جان دولت اسلامی و پیش‌برنده سیاست است. الفت و محبت است که می‌تواند ائتلاف بسازد و نیروهای خرد را تبدیل به جریانی پیش‌برنده کند. ما بعد از شهید جمهور، بار دیگر تذکر یافتیم که تقوا و پاکی و خلوص و معنویت دولتمرد، مردم را تألیف می‌کند و اگر قرار است تولید و مقاومت جمعی صورت بگیرد، ملات کار همین محبتی است که به تقوای دولتمرد تعلق گرفته است. تولید و مقاومت ملی، این‌گونه ممکن می‌شود. ⁦✍️⁩ سید علی سیدان @seyyedan_ali

🔹«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان» 🔸چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟ ⁦✍️⁩ سید علی سیدان 🔹بخش اول: «دولتِ پزشکیان» حتماً از «مسعودِ پزشکیان» خطرناک‌تر است. مسعود پزشکیان، از عدالت و انصاف و برابری می‌گوید اما بازار آزادی‌ها در دولتش، وحشی‌ترین نسخه‌های سرمایه‌داری را برای او می‌پیچند. مسعود پزشکیان، نهج‌البلاغه‌خوان است اما دولت پزشکیان، دولت «جان‌لاک» و «فردریش هایک» خواهد بود. مسعود پزشکیان، از ترکیب «دیپلماسی و میدان» دم می‌زند اما اصلی‌ترین چهره دیپلماسی او کسی است که محبوبیت مرد میدان را مانع محبوبیت خودش می‌دید و معتقد بود دیپلماسی (ظریف) قربانیِ میدان (سلیمانی) شده است. (مصاحبه ظریف و آن فایل صوتی معروف را به یاد بیاورید). مسعود پزشکیان، ساده‌زیست و پاکدست است. او خود را همسفره مردم می‌داند و یک ماشن 206 ساده دارد اما دولت‌مندان بنزسوار دور او حلقه زده‌اند و دولتش را بی‌آبرو خواهند کرد. مسعود پزشکیان، تیپ کارگری می‌زند، رفتار کارگری از خود بروز می‌دهد و لحنی ساده و کارگری دارد اما سیاست‌مدارانی را در آغوش گرفته که مسبب سیه‌روزی کارگران هفت‌تپه و هپکو بوده‌اند. مسعود پزشکیان، مدام از سیاست‌های کلی مقام معظم رهبری و لزوم تبعیت از ایشان سخن می‌گوید اما سیاست‌پیشگانی در میتینگ‌های رسمی او سخنرانی می‌کنند که رسماً می‌گویند رأی دادن به پزشکیان به معنای مشروعیت بخشیدن به نظام و رهبری انقلاب نیست. همان کسانی که در سال‌های گذشته مدام به رهبری نظام حمله کرده‌اند. مسعود پزشکیان می‌گوید باید با مردم روراست باشیم اما در میان بدنه سیاسی مشاور و حامی او، فریب‌کاران و دروغگویانی هستند که می‌گفتند اگر فلانی و بهمانی رئیس جمهور شود می‌خواهد در پیاده‌روها دیوار بکشد! مسعود پزشکیان، مدافع نظرات کارشناسی است اما روشنفکران ارگانیک جریان اصلاحات در اطراف او همان کسانی هستند که نظرات وهمی خود را درباره همه چیز مانند واکسن، فروش نفت، عدم تأثیر خروج ترامپ از برجام و... به او تحمیل خواهند کرد. مسعود پزشکیان، با احترام از شهید رئیسی یاد می‌کند اما جریان سیاسی لانه‌کرده در ستاد/دولت او آن‌قدر وقیح است که سه سال دولت شهید رئیسی را «فلاکت‌بار» می‌نامد و دولت هشت‌ساله روحانی را می‌ستاید. مسعود پزشکیان، در مناظرات انتخاباتی، تلاش دولت شهید رئیسی برای گسترش ارتباطات با همه کشورهای جهان را می‌ستاید اما مشاور سیاسی‌اش تصور می‌کند برای گشایش در کارها، نه حتی آویزان چند کشور، نه حتی آویزان یک کشور؛ که باید آویزان یک حزب سیاسی آمریکایی (دموکرات‌ها) شویم تا پیچ فروش نفت را برای ما شُل کند! @seyyedan_ali

