سی و دو سال این کلاه نیم سوخته، همدم مصطفی می شود و در دلتنگی های وانفسای روزگار سراغش می رود و بوی عبدالحسین را از آن استشمام می کند و تصویر چشم های زیبای عبدالحسین را در شعاع نورانیت این تکه پارچه ی سوخته تصور می کند و با او همکلام می شود و مدام به دلش وعده ی بازگشت استخوان و پلاک رفیق را می دهد ، اما پیکر « شهید عبدالحسین نوروزی نژاد» همچنان میل جاویدالاثر بودن دارد. در 18 اردیبهشت 93 ، سی و دو سال بعد از شهادت عبدالحسین، مصطفی با دلش کنار می آید و با قراری که با برادر شهید نوروزی روی مزار عبدالحسین می گذارد، تنها یادگار باقیمانده ی رفیق شهیدش، یعنی همان کلاه نیم سوخته را به همراه یک نامه تحویل می دهد و با هم قرار می گذارند که مادرِ چشم انتظار، بویی از این ماجرا نبرد. شاید دلش طاقت دیدن این تنها یادگاری را نداشته باشد. وقتی برادر ، آخرین یادگار برادرش را بعد از 32 سال می بیند آخرین تصویر

عبدالحسین در وصیت نامه اش می نویسد :« خانواده ی عزیزم! اگر در جبهه شهید شدم، جسم مرا بدون غسل و کفن و با همان لباس هایم به خاک بسپارید » و با بقیه ی رفقایش در «ستاد ذخیره سپاه» دزفول، راهی می شود برای عملیات بیت المقدس. هوا گرم است و قبل از عملیات، تعدادی از بچه های ذخیره سپاه، می روند و کلاه های پارچه ای تهیه می کنند و مشخصاتشان را زیر لبه های کلاه می نویسند. یکی شان با خنده می گوید :«اگر طوری شهید شدیم که چیزی از بدنمان باقی نماند، از روی مشخصات زیر کلاه ، شناساییمان می کنند» و بقیه هم می زنند زیر خنده!

شهید "علی عرب متولد 10تیر” 1349 در روستای روح‌آباد از توابع شهرستان زرند که10تیر1365 در عملیات کربلای یک به شهادت رسید ومزار شهید "علی عرب "، بسیجی 16 ساله ، در روستای روح‌آباد در زرند است.

احوالات شهید «علی عرب» که ققنوس وار سوخت تا بخشی از عملیات لو نرود را مرور می‌کنیم: "گفت معبود آنچه را که تو فرمان می‌دهی لبیک می‌گویم و در مقابل ظلم آنچه را تو امرم دهی انجام میدهم، رضای تو، رضایت من است، وقتی شعله‌های آتش زبانه کشید، گفت: لبیک… و معشوق سوختن و گرمای آتش را فراموش کرد و فقط وصال و رضایت معبود را تمنا می‌کرد. آیا تا بحال از خود پرسیده‌اید چرا آتش بر ابراهیم گلستان شد، چرا اسماعیل در قربانگاه عشق پدر را گفت چشمانش را ببندد…”

گفت: حواستان جمع باشد وقتی امام فرمان داده، باید همه ما لبیک بگوییم… وقتی فهمیدم علی به خانه مستمندان سر می‌زند، از خودم بدم آمد، چطور کسی که چند سال از من کوچکتر باشد با این عشق کار می‌کند، مرا قسم داد تا زنده هست به کسی چیزی نگویم… بعد از شهادتش تمام بچه‌های فقیر روستا عزادار شدند… احوالش را پرسیدم گفت: خوبم، چرا احوال رزمنده‌ها را نمی پرسی؟ اما من می دانستم از چیزی رنج می‌برد، آرام رفتم پشت در اتاقش، کار هر شبش بود در را از داخل قفل می‌کرد و به مناجات می‌پرداخت. دیدم لباسهایش را در آورده و به سینه روی زمین خوابیده، وقتی متوجه من شد از من قول گرفت جایی چیزی نگویم. پشتش ۱۸ تا بخیه خورده بود… از همه طلب عفو کرد، پرسیدم حالا که می‌روی کی برمی‌گردی، با خنده گفت: ده روز دیگه و درست ۱۰ روز بعد برگشت ولی… وسایلش را بین دوستانش تقسیم کرد رو کرد به همه گفت: من دیگه احتیاجی به اینها ندارم… یکی بهش گفت: انشاالله دفعه دیگه که برگشتی، با هم آب به در خانه فقرا می‌بریم، علی تبسمی کرد و گفت: به فکر فقرا و نیازمندان باشید…

