اگر فرمایشی هم دارید درخدمت هستم🌸

رفیق جاموندیم... 🎙سید محمد رضا نوشه ور #اربعین #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein

اربعین دریایی است که هر کسی به اندازه‌ی معرفت‌ش بهره می‌برد و عاشق می‌شود... #اربعین @sh_hosein

هندزفری بزنید چشماتون رو ببندید فکر کنید اصحاب اومدند، کنار قبر اباعبدالله الحسین علیه‌السلام و دارند با امام حسین درد و دل می‌کنند... #امام_حسین #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein

سلام علیکم🖐🏻 بعد از دهه اول محرم به همراه یکی از عزیزان شروع کردیم به نوشتن مطالبی در رابطه با «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» البته با دیدی متفاوت. 📜با عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ ⚠️ان شاءالله هرروز چند قسمتی از این مطالب را در کانال بارگذاری میکنیم لطفا شما هم مطالعه بفرمایید و بعد از هر قسمت نظرات خودتان را از طریق #پیام_ناشناس برای ما بفرستید. التماس دعا #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت اول شهید حاج حسین خرازی فرمانده لشكر سپاه اصفهان در شب عملیات گفت: بچه‌ها امشب، عاشورای امام حسین علیه‌السلام است؛ ما داریم امتحان می‌شویم. آمده‌ایم که به تکلیف خودمان عمل کنیم. عملیات سخت و نفس گیره، موقعیت خاصه، بچه‌ها شاید یک نفر هم برنگردیم و زنده نمانیم. ببینید ما خیلی وقته که با هم هستیم؛ اما تا ساعاتی دیگر فرق دارد، هر کسی ذره‌ای شک توی دلش دارد، ترس دارد، منتظر دارد، برود. بچه‌اش منتظره، زنش منتظره، پدر و مادر پیر دارد، خواهر و برادر بی‌سرپرست دارد، دلش جایی گیر است برود. وسط صحبت گفت: بچه‌ها فانوس‌ها را خاموش کنید. فانوس‌ها یکی‌یکی خاموش و کانال سرتاسر تاریک شد. چشم، چشم را نمی‌دید. حاج حسین ادامه داد: بچه‌ها الآن دیگه اینجا تاریکه، ما هم همدیگر را نمی‌بینیم. من دارم می‌روم ده دقیقه دیگر بر می‌گردم. وقتی آمدم، باید ببینم چند نفر از شما مانده‌اید که تصمیم بگیرم باید چه‌کار بکنم. تا حاج حسین گفت باید چه‌کار بکنم، ناگهان کانال منفجر شد. گریه سراسر کانال را گرفت. مگر بچه‌ها گذاشتند که حاج حسین برود تا ده دقیقه دیگر برگردد؟ همین رفتارهای عاشورایی باعث شد که شهید میثمی در عملیات خیبر بگوید: هر کس در طلائیه ایستاد، اگر در کربلا هم بود، می‌ایستاد. امام خمینی در یکی از سخنرانی‌هایشان فرموده است: اگر سیدالشهدا علیه‌السلام نبود، این نهضت انقلاب اسلامی هم پیش نمی‌رفت، سیدالشهدا علیه‌السلام همه‌جا هست «کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» همه‌جا محضر سیدالشهدا علیه‌السلام است. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت دوم حقیقتاً «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» جمله‌ای بلیغ و بیتی از شعرای معاصرِ امام صادق علیه‌السلام است که همه جهان‌بینیِ تشیع را در خود دارد، به آن معنا که زمین کربلا و روز عاشورا محدود به زمان و مکان نیست. نهضتی که حضرت سیدالشهدا علیه‌السلام در سال ۶۱ هجری قمری ایجاد کرد تا ابدیت زنده و مانا و پویا است. 