🔹«دولتِ پزشکیان»، خطرناک‌تر از «مسعود پزشکیان» 🔸چرا به مسعود پزشکیان رأی نمی‌دهم؟ ‌✍️⁩ سید علی سیدان 🔹بخش دوم: مسعود پزشکیان، به عنوان یک فرد انقلابی، آمریکا را دشمن خود می‌داند و معتقد است باید با مذاکره، تحریم‌های ظالمانه آمریکا را رفع کنیم و از حقوق و منافع ملت ایران دفاع کنیم اما تصمیم‌گیران و تصمیم‌سازان دولت او، همان کسانی هستند که در چرخشی آشکار دستاورد برجام را نه رفع تحریم‌ها و نه دفاع از منافع مردم که گرفتن جام اخلاق و روسفید شدن ایران در برابر افکار عمومی جهان و باز شدن باب مذاکره با آمریکا (مذاکره برای مذاکره) می‌دانند! مسعود پزشکیان، تصور می‌کند که باید «مذاکره و مقاومت» را با هم ترکیب کرد اما گفتارپردازان دولت او، یا هیچ ایده‌ای در برابر روی کار آمدن ترامپ (قاتل سردار ما) ندارند یا معتقدند باید خون سردار را با ترامپ معامله کنیم و کمی از او دلار بگیریم. مسعود پزشکیان، برای نیروی سپاه و توان موشکی ما احترام قائل است اما کسانی از دولت او سهم خواهند گرفت که معتقدند نوشتن «مرگ بر اسرائیل» روی موشک، باعث اخلال در روابط ما با آمریکا می‌شود. مسعود پزشکیان، حامی فلسطین و دشمن اسرائیل است اما بدنه دولت او همان کسانی هستند که معتقد بودند نباید در دفاع از محور مقاومت به اسرئیل پاسخ موشکی دهیم چرا که در تله جنگ می‌افتیم! همان کسانی که بعد از عملیات وعده صادق و پاسخ ندادن اسرائیل، ناگهان در مقام دفاع از حمله موشکی ایران برآمدند و توضیح ندادند که چرا با این عملیات در تله جنگ نیفتادیم! اجمالاً باید گفت دولت پزشکیان، مسعود پزشکیان را خواهد بلعید. او به‌گفته خودش «می‌فهمد که نمی‌فهمد» و چنین شخصیتی، چشم و گوش و دست و زبانش بسته به نظراتی است که از جانب تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران دولتش با رنگ و لعاب «کارشناسی» به او دیکته می‌شود. کسی که حتی از محتوای توییتر خود اطلاع ندارد، چگونه می‌خواهد یک کشور را اداره کند؟! چنین وضعی به ما می‌گوید دولت پزشکیان، احتمالاً دولتی ناپایدار و موقتی خواهد بود. چون در صورت تشکیل این دولت، پزشکیان یا باید پا روی اعتقاداتش بگذارد و در گیرودار اداره کشور، تسلیم سخن گفتارپردازان، تصمیم‌سازان و مدیران دولتش شود که لازمه این کار از دست دادن صداقت و هویت سیاسی خود او و تنش دائمی‌اش با بدنه حاکمیت و در نتیجه سست شدن پایه دولت اوست؛ یا باید بدنه سیاسی حامی خود را از دست بدهد و دولتی ضعیف و بی‌یار و یاور تشکیل دهد که روشن است تشکیل چنین دولتی در وضع کنونی ایران و جهان چقدر خطرناک خواهد بود. احتمال زیادی هست که به دلیل خستگی، پیری، بیماری و عدم تاب‌آوری تنش‌های سیاسی، نتواند دولت خود را مهار کند و از میانه کار کنار بکشد و دولتش، دولت مستعجل باشد. آن‌وقت ما می‌مانیم و یک فرصت از دست رفته و یک بدنه اجتماعی افسرده و پریشان. @seyyedan_ali

هشدار! احتمال آشوب! حرف‌های پزشکیان چرا خطرناک است؟ این ویدیو را ببینید و به دیگران برسانید تا برای آینده ایران با چشمان باز تصمیم بگیریم. #انتخابات #پزشکیان #مسعود_پزشکیان #جلیلی #سعید_جلیلی

‌💠 نقاش مسلمان و صیادان متحجر 🔰 پیش‌فروش شمارهٔ چهاردهم ماهنامه سوره آغاز شد. ‌‌ 🆔 @Sourehmagazine