کوله پشتی‌اش سنگین بود آرپیجی، نارنجک،… محکم به خود بسته بود، نزدیک کانال رسیدیم در حال رفتن به جلو بودیم، اطرافمان میدان مین بود، آهسته، آهسته جلو می رفتیم، دشمن در فاصله ۲۰۰ متری ما بود با کوچکترین صدایی ممکن بود متوجه ما شود،… ناگهان گلوله‌ای به کوله پشتی علی خورد، تمام نگاه‌ها چرخید طرف علی… اما کسی نمی‌توانست به او کمک کند… خرجی‌ها آرپیجی آتش گرفتند، فقط فرصت کرد نارنجک‌ها را از خودش جدا کند… خودم را به علی رساندم لباس علی، کوله پشتی‌اش سوخته و به پشت کمرش چسبیده بود. به سینه روی زمین دراز کشید دستش جلوی دهانش گذاشته بود نکند صدایش بلند شود و عملیات لو رود. اشاره کرد آب بهم بده، من چفیه‌ام را با قمقمه‌اش که در اثر گرمای آتش داغ شده بود خیس کردم و گذاشتم روی لب‌هایش. علی با دست آن را گرفت و به دهانش فشار داد و دیگر هیچ حرفی نزد و در همان حالت به دیدار معبود شتافت. تمام این اتفاق در چند دقیقه بود اما به وسعت زمان درس‌ها به ما می‌آموزد… که اگر انسان عشق واقعی به خدا را داشته باشد همه چیز، حتی سوختن را فراموش و فقط وصال معبود نهایت آرزویش است…

✍ #شهیدی_که_خبر_شهادتش_را_به_مادر_داد علی اکبر سال 1362 به خدمت سربازی رفت. #دوره_آموزشی را در سیرجان گذراند و پس از یک سال و نیم او را به سردشت کردستان انتقال دادند. یاد دارم آخرین بار خداحافظی کرد و راهی #جبهه شد. مدتی از او بی خبر بودیم. شب در خواب دیدم، در یک دریای بزرگ در قایقی نشسته است. #پرچم_ایران را در دست گرفته بود (و به نشان پیروزی) تکان می داد. خطاب به من گفت: مادر چرا ناراحتی ... #من_شهیدم_شهید... سراسیمه از خواب پریدم. چند روز بعد #خبر_شهادتش را آوردند. ✍ #راوی : مادر شهید 🌷 #شهید_علی_اکبر_مسعودی🌷

شهيد علی اکبر مسعودی ششم مهرماه 1342 دیده به جهان گشود. او فرزند اول خانواده بود. علی اکبر 7 ساله بود که راهی مدرسه شد. دوران ابتدایی را در مدرسه شاپور و راهنمايی را در مدرسه قائم با موفقیت پشت سرگذاشت. سال 1361 موفق به اخذ مدرک ديپلم در رشته رياضی شد. با شرکت در کنکور سراسری در دانشگاه تهران رشته مکانيک پذیرفته شد ولی از ادامه تحصیل باز ماند. سال 1362به خدمت سربازی رفت. دوره آموزشی را در سيرجان گذراند و تا يک سال و سه ماه نيز در همانجا خدمت را ادامه داد. سپس به اصفهان منتقل شد و بعد از 2 ماه به جبهه سردشت کردستان منتقل شد. وی سرانجام 10 بهمن ماه 1363 به شهادت رسید.

متن مناجات: احساس غربت در دنیای فانی بسم الله الرحمن الرحيم/ خدای من چندی است که در اين دنيای فانی که تو برايم زندگی در آن را تکليف کرده ای احساس غربت می کنم. زندگی که بسياری را به خود مشغول ساخته و به بازيشان گرفته است و برای من جز اسباب بازی کوچکی تلقی نمی شود. همواره فکر می کنم که چگونه می توان به اين بازيچه حقير که هر لحظه دست خوش دگرگونی است متکی بود و برای آن ارزش قائل شد. هر لحظه فکرم در جايی دور می زند، برای آينده نقشه ها می کشم، دور پروازی می کنم در حالی که همچنان که به ياد دارم، دنيا فانی و بی ارزش است و پيش خود از تو می خواهم که مرگم را نزديک کنی. می دانم که اگر چنين نشود بيشتر در منجلاب متعفن اين جهان فرو خواهم رفت. می خواهم صادق باشم، ولی نمی گذارند. می خواهم جز تو نبينم ولی... ولی سد راه من می شوند و می گويند ما واسطه اين راهيم. مگر نه اينکه تو نزديکترين هستی؟! پس چگونه اين کمترين فاصله را با چند انسان ديگر پر می شود؛ فاصله ای کم و در همان حال بسيار زياد. خداوندا از تو می خواهم که مرا در حالی از اين زندان اسرارآميز خارج کنی که به دين تو باشم. والسلام، علی اکبر مسعودی.