📌دنیای تقابل‌ها: هر کس که دل در گرو این نهضت دارد باید خود را برای عاشوراها و کربلاهایی که در پیش است آماده کند. چرا که جبهه کفر در همه حال آماده است در قلب جبهه حق رخنه کند و آن را از میان بردارد. یکی از پیام‌های مهم این شعار این است که «دنیا، دنیای تقابل‌هاست.» از ابتدای خلقت بشر، خیر و شر و حق و باطل سر ستیز داشته و باهم در تقابل بوده‌اند؛ از آدم و ابلیس تا هابیل و قابیل؛ از موسی و فرعون تا ابراهیم و نمرود؛ از علی و معاویه تا حسین و یزید؛ و تا به امروز که تقابل در سطح دو جریان کلان مطرح است و هرچه به سمت آخرالزمان می‌رویم این تقابل جدی‌تر شده و برهنه‌تر در میدان نبرد حاضر می‌شود. در طول جنگ تحمیلی شعار «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» نمود عینی پیدا کرد و خاک‌های جنوب و غرب ایران اسلامی که این روزها زیارتگاه زائران راهیان نور است به‌درستی کربلای ایران نام گرفتند. کربلا، زنده، زاینده و فزاینده است؛ کوثری است که می‌جوشد و هر عصر و نسلی به نسبت توان و تکاپو و ظرفیت خویش از آن بهره می‌گیرد. دفاع مقدس ما نيز مُلهَم و متأثر از فرهنگ عاشورا است. یکی از رزمندگان گردان بلال تعریف می‌کرد: پارچه رو که زدم کنار بُهتم برد. باورم نمی‌شد. خود محمدحسین بود. دوست همیشگی من. هنوز داشت می‌خندید. شروع کردم به گشتن جیب‌های محمدحسین شهربانوزاده. می‌خواستم وسیله‌هایش را زودتر برسانم دست خانواده‌اش. توی جیبش یه کاغذ پیدا کردم. روش نوشته بود: «می‌روم مادر که اینک کربلا می‌خواندم» در این سرزمین‌های مقدس بود که خون‌ده‌ها هزار رزمنده ریخته شد تا کیان اسلام محمدی حراست شده و حقیقت «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» به همگان اثبات شود. این «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا و کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یک کلمه بزرگى است که اشتباهى مىفهمند، آن‌ها خیال مىکنند که یعنى هر روز باید گریه کرد! اما این محتوایش غیر از این است، کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشى را بازى کرد، همه زمین‌ها باید آن‌طور باشند. نقش کربلا این بود که سید الشهداء علیه‌السلام با چند نفر جمعیت و عدد معدود به کربلا آمدند و در مقابل ظلم یزید و در مقابل دولت جبار و در مقابل امپراتور زمان ایستادند، فداکارى کردند و کشته شدند، اما ظلم را قبول نکردند و یزید را شکست دادند، همه‌جا و همه روز باید این‌طور باشد، همه روز باید ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشوراست و ما باید مقابل ظلم بایستیم، و همین‌جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را پیاده کنیم، انحصار به یک زمین و به یک افراد نداشته است، قضیه کربلا منحصر به یک جمعیت هفتاد و چندنفری و یک زمین کربلا نبوده است، همه زمین‌ها باید این نقشه را اجرا کنند و همه روزها غفلت نکنند. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