‌ 💠 نقاش مسلمان و صیادان متحجر 🔰 پیش‌فروش شمارهٔ چهاردهم ماهنامه سوره آغاز شد. ‌‌ 🔻 در این شماره می‌خوانید: ‌‌ 🔸 چه کسی گفت «تحجر»؟ 🔹 درنگی بر مفهوم تحجر و مصداق‌هایش ✍ سید علی سیدان ‌ 🔸 نقاش مسلمان و صیادان متحجر 🔹 درنگی بر سرآغاز و سرانجام جهان هنری حسن روح‌الامین ✍️ علی‌رضا سمیعی ‌‌ ‌🔸 تحجر مدرن و ظهور زن مصرفی 🔹 زن مولد انقلاب اسلامی میان تحجر سنتی و مدرن ✍ سحر دانشور ‌ 🔸 خط‌شکنی در برابر تحجر 🔹 گفت‌وگویی میان وحید یامین‌پور، سید محمدمهدی شفیعی و مرتضی ابراهیم‌پور دربارهٔ نحوهٔ حضور مداح انقلابی در میدان هیئت ‌‌ 🔸 دلایل افت مشارکت در انتخابات 🔹 میزگردی با حضور وحید شالچی، عباس کاظمی و سجاد صفار ‌ ‌ 💠 همچنین در دیگر بخش‌های مجله خواهید خواند؛ 🔸 رستاخیز پس از رستاخیر 🔹 نگاهی به آثار نقاشی علی بحرینی در فرهنگسرای نیاوران ✍️ مرتضی گودرزی دیباج 🔸 اقامت در رنگ‌ها 🔹 مروری بر آثار نمایشگاه «نقشی در سنگ» که انسان آوارهٔ فلسطینی را روی بوم نقاشی منزل داده‌اند ✍️ علی‌رضا سمیعی 🔸 رؤیای از دست رفتهٔ «بِل‌اپوک» 🔹 المپیک پاریس صحنهٔ ریش‌خند به سکولاریسم فرانسوی شد ✍️ مهدی مافی ‌ 🔸 روایت ناخواستهٔ یک شکست بزرگ 🔹 دربارهٔ کتاب «پایاب شکیبایی» نوشتهٔ محمدجواد ظریف ✍ زینب شوندی ‌ 🔸 سینمای زیرزمینی در برابر سینمای سرزمینی 🔹 دربارهٔ سینمای زیرزمینی که ضد سینما و علیه سرزمین است ✍️ فردین آریش ‌ 🔸 طفره رفتن از درام 🔹 دربارهٔ فیلم شور عاشقی ✍ محمدحسین بابایی ‌ 🔸 پایانی به گوارایی شهد 🔹 واکنش هنرمندان فلسطینی به شهادت شهید اسماعیل هنیه ✍ محمدرضا وحیدزاده ‌ 🔸 حقهٔ میانه‌روی 🔹 ترجمه و تلخیصی از پیش‌گفتار کتاب ادوارد سعید با عنوان «صلح و ناراضیانش» ✍ حسین ولدخانی ‌ 🔸 تحجر؛ همراه با ظلم، علیه آزادی 🔹 بازخوانی گفت‌وگوی شمارهٔ دوم دورهٔ چهارم سوره با حجت‌الاسلام پارسانیا ✍️ میثم بال‌زده 🔸 تحجر، محصول اسلام آمریکایی 🔹 امام نسبت به خطر تحجر انذار می‌دهد ✍️ محمود ذکاوت ‌ ➕ همراه با شمارهٔ ششم فصل‌نامهٔ «سوره سیمرغ» ‌‌ برای پیش‌خرید شمارهٔ چهاردهم ماهنامهٔ سوره می‌توانید به صفحات ماهنامهٔ سوره در اینستاگرام و پیام‌رسان‌های بله، ایتا، تلگرام و روبیکا پیام دهید. ‌‌ ‌‌ 🆔 @Sourehmagazine