شهید سید علی حسینی سال 1346 در روستای سادات محله بابلسر متولد شد. وی مانند بسیاری از نوجوانان زمان انقلاب وقتی دم مسحایی امام خمینی(ره) به مشامش رسید به ندای امامش لبیک گفت و با اینکه 15 سال بیشتر از سنش نمی گذشت داوطلبانه به جبهه رفت و در مناطق مختلف عملیاتی حضور یافت و عاقبت سال 1365 در سن 19 سالگی به شهادت رسید.

سید عبدالله ، برادر شهید می گوید : 👇

قبل از تشکیل پایگاه مقاومت بسیج عضو انجمن اسلامی بودم بعد فرمانده پایگاه بسیج روستای مان شدم. اولین بار من به جبهه کردستان رفتم و سه سال ماندم ولی سید علی به جبهه رفت و آمد می کرد. دانش آموز سال اول دبیرستان بود که به جبهه رفت. شانزده ماه سابقه جبهه داشت. هم زمان سه برادرجبهه بودیم. دم مسیحایی امام خمینی باعث پرورش چنین جوانانی بود که عاشق جبهه بودند. سید علی برای امام خمینی(ره) نامه نوشته بود وضعیت خانواده را شرح داد که پدرم فقیر است و شش برادریم من می خواهم جبهه بروم پدرم نمی گذارد! امام خمینی جواب نامه را دادند که رعایت حال پدررا داشته باشید. علی نامه را به پدر نشان داد پدروقتی نامه امام را دید مانع نشد وعلی به جبهه رفت. سید علی مسئول کتابخانه مسجد محل بود اهل مطالعه بود. گروه تئاتر تشکیل داده بود. شناخت کامل نسبت به آرمان های انقلاب اسلامی داشت.

ملیات کربلای یک فرمانده دسته بود مجروح شد. کردستان ، مریوان و دزلی بود. آخرین باربه فاورفته بود که شهید شد. چهار روز بعد از شهادتش پیکرش را آوردند. 24 مهر شهید شد 29 مهرماه سال 1365 درگلزار شهدای سادات محله دفن شدند.

در عملیات کربلای یک منطقه مهران فرمانده دسته بود که مجروح شد به مرخصی آمد حدود بیست روزی در منزل بودند و بعد به جبهه فاو رفت. در سه راه شهادت که سه راه سعادت هم معروف است سنگری بود که درآن نگهبانی می داد. خمپاره شصت به داخل سنگر اصابت کرد وپشت شان منفجر شد. دست و گردنش قطع شده بود و به شهادت رسید.

من جبهه کردستان بودم. پانزده روز قبل ازاعزام علی بدرقه ام کرد. چندروز بعد از اعزامم به فاو رفت. حدود ساعت 9 و نیم در سنگر مشغول گفتگو و شوخی با همرزمانم بودم که حالم منقلب شد گفتم می خواهم به شمال بروم. بچه ها گفتند تازه شمال بودی کجا می روی! به بابلسر رسیدم شب قبلش منزل پسرعمه ام بودیم بیش از 10 نفر از هم محلی ها جبهه بودند همه آمده بودند فقط علی نیامد! گفتم چرا علی نیامد؟ گفتند فردا می آید. پسرعمو مرا کنار کشید از جمع بیرون آمدیم گفت نمی دانی علی شهید شد! به من گفتند چگونه باخبر شدی گفتم حالم منقلب شده بود گفتم بروم مازندران ببینم چه خبره! پیکرشهید را نمی شد شستشو بدهیم با آن وضعیت کفن کردیم داخل سردخانه گذاشتیم. پدرم از طریق آقای بندری که پدر شهید بود باخبر شد.

قسمتی از وصیت نامه شهید: ای امت شهید پرور پیرو خط امام باشید که این راه حق و صراط مستقیم است در نماز میخوانیم اهدنا صراط المستقیم یعنی خدایا ما را به راه راست هدایت فرما و بدانید که راه راست و راه پیامبران و معصومین فقط در خط امام (ره) خلاصه می شود. فقط پیرو ولایت فقیه باشید.

✅ #رهروان_راه_ابراهیم سید ابراهیم صدرزاده کیست؟ به ابراهیم هادی بسیار علاقه داشت♥️. خاطراتش را برای دوستان تعریف می‌کرد. بارها کتاب سلام بر ابراهیم را خریده و به دیگران هدیه میداد. در صفحه اول می نوشت: وقف در گردش💯. پس از مطالعه در اختیار دیگران قرار دهید. شهید سید مصطفی صدر زاده فرمانده گردان عمار لشکرفاطمیون✌️، ابراهیم هادی را الگوی خودش قرار داد و حتی نام جهادیش را سید ابراهیم نهاد.