توی بازار برده فروش‌ها... 🎙حاج حیدر خمسه _ حسین ستوده #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein

○| #فایل_صوتی_سخنرانی |○ ✔️قطعه‌ای از سخنرانی شب چهارم #فاطمیه 📜موضوع: وقتی طمع از یک در وارد شود از دری دیگر حیاء خارج می‌شود. و هرچه انسان پیرتر‌شود طمع در او جوان شود... 🎙حسین ابراهیمی گلزار شهداء روستای بحیری، استان بوشهر، ۶ دی ۱۴۰۱، شام غریبان حضرت زهرا سلام الله علیها ⚠️بابت کیفیت پایین صوت‌ عذرخواهی می‌کنم. @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت سوم 📌امام حسین علیه‌السلام درونِ من: به تعبیری دیگر «کُلُّ أَرْضٍ کَرْبَلاء» یعنی بدن‌های ما کربلایی است و امام حسینِ کربلای ما در «کُلُّ یَوْمٍ عَاشُورَا» دارد با شمری می‌جنگد. امام حسین علیه‌السلام یعنی باطنی که دارای جمیع خوبی‌هاست و شمر یعنی باطنی که دارای جمیع بدی‌ها و شرور هست. امام حسین علیه‌السلام و شمر یک شخص و فرد نیستند، بلکه می‌تواند در همه چیز وجود داشته باشند. امام حسین علیه‌السلام اِستانداردی از خوبی‌هاست؛ و شمر اِستانداردی از بدی‌ها... شمر هیولایی نیست که در انتظار به دام انداختن ما باشد، بلکه شمر صدایی درونی است. در درون خود به جستجوی شمر بگردیم و نه در خارج از وجودمان. فراموش نکنید انسانی که شمر درون خود را می‌شناسد، امام حسین علیه‌السلام را شناخته است. حال ما در کربلا حضور داریم... در کربلایی که یا باید به یاری اباعبدالله الحسین علیه‌السلام برویم، یا به یاری شمر... درون ما یا جای امام حسین علیه‌السلام هست یا جای شمر!... صدای درونی ما یا به ندای «هَلْ مِنْ ذَابٍّ يَذُبُّ عَنْ حَرَمِ رَسُولِ اللَّهِ؛ آيا دفاع‌کننده‌ای هست که از حرم رسول خدا دفاع کند؟ هَلْ مِنْ مُغِيثٍ يَرْجُو اللَّهَ بِإِغَاثَتِنَا؛ آیا فریادرسی هست که با فریادرسی از ما به خدا امید داشته باشد؟ هَلْ مِنْ مُعِينٍ يَرْجُو مَا عِنْدَ اللَّهِ فِي إِعَانَتِنَا؛ آیا مددکاری هست که با کمک به ما امید به آنچه نزد خداست داشته باشد؟» امام لبیک می‌گوید، یا به ندای شمر... نمی‌شود که هم جای امام حسین علیه‌السلام باشد و هم جای شمر... چرا؟ چون: وجود نازنین و نورانی امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: اَلْقَلْبُ حَرَمُ اَللَّهِ فَلاَ تُسْكِنْ حَرَمَ اَللَّهِ غَيْرَ اَللَّهِ؛ قلب آدمى حرم و قرق گاه الهى است. در حرم خدا غير خدا را منزل مده. ما یا باید پذیرای امام حسین باشیم یا پذیرای شمر؛ یا پذیرای خدا باشیم، یا پذیرای طاغوت. اللَّهُ وَلِيُّ الَّذينَ آمَنوا؛ خدا سرپرست و یار کسانی است که ایمان آورده‌اند... وَالَّذينَ كَفَروا أَولِياؤُهُمُ الطّاغوتُ؛ کسانی که کافر شدند، اولیای آن‌ها طاغوت‌ها هستند. اگر خدا برای سرپرستی انتخاب نشود شیطان سرپرستی آن فرد را بر عهده می‌گیرد؛ یعنی حتی اگر در یک قسمت از امورات زندگی، امرِ خدا کنار گذاشته شود، در آن بخش شیطان وارد می‌شود! انسان طبق سنت‌های الهی، بدون سرپرست نمی‌ماند. آن کسی که در تحت فرمان ولیّ حقیقی زندگی نمی‌کند، باید بداند که تحت فرمان طاغوت و شیطان زندگی می‌کند. یا ولایت الله یا ولایت غیر الله که همان طاغوت باشد. امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام می‌فرمایند: إِنَّمَا هُوَ حَقٌّ وَ بَاطِلٌ وَ إِيمَانٌ وَ كُفْرٌ وَ عِلْمٌ وَ جَهْلٌ وَ سَعَادَة وَ شِقْوَةٌ وَ جَنَّةٌ وَ نَارٌ لَنْ يَجْتَمِعَ الْحَقُّ وَ الْبَاطِلُ فِي قَلْبِ إمْرِئٍ؛ در دنیا حقّ و باطل، ایمان و کفر، علم و جهل، سعادت و شقاوت و بهشت و دوزخ به هم آمیخته و حقّ و باطل در دل هیچ انسانی جمع نمی‌گردند. و خداوند در کتاب خود فرموده است: ما جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَيْنِ فِي جَوْفِهِ خدا برای هیچ مردی در درونش دو قلب قرار نداده وَ إِنَّمَا هَلَكَ النَّاسُ حِينَ سَاوَوْا بَيْنَ أَئِمَّةِ الْهُدَى وَ بَيْنَ أَئِمَّةِ الْكُفْرِ. مردم هنگامی هلاک شدند که بین رهبران حقّ و کفر فرقی قائل نشدند و همه را یکسان دانستند. هر که توان جنگیدن دارد باید کاری حسینی کند، و هر که توان جنگیدن ندارد باید کاری زینبی کند، والا یزیدی است. و نمی‌شود حتی درون ما و زمینِ قلبِ ما نه جای امام حسین علیه‌السلام باشد و نه جای شمر... چون امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام پیش از جنگ جمل درباره عبدالله بن عمر، سعد بن أبي وقّاص، سعيد بن زيد بن عمرو بن نفيل، اسامه بن زيد، محمد بن مسلمة و أنس بن مالك که به عذرهاى واهى متوسل شدند و از جنگ کناره گرفتند و زمین قلبشان را نه جای حضرت و نه جای دشمنان می‌دانستند، فرمود: خَذَلُوا الْحَقَّ، وَ لَمْ يَنْصُرُوا الْبَاطِلَ؛ حق را خوار كرده، باطل را نيز يارى نكردند. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت چهارم 📌این دل فقط جای حسین علیه‌السلام است و بس... نگذاریم در قلبمان غیر اباعبدالله علیه‌السلام وارد بشود. نگذاریم در قلبمان غیر امام حسین علیه‌السلام خانه‌سازی کند. تا می‌بینیم قلبمان جولانگاه غیر امام حسین علیه‌السلام می‌شود، خودمان را نجات بدهیم. چون اگر کل قلب را میکروب گرفت منزلگاه شیطان می‌شود. شیطان آنجا خانه می‌سازد. وقتی شیطان خانه ساخت اول کاری که می‌کند در قلب شما خانة خدا را خراب می‌کند. بالاخره در یک فضا که نمی‌شود هم خدا خانه داشته باشد هم شیطان. یا قلب خانه می‌شود دربست در اختیار خدا، یا خانه می‌شود دربست در اختیار شیطان. اینجا از آن جاهایی است که نمی‌شود گفت: هم خدا را می‌خواهم هم خرما را... قلب ما با غیر امام حسین علیه‌السلام کثیف و میکروبی و ویروسی می‌شود... با قلب بشر مونس و دمساز حسین است در خلوت دل، محرم و هم راز حسین است قلب ما همیشه جایگاه امام حسین بوده است در واقع همه ما در درونمان امام‌حسینی پنهان داریم که هدف از انجام همه اعمال و این عزاداری‌ها این است که این امام حسینِ درونی را تبدیل کنیم به امام حسینِ بیرونی؛ یعنی هم در باطن امام‌حسینی باشیم و هم در عمل و گفتار و... این همان تکامل و هدفی است که ۱۲۴ هزار پیامبر و ۱۴ معصوم علیهم‌السلام خون‌دل‌ها خوردند تا بشریت به آن برسد. بي حب تو کسي به سعادت نمی‌رسد رمز نجات اهل زمانه ولای توست آسوده‌خاطران هیاهوی محشریم وقتی رضای حضرت حق در رضای توست هرکس به هر مقامی رسید از کربلا و امام حسین علیه‌السلام رسید. اما آنچه بیش از همه مهم است چگونه دیدنِ کربلا، و خود را در کربلا فرض کردن است. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