تحجرِ امروز، آن پشمینه‌پوش تندخو نیست که همه چیز را حرام و همه کس را تکفیر می‌کرد. نباید فریب ظاهر شیک و اتوکشیدۀ برخی متحجران را خورد. تحجر امروز ممکن است شعار «دوقطبی نکنید» سر بدهد اما دُم خروس تحجرش از استوری‌های قرمزی که روز نهم ربیع در ملأ عامِ اینستاگرام می‌گذارد و پایکوبی‌های متعفنش در محافل افیونیِ لعن و وهنِ اهل سنت، بیرون بزند. راه و رسم تحجر امروز این است: وفاق با سکولارها، ستیز با اهل سنت. چرا که تصور می‌کند زیر سایۀ سکولاریسم می‌توان پاک و منزه بود و هویت فرقه‌ای خود را حفظ کرد و به رستگاری رسید! اما وحدت با اهل سنت در برابر استکبار، غرور فردی و فرقه‌ای ما را خدشه‌دار می‌کند! - بخشی از سرمقاله شماره چهاردهم سوره با عنوان: چه کسی گفت «تحجر»؟

‌دربارۀ تبلیغات جنگ پیش‌نویسی شتاب‌زده از سرمقاله شماره آینده (پانزدهم) مجلۀ سوره #سید_علی_سیدان - وقتی در شرایط جنگی هستیم، صِرف «روایت جنگ» کافی نیست. باید به «تبلیغات جنگ» فکر کنیم. روایت، در شرایطی که رخداد از تجربه ما پیش افتاده، نمی‌تواند به‌تنهایی جوابگوی صحنه باشد. باید به استقبال آینده رفت و حتی در آینده سهیم شد و این جز با تبلیغات ممکن نیست. - ما از آینده با خبر نیستیم و نمی‌دانیم چه چیزی رخ خواهد داد. این قضیه نباید ما را در رسانه گیج و منفعل کند. نباید منتظر باشیم که اتفاقی بیفتد تا ما آن را تجربه و سپس روایت کنیم. باید روحیه مردم آمادۀ سازگاری با شرایط جنگی باشد و این، کار «تبلیغات جنگ» است. - مثلاً یک کار مهم در زمان جنگ، «گمانه‌زنی» است؛ حدس درباره روند احتمالی حوادث. البته این گمانه‌ها نباید فضای عمومی را به نفع طرح دشمن آشوب‌ناک کند یا معنای اصیل مبارزه ما را مخدوش کند. باید این حدس‌ها در چارچوب حکمی، حقیقی و یقینی تاریخ انقلاب اسلامی (یعنی تلقی کلان ما از سیر زمانی حوادث و غایت انقلاب) در کار آورده شود. - گمانه، به ما امکان می‌دهد که جلوتر از رخداد، سررشته افکار را به دست بگیریم و زودتر به استقبال آینده برویم و مردم را برای پیشامدهای احتمالی آماده کنیم؛ بدون اینکه گزاره‌ای یقینی و ابطال‌پذیر بگوییم و احتمالاً اعتبار رسانه‌مان را از دست بدهیم. - روایت فتحِ شهید آوینی، جامع «روایت» و «تبلیغات» بود. اگرچه به‌مرور، ارزش روایی آن اثر ته‌نشین شد و حتی آینده را ممکن کرد؛ اما آوینی به تصریح خودش، به تبعیت از امر امام، به دنبال تبلیغات برای روانه کردن مردم به جبهه‌ها بود. (نگاهی دوباره به روایت فتح، آینه جادو، جلد سوم). - فراموش نکنیم که در آن دوران، نه ماهواره و نه اینترنت، رقبایی برای مدیوم تلویزیون ملی نبودند و همین مسئله به آوینی این امکان را می‌داد که با فرصت و فاصله‌ای معنادار از رخدادها، در کنار سایر فعالیت‌های تبلیغی تلویزیون، وجه معنوی جنگ را «روایت» کند و از طریق روایت مردم را تحریض به قتال کند. - اکنون که شتاب رخدادها و سرعت اطلاع‌رسانی و رقبای تبلیغی بسیار زیاد است، باید برای به صحنه آوردن آن معنای حقیقی جهاد و تشویق و آماده‌سازی مخاطب برای مقاومت، راه‌های تازه‌ای پیدا کنیم. - امروز بیش از تمرکز بر سبک «روایت» در کار شهید آوینی، باید فنون «تبلیغات» را در روایت فتح او بازبینی کنیم. دست‌کم باید وجوه تبلیغاتی روایتش را پیش چشم بیاوریم؛ خوانشی تبلیغی از روایت فتح. 🔸برای خواندن متن کامل، شماره آینده سوره را تهیه کنید...