🌹بسم رب شهدا و صدیقین درود خدا بر محمد و خاندان پاکش دوستان با معرفت، همرزمای بسیجیم! می‌دونم وقتی این نامه رو براتون می‌خونن از بنده دلخور می‌شید و به بنده تک‌خور و یا ... می‌گید چون می‌دونم شماها همه‌تون عاشق جنگ با دشمنان خدا هستید، می‌دونم عاشق شهادتید... داداشای عزیزم ببخشید که فرمانده خوبی براتون نبودم اون‌جوری که لیاقت داشتید نوکری نکردم... به شما قول می‌دم اگر دستم به دامان حسین‌بن‌علی (علیه‌السلام) برسد نام شما را پیش او ببرم... 👇چند نکته را به حسب وظیفه به شما سفارش می‌کنم: ۱- وقتی کار فرهنگی را شروع می‌کنید با اولین چیزی که باید بجنگیم خودمان هستیم. اولین مشکل، مشکل تنبلی و سهل‌انگاری است. ۲- وقتی که کارتان می‌گیرد و دورتان شلوغ می‌شود تازه اول مبارزه است زیرا شیطان به سراغ‌تان می‌آید اگر فکر کرده‌اید که شیطان می‌گذارد شما به راحتی برای حزب‌الله نیرو جذب کنید، هرگز... 3- تاجایی‌که می‌توانید از تفرقه فرار کنید. عامل تفرقه غیبت و خبرچینی [ناخوانا] است. ۳- اگر می‌خواهید کارتان برکت پیدا کند به خانواده شهدا سر بزنید، زندگی‌نامه شهدا را بخوانید؛ سعی کنید در روحیه خود شهادت‌طلبی را پرورش دهید ... ۴- سخنان مقام معظم رهبری را حتماً گوش کنید، قلب شما را بیدار می‌کند و راه درست را نشان‌تان می دهد. ۵- دعای ندبه و هیئت چهارشنبه را محکم بچسبید. ۶- خودسازی دغدغه اصلی شما باشد. 🦋سید ابراهیم صدر زاده 🕊 شادی روح بلندش صلوات شهیدی که رهبری عزیز، دیروز در مراسم ارتحال #امام_خمینی، ازشون یاد کردن

🍃نام و نام خانوادگی: شهید مصطفی صدر زاده با نام جهادی سید ابراهیم 🍃تاریخ تولد: ۱۹ شهریور ۱۳۶۵ محل تولد: خوزستان، شوشتر تاریخ شهادت: ۱ آبان ۱۳۹۴ محل شهادت: حلب سوریه وضعیت تأهل: متأهل تعداد فرزندان: دو فرزند 🍃 مصطفی صدر زاده متولد ۱۹ شهریور ۱۳۶۵ در شهرستان شوشتر استان خوزستان در خانواده‌ای مذهبی به دنیا آمد. پدرش پاسدار و جانباز جنگ تحمیلی و مادرش از خاندان جلیله سادات هستند. مصطفی ۱۱ ساله بود که از اهواز به همراه خانواده به استان مازندران و پس از دو سال به شهرستان شهریار استان تهران نقل مکان و در آنجا ساکن گردید. ایشان دوران نوجوانی خود را با شرکت در مساجد و هیئت‌های مذهبی، انجام کارهای فرهنگی و عضویت در بسیج و یادگیری فنون نظامی سپری کردند. در دوران جوانی درحوزه علمیه به فراگیری علوم دینی پرداخت، سپس در دانشگاه دانشجوی رشته ادیان و عرفان شدند، هم‌زمان مشغول جذب نوجوانان و جوانان مناطق اطراف شهریار و برپایی کلاس‌ها و اردوهای فرهنگی و نظامی و جلسات سخنرانی و... برای آنان بودند. نتیجه ازدواج ایشان در سال ۸۶، دختری به نام فاطمه و پسری به نام محمدعلی است. مصطفی صدر زاده در سال ۹۲ برای دفاع از دین و حرم بی‌بی زینب (س) با نام جهادی سید ابراهیم، داوطلبانه به سوریه عزیمت و به علت رشادت در جنگ با دشمنان دین، فرماندهی گردان عمار و جانشین تیپ فاطمیون شد، سرانجام پس از چندین بار زخمی شدن در درگیری با داعش، ظهر روز تاسوعا مقارن با ۱ آبان ۹۴ در عملیات محرم در حومه حلب سوریه به آرزوی خود، یعنی شهادت در راه خدا رسید و به دیدار معبود شتافت و در گلزار شهدای بهشت رضوان شهریار آرام گرفت..