سلام علیکم ❗️این چهار قسمت را مطالعه کردید؟؟؟ 📮لطفا نظراتتون رو برای ما بفرستید: https://harfeto.timefriend.net/16907159673435

هیچکی غیر از تو منو نمی‌فهمه... 🎙حسین ستوده #شب_جمعه #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein

●| لبخندی به حسین علیه‌السلام |● 📜داستان تسبیح قدرت الله 🎙 راوی: سردار محمد احمدیان @sh_hosein

دلتنگی من؛ صدا ندارد اصلا... عزیز دلم...

زیباترین عبارت دنیا سلام بود نامت همیشه مستحق احترام بود از لطف بیکران شما میکشم نفس آقا بدون عشق تو کارم تمام بود صلی‌الله‌علیک‌یا‌اباعبدالله‌الحسین‌علیه‌السلام پ.ن: اربعین ۱۴۰۲ش #مشایه @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت پنجم ما باید خودمان را در گودال و مقتلِ درونمان فرض کنیم. برای انجام چه کاری در گودال هستیم؟ مثل عبدالله بن الحسن علیهماالسلام برای یاری اباعبدالله علیه‌السلام در گودال رفتیم. و یا مثل شمر برای بریدن سر اباعبدالله‌علیه‌السلام؟ هر دو در گودال رفتند، اما این کجا و آن کجا... اگر خودمان را در کربلا و عاشورای درونمان فرض کردیم و امام حسینِ درونمان را پرورش دادیم و تبدیل شد به امام حسین بیرونی، به وصال ابدی خواهیم رسید و از این وصال لذت خواهیم برد، لذتی که هیچ‌کس حتی بهشتیان به آن نرسیدند... 📌وصال عاشقان: باید دید بعد از حسینی شدن، بعد از رسیدن به آنچه غایت خلقت است چه آثاری بر درون انسان مترتب می‌شود. از جمله آثارِ حسینی شدن، وصال است. و بهشت محل وصال عاشق و معشوق است. جایی که دوباره مخلوق، خالق را دیدار می‌کند و این کمال عاشقی است. وصال چیزی جز رسیدن به لقاءالله نیست. 📌نشاط عاشقانه: آنچه در روز عاشورا باعث شد امام حسین و یارانش بدون گلایه و حتی با شوق به استقبال شهادت بروند همین درک وصال برای رسیدن به لقاءالله است. امام زین‌العابدین عليه‌السلام فرمودند: لَمَّا اشْتَدَّ الْأَمْرُ بِالْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ عليهما‌السلام؛ [در كربلا] چون كار بر حسين علیه‌السلام سخت شد، كَانَ الْحُسَيْنُ عليه‌السلام وَ بَعْضُ مَنْ مَعَهُ مِنْ خَصَائِصِهِ تُشْرِقُ أَلْوَانُهُمْ وَ تَهْدَأُ جَوَارِحُهُمْ وَ تَسْكُنُ نُفُوسُهُمْ؛ حسين عليه‌السلام و عده‌ای از ياران خاصّ او، رنگ چهره‌شان روشن می‌شد و بدن‌هایشان آرام می‌گرفت و دل‌هایشان تسكين می‌یافت. معلوم می‌شود علت این خوشحالی و خنده و نشاط چیزی جز وصال به لقاءالله نیست. شهید کاظم عاملو در فرازی از وصیت‌نامه خود از شوق‌وذوق وصال این‌جور می‌نویسد: پروردگارا مشتاقان لقايت را بنگر كه چگونه اميد به ديدار تو دارند و در راه حراست دينت، جانبازي و جان‌فشانی می‌كنند. جسم و جان بی‌مقدارم آن چنان ارزشی ندارد كه برای رضايت آن را فدا كنم. رسیدن عاشق به معشوق اثر حسینی شدن درون‌ها است. و این وصال بزرگ‌ترین پاداش کسانی است که در کربلایِ درونشان حسین را یاری نموده‌اند. در عملیات کربلای ۵، جبهه شلمچه، مأمور حمل مجروح بودیم. نیروها به سمت شهرک دوعیجی پیشروی می‌کردند. دو نفر مجروح را به سمت آمبولانس بردیم. آتش خمپاره‌های دشمن شدید بود. به پشت خاکریز رسیدیم. یکی از بچه‌های آرپی‌جی زن، شدیداً از ناحیه سر مجروح شده بود. قمقمه آب را در آوردیم و نزدیک دهانش بردیم. ولی او نخورد و اشاره کرد آب را به دیگران بدهیم. یک‌وقت دیدم او به من نگاه کرد و با اشاره دست از من خواست او را به‌طرف راست بچرخانم. خیال کردم سمت چپ و شانه چپ او مجروح شده و نمی‌تواند به آن طرف بچرخد. او را به‌طرف راست چرخاندم. لبخندی روی لب‌هایش نشست... نفس بلندی کشید و آهسته گفت: «السلام علیک یا اباعبدالله!» و بعد تمام کرد. با خودمان بگوییم: ای امام حسین! در کربلا، تو یکایک شهدا را در آغوش می‌کشیدی، می‌بوسیدی، وداع می‌کردی. آیا ممکن است هنگامی که من نیز به خاک و خون خود می‌غلتم؛ تو دست مهربان خود را بر قلب سوزان من بگذاری و عطش عشق مرا به تو و به خدای تو سیراب کنی؟ آنچه بهشت است برای عاشق، رسیدن و وصال محبوب است، در واقع بهشتی، مایه آرامش و لذت عاشق است که محلی برای وصال معشوقش باشد وگرنه فرقی با جهنم ندارد. بهشت ارزانی خوبان عالم بهشت من تماشای حسین است کسی که هر روز، خود را در روزِ عاشورا می‌بیند و هرجا را زمینِ کربلا می‌پندارد، و در تلاش برای یاری حسینِ درون خود است چیزی لذت‌بخش‌تر از رسیدن به وصال اباعبدالله عليه‌السلام برایش وجود ندارد. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

