eitaa logo
کانال موسسه قرآنی شیفتگان وحی»استان قم
606 دنبال‌کننده
16.4هزار عکس
4.5هزار ویدیو
155 فایل
امام علی علیه السلام :《اآگاه باشيد كه دانش آينده، اخبار گذشته و درمان دردهايتان و نظم میان شما در قرآن است.نهج البلاغه خطبه ۱۵۸ آدمین @z_javaheri @Mahmoodi60 @Josheghany
مشاهده در ایتا
دانلود
‼️خواندن نماز با صورت آرایش شده 🔷س 5548: اگر خانم بعد از گرفتن، صورت و دست های خود را کند، آیا با این آرایش ها اشکال دارد؟ ✅ج: اشکال ندارد ولی اگر در محل قرار گرفتن بر ، مواد آرایشی را پوشانده و از تماس مهر با پیشانی جلوگیری کند باید برای نماز، را از پیشانی برطرف نماید. 📕منبع: leader.ir 🆔 @resale_ahkam 🇮🇷کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392
‼️کیفیت سجده سهو 🔷س 5075: کیفیت به چه شکل است؟ ✅ج: براى سجده‏ سهو بايد پس از سلام نماز فوراً به نيّت سجده‏ سهو، را بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و بنابراحتیاط بگويد: «بسم اللَّه و باللَّه، السلام عليك ايها النّبىُّ و رحمة اللَّه و بركاته» سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده رود و سهو را تكرار كند؛ آن گاه سر از سجده بردارد و بخواند و دهد. 🆔 @resale_ahkam 🇮🇷کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392
‼️کیفیت سجده سهو 🔷س 5075: کیفیت به چه شکل است؟ ✅ج: براى سجده‏ سهو بايد پس از سلام نماز فوراً به نيّت سجده‏ سهو، را بر چيزى كه سجده بر آن صحيح است بگذارد و بنابراحتیاط بگويد: «بسم اللَّه و باللَّه، السلام عليك ايها النّبىُّ و رحمة اللَّه و بركاته» سپس سر از سجده بردارد و دوباره به سجده رود و سهو را تكرار كند؛ آن گاه سر از سجده بردارد و بخواند و دهد. 🆔 @resale_ahkam 🇮🇷کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392
‼️برداشتن اعضاي سجده از روي زمين در حال سجده 🔷س 5191: اگر يکي از از زمين برداشته شود، نماز باطل است؟ ✅ج: اگر هنگامی که گفته می شود، يکی از عمداً از زمين بلند شود، نماز باطل می‌شود. ولی موقعی که ذکر گفته نمی شود، اگر ـ غیر از پیشانی ـ عضوی از زمين بلند شود، اشکال ندارد. اگر پيش از تمام شدن ذکر، سهواً از مهر بلند شود، نباید دوباره بر گذاشته شود و بايد آن را يک سجده حساب کند. ولی اگر عضو دیگری غیر از پیشانی سهواً از زمين بلند شود، بايد دو مرتبه بر زمين گذاشته شود و ذکر گفته شود. 🆔 @resale_ahkam 🇮🇷کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392
‼️مانع بین پیشانی و محل سجده 🔷س 5478: اگر هنگام سجده، چادر یا کلاه روی صورت بیفتد و پیشانی با واسطه چادر یا کلاه روی مهر قرار بگیرد، یا پیشانی بر چیزی که سجده بر آن صحیح نیست، گذاشته شود، چه وظیفه ای داریم؟ ✅ج: باید بدون بلند شدن از سجده، مانع ـ چادر ـ را کنار بکشید تا پیشانی بر مهر قرار گیرد یا پیشانی را به طوری که سر بلند نشود، بر چیزی که سجده بر آن صحیح است، قرار دهید. 📕منبع: leader.ir 🆔 @resale_ahkam 🇮🇷کانال «خانواده موفق »در ایتا @sh37233392
📌 امام (ع) در قتلگاه ◀️امام حسين(ع) آنقدر جنگيد تا آن كه پيكر پاکش دهها برداشت و در حالي كه از نبرد، ناتوان شده بود، ايستاد تا اندکي بياسايد. در همان حال كه ايستاده بود، سنگي آمد و بر او خورد و ‎ از پيشاني‎اش جاري گشت. ◀️ در ميان سپاهيانش ندا داد: چرا ايستاده‌ايد؟ دربارة او منتظر چه هستيد؟ تيرها او را از پا افکنده است، به او کنيد، مادرتان به عزايتان بنشيند!. به دنبال اين فرمان، از هر طرف به امام حمله کردند و زخم شمشيرها او را از پا درآورد. ◀️نخستين كسي كه سراغ امام حسين(ع) رفت، زُرْعَة بن‌شَريك تَميمي بود كه بر او ضربه‎اي زد. عمرو بن‌طلحه جُعْفي هم از پشت سر بر شانة حضرت ضربه محكمي زد. سنان بن‌انس هم تيري بر گلوي حضرت زد. صالح بن‌وَهَب يَزَني هم با ضربتي بر پشت امام وارد کرد،‌ بر اثر اين زخمها و ضربت‌ها امام حسين(ع) از اسب بر زمين افتاد. ◀️امام برخاست و نشست و از گلويش بيرون کشيد و دستانش را به هم وصل کرد و زير گلو گرفت و هر وقت پر از خون مي‌شد سر و محاسن خود را با آن آغشته مي‌کرد و مي‌فرمود: خدا را با اين وضع ملاقات مي‌کنم در حالي که حق من غصب شده است. آنگاه از اطراف امام پراکنده شدند در حاليکه او گاهي با صورت روي زمين مي‌افتاد و گاهي برمي‌خاست. در اين حال بن‌اَنس به او نزديک شد و با نيزه ضربتي بر او زد که در اثر آن، امام نقش بر زمين شد. سنان به بن‌‌يزيد اصبحي گفت: سر او را از بدن جدا کن!. خولي خواست اين کار را بکند امّا دچار سستي شد و لرزه بر اندامش افتاد. سنان به او گفت:‌ خدا بازوانت را سست و دستانت را از بدن جدا کند. آنگاه از اسب فرود آمد و سر مبارک امام را از تن جدا کرد و آن را به خولي داد. اين در حالي بود که قبلاً زخمهاي متعددي با شمشير بر آن حضرت وارد شده بود.(1) 📚(1)طبري، تاريخ الامم و الملوک، ج 5، ص453. 📚ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص 118؛ 📚شيخ مفيد، الارشاد، ج2، ص 112؛ 📚ابن‌اعثم، کتاب الفتوح، ج5، ص 118؛ 📚خوارزمي، مقتل‌الحسين، ج2، ص35.