#معراج_السعاده 💠خوف اصلح است یا رجاء؟ (۲) 🔅اما کسانی که به #فریب_شیطان مغرور و روز و شب مشغول لهو و لعب و سرور، در طاعات و عبادات #کسل، و در معاصی و سیئات، شجاع و قوی دل، نه در فکر حرام وحلال، و نه در اندیشه عقاب و نکال، مانند اکثر اهل عصر و مانند ابنای این روزگار؛ پس دوای صفت رجا به ایشان دادن سم قاتل است، زیرا که از شنیدن وفور رحمت خدا به غیر از طغیان و جرات ایشان بر عصیان، چیزی حاصل نمی شود. ⚜پس #واعظ مردم سزاوار است که مرض هر شخصی را بشناسد و علت آن را بداند و مزاج مردم رابداند و هر کسی را به چیزی که رفع مرض او را کند معالجه کند نه اینکه دوائی دهد که مرض او زیاد گردد. 🔅پس در مثل روزگار ما باید سعی در بیان #اسباب ترس و خوف نمود و مردم را از عذاب الهی ترسانید؛ نه اینکه قصد از موعظه، دست آوردن دل مردم، و چشم داشت آفرین و تحسین از ایشان باشد، و از این جهت ذکر اسباب امیدواری را کنند و خود و مردم را به هلاکت افکنند. 🔅و اما در مقامی که از این عائله نباشد و باعث جرات بر معصیت نگردد شبهه ای نیست که بندگان را به خدا #امیدوار نمودن اولی و افضل است، زیرا که طاعت با امید، به مراتب بالاتر و بهتر است از طاعتی که از ترس باشد و مقرب ترین مردم در نزد خداکسی است که او را بیشتر دوست داشته باشد و دوستی و امید به هم می رسد، نه ترس. ⚜بلی چگونه رجاء، افضل از خوف خدا نباشد و حال آنکه آبخور صفت رجاء از #دریای_رحمت است و آبخور صفت خوف از #دریای_غضب و کسی که ملاحظه صفات مقتضیه لطف و رحمت را نماید محبت بر او غالب می شود و مقامی از مقام محبت الهی بالاتر نیست. ⚜و اما خوف، موقوف است به التفات به صفات مقتضیه غضب و از آن محبتی چندان حاصل نمی شود . بلی چون معاصی و غرور بر خلق غالب است - خصوصا به اهل این زمان - پس اصلح به حال ایشان غلبه خوف است، به قدری که ایشان را به طاعت وابدارد، و شهوات دنیویه را بر ایشان تلخ کند، و دل ایشان را از این خانه غرور بگسلاند و خاطر ایشان را از علایق این عالم سرد کند. 🔅ولیکن تا مادامی که مشرف بر مرگ نشده اند باید چنین باشند. اما در #وقت مردن، اصلح به حال هر کسی آن است که صفت رجاء در آن وقت بر او غالب باشد، زیرا که: خوف، #تازیانه_عمل است، و در آن هنگام، وقت عمل سر آمده است و زمان طاعت گذشته است. و یمکن که خوف در آن وقت باعث کمی دوستی خدا شود. 🔅و باید هر کسی با دوستی خدا از دنیا برود تا #شوق_لقای او را داشته باشد و کسی که خدا را دوست داشته باشد و شایق لقای او باشد شاد و فرحناک از دنیا می رود ، زیرا که: شادی بالاتر است از اینکه کسی به نزد محبوب خود رود و او را ملاقات کند. همچنان که هیچ المی بدتر از این نیست که کسی از محبوب خود مفارقت کند. 🔅پس مسکین و بیچاره کسی که در آن وقت، دوستی فرزند و عیال و جاه و مال بردل او #غالب باشد و همه محبوبهای او در دنیا بوده باشد و دنیا بهشت او باشد، زیرا که بهشت جائی است که همه آنچه را آدمی دوست دارد در آنجا باشد. 🔅پس با مرگ از بهشت بیرون می رود و این اول المی است که در وقت مرگ به اهل دنیا می رسد، علاوه بر آنچه بعد از مرگ به او خواهد رسید و کسی که دوستی به دنیا نداشته باشد و علاقه به آنچه در آنجاست از برای او نباشد دنیا از برای او حکم قفس و زندان را خواهد داشت و مرگ او رهائی از زندان خواهد بود و این اول بهجتی است که به او می رسد علاوه بر چیزهائی که از برای او آماده است. #خوف #رجاء 👈شکوفه‌های سعادت 👉@sh_saadat