••• آه یا کربلاء! أي مأوى أكثر أمانًا من ذراعيك؟ ای کربلا! کدام پناهگاه از آغوشِ تو امن‌تر است؟ @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت ششم 📌لحظه عاشقی: در روز قیامت که همه آرزو دارند وارد بهشت شوند، عده‌ای کنار درب بهشت توقف می‌کنند و وارد بهشت نمی‌شوند. به آنان گفته می‌شود: ادْخُلُوا الْجَنَّةَ داخل بهشت شوید. فَیَأْبَوْنَ ولى آن‌ها از ورود به بهشت امتناع نموده. چرا متوقف می‌شوند؟؟؟ چرا وارد بهشت نمی‌شوند؟؟؟ چون می‌دانند الان وقت عشق بازیست... وَ یَخْتَارُونَ مَجْلِسَهُ وَ حَدِیثَهُ و مجلس ذکر حسین علیه‌السّلام را اختیار مى‌‌کنند. وَ إِنَّ الْحُورَ لَتُرْسِلُ إِلَیْهِمْ. فرشتگان و حور‌العین به آن‌ها پیغام مى‌‌دهند که أَنَّا قَدِ اشْتَقْنَاکُمْ مَعَ الْوِلْدَانِ الْمُخَلَّدِینَ. ما با ولدان مخلّد مشتاق شما هستیم. فَمَا یَرْفَعُونَ رُءُوسَهُمْ إِلَیْهِمْ لِمَا یَرَوْنَ فِی مَجْلِسِهِمْ مِنَ السُّرُورِ وَ الْکَرَامَةِ. ولى این‌ها از فرط سرور و نشاطى که در مجلس‌شان دارند سرشان را بالا نکرده و به فرشتگان نگاه نمی‌کنند. دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته‌ایم وقتی بهشت را به نگاه تو دیده‌ایم در بذل جان به راه تو مشتاق‌تر ز هم عشق تو را به قیمت جان‌ها خریده‌ایم 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

من درست است که صدا ندارم، اما تو را با همان صدای بدم صدا می‌کنم حـســیــــنـــــ اگر جُون تو می‌گفت شرمنده‌ام که روسیاه‌م منِ‌هیچِ هزار برابر کوچکتر از جون میگویم: با صدای بدم صدایت می‌زنم... حـســیــــنـــــ همین... پ.ن: طریق‌الجنه، عمود ۷۳، اربعین ۱۴۰۲ش @sh_hosein

همین که صداتو از تو میدون شنیدم رسیدم بالا سرت، ولی دیر رسیدم 🎙کربلایی رضا شیخی #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت هفتم 📌حسرت: ولی اگر ما حواسمان به کربلایِ درونمان نباشد، اگر حواسمان به امام حسینِ درونمان نباشد و از امام حسینِ درونمان مواظبت نکنیم و او را یاری و تقویت نکنیم، خودمان با همین دست‌هایمان ذره‌ذره سر امام حسینِ درونمان را از بدن جدا می‌کنیم... و خواهیم دید شمرِ درونمان روی سینه حسینِ درونمان خواهد نشست و با سربریده از مَسلخ و گودال قتلگاه بیرون خواهد آمد... و آن وقت است که باید یک‌عمر پشیمانی را به دنبال خود بکشیم... چه کسانی مقابل ائمه اطهار علیهم‌السلام ایستادند؟ کسانی که اصلاً فکر نمی‌کردند روزی برسد که امام را به شهادت برسانند. وجود اشتباهاتی و کوتاهی‌هایی که در دنیا انسان برای رسیدن به آرزوها و امیدهایی که دارد انجام می‌دهد موجب حسرت خوردن در زندگی می‌شود. حسرت و پشیمانی دردناک‌تر از شکست است. هیچ حسی دردناک‌تر از حس پشیمانی و حسرت خوردن نیست چه در دنیا و چه در آخرت. مسعودی در مروج‌الذهب می‌نویسد: على علیه‌السلام در میدان جمل زبیر را صدا زدند و به او فرمودند: به یاد داری که پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم به تو فرمود: آیا علی علیه‌السلام را دوست دارى؟ تو گفتى: او برادر و پسردایى من است، چرا او را دوست نداشته باشم؟ پیامبر فرمود: تو به‌زودی با او پیکار مى‌کنى، درحالی‌که تو بر او ستمگرى. زبیر از کاری که کرد پشیمان شد؛ ولی دیگر دیر شده بود... عشرت کنیم ورنه به حسرت کشندمان روزی که رخت جان به جهانی دگر کشیم خداوند به پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم می‌فرماید: وَأَنْذِرْهُمْ يَوْمَ الْحَسْرَةِ إِذْ قُضِيَ الْأَمْرُ وَهُمْ فِي غَفْلَةٍ وَهُمْ لَا يُؤْمِنُونَ؛ ای پیامبر انذار داشته باش روزی که روز حسرت است و کار تمام می‌شود. وَ يَوْمَ يَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى يَدَيْهِ...؛ و روزی که ستمکار، دو ‌دست خود را (از شدت اندوه و حسرت به دندان گرفته) می‌گزد. در حقیقت این آیات، هشداری است به همه ما، چه نیكوكار و چه بدكار كه نیكوكاران تأسّف می‌خورند كه ای‌کاش بیشتر عمل نیک‌انجام داده بودند و بدكاران نیز تأسّف خواهند خورد كه چرا تهی‌دست وارد محشر شده‌اند. اجل در ره عمل کوته چه دارم به‌غیراز حسرت قبر و قیامت ز دنیا می‌روم با دست‌خالی امان از حسرت قبر و قیامت انسان در قیامت می‌بیند که گاهی می‌شد با یک کار کوچک، یک پاداش بزرگ را اینجا به دست بیاورد؛ یک حرکت کوچک در دنیا می‌توانست اینجا آثار ماندگار عظیمِ پُرسود و پُرمنفعتی داشته باشد، و این کار را نکرده؛ انسان حسرت می‌خورد. یا در دنیا می‌توانست با یک پرهیز، با اجتناب از یک حرکت، اجتناب از یک حرف و از یک فعل عذاب دردناکی را از خودش دور کند؛ نکرد، همّت نکرد. تصمیم بگیریم درست کار کنیم، تصمیم بگیریم درست عمل کنیم، درست حرف بزنیم، درست برنامه بریزیم؛ تصمیم بگیریم؛ روز حسرت، روز سختی است و این کارها، این تصمیم‌گیری‌ها در جوانی ممکن است. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

📜عنوان: منِ امام حسین یا منِ شمر؟ 📖قسمت هشتم یوم الحسره لزوماً روز قیامت نیست. بلکه همین امروز یوم الحسره ما است... حسرت‌هایی که امروزه برای وقایع و اتفاقاتِ دیروزمان داریم می‌خوریم... در کربلا و در روز عاشورا تاریخ شاهد چنین حسرت‌هایی بوده است. شخصیت‌هایی که تا یک‌قدمی سعادت واقعی پیش رفته‌اند؛ اما در لحظه آخر جامانده‌اند. شخصیت‌هایی در کربلا وجود داشتند که چون حسینِ درونشان را قبل از عاشورای ۶۱ وسط معرکه نبرد تنها گذاشته بودند، روز عاشورا نیز امام حسین را به سمت مقتل فرستادند. از جمله آنها عبیدالله بن حر جعفی هست. گرچه عبیدالله بن حر، امام را در منزل بنی مقاتل ترک گفت، اما حسرت و پشیمانیِ ابدی بر باقی‌مانده عمرش سایه افکند و زندگی‌اش را قرین تأسف و ماتم ساخت حتی در سروده‌هایش آهنگ ندامت و حسرت پدیدار گشت. فَيا لَكِ حَسرَةً ما دُمتُ حَيّا تَرَدَّدُ بَينَ صَدری وَالتَّراقي حسينٌ حينَ يطلبُ بذل نصری مثلی على أهلِ الضلالةِ والنفاقِ وَ لَوْ انی اواسیه بنفسی لنلت کرامة یوم التَّلاقِ یعنی: آه از حسرتی که تا زنده‌ام در میان سینه و گلویم در جریان است. آن گاه که حسین برای برانداختن اهل گمراهی و نفاق از من یاری طلبید. اگر آن روز جانم را برای یاری‌اش می‌نهادم، روز قیامت به کرامت و جایگاه والا دست می‌یافتم. عبیدالله بن حر، پس از مرگ یزید و فرار ابن زیاد، با قیام مختار همصدا شد و به همراه گروهی به مدائن رفت، ولی در کنار مصعب بن زبیر با مختار جنگید. بعد از مدتی مصعب به او مظنون شد و او را حبس کرد. مدتی بعد با شفاعت گروهی از قبیله مذمح آزاد شد. ابن حر، بعد از آزادی به عبدالملک مروان پیوست و چون به کوفه آمد شهر را در دست کارگزاران ابن زبیر دید. و مورد تعقیب یاران مصعب قرار گرفت و با بدنی مجروح بر کشتی سوار شد تا از فرات عبور کند، و برای فرار از اسارت خود را در آب انداخت و کشته شد و مصعب بن زبیر، عبیدالله بن حر را بر دروازه کوفه آویخت. 📝نگارنده: حسین ابراهیمی ✅ نشـراین پیام‌صـدقه‌جـاریه‌است. #من_امام_حسین_یا_من_شمر @sh_hosein

همه جوره هوامو داری واسه من کم نمیزاری 🎙 سید رضا نریمانی #بر_در_کوفتن_های_شبانه @sh